Dramat Różewicza i Mrożka

W swoich utworach łączy absurdalny komizm i parodystyczną stylizację językową z wieloznaczną metaforyką i akcentami polemiki z tradycją literacką zwłaszcza romantyczną. Ukazuje świat zniekształcony, podlegający schematyzacji, w którym przewagę zyskuje frazes nad znaczeniem, tworzy modele schematów ludzkich; groteskowo-satyryczne farsy i komedie; melofarsa Indyk, Zabawa.

W swych dramatach przedstawia sytuacje najprostsze, pasujące do schematu zachowania międzyludzkie. Obnaża je w ich komizmie i absurdzie. Jego najsłynniejszy dramat - TANGO, biologiczna i psychologiczna obserwacja powstawania mechanizmów totalitarnych, który przyniósł autorowi międzynarodową sławę, został wystawiony po raz pierwszy w roku 1965.
Lata dziewięćdziesiąte w twórczości Mrożka to w zasadzie trzy dramaty: MIŁOŚĆ NA KRYMIE, rzecz o upadku imperium radzieckiego, PIĘKNY WIDOK, obraz wojny bałkańskiej z perspektywy pary Europejczyków spędzających beztrosko urlop nad morzem w jednym z krajów dawnej Jugosławii oraz WIELEBNI, dowcipna analiza hipokryzji religijnej. Wszystkie trzy dramaty dają obraz ostatniej dekady ubiegłego stulecia, wojny, rozpadu wartości, systemu opartego na ludobójstwie. Jednak choć są to tematy ważkie, Mrożek nie przedstawia ich wprost, lecz wykrzywia. Wojna okazuje się utrapieniem dla turystów, chaos kresu totalitaryzmu jest nieodparcie śmieszny, WIELEBNI z satyry na hipokryzję religijną stają się sitcomem w wykrzywionym lustrze. Mrożek bowiem dokonuje rozpoznania rzeczywistości współczesnej przez śmiech.