Prawo cywilne ćw. 2

Osoba fizyczna:

- miejsce zamieszkania – miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. Czyli do oznaczenia miejsca zamieszkania konieczne są dwie przesłanki, które muszą być spełnione łącznie:

- faktyczne przebywanie w danej miejscowości

- zamiar stałego pobytu w tej miejscowości

- miejscem zamieszkania dziecka pozostającego pod władzą rodzicielską jest miejsce zamieszkania rodziców albo tego z rodziców, któremu wyłącznie przysługuje władza rodzicielska lub któremu zostało powierzone wykonywanie władzy rodzicielskiej

- jeżeli władza rodzicielska przysługuje na równi obojgu rodzicom mającym osobne miejsce zamieszkania, miejsce zamieszkania dziecka jest u tego z rodziców u którego dziecko stale przebywa. Jeżeli dziecko nie przebywa stale u żadnego z rodziców, jego miejsce zamieszkania określa sąd opiekuńczy

- miejscem zamieszkania osoby pozostającej pod opieką jest miejsce zamieszkania opiekuna

- można mieć tylko 1 miejsce zamieszkania

Zmiana imienia lub nazwiska obywatela polskiego na inne wskazane przez niego imię lub nazwisko może nastąpić na jego wniosek na zasadach określonych przepisami prawa.

Zmiana imienia lub nazwiska osoby, która nie posiada żadnej przynależności państwowej, na inne wskazane przez nią imię lub nazwisko może nastąpić na jej wniosek, jeżeli osoba ta ma miejsce zamieszkania w Polsce.

Wniosek o zmianę nazwiska podlega uwzględnieniu, jeżeli jest uzasadniony ważnymi względami. Ważne względy zachodzą w szczególności, gdy wnioskodawca:

1) nosi nazwisko:

a) ośmieszające albo nielicujące z godnością człowieka

b) o brzmieniu niepolskim

c) posiadające formę imienia

2) pragnie zmienić swoje nazwisko na nazwisko, którego używa, lub powraca na nazwisko, które zostało zmienione

Wniosek o zmianę nazwiska nie podlega uwzględnieniu, gdy wnioskodawca ubiega się o zmianę nazwiska na nazwisko historyczne, wsławione na polu kultury i nauki, działalności politycznej, społecznej albo wojskowej, chyba, że posiada członków rodziny o tym nazwisku lub jest powszechnienie znany pod tym nazwiskiem.

Zmiana nazwiska na obojga rodziców rozciąga się na małoletnie dzieci.

Jeżeli zmiana nazwiska dotyczy tylko jednego z rodziców, rozciągnięcie jej na małoletnie dziecko wymaga zgody drugiego z rodziców, chyba, że nie ma on pełnej zdolności do czynności prawnych, nie żyje lub nie jest znany albo, że jest pozbawiony władzy rodzicielskiej. Gdy dziecko ukończyło 14 lat, potrzebna jest również jego zgoda.

W razie braku porozumienia między rodzicami każde z nich może zwrócić się o rozstrzygnięcie do władzy opiekuńczej. Decyzja co do zmiany nazwiska małoletniego dziecka zapada po uprawomocnieniu się postanowienia władzy opiekuńczej.

Zgodnie z art. 23 Kodeksu cywilnego dobra osobiste człowieka, wśród których umieszczono również nazwisko ale także m.in. swobodę sumienia, tajemnicy korespondencji, pseudonim, zdrowie, pozostają pod ochroną prawa cywilnego niezależnie od ochrony przewidzianej w innych przepisach prawa. Roszczenia, które przysługują osobie fizycznej na wypadek naruszenia tego dobra osobistego wymienia art. 24 k.c.

Ten, czyje dobro osobiste zostaje zagrożone cudzym działaniem, może żądać zaniechania tego działania, chyba, że „nie jest ono bezprawne”. W razie dokonania naruszenia może on także żądać, ażeby osoba, która dopuściła się naruszenia, dopełniła czynności potrzebnych do usunięcia jego skutków, w szczególności ażeby złożyła oświadczenie odpowiedniej treści i w odpowiedniej formie. Na zasadach przewidzianych w kodeksie może on również żądać zadośćuczynienia pieniężnego lub zapłaty odpowiedniej sumy pieniężnej na wskazany cel społeczny.

Zadośćuczynienie jest kwotą pieniężną, która przyznawana jest ponad odszkodowanie, którego celem jest wyrównanie poniesionych strat majątkowych. Zadaniem odszkodowania jest również wynagrodzenie poszkodowanemu cierpień moralnych strat niemajątkowych, które zostały mu wyrządzone przez bezprawne działanie. Zadośćuczynienie jest pewną formą dolegliwości, na którą prawo zezwala w stosunku do sprawcy naruszenia dóbr osobistych.

Na jakich zasadach zadośćuczynienie się należy decyduje art. 448 k.c. zgodnie z którym w razie naruszenia dobra osobistego sąd może przyznać temu czuje dobro osobiste zostało naruszone odpowiednią sumę pieniężną tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę lub na jego żądanie zasądzić odpowiednią sumę pieniężną na wskazany przez cel społeczny.

Osobą prawną jest wyodrębniona strukturalnie i majątkowo, powstała w celu realizacji określonych zadań gospodarczych lub społecznych jednostka organizacyjna, której ustawodawca nadał podmiotowość cywilnoprawną.

Zgodnie z art. 33 k.c. osobami prawnymi są:

- Skarb Państwa oraz

- jednostki organizacyjne, którym przepisy szczególnie przyznają osobowość prawną i są to m.in.:

- handlowe spółki kapitałowe

- spółdzielnie

- przedsiębiorstwa państwowe

- jednostki samorządu terytorialnego (gmina, powiat, województwo)

- kościół

- wyższa uczelnia

- fundacja

- partia polityczna

Ułomne osoby prawne – poza wymienionymi wyżej podmiotami prawa cywilnego w stosunkach cywilnoprawnych występują także jednostki organizacyjne, stanowiące wyodrębnione i samodzielne struktury posiadające zdolność prawną, którym jednak żaden przepis nie przyznaje osobowości prawnej.

- handlowe spółki osobowe

- spółki kapitałowe w organizacji

- wspólnoty mieszkaniowe

Zdolność prawna przyznawana jest w aktach normatywnych poprzez określenie „może we własnym imieniu nabywać prawa, zaciągać zobowiązania”.