ściąga zmk 2

Udarność- jest miarą kruchości materiałów określoną przez pracę potrzebną do dynamicznego złamania próbki i odnoszona do wielkości poprzecznego przekroju próbki. Oprócz pracy potrzebnej do złamania, celowe jest również określenie odkształcenia próbki. Dzięki elektronicznym metodą pomiaru siły i odkształcenia można lepiej scharakteryzować zachowanie się tworzyw sztucznych przy obciążeniach udarowych. W zależności od właściwości badanego tworzywa pęknięcie w czasie dynamicznego złamania próbki może być: kruche, plastyczne. Badania dynamicznego złamania próbki prowadzi się podczas udarowego zginania lub rozciągania próbek z karbem lub bez karbu.

Pęknięcie kruche

Udarność próbek bez karbu an 
Praca An zużyta na dynamiczne złamanie próbki bez karbu 
odniesiona do 1 cm² przekroju poprzecznego w miejscu złamania. 
Udarność próbek z karbem ak 
Praca Ak zużyta na dynamiczne złamanie próbki z karbem 
odniesiona do 1 cm² pierwotnego przekroju poprzecznego próbki w miejscu karbu. 
Udarność względna KZ 
Stosunek udarności ak do udarności an, wyrażony w procentach. 

Metoda Izoda: Różni się od metody Charpyego

sposobem zamocowania próbki, wymiarami próbek

oraz prędkością uderzenia wahadła młota. Metodą

tą bada się tylko próbki z karbem. Próbkę mocuje się

pionowo, jedym końcem w uchycie podstawy młota i

łamie ostrzem walcowym wahadła młota o określonej

odległości od krawędzi uchwytu

.

.

Wpływ struktury na właściwości mechaniczne tw. Szt.: Najmniejsza udarność wykazują polimery o temp. Kruchości wyższej od temp. Pokojowej(np. polistyren, polimetakrylan metylu). Istnieją w nich duże siły międzycząsteczkowe. Udarność maleje wraz ze wzrostem stopnia krystaliczności i wielkości krystalitów oraz ze spadkiem masy cząsteczkowej. Zwiększenie udarności uzyskujemy przez wprowadzenie do polimerów odpowiednich napełniaczy lub zmiękczaczy. Zmiękczacze zmniejszają oddziaływania międzycząsteczkowe.

GĘSTOŚĆ: to wielkość fizyczna charakt. Dla danej substancji w danej temp., określająca masę tej substancji w jednostkowej objętości. Jednostką gęstości jest kg/m3.

Ciężar właściwy jest to wielkość fizyczna charakterystyczna dla danej substancji w danej temperaturze, określająca ciężar jednostkowej objętości tej substancji. Jednostką ciężaru właściwego jest N/m3

ς = m/V (ς - gęstość, m - masa ciała, V - objętość ciała)

γ = P/V (γ - ciężar właściwy, P - ciężar ciała, V - objętość ciała)

3.Szczelność określa zawartość substancji materiału w jednostce jego objętości :

4.Porowatość określa zawartość wolnych przestrzeni (porów) w jednostce objętości materiału:

Metody otrzymywania tworzyw porowatych

1.Spienianie odbywać się może na trzy różne sposoby:

- metodą chemiczną opartą na wykorzystaniu złożonych substancji chemicznych na prostsze związki, wśród których są gazy (azot, dwutlenek węgla, wodór itp). Wydzielający się gaz powoduje w żelującym tworzywie powstawanie komórek. Wydzielanie gazu (rozkład złożonych substancji) może być wynikiem reakcji z inną substancją (np. składnikiem polimeru) lub ogrzewania;

- metodą fizyczną: 1. polegającą na nasyceniu polimeru pod ciśnieniem odpowiednim gazem, który po usunięciu ciśnienia zewnętrznego rozpręża się, tworząc pory. Wadą tej metody jest kosztowna aparatura;2. polegającą na wprowadzeniu do polimeru cieczy niskowrzących (ciekły spieniacz), które wskutek ogrzania parują, nadając żelującemu tworzywu budowę komórkową;

- metodą mechaniczną polegająca na szybkim wymieszaniu tworzywa z powietrzem (ubijanie). Odbywa się to przy pomocy mieszadeł mechanicznych. Utwardzenie musi nastąpić tak szybko, aby oba składniki nie zdążyły się rozdzielić. Sposobem tym otrzymuje się między innymi tworzywa porowate na bazie żywicmocznikowo-formaldehydowych oraz poliwinyloacetalowych.

We wszystkich powyższych metodach między rozprężaniem się gazów lub odparowywaniem cieczy a stanem fizycznym tworzywa musi zachodzić ścisła współzależność. Porowanie tworzywa może dać produkt dobry tylko wówczas gdy żywica w czasie rozprężania się gazów lub odparowywania cieczy posiada określoną konsystencję.

Do najpopularniejszych tworzyw spienionych należy PS (styropian), PVC oraz PU.

2.Porowanie w masie jest mniej rozpowszechnione aniżeli spienianie. Polega ono na wymywaniu składników rozpuszczalnych z litej masy tworzywa. Sproszkowane tworzywo miesza się ze związkami rozpuszczalnymi, po czym cząsteczki tworzywa łączy się ze sobą np. przez stapianie lub spiekanie. Z tak uformowanego tworzywa litego usuwa się składnik rozpuszczalny przez długotrwałe wypłukiwanie wodą. Jako związki rozpuszczalne stosuje się najprostsze i najtańsze substancje, np. sól kuchenną.

Sztywne tworzywa porowate otrzymywać można również na drodze spiekania tworzyw termoplastycznych.

3.Spiekanie polega na bezpośrednim wypełnieniu gniazda formy tworzywem w stanie stałym w postaci perełek (granulek), nagrzaniu tworzywa wraz z formą do ustalonej temperatury, przetrzymaniu w tej temperaturze przez określony czas, ochłodzeniu i wyjęciu przedmiotu spiekanego z gniazda. Temperatura tworzywa powinna mieć taką wartość, aby nastąpiło uplastycznienie granulek i ich kohezyjne łączenie, czyli spiekanie, ale nie może zachodzić daleko posunięte uplastycznienie bądź stapianie.

Proces spiekania jest więc stosunkowo prosty, spieki są niemal całkowicie pozbawione naprężeń własnych i zachowują w bardzo dużym stopniu właściwości tworzywa wejściowego. Proces ten stosuje się coraz częściej do otrzymywania filtrów, przepon i innych elementów przepuszczalnych.


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
ściąga ZMK
Ściąga ZMK
zmk sciagaa
1 sciaga ppt
metro sciaga id 296943 Nieznany
ŚCIĄGA HYDROLOGIA
AM2(sciaga) kolos1 id 58845 Nieznany
Narodziny nowożytnego świata ściąga
finanse sciaga
Jak ściągać na maturze
Ściaga Jackowski
Aparatura sciaga mini
OKB SCIAGA id 334551 Nieznany
Przedstaw dylematy moralne władcy i władzy w literaturze wybranych epok Sciaga pl
fizyczna sciąga(1)
Finanse mala sciaga
Podział węży tłocznych ze względu na średnicę ściąga

więcej podobnych podstron