Agata Lubczyńska 4TB

Dawny dom Trautmannów przy placu Bohaterów Warszawy, Bogatynia

Przykład budownictwa szachulcowo-przysłupowego charakterystycznego dla Łużyc i bardzo tutaj powszechnego, stąd nazwa „domy łużyckie”. Szachulec to zarzucona glina na kosznicę (plecionkę z witek lub trzciny), bądź też glina wymieszana z trocinami i wiórami (glinobitka). Takim materiałem budowlanym był wypełniany szkielet drewniany z poziomymi łączeniami (ryglami). Daje to charakterystyczny efekt, kiedy zwykle biała po otynkowaniu elewacja budynku poprzecinana jest ciemnymi drewnianymi belkami, ułożonymi w kratownicę z ukośnymi wsparciami (blokowanymi drewnianymi kołkami). Przysłup zaś to termin określający rozwiązanie konstrukcyjne najpowszechniejsze na Łużycach polegające na niezależnym posadowieniu piętra na słupach oplatających przyziemie (stąd przy-słupy). Tworzy się swego rodzaju podest podpierający górną kondygnację zwany stołem ciesielskim. Słupy połączone są tzw. mieczami, czyli łukami.

Obiekt zlokalizowany jest przy placu Bohaterów Warszawy w Bogatyni, wchodzącej w skład historycznych Łużyc. Wybudowany w 1828 roku dom rodzinny pastorów Trautmannów. Później służący jako zajazd. Od lat 60. XXw. mieści się w nim biblioteka miejska. Do dziś zachowane są oryginalne elementy budynku: bryła, forma dachu, kompozycja i wystrój elewacji z zachowaną konstrukcją przysłupową i

ryglową, oryginalny układ przestrzenny wnętrz oraz elementy wyposażenia i wystroju: stropy belkowe, piece, posadzki, itp.

Wybrałam ten obiekt, ponieważ jego wykonanie jest dość skomplikowane,
a jego wygląd jest zdumiewający. Znajduje się on również tylko 250 km od Nysy, przy granicy z Czechami.