poprawa

POPRAWA

Wiek przedszkolny (od 3 do 6 lat) to okres najistotniejszych przemian rozwojowych w życiu dziecka dokonujący się we wszystkich sferach. Wśród różnych sfer możemy wyróżnić min:

Najważniejsze osiągnięcia tego okresu – zdaniem M. Tyszkowej to:
dążenie do samodzielnego i odpowiedzialnego podejmowania różnych działań wynikających z:
− odczuwanie siebie samego jako podmiotu własnych działań i przeżyć,
− odkrywanie świata zewnętrznego innych ludzi,
− zdobywanie znacznego zasobu wiedzy o świecie,
− pojawienie się obok zabawy początków świadomego uczenia się i pracy

Rozwój fizyczny i motoryczny

Organizm dziecka w wieku przedszkolnym wymaga troskliwej opieki , gdyż znajduje się w stanie wzrostu . Zmieniają się proporcje jego ciała oraz doskonali się sprawność motoryczna . Tempo rozwoju motorycznego dziecka nie jest równomierne. Każdy rok przynosi istotną różnicę w poziomie sprawności i rozwoju motorycznym. Dziecko 3-letnie nie jest w stanie wykonać czynności skomplikowanych, , np. rzucić piłkę w górę i złapać. Dziecko 4-letnie jest bardziej sprawne motorycznie, jest zwinniejsze. Najszybsze zmiany występują między 4. a 5. rokiem życia. W wieku 5 lat dziecko wchodzi w tzw. złoty okres motoryczności. Poszczególne dzieci mogą różnić się między sobą tempem rozwoju motorycznego w wyniku różnych cech wrodzonych i innych czynników środowiskowych . Motoryka ogólna ciała zależy od sprawności czynnościowej dwóch struktur: układu sterowniczego ruchu (związany ze strukturami nerwowymi) oraz układu wykonawczego ( związany z układem mięśniowym i kostno – stawowym). Sylwetka dziecka charakteryzuje się stosunkowo krótkimi kończynami , dużą głową i długim tułowiem .Układ kostny jest jeszcze słaby .Ruch jest bardzo ważny w rozwoju dziecka ,zaniedbania rozwoju motorycznego mają wpływ na dalszy jego rozwój psychofizyczny. W okresie przedszkolnym dzieci z łatwością już biegają, bez pomocy wchodzą po schodach stawiając jedną stopę na stopniu ,skaczą obunóż przez skakankę , chodzą na palcach oraz kucają .Potrafią pedałować i kierować trójkołowym rowerkiem , umieją rzucać piłką , tańczyć i pływać jeździć na łyżwach . Chłopcy w tym okresie rozwoju uzyskują lepsze wyniki niż dziewczynki w czynnościach wymagających użycia większej energii i siły (np. bieganie czy kopanie). Dziewczynki za to są lepsze w wykonywaniu czynności, które wymagają sprawności motorycznej – równowagi i rytmiczności (np. skakanie na skakance) oraz precyzji (np. rysowanie). Ręce dziecka stają się coraz sprawniejsze, wykonują proste prace plastyczne , zaczynają posługiwać się nożyczkami ,rysują kwadraty i koła , postacie ludzkie w formie „głowonogów” oraz wiedzą jak odpowiednio trzymać kredkę .Pewne trudności sprawia im kopiowanie liter i figur geometrycznych .

Badania Szumana pokazują, że dzieci 3letnie potrafią reprodukować koło, większość dzieci między 5-6 r.ż. kopiuje kwadrat, a większość wieku 6-7 lat jest w stanie przerysować trójkąt. Figury złożone z samych linii w postaci krzyżyka reprodukują dzieci w 3-4 r.ż.; szyny potrafi skopiować każde dziecko w 4-5 r.ż., a spiralę kopiuje większość w 6-7 r.ż. . Zajęcia plastyczne są ćwiczeniami do późniejszego pisania .Układ nerwowy przedszkolaka jest słaby i delikatny .Dominują w nim procesy pobudzenia nad procesami hamowania . Dziecko jest impulsywne , jego zachowanie jest zmienne . Obserwuje dorosłych i naśladuje ich. Powoli opanowuje czynności związane z życiem codziennym takiej jak samodzielne picie z kubka ( nie rozlewając płynu) , jedzenie zupy łyżką ( 4-6 r.ż), załatwianie potrzeb fizjologicznych (3 r .ż ) samodzielnie ubierają się lub rozbierają się (4-5 r. ż) , wkładają buty ( nie zawsze prawidłowo) .

