SIŁA
a. Siła mięśniowa-zdolność do wykonywania oporu zewnętrznego lub przeciwdziałania mu kosztem wysiłku fizycznego.
b. Siła Absolutna-wartość siły do rozwinięcia w wybranym Ruchu.
c. Siła względna-iloraz siły absolutnej do masy ciała zawodnika
d. Siła bezwzględna-wartość siły rozwijanej przez 1 metr przekroju Fizjologicznego Mięśnia.
e. Gradient siły-rozwiniecie w minimalnym czasie maxymalnej siły
f. OPORY ZEWNĘTRZNE-siła jest, szybkość jest ,nie ma się od czego odbic
g. Metody kształtowania siły-statyczna, dynamiczna- trening- ciężkoatletyczy, typu dobybuilding, wytrzymałościowo-siłowy, obwodowy ,mieszana
h. Od czego zależy siła-od dynamiki i możliwości fizycznych człowieka/2 zasada Dynamiki Newtona/
i. SIŁA IZOTONICZNA-praca statyczna, zmienia się napięcie, bez zmiany długości,
j. SIŁA IZOTOMICZNA- praca Dynamiczna, nie zmienia się napięcie ale zmienia się długość,
k. SIŁA OKSOFONICZNA- zmienia się długość i napięcie
l. SKURCZ-skurczenie się mięśnia, tkanki żywej organizuje się wskutek ściągnięcia się włókien Mięśniowych pod wpływem jakiś bodzców,
m. NAPIĘCIE-stan naprężenia, stan silnego Naciągnięcia czegoś elastycznego Stan napięcia Mięśni Gładkich Narządów Wewnętrznych Jest Regulowany przez zmianę Częstości Impulsów w unerwieniu Współczulnym i przywspółczulnym (autonomiczny Układ nerwowy), zmiana Stopnia Mechanicznego Rozciągnięcia Narządów i przez czynności. humoralne
n. Pomiary siły mięsniowej
SKOCZNOŚĆ
a. Skoczność-zdolność do chwilowego poruszenia masy ciala w celu przemieszczenia jej jak najdalej lub jak najwyżej.
Skoczność-wynik Sportowy Zależyod treningu Siłowo-wytrzmałościowego
b. Rodzaje skoczności-
- Skoczność ogólna-poziom skoczności nie ma bezpośredniego wpływu na wynik sportowy /ciężarowcy/
- skoczność specjalna-poziom skoczności ma bezpośredni. Wpływ na wynik sportowy,od niej zależy Wynik sportowo-lekkoatletyczny, głównie skoki ,sprinterzy-muszą mieć duży Poziom skoczności/skocznośćogólna/
c. Sprawdziany pomiaru skoczności-wyskok dosiężny do góry obunóż, skok w dal z miejsca
d. Teoretyczne pomiary skoków...
Siła zrywowa - podczas pokonywania oporów nie osiąga wartości krańcowych przy jednoczesnym max. przyspieszeniu P < Pmax a = a max
Siła szybka - wysiłek o tym charakterze występuje podczas pokonywania oporów nie dochodzących do wartości granicznej, z przyspieszeniem nie dochodzącym do wartości granicznej P < P max a < a max
Siła wolna - występuje w przypadku pokonywania max. oporów z prawie stałą prędkością
P = Pmax a = O
Siła pasywna - to napięcia, w których nie zachodzi zjawisko rozciągania mięsni
Siła aktywna - to napięcia w których siły zewnętrzne działają na pracujący miesień rozciągająco
SKOK W ZWYŻ
a. Technika Skoku wzwyż FLOP- nie po ruchu prostolinijnym, prosta i łuk, ominięcie poprzeczki będąc do niej tyłem, noga odbijająca nogą dalszą od poprzeczki, siła odśrodkowa powoduje impuls do odbicia, powoduje, że obrót jest obracany, prędkość rozbiegu musi narastać płynnie, uzyskanie maksymalnego kąta odbicia.
