FUNDAMENTY BEZPOŚREDNIE - rodzaje
i ogólne metody projektowania

Fundament jest elementem konstrukcyjnym budowli, którego zadaniem jest przekazanie obciążenia na podłoże gruntowe w taki sposób, aby podłoże to nie osiadało nadmiernie, a cały układ budowa - fundament - podłoże gruntowe był stateczny. Fundamenty klasyfikuje się ze względu na materiał użyty do ich budowy oraz na sposób wykonania i ich późniejszej pracy. Biorąc pod uwagę sposób przekazywania obciążenia z budowli na podłoże gruntowe, fundamenty dzieli się na bezpośrednie i pośrednie.

Fundamenty bezpośrednie przekazują obciążenie budowli wprost na podłoże gruntowe wyłącznie przez dolną powierzchnię, zwaną podstawą. Wykonuje się, je w wykopach otwartych i posadawia na gruncie nośnym. Często także fundamenty te opiera się na specjalnie przygotowanej warstwie z chudego betonu, żwiru lub piasku, którą stosuje się w celu wzmocnienia gruntu w poziomie posadowienia lub wymiany słabego miejscami gruntu rodzimego. Fundamentami bezpośrednimi są np. stopy i ławy fundamentowe posadowione bezpośrednio na gruncie.

Podział fundamentów bezpośrednich ze względu na kształt:

1. ławy - ich długość jest wielokrotnie większa od szerokości; stosowane są pod ścianami i szeregami słupów ustawionych w niewielkiej odległości od siebie; najczęściej wykonuje się je z betonu lub żelbetu, czasami z cegły ceramicznej pełnej; ten
   typ posadowienia stosuje się na gruntach o dobrej nośności,

Ławy pod szereg słupów.

2. stopy - wykonywane są pod słupami, najczęściej jedna stopa przenosi obciążenia z jednego słupa, są też konieczne pod kominami; tak jak ławy wykonuje się je z betonu, żelbetu lub cegieł,

Stopy z kamienia i cegły:

a/ fundament z kamienia na zaprawie cementowej,

b/ fundament z cegły na zaprawie cementowej pod słup żelbetowy.

3. płyty fundamentowe - rozkładają obciążenia na całą powierzchnię zabudowy, dzięki czemu na każdy centymetr obciążonego gruntu wywierany jest znacznie mniejszy nacisk; ten rodzaj fundamentowania stosuje się wtedy, gdy podłoże stanowią grunty o małej nośności; jest to dobre rozwiązanie także przy niejednorodnych warunkach gruntowych, gdy pod częścią budynku występują grunty mocniejsze, pod częścią słabsze,

Płyty fundamentowe; a/ płyta o stałej wysokości, b/ płyta w kształcie odwróconego stropu grzybkowego, c, d/ płyty żebrowe.

4. Ruszty fundamentowe projektuje się zwykle w przypadku słabych gruntów, dużej intensywności obciążeń, a szczególnie wtedy, gdy należy powiększyć sztywność całego fundamentu w celu zapewnienia równomiernego osiadania budynku.
   
   
   
   
   Ruszt fundamentowy z krzyżujących się ław pod szereg słupów.
   

5. Skrzynie fundamentowe stanowią ustrój składający się z dwóch żelbetowych płyt, górnej i dolnej, powiązanych ze sobą monolitycznie za pomocą ścian podłużnych i poprzecznych, rozmieszczonych zgodnie z siatką podpór konstrukcji górnej. Fundamenty skrzyniowe cechują się bardzo dużą sztywnością i są stosowane pod budynki wysokie przekazujące bardzo duże i nierównomierne obciążenia oraz w przypadku posadowienia na terenach szkód górniczych.

Fragment fundamentu skrzydłowego.

6. Fundamenty punktowe (oszczędnościowe), tzw. bloki fundamentowe - w ten sposób posadawia się murowane domy parterowe; po zdjęciu humusu wykonuje się w gruncie betonowe bloki o wymiarach dostosowanych do obciążeń i nośności gruntu; na nich wykonuje się w deskowaniu żelbetowe belki lub układa się belki prefabrykowane; przy fundamentach punktowych znacznie ogranicza się roboty ziemne.

Fundamenty punktowe.

---