Rozwój ruchów manipulacyjnych polega na zdolności posługiwania się przedmiotami i narzędziami codziennego użytku (motoryka mała ) np. szczoteczka do zębów , łyżka , kredka. Możemy wyróżnić dwa rodzaje manipulacji : niespecyficzna – przekładanie z ręki do ręki , wykorzystanie przedmiotów nie zgodnie z przeznaczeniem oraz manipulację specyficzna

Rozwój procesów poznawczych

Wiek przedszkolny to dalszy etap kształcenia się procesów poznawczych. Spostrzeganie rozwija się głównie w czasie manipulowania przedmiotami. Dziecko w tym wieku już dużo wie ,rozumie i pamięta , lecz czasami trudno skupić mu się na jednej czynności . Dzieci chętnie oglądają obrazki w książce i mówią o nich, układają klocki i figury według wzoru , potrafią także ułożyć obrazek rozcięty na kilka części , a także porównują obrazki ze sobą .Dzieci dążą do zbadania dotykiem, słuchem i wzrokiem każdego nowego przedmiotu . Maluch najlepiej poznaje przedmioty i uczy się ich zastosowania w praktycznym działaniu . Przez poznawanie wzbogaca swoją wiedzę o otaczającym go świecie , wykorzystując ją podczas zabaw , w których wykonuje fikcyjne czynności . Zaczyna odróżniać kolory ,potrafi zaśpiewać piosenkę, opowiedzieć sen , a także powtórzyć odgłosy zwierząt.

Pamięć dziecka w okresie średniego dzieciństwa jest mimowolna, najlepiej zapamiętuje to co go zainteresowało ,co zwróciło jego uwagę .Dzięki pamięci możliwe jest opanowanie mowy, jest ona bezpośrednio związana z wrażeniami i spostrzeżeniami . Możemy wyróżnić 2 rodzaje pamięci świeża (bezpośrednia) , czyli natychmiastowe odtwarzanie materiału oraz pamięć trwała ( poziom pamięci określa się za pomocą czasu, jaki upływa między spostrzeżeniem, a rozpoznaniem danego przedmiotu) Pamięć przedszkolaka zmienia się pod względem pojemności ,pojawiają się skuteczne strategie zapamiętywania , polepsza się wiedza o przedmiotach które chce dziecko zapamiętać .Wraz z wiekiem dzieci potrafią zapamiętać więcej cyfr pod rząd jak pisze Siegler Większość dzieci w 4-5 roku życia może odtworzyć szereg złożony z 4. cyfr, a większość dzieci w 6.r.ż. jest zdolna do odtworzenia szeregu złożonego z 6. cyfr . Dzieci starsze mogą wykonać więcej zdolności poznawczych od młodszych dzieci . Dziecko przedszkolne prędzej nauczy się wierszyka zrozumiałego dla niego niż takiego, którego treści nie rozumie, gdy wiersz zawiera niezrozumiałe dla niego wyrazy .Możemy wyróżnić dwie strategie pamięciowe: powtarzania i organizowania materiału do zapamiętania. Dzieci w wieku przedszkolnym korzystają częściej ze strategii powtarzania.

U dzieci 5-letnich można zauważyć pewien stopień zrozumienia procesu zapamiętywania, na co wskazują ich wypowiedzi że łatwiej zapamiętać krótką listę słów niż dłuższą, łatwiej nauczyć się znanego wiersza niż nowego,. Jednak dzieci w 5. r.ż. częściej niż w 8. r.ż. błędnie oceniają swoje możliwości zapamiętywania .

Między 3- 6 r .ż następuje gramatyzacja mowy ,język staje się coraz doskonalszym środkiem przekazu informacji . Proces ten przebiega u poszczególnych dzieci w różnym tempie , a stopień rozwoju mowy uzależniony jest od wielu czynników takich jak np. środowisko lub psychofizyczny rozwój dziecka.