b. Ćwiczenia do skoku techniką FLOP-1 skok wzwyż techniką flop na małej wysokości, 2 skoki z miejsca z obrotem wokół osi poprzecznej, 3 skoki ze skrzyni jako ćwiczenia lądowania i doskonalenia obrotu wokół osi poprzecznej, 4 obrotu odbicia z obrotem wokół osi podłużnej, 5 rozbiegów po łuku z zaakcentowaniem skoku, 6 skoków wzwyż techniką flop.
c. Skoki wzwyż Według zasad rzutu ukośnego/parametry/--prędkość wylotu Środki ciężkości ciała,Vo2 x sin2alfa/2g, h=Vo2 x sin2 alfa/2g, 26-28 stopni ,30-32stopni ,45 stopni /w dal/, 68-75stopni ,90 stopni /wzwyż/ Wykres-Vy do X/predkość Pozioma/,na skos kąt alfa-prędkość Rozbiegu. Vo, pionowo Vy
d. FAZA LOTU-w skoku Wzwyż ma wpływ na rezultat a w skoku w dal nie ma wpływu na rezultat /ważna jest dobra pozycja do fazy lądowania/
e. FAZY SKOKU-faza rozbiegu, faza przygotowania do odbicia, faza odbicia właściwego , faza lotu, faza lądowania.
f. Jak otrzymuje się te wyniki: Wz: Z = V*sin(2*k)/(2*g), gdzie Z - długość skoku, V - prędkość wybicia, k - kąt wybicia, przyśpieszenie grawitacyjne na powierzchni. Założenie, że wyskok następuje pod kąt 45 stopni.
Skok wzwyż - Technika: (rozbieg, odbicie, lot, lądowanie) (naturalna, flop, przerzutowa) Metodyka: Technika flop: ćwiczenia 1)skok wzwyż techniką flop na małej wysokości,
2)skok z miejsca z obrotem wokół osi poprzecznej, 3)skok ze skrzyni jako ćwiczenia lądowania i doskonalenia obrotu wokół osi poprzecznej, 4)odbicie z obrotem wokół osi podłużnej, 5)rozbieg po łuku, 6)skok wzwyż techniką flop;
RZUTY
Analiza techniki rzutów: 1)pozycja wyjściowa, trzymanie sprzętu i rzuty przygotowawcze; 2)rozbieg, wyprzedzenie sprzętu i przygotowanie do wyrzutu; 3)pozycja wyrzutna; 4)faza wyrzutu; 5)wylot sprzętu i droga lotu; 6)utrzymanie równowagi i pozycja końcowa;
a. Rzuty
-dysk/M-2,K-1/, /jedn.kg/,
-młot/M-7,26,K-4 /,/jedn.kg/, uchwyt+ linka/
-oszczep/M-800g,K-600g/
-pchnięcie kulą
b. siatka ochronna
c. Koło śr. 2,5m zasięg okręgu /rzut dyskiem/
d. Promień sektora rzutu-r=40 stopni
e. CZYNNOŚCI DO RZUTU-
-ograniczona Wielkość i kształt Przestrzeni ,
-rozbieg-pchnięcie kulą,młot-promień-213,5 cm,
-kształt Sprzętu i sposób jego używania, przepisy zgodnie , którymi się rzuca, wymiary sektora rzutu.
f. Czynności ruchowe powinny dążyć do tego by wyrzucić dany przedmiot jak na największą Odległość i pod odpowiednim kątem 39-45 stopni /optymalny kąt/, gdy pod wiatr-większy kąt niż 30 stopni
PCHNIĘCIE KULĄ
a. RZUT KULĄ Rzut wykonujemy kończyną górną-istotna jest prędkość wyrzutu, gdzie angazujemy wszystkie partie mięśniowe- stopa, noga, biodro, tułów, ramię, dłoń-nadaje kierunek lotu
b. Kula M -7,260 kg, K -4kg.
c. średnica M -110- 113 max, K 95 mm -110 max.
d. Fazy w pchn. kulą: pozycja wyjściowa, waga, kolano do kolana, doślizg, pozycja wyrzutu.
