Spis treści:
Analiza samego siebie - nic prostszego! ( Czy na pewno?)
Moje mocne strony
Moje słabe strony
Moje szanse
Moje zagrożenia
Pomoc w postaci testu Le Senne' a *
Uwagi i wnioski.
*test dostępny na stronie internetowej, której adres podany jest w bibliografii.
Analiza samego siebie - nic prostszego! ( Czy na pewno?)
Do pracy przystąpiłam będąc święcie przekonana, iż analiza samego siebie to nic trudnego. Przecież wystarczy wziąć karteczkę podzielić na cztery kolumny i według schematu wypisać swoje mocne i słabe strony, szanse i zagrożenia. O ile przy mocnych stronach nie było problemu, to przy słabych stronach ukazały się schody sięgające szczytów Tatr. Odłożyłam na chwilkę długopis i zaczęłam się intensywnie zastanawiać, czy jestem w stanie obiektywnie spojrzeć na siebie i swoje mankamenty? W myśl powiedzenia „widziałam czyjeś pod lasem, ale nie swojego pod nosem”. Po namyśle doszłam do wniosku, że jest to ponad moje siły i postanowiłam „zrzucić” ocenę mojej osoby na rodzinę. Najbardziej odpowiednią osobą wydał mi się tato, zna mnie przecież dłużej niż mąż i będzie bardziej obiektywny i mniej bojaźliwy w osądach od niego. W czasie, gdy tato zapisywał ocenę mej skromnej osoby na kawałku jakiegoś karteluszka ja zmobilizowałam się i na swojej kartce także zaczęłam wypisywać swoje słabe strony. Przy porównywaniu, okazało się, że potrafię krytycznym okiem spojrzeć na siebie, bowiem, obie listy pokrywały się w prawie dziewięćdziesięciu procentach. Tak wygląda efekt tych starań:
Moje mocne strony:
Uczciwość;
Gotowość do ciężkiej pracy;
Gotowość rozwoju i podnoszenia kwalifikacji;
Szczerość;
Łatwość nawiązywania nowych kontaktów;
Komunikatywność;
Punktualność;
Konsekwencja w działaniu;
Asertywność;
Obowiązkowość;
Zdolność logicznego myślenia w stresujących warunkach;
Odpowiedzialność;
Moje słabe strony:
Minimalne doświadczenie zawodowe;
Upór (w niektórych sytuacjach może być zaletą);
Impulsywność;
Zbytnio rozwinięta zdolność krytykanctwa;
Brak hamulców w mówieniu prawdy tzw. ,,walenie prosto z mostu”;
Zdolność do bycia złośliwą;
Moje szanse:
Umiejętność zdobywanie zaufania innych;
Łatwość nabywania nowych umiejętności;
Brak tzw. ,,sztywnych nawyków” i w związku z tym elastyczność w dostosowaniu się;
„Zaraźliwy entuzjazm” - w swoje działania mogę zaangażować wiele osób;
Bezproblemowa komunikacja - nie przerywanie „w pół słowa”;
Moje zagrożenia:
Mogę się szybko zniechęcić do działania;
Mogę podejmować przypadkowe decyzje;
Duża konkurencja ze strony innych;
Obawa przed porażką;
Impulsywność może prowadzić do kłótni z współpracownikami;
Tzw. ,,waleniem prosto z mostu” mogę zrażać innych do siebie;
Pomoc w postaci testu Le Senne' a.
Przyjrzałam się swojej liście, cóż najgorsze mam chyba za sobą? Wystarczy przecież to tylko zebrać w całość i sensownie podsumować …i tu po raz wtóry ukazały się przede mną schody w całej rozciągłości. Postanowiłam zajrzeć do Internetu (za coś przecież płace abonament, prawda?) i pożałowałam, że nie wpadłam na ten cudowny pomysł wcześniej. Znalazłam tajemniczy test Le Senna' a na określenie własnej osobowości. W przeszłości, wszelkie gazetowe testy omijałam szerokim łukiem, lecz przyjrzałam się temu testowi i spodobał mi się.
Uczciwie udzieliłam odpowiedzi na piętnaście umieszczonych w nim pytań i po zinterpretowaniu wykresu okazało się, że mój typ charakteru to pasjonat. Według autora testu, tu cytuję „odznacza się ambicją, umie konsekwentnie urzeczywistniać swoje dalekosiężne plany. Wielka prężność całej osobowości skoncentrowana w kierunku określonym przez główną namiętność. Charakter władczy, skłonny do panowania zarówno nad sobą, jak nad innymi. Potrafi wyrzec się wszystkiego, co nie prowadzi do umiłowanego celu. Często utożsamia siebie ze sprawą, której służy. Traktuje, więc głęboko i poważnie szkołę, pracę, obowiązki rodzinne, ojczyznę. Wobec otoczenia usłużny i ofiarny, ale pod warunkiem, że zostanie uznana wartość jego osoby. Umie ograniczyć potrzeby organiczne, aż do daleko posuniętego ascetyzmu, jeżeli wymaga tego zadanie. Potrafi ujarzmiać swoją gwałtowność, chociaż niekiedy wybucha. Energię swego charakteru dyscyplinuje, zaprzęgając ją do wielkich zadań. Postępuje zwykle uczciwie, ale jest niekiedy skłonny hołdować zasadzie: cel uświęca środki. Jeżeli ambicja realizacyjna pasjonata połączy się z wybitnymi zdolnościami, prowadzi do nieprzeciętnych czynów i osiągnięć. Jest on zwykle zarówno dobrym praktykiem, jak i teoretykiem. Cechuje go uczciwość, punktualność, naturalność, wytrwałość, praca dla odległej przyszłości, zgodność czynów i wyznawanych zasad. Wyrzekanie się, chociaż rozumowo uzasadnione, nie przychodzi mu łatwo i bywa czasem dramatyczne. Jest to charakter, który cierpieniem musi płacić cenę swojej wielkości. Wybija się i zajmuje stanowiska kierownicze w różnych zawodach. Jego wrażliwa ambicja wymaga, by nie ironizować, nie wyśmiewać i nie karać publicznie, bo to rani pasjonata śmiertelnie. Najwyższą wartością jest dlań zadanie, które ma wykonać”
Uwagi i wnioski.
W zasadzie z powyższym opisem charakteru pasjonata wypada mi się tylko zgodzić. Nie podoba mi się jedynie końcowe stwierdzenie jakoby moja ambicja źle znosiła ironię, naśmiewanie i kary publiczne. Wydaje mi się, że nie jest aż tak źle.
Nigdy wcześniej nie miałam potrzeby, aby tak dogłębnie zastanawiać się nad sobą i swym charakterem, w gruncie rzeczy jestem Pani wdzięczna za taki właśnie temat pracy kontrolnej. Dziękuję.
Bibliografia:
http://eduseek.interklasa.pl/artykuly/artykul/ida/3853/