Nie istnieją w przyrodzie pojedyncze siły oddziaływania są zawsze wzajemne.
Odziaływania występujące w przyrodzie dzielimy na: #mechaniczne – bezpośredni kontakt ciał, #na odległość – odziaływanie magnetyczne, grawitacyjne e elektrostatyczne.
Skutki odziaływań dzielimy na: #statyczne – związane z odkształcaniem ciał, #dynamiczne – związane z zmianą prędkości ciał. Miarą odziaływań ciał jest siła. Siła jest wielkością wektorową. F = m × g
Arystoteles – spoczynek jest naturalną postawą ciał, które dążą do tego bez żadnej przyczyny. Każdy ruch nawet jednostajny wymaga siły podtrzymującej ten ruch.
Izaaka Newton – siły zewnętrzne są niezbędne do pokonania przeszkód ruchu zwłaszcza sił tarcia, nie są potrzebne do utrzymania stałej prędkości ruchu.
I zasada dynamiki – istnieją układy odniesienia w których ciało, na które nie działa żadna siła zewnętrzna pozostaje w spoczynku lub porusza się ruchem jednostajnym po linii prostej.(układ inercjalny)
Nieinercjalny układ odniesienia – to taki układ w którym ciało izolowane czyli takie na które nie działa żadna siła lub siły te równoważą się porusza się ruchem zmiennym.
III zasada dynamiki – jeżeli w danym momencie jedno ciało działa pewną siłą na drugie to równocześnie drugie ciało działo równo co do wartości i przeciwnie skierowaną siłą na pierwsze ciało. Siły wzajemnego odziaływania akcji i reakcji są zawsze przyłożone do dwóch ciał. Wzajemne skutki odziaływania ciał nie są jednakowe.
II zasada dynamiki – gdy na ciało działa stała wypadkowa siła to ciało porusza się ruchem jednostajnie zmiennym. Kierunek i zwrot przyspieszenia ciała są zgodne z kierunkiem i zwrotem siły wypadkowej. Przyspieszenie ciała jest wprost proporcjonalne do działającej siły. $\overrightarrow{F} = \frac{\overrightarrow{p}}{t}$ $\overrightarrow{a} = \frac{\overrightarrow{F}}{m}$
Zasada zachowania pędu – jeżeli na układ ciał nie działają żadne siły zewnętrzne lub działające siły równoważą się, to całkowity pęd tego układu ciał się nie zmienia.
Siła tarcia jest jednym z przykładów sił oporu ruchu. Siła tarcia działa na ciała przeciwnie do kierunku ruchu. Siły przeciwdziałające ruchowi występujące na styku ciał nazywamy tarciem.
Wyróżniamy:
a) tarcie statyczne - gdy ciało spoczywa, a chcemy wprowadzić je w ruch
b) tarcie kinetyczne (dynamiczne) – gdy ciało się porusza
Wartość siły tarcia nie zależy od pola powierzchni stykających się ciał.
Maksymalna wartość siły tarcia statycznego zależy od:
Wartości siły nacisku
Rodzaju materiału powierzchni stykających się ciał
T = f × N
N = m × g
T = m × a