e. Pchnięcie kulą jako konkurencja-konkurencja lekkoatletyczna polegająca na wypchnięciu siłą ramienia kuli o ciężarze 7,26 kg dla mężczyzn i 4 kg dla kobiet na możliwie najdłuższą odległość. Pchnięcie kulą wykonuje się z koła o średnicy 2,135 m. Najwybitniejszą rolę w rozwoju pchnięcia kulą odegrali Amerykanie P. O'Brien (m. Ol. w 1952 i 1956), który jako pierwszy zastosował ustawienie tyłem do kierunku pchnięcia w pozycji wyjściowej i przekroczył granicę 18 i 19 m.
f. Pchnięcie kulą
Część wstępna: pokazanie i objaśnienie techniki oraz zapoznanie ze sprzętem
Część właściwa: 1) nauka poprawnego trzymania i ułożenia kuli
2) nauka prawidłowego wypchnięcia kuli (pod odpowiednim kątem) -wykroczną lewą nogą, przodem do kierunku rzutu, ze skrętem barków w kierunku nogi prawej.
3) nauka poprawnej pozycji wyjściowej,
4) nauka pozycji „wagi" oraz pozycji kolano do kolana".
5) nauka wymachu i postawienia lewej nogi długim zakrokiem w tył (zwrócenie uwagi na poprawne ustawienie stóp i barków).
6) nauka podciągnięcia prawej nogi do poprawnej pozycji wyrzutu -wykonanie tego elementu coraz szybciej dochodząc do pełnego wykonania doślizgu
7) nauka pchnięcia z pozycji wyrzutu (z zatrzymaniem po doślizgu),
8) nauka pchnięcia z doślizgiem z utrzymaniem pozycji wykrocznej po wyrzucie,
9) nauka pchnięcia z doślizgiem z przeskokiem po wypchięciu,
10) doskonalenie techniki pchnięcia kulą. -
1 nauka poprawnej Techniki. Odbicia. w trakcie rozbiegu,
2 wytworzenie Umiejętności swobodnej zmiany nóg w fazie lotu,
3 nauka poprawnej techniki lądowania.
g. RZUT KULĄ Rzut wykonujemy Kończyną górną.- istotna jest prędkość wyrzutu, gdzie zaangażowane są wszystkie partie mięśni-stopa, noga, biodro, tułów, ramię, dłoń-nadaje kierunek lotu
h. CZYNNOŚCI DO RZUTU-ograniczona wielkość i kształt przestrzeni rozbiegu.-pchnięcie kulą,młot-promień-213,5 cm, kształt. sprzętu, sposób jego używania, przepisy zgodnie, z którymi się rzuca, wymiary sektora rzutu.
i. Czynności ruchowe Dążą do tego by wyrzucić dany przedmiot jak na największą odległość i pod kątem 39-45 stop../optymalny kąt/, gdy pod wiatr- większy niż 30 stopni
j.średnica M -110- 113 max, K 95 mm -110 max.
Analiza techniki rzutów: 1)pozycja wyjściowa, trzymanie sprzętu i rzuty przygotowawcze; 2)rozbieg, wyprzedzenie sprzętu i przygotowanie do wyrzutu; 3)pozycja wyrzutna; 4)faza wyrzutu; 5)wylot sprzętu i droga lotu; 6)utrzymanie równowagi i pozycja końcowa;
Pchnięcie kulą - Technika: koło średnica 2.135m przednia cz ograniczona progiem, 1)pozycja wyjściowa: -koncentracja, -ustawienie w kole i trzymanie kuli, -waga, -kłębek zwinięty; 2)faza doślizgu(doskoku): -równoważne podanie, -różna praca kończyn dolnych, -zamknięta pozycja w czasie doślizgu, -wyprzedzenie sprzętu; 3)pozycja wyrzutna: -rozmieszczenie nóg w kole, -układ tułowia po doślizgu, -łuk napięty; 4)faza wyrzutna: -praca prawego biodra i prawej nogi-stopy, -praca lewego biodra i lewej nogi-stopy, -praca tułowia głowy i kończyn górnych, -skoordynowanie całości ruchów, -wytrzymanie równowagi w kole; Metodyka: 1)pokaz i zaznajomienie z techniką pchnięcia, 2)oswojenie z kulą, 3)nauka zasad techniki: -pchnięcie kulą z miejsca, -pchnięcie kulą z rozbiegu(doślizgu); 4)nauka szczegółów w technice pchnięcia kulą; 5)doskonalenie techniki; (1-3 naucz wstępne; 4-5 naucz zaawansowanie);
SKOK W DAL
a. FAZY W SKOKU W DAL-biegowa, piersiowa, naturalna.
