Adres symboliczny, nazwa obiektu, najczęściej w programie napisanym w asemblerze, odnosząca się do komórki, bajtu lub pola bajtów, utworzona z ciągu znaków, zwykle wybieranych ze zbioru liter i cyfr, przeważnie rozpoczynająca się literą. Podczas tłumaczenia programu adresy symboliczne są przypisywane adresy bezwzględne lub adresy względne.

Adres względny — adres wskazujący miejsce w pamięci komputera względem innego określonego punktu (miejsca pamięci).

Adres bazowy - ardes, który wraz z adresem względnym służy do obliczenia adresu bezwzględnego. Adres bazowy jest przechowywany w rejestrze bazowym procesora i automatycznie sumowany z adresem względnym;
każdy adres używany jako podstawa do obliczania odległości, czyli adresów względnych; np. adres początku tablicy jest adresem bazowym do obliczania adresów jej elementów.

Adres fizyczny - adres słowa pamięci fizycznej, pojawiający się na magistrali adresowej procesora w momencie odwoływania się do pamięci operacyjnej lub przestrzeni wejścia-wyjścia.

W przypadku procesorów zgodnych z x86, w trybie rzeczywistym procesora adres fizyczny oblicza się mnożąc zawartość rejestru segmentowego razy 16 i dodając offset, czyli adres w stosunku do początku segmentu. Ponieważ adresy są zapisywane szesnastkowo, korzystanie z tego schematu jest bardzo proste - wystarczy dopisać do wartości segmentu adresowego szesnastkową cyfrę "0" i zwiększyć ją o offset. Natomiast w trybie chronionym procesora uzyskanie adresu fizycznego jest dużo bardziej skomplikowane - opiera się o selektory i tablicę deskryptorów.