Mowa wykształca się poprzez naśladowanie, a więc słuchanie, rozumienie i powtarzanie usłyszanych wyrazów, a z czasem budowanie coraz dłuższych, logicznych wypowiedzi. Dzieci w wieku 3-4 lat potrafią odróżnić pismo od tego , co pismem nie jest , choć jeszcze nie potrafią identyfikować poszczególnych liter alfabetu. Ujmują więc pismo, podobnie jak inne obiekty- całościowo. W wieku 3 lat dzieci potrafią już w miarę dobrze porozumiewać się z innymi, budując proste i logiczne zdania. U czterolatków artykulacja jest już sprawniejsza. Dziecko w tym wieku zaczyna prawidłowo wymawiać r, a także takie głoski jak c, cz, dz, dż, ź, s, sz, ś, c, cz, ć. W wieku 6 lat proces rozwoju mowy powinien być już zakończony, a tym samym wszelkie jego wady, jeśli nie były wcześniej korygowane, utrwalają się. Dlatego też nauczyciel przedszkolny powinien zwracać baczną uwagę na wymowę swoich podopiecznych i w razie potrzeby odpowiednio ją korygować. Trzylatek zna ponad 1000 słów, a pod koniec wieku przedszkolnego dziecko zna i używa około 4000 słów.

Okresy rozwoju dziecka

Okres kształtowania mowy Dźwięki Słownictwo forma wypowiedzi
Okres prenatalny Etap przygotowawczy         0 – 9 miesiąca życia płodowego
 
 
Rozwój mózgu oraz narządów mowy ( nadawania i odbioru)
Okres niemowlęcy Okres melodii      (sygnału apelu)  
0 – 1 roku życia
- głużenie
-  gaworzenie
- echolachia
a e i
m b p d t
   
- krzyk,
   - płacz
Okres poniemowlęcy Okres wyrazu                           (sygnału jednoklasowego)
1- 2 rok życia
o u a e y
p b m t d n l k ś ć 
  Wypowiedzenia:
- jednoczłonowe
- wyraz- zdanie
- pseudozdanie
Okres zdania
(sygnału dwuklasowego)
2 –3 rok życia
a o u e y ę ą
p b m w f p b m w f
s z c
t d n i r
ś ź ć
k g x
s z c   ń
800- 1500 wyrazów:
  -rzeczowniki
 -czasowniki
     -przymiotniki
        -liczebniki
        -przyimki
        -spójniki
        -zaimki
  -przysłówki
 
 - wypowiedzenia dwuczłonowe
 - zdanie z podmiotem        i  orzeczeniem
 - zdania: oznajmujące,
  rozkazujące,
  pytające,
  wykrzyknikowe
Okres przedszkolny Okres swoistej mowy dziecięcej                                            ( swoistych form językowych)
3 – 7 rok życia
s z c   r
 
 
wymowa opanowana
3500 a nawet 7000 wyrazów               (w zależności od środowiska wychowawczego) Pełna umiejętność budowania wypowiedzi     i posługiwania się formami, które obowiązują.

Rozwój mowy i myślenia powoduje ze zabawy dziecka są bardziej urozmaicone. Maluch najchętniej myśli o tym , co się dzieje aktualnie , według J. Piageta jest to myślenie przedoperacyjne ( wprowadzanie wniosków ze spostrzeganej sytuacji ) . Myślenie dziecka przechodzi od konkretno-wyobrażeniowego do abstrakcyjnego . Podstawowymi czynnościami myślowymi u dzieci w okresie przedszkolnym jest porównywanie obiektów ,proces ten prowadzi następnie do opanowania przez dziecko czynności klasyfikowania i szeregowania. Już 47% 4-latkow tworzy małe szeregi z patyczków różnej długości. W wieku przedszkolnym dziecko potrafi rozpoznać wiele miejsc i opowiedzieć o nic. Poszczególne miejsca wiążę z osobami , obiektami i zdarzeniami ,ma trudności z odtwarzaniem przypadkowo umieszczonymi obiektami .W wieku przedszkolnym dominującą czynnością dziecka jest zabawa i codzienne zajęcia. Myślenie przejawia się w rozwiązywaniu różnych problemów praktycznych . Dzieci w wieku przedszkolnym zadają dużo pytań „co to jest ? ”, „ a dlaczego? ” . Przez zadawanie pytań zdobywa wiedzę o świecie i próbuje zrozumieć otaczającą go rzeczywistość . Najwięcej pytań dotyczy nazw przedmiotów , skutków ,przyczyn np. „a co się stanie jak nacisną ten guzik?” świadczy to o tym , ze myślenie dziecka traci charakter sytuacyjny a buduje się przyczynowo-skutkowy . Pod koniec wieku przedszkolnego charakter myślenia dziecka zmienia się na abstrakcyjny : potrafi w pamięci policzyć , oczywiście operując małymi liczbami . Dużą rolę w kształtowaniu myślenia dziecka jest opowiadanie mu bajek , opowiadań , które pobudzają jego wyobraźnie . U dzieci 3-4 letnich podczas rozwiązywania problemów dominuje metoda prób i błędów . Według koncepcji Piageta pierwsze obrazy umysłowe (traktowane jako narzędzia wiedzy, nabyte poprzez przeżyte przez dziecko doświadczenia) pojawiają się około drugiej połowy 2.r.ż., a ich rozwój przypada na okres wyobrażeń przedoperacyjnych (czyli okres przedszkolny). Dzieci w przedszkolu poznają przestrzeń w działaniu , poprzez zabawy ruchowe i konstrukcyjne .Potrafią rozpoznać przestrzeń na obrazku. Dobrze operują przysłówkami takimi jak : „góra”, „dół” , „wysoko” ,„daleko ” ,jedynie trudność sprawiają im określenia związane z płaszczyzną poziomą „przód” , „tył” oraz trójwymiarowych charakterem przestrzeni „wewnątrz” .

Uwaga dziecka również jest mimowolna tzn. że bez świadomego udziału przyciągają ją różne przedmioty i zdarzenia. .Jeśli występuje dowolna ,to trwa bardzo krótko ,ponieważ jest przerywana przez różne bodźce docierające z zewnątrz na które dziecko zwraca uwagę. Stąd też uwaga dziecka jest rozproszona i dziecko nie potrafi utrzymać jej przez dłuższy czas na jednym przedmiocie Uwaga dowolna kształtuje się na zajęciach, w czasie zabaw zespołowych. Dziecko potrafi długo się skupić ,szczególnie gdy go coś interesuje . Niestety jest mało podzielna, dlatego np. pochłonięte zabawą dziecko może się zmoczyć. Stopień koncentracji uwagi i umiejętności skupienia uwagi dowolnej zależą w dużej mierze od indywidualnych cech dzieci, zwłaszcza od typu ich temperamentu, a nie tylko od wieku. Dzieci flegmatyczne na ogół łatwiej i dłużej koncentrują się na podjętej czynności niż dzieci żywe i ruchliwe, które natomiast mają uwagę bardziej przerzutną i podzielną . Dziecko zmienia często przedmioty zainteresowania, odrywa się od jednej czynności lub zabawy, aby przejść do następnej . W wieku przedszkolnym czynność uwagi jest w bardzo dużym stopniu zależna od tła uczuciowego. Z wiekiem zwiększa się pojemność uwagi dziecka, zwiększa się trwałość uwagi a zmniejsza podatność na rozproszenia . Świadczy to o trwalszym skupieniu uwagi dzieci na tym, czym zajmują się i co robią. Im dziecko jest starsze tym bardziej radzi sobie z kontrolą nad uwagą .

We wszystkich obszarach aktywności twórczej małego dziecka występuje wyobraźnia. Wydaje się nawet, iż jest ona wręcz niezbędna w jego życiu. Dziecko zachowuje się niekiedy jakby żyło w innym świecie, ożywia martwe przedmioty (animizm), kształtuje rośliny i zwierzęta na podobieństwo człowieka (antropomorfizm dziecięcy) .Bawiąc się dziecko przetwarza w wyobraźni rzeczywistość i spostrzeganie przedmiotów . Krzesła ułożone w rzędzie mogą być pociągiem , karton samochodem lub pilot od telewizora może być mikrofonem. W wyobraźni dziecka kształtują się nowe obrazy , zaczyna fantazjować bez działania bezpośrednich bodźców zewnętrznych . Pod koniec okresu przedszkolnego dziecka pod wpływem wykonywania różnego rodzaju zadań uczy się hamować swoją wyobraźnię, stąd mówimy o przejściu wyobraźni mimowolnej w sterowany proces – wyobraźnię dowolną. Cechy wyobraźni dziecka w starszym wieku przedszkolnym są na pozór sprzeczne. Z jednej strony podkreśla się często, że dzieci mają w tym okresie szczególnie bujną wyobraźnię. Z drugiej strony, pojmują dobrze przede wszystkim, to co uchwytne i konkretne, z czym można się zapoznać bezpośrednio w działaniu

Rozwój rysunku

Twórczość dziecka zmienia się wraz z wiekiem i jest odzwierciedleniem jego rozwoju oraz pierwszym etapem swobodnej ekspresji. Zestawiając proste kształty dzieci rysują to co widzą w danym obiekcie. Ich rysunki są symbolami, które przypominają elementy rzeczywistości. Rozwój twórczości rysunkowej dzieci według Szumana można podzielić na 3 okresy. Pierwszy jest okresem bazgrot, który trwa do 3. roku życia, drugi, to okres schematyczny trwający od 3. do 12. roku życia, a trzeci to okres typu poschematycznego .