b. FAZY SKOKU-rozbieg, przygotowanie do odbicia, odbicie właściwe, faza lotu, faza lądowania
c. FAZA LOTU-w skoku Wzwyż ma wpływ na rezultat a w skoku w dal nie ma wpływu na rezultat /ważna jest dobra pozycja do fazy lądowania/
d. TechnIKA BiegU W SKOKU W DAL: -1 nauka poprawnej techniki odbicia w trakcie rozbiegu, 2 wytworzenie umiejętności swobodnej zmiany nóg w fazie lotu, 3 nauka poprawnej techniki lądowania.
e. długość skoku zależy od prędkości początkowej, kąta wybicia i przyśpieszenia grawitacyjnego.
Skok w dal - Technika: Cztery fazy: -rozbieg z zaznaczonym dwukrokowym rytmem przejścia w odbicie, - odbicie, -lot, -lądowanie. Technika naturalna: odbicie, wykrok nogi wymachowej, przyjęcie pozycji kucznej utrzymując w fazie lotu, przed lądowaniem prostuje aktywnie obie nogi w przód przenosząc ramiona dołem w tył; Technika piersiowa: (biodra wyprzedzają pionową oś ciała)odbicie, przyjęcie pozycji nogi i ramiona przestają pracować wg zasad przemienności ruchu, noga wymachowa opuszczona w dół i dołączona, ramię po str nogi wymachowej wykonuje wyrównawczy ruch dołem w tył i spotyka się poza głową z drugą ręką; Technika biegowa: (biodra dokładnie w pionowej osi ciała) przeniesienie ruchów wykonywanych w czasie biegu na fazę lotu; technika wykonywana na 2,5 i 3,5 kroku, Metodyka: 1)nauka biegu, 2)nauka rozbiegu, 3)nauka rytmu odbicia(podskok z biegu, dwukrokowy rytm odbicia), 4)nauka lotu, 5)nauka lądowania
RZUT OSZCZEPEM
Część wstępna: pokaz i objaśnienie techniki oraz zapoznanie ze sprzętem.
Cz właśc: 1) nauka chwytu, trzymania oszczepu oraz wyrzutu,
2) nauka niesienia oszczepu marsz, w truchcie ,bieg
3) nauka doprowadzenia oszczepu w miejscu, w marszu, w truchcie, w biegu,
4) nauk wyrzutu z zatrzymaniem pozycji łuku napiętego i utrzymania pozycji wykrocznej po wyrzucie z miejsca, z 3-krok, z 5-krok,
5) nauka odmierzenia rozbiegu oraz nauka rytmu rozbiegu
6) nauka wyrzutu z rozbiegu z utrzymaniem pozycji wykrocznej po wyrzucie i z przeskoku,
7) doskonalenie techniki rzutu oszczepem.
Rzut oszczepem - Technika: 1)uchwyt i trzymanie oszczepu, 2)pozycja wyjściowa, 3)rozbieg, 4)przygotowanie do wyrzutu-pozycja wyrzutna, 5)wyrzut, 6)hamowanie i pozycja po wyrzucie; Metodyka: 1)pokaz i objaśnienie techniki rzutu oszczepem, 2)nauka uchwytu, trzymania i wyrzutu ręką, 3)nauka rzutu z miejsca, 4)nauka wyrzutu z kroku skrzyżnego, 5)nauka rozbiegu i odprowadzenia oszczepu, 6)nauka rzutu z pełnego rozbiegu, 7)doskonalenie techniki;