Na czym polega iniekcyjna metoda osuszania budynków?

Kapilarny transport wody w górne partie przegrody budowlanej może być skutecznie powstrzymany dzięki impregnacji strukturalnej. Środki iniekcyjne są wprowadzane w strukturę materiału najczęściej przez otwory wykonane technikami wiertniczymi. Można wyróżnić trzy metody podawania iniektu: penetracyjną, ciśnieniową i pulsacyjną.

Penetracyjne lub inaczej grawitacyjne nasączanie polega na rozpływaniu się iniektu w kapilarno-porowatej strukturze, co jest spowodowane siłami kapilarnymi oraz grawitacyjnymi.

W metodach ciśnieniowych iniekt jest wtłaczany przy zwiększonym ciśnieniu, co zgodnie z założeniem ma umożliwić wyparcie wody zalegającej w kapilarach oraz wypełnienie kapilar niedostępnych przy transporcie kapilarnym.

Nasączanie pulsacyjne zostało opracowane pod kątem murów z licznymi kawernami i pustkami, przez które płyn w niekontrolowany sposób wydostaje się poza strefę blokady. Częstotliwość pulsacji jest dobierana do możliwości odbioru kapilarnego iniektu przez powierzchnię pobocznicy otworu.

Alternatywne w stosunku do iniekcji pulsacyjnej jest wstępne uszczelnienie struktury wewnętrznej zaprawami mineralnymi, a następnie nasączenie metodą penetracyjną lub ciśnieniową. Jest to tzw. iniekcja podwójna.

Występowanie wilgoci w materiale jest jednym z najważniejszych problemów. który należy rozwiązać przy odtwarzaniu blokady przeciwwilgociowej.
Podwyższonemu zawilgoceniu materiału przegrody można przeciwdziałać przez:

• wstępne suszenie materiału w strefie iniekcji,

• stosowanie impregnatów wykazujących właściwości hydrofilowe w czasie iniekcji,

• podwyższanie ciśnienia iniekcji umożliwiającego wypieranie wody z porów.

Najczęściej do wstępnego osuszania strefy blokady wykorzystuje się otwory wiertnicze. Stosowane jest np.:

• suszenie promieniowe oporowymi grzałkami elektrycznymi, grzałkami z przepływającym medium, grzałkami mikrofalowymi,

• suszenie wentylatorowe z podgrzewaniem lub osuszaniem powietrza,

• suszenie próżniowe,

• suszenie z wykorzystaniem wkładów sorpcyjnych,

• suszenie elektroosmotyczne.

W krajach europejskich do ochrony budowli przed wilgocią są stosowane preparaty o różnorodnym składzie chemicznym. Wyróżnia się tu następujące grupy preparatów:

• szkła wodne (sodowe, potasowe, litowe),

• metylokrzemiany alkaliczne,

• mieszanki roztworów krzemianów i metylokrzemianów alkalicznych,

• roztwory propylokrzemianów alkalicznych,

• silany i niskomolekularne siloksany,

• mikroemulsje silikonowe SMK,

• żywice poliuretanowe, epoksydowe, akrylowe,

• bitumy w emulsjach, w roztworach organicznych i termoplastyczne,

• parafiny, kompozyty wosków naftowych.