Okres bazgrot czyli formowanie się schematu rozpoczyna się miedzy drugim a trzecim rokiem życia , zależnie od okoliczności i warunków w jakich się rozwija dziecko . Zaczynają formować się schematy postaci , cechy charakterystyczne: zapełnianie płaszczyzny kropkami, kreskami, krzyżykami, krzyżującymi się liniami krzywymi, próby zamykania kół. Gryzmolenie to niekończące się kreślenie linii, spirali, bez odrywania kredki od papieru. Kredka porusza się w różne strony, poziomo, pionowo, bez końca jednej linii do drugiej. Dziecko na początku tej twórczości nie ma jeszcze kontroli i możliwości decydowania o tym, co powstanie.

Dopiero z czasem ruchy stają się bardziej kontrolowane, a większa zdolność do podejmowania decyzji określa formę rysunku. Dziecko zaczyna postrzegać siebie, jako twórcę widocznych śladów na papierze. W pracach tych z czasem daje się zauważyć odzwierciedlenie przeżyć i doświadczeń dziecka np. przeżycia ślizgania się ze zjeżdżalni mogą pojawić się w formie długich linii opadających w dół.

Okres schematyczny (ideo plastyka ) schematy postaci ludzkich dzieli się na :

a) głowonogi (3 – 4 r.ż.) dziecko uczy się trzymać ołówek i próbuje opanować ruchy dłoni i palców , w wyniku tego pojawiają się głowonogi określane jako ludzie i zwierzęta , są to kształty, które wcześniej dryfowały, unosiły się, obecnie zaś zostają zakorzenione w podłożu. Następuje uprzedmiotowiane wypowiedzi dotyczącej rysunku , raz nazwana postać pozostaje sobą nawet po kilku dniach .

b)głowotułowie ( 4 – 5 r.ż.) Prezentowane postacie otrzymują więcej szczegółów, stają się bogatsze. Rysunki dzieci w tym okresie charakteryzuje antropomorfia – skłonność identyfikowania się z wszystkimi żywymi istotami. Zwierzęta przedstawione są na podobieństwo człowieka np. ptak z uśmiechnięta twarzą ludzką. Proporcje na rysunku są zaburzone, to co ważne i bliskie dziecku, ukazywane jest w większych rozmiarach. Mniej ważne elementy zajmują mało miejsca na rysunku.

c) schemat uproszczony (5 –7 r.ż.) W rysunkach pojawiają się konturowe elementy z najbliższego otoczenia: domek, ulica, ludzie. Ograniczone konturem płaszczyzny pozostają bez wypełnienia, dopiero w późniejszym etapie tej fazy zostają zamalowywane. Rysunkom nadal brak proporcji oraz przestrzeni. Rysunki chłopców zaczynają odróżniać się od rysunków dziewczyn . U dziewczynek wzrasta liczba kompozycji plastycznych zawierających kwiaty i drzewa. U chłopców natomiast przeważa fascynacja pojazdami , urządzeniami technicznymi . Dzieci stosują żywe kolory. W rysunkach dzieci daje się zauważyć postacie z profilu oraz postacie poruszające się.

Oraz okres typu poschematycznego ( dążenie do dokładnego oddania rzeczywistości nie rysuje tego co widzi , lecz to co wie o rysowanym przedmiocie)dzielący się na realizm wrażeniowy i realizm intelektualny Obrazki dzieci w wieku przedszkolnym nie mają proporcji wymiarów ,odznaczają się brakiem proporcji poszczególnych części np. głowa lub ręce na rysunkach przedstawiających człowieka bywają przesadnie duże lub

Wyniki badań :

Rozwój fizyczny i motoryczny :

Chłopiec swobodnie się porusza , biega , skacze , bez problemu rzuca piłką .Nie ma trudności z posługiwaniem się prostymi przedmiotami jak np. gumka , kredka .Podczas rysowania trzymał kredkę między kciukiem i palcem wskazującym ,podtrzymując kciukiem tzw. chwytem pęsetkowym .Chłopczyk jest praworęczny .Chwyt jest prawidłowy, stosowny do wieku dziecka

Z obserwacji można stwierdzić że rozwój fizyczny i motoryczny jest prawidłowy.

Rozwój procesów poznawczych :

Chłopiec potrafi porównać oraz sklasyfikować przykładowe przedmioty . Podczas rozmowy z badanym zadawał mi bardzo dużo pytań , jest ciekawy .Rozmowa z drugą osobą nie stanowi dla niego problemu , potrafi się porozumieć. Podczas zabawy korzysta z funkcji symbolicznej. Potrafi się skupić nawet 10-15 minut na jednej czynności , jeżeli go tylko coś zainteresuje .Ma podzielna uwagę , podczas rysowania opowiadał o swoim domu , o ulubionej maskotce . Podczas przeprowadzonego testu pamięci chłopczyk potrafił ułożyć obrazki według podanego przykładu, także opis obrazku nie był dla niego problemem . Ma pamięć krótkotrwałą ale odpowiednią dla dziecka w wieku (3-4 lat )

Z obserwacji można stwierdzić ze rozwój mowy, myślenia ,pamięci oraz uwagi jest prawidłowy

Diagnoza rozwoju poznawczego na podstawie analizy rysunku :

Badany przeze mnie chłopczyk narysował swój dom z ogrodem , 2 garaże , swój pokój i ulubioną maskotkę w pokoju . Nie trzeba było narzucać mu tematu rysunku , sam zadecydował co będzie rysować. Chłopiec rozpoczął pracę natychmiast bez żadnego zastanawianie się nad tym co ma rysować . Nie reaguje na trudności techniczne . Jego rysunki przypominają gryzmolenie , można tę pracę zaliczyć do bazgrot celowych , których cechą jest nadawanie nazw bazgrotom bezprzedmiotowym . Dziecko nadaje znaczenia swoim rysunkom ,nazywa to co one przedstawiają np. „ to jest mój pokój ” Oznacza to , że dziecko rysuje z określonym zamiarem narysowania czegoś, nie są to przypadkowe kreski ,ale zaplanowane twórczość , raz nazwana postać pozostaje sobą nawet po kilku dniach . Przeszło ono od myślenia kinestetycznego (uczenie się przez ruch) do wyobrażeniowego.

Chłopiec maluje głównie kreski ,proste linie oraz figury geometryczne ,próbuje zamykać koła , jego ruchy kredką są wykonywane mechanicznie , nie odrywa ręki od kartki są to długie płynne linie . Poszczególne części rysunku rozrzucone są po całej kartce nie tworzą jednolitej całości. W pracy chłopca nie występuje „ punktowanie ”, czyli rytmiczne wykonywanie kropek ,które jest charakterystyczne dla pierwszych prób graficznych. Rysunek jest ubogi jeżeli chodzi o szczegóły. Chłopczyk malował prawą ręka , trzymał kredkę między kciukiem i palcem wskazującym ,podtrzymując kciukiem . Chwyt jest prawidłowy, stosowny do wieku dziecka . Obrazki wykonuje malując od prawej do lewej strony . Maluje z lekkością nie przyciska mocno kredki do kartki. Usytuowanie najważniejszego elementu w pracy w tym przypadku jest to dom znajduje się powyżej środka kartki. .Używał czystych kolorów .Dzieło wykonał w 15 minut.

Chłopiec nie zastosował pojęcia perspektywy ,nie zaplanował całego rysunku, a także nie zastosował proporcji wymiarów gdyż następuje to w późniejszych etapach rozwoju dziecka.

Rysunek chłopca świadczy o tym, że znajduje się on na etapie bazgrot przedmiotowych.

Diagnoza :

Wszystkie funkcje chłopca mieszczą się w normie i są typowe dla jego wieku , chłopczyk rozwija się prawidłowo w stosunku do swojego wieku 3-4 latka.


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
test poprawkowy grupa 1
WADY STÓP poprawki
ZPSBN T 24 ON poprawiony
Prezentacja poprawiona
Chemia organiczna czesc I poprawiona
Postępowanie poprawione
Wykład 5 Sektor finansów publicznych poprawiony
Egzamin poprawkowy I 2009 2010
D Studiowe PKM Wał Wał złożeniowy Model POPRAWIONY
Elektro (v2) poprawka
poprawki analityczna
Poprawkowy IBM 2008 2009
poprawkowe, MAD ep 13 02 2002 v2
Poprawki do kodu
PN EN 1990 2004 AC Podstawy projektowania konstrukcji poprawka
Projekt2 poprawiony id 400268 Nieznany

więcej podobnych podstron