1.Przcyzny pojawienia się socjologii wśród nauk.

- rewolucja oświeceniowa- wobec wszelkich instytucji i autorytetów politycznych, społecznych i religijnych nastąpiło oderwanie myśli intelektualnej od tradycji. *racjonalizm- oparcie życia zbiorowego na zasadach rozumowych pozwalających rozróżniać prawdę od faktu. *empiryzm- nakazuje szukać prawdy poprzez doświadczenie. Jeśli określonych doświadczeń wykona się maksymalnie dużo to uzyskane wyniki pokażą prawidłowości, które są podstawą budowania twierdzeń i praw. Dzięki empiryzmowi rozwinęły się nauki ścisłe: fizyka, chemia, matematyka, później przyrodnicze, biologia i później socjologia, pedagogika.

Jest to wiek rozumu, nurt kulturalny.

- rewolucja francuska- obaliła monarchię absolutną i ustrój stanowy. Miały odrębne prawa i przywileje przy czym najszersze posiadał stan I i II oraz arystokracja. (I stan- szlachecki, II stan- duchowieństwo, III stan- mieszczaństwo, chłopi). Siła tej rewolucji wstrząsnęła współczesną Europą, ale obalając stary porządek zrodziła pytanie : Na czym trud społeczny będzie oparty w przyszłości?

Kryzys ekonomiczny we Francji (drożyzna, likwidacja miejsc pracy) ponieważ z Anglii napływały tanie towary. Idee oświeceniowe pobudziły do walki III stan we Francji, walki która miała znieść stary system feudalny. Powstała rewolucja przemysłowa. [proces zmian ekonomicznych, społecznych i przemysłowych]

- rewolucja przemysłowa-

- zastąpienie pracy ręcznej przez maszyny

- zastąpienie prymitywnych technologii przez technologię nowoczesną

- zastąpienie produkcji jednostkowej dla konkretnego odbiorcy produkcją masową dla anonimowego konsumentaw

- zastąpienie na najwyższych szczeblach hierarchii społecznej, arystokracji i szlachty przez burżuazję i kapitalistów

- zastosowanie w przemyśle nowoczesnych wynalazków stają się dostępne masowym odbiorcom

-nastąpił spadek znaczenia ziemiaństwa i chłopstwa na rzecz przedsiębiorców

- przemiany w strukturze społecznej i wysoką pozycję społeczną zapewnia nie ziemia i jej posiadanie, a fabryka

2. Filozoficzne założenie socjologii.

Każda teoria socjologiczna musi mieć pewien status filozoficzny tzn. nie ma socjologii filozoficznie obojętnej. Muszą zawsze istnieć co najmniej 2 rodzaje założeń: - ontologiczne- nauka o bycie. Twierdzenia o sposobie istnienia rzeczywistości, w tym wypadku społecznej.

- epistemotologiczne- są to twierdzenia orzekające jak istnieje to coś (ten przedmiot- byt).

3. Przedmiot socjologii i metody stosowane w tej nauce.

Przedmiotem socjologii jest społeczne zachowanie się i zamierzone działania człowieka, formy organizacji zbiorowej życia oraz zachodzące w nim zjawiska, interakcja i procesy.

Socjologia musi uwzględniać w swoich badaniach, dociekaniach ową wiedzę potoczną tzn. badania opinii społecznej. Badania świadomości społecznej odwołują się do powszechnie przyjętych sądów, mniemań, poglądów itp.. Przedmiotem socjologii jest społeczne zachowanie się i zamierzone działanie człowieka, formy organizacji zbiorowych życia oraz zachodzące w nim zjawiska, interakcja i procesy. Środowisko sprawia iż niektórzy stają się np. lekarzami, finansistami. Zaczyna się to w rodzinie, potem w środowisku rówieśniczym.

1. zachowania społeczne- uczestnik życia społecznego np. jazda według przepisów.

b) zamierzone działania  posiadają perspektywę czasu
Wybrane obszary które bada socjologia: 
Instytucje społeczne- urząd, biuro w socjologii to wielki ustalony unormowany sposób działania który zmierza do zaspokojenia potrzeb ludzkich. 
Różne skupiska ludzkie takie jak : gospodarcze, polityczne, religijne, kulturowe itp. 
Procesy społeczne tj. industrializacja, urbanizacja, globalizacja, migracja, sekularyzacja, demokratyzacja itp. 
Interakcja społeczna- stosunki pokrewieństwa więzi, konflikty, rywalizacja. 
Ruchy społeczne- ewolucja, rewolucja, formy ekspresji  społecznej. 
Świadomość społeczna- składniki jej to: wiedza, nauka, kanały przepływu informacji , źródła fałszywej świadomości.

4. Funkcje socjologii.

Funkcja to działanie na wyobrażenie ludzi, rozszerzenie tej wyobraźni. Funkcja to inaczej wszystkie rezultaty jakie nauka pozostawia społeczeństwu, przez co umożliwia pozytywny lub powoduje negatywny program indywidualnego życia.

- Funkcja poznawcza- oznacza zdobycie i przekazywanie rzetelnej wiedzy o istnieniu rozwoju i strukturze społeczeństwa, zarówno jego elementach jak i całości. Każdy człowiek bez względu na to jaką zajmuje pozycję społeczną, pochodzenie, zawód, wiek, styl życia musi odpowiedzieć sobie na kilka pytań dotyczących tego jak jest, dlaczego tak jest, na czym opiera się życie społeczne, jak osiągnąć wyznaczone i społeczne cele.

- Funkcja organizatorsko- techniczna- dostarczanie informacji i dyrektyw służących skutecznemu kierowaniu zespołowi ludźmi. Jest to funkcja utożsamiania często z inżynierią społeczną. Funkcja ta dostarcza argumentów jakimi trzeba się posłużyć, aby przekonać daną zbiorowość do określonych, pożądanych zachowań.

- Funkcja ideologiczna- socjologia zwykle odnosi się do warunków życia danej zbiorowości, warunków jej rozwoju i zasad wyboru alternatywnych dróg realizacji założonych celów. Owe autorytety powodują, że socjologia jest sztuką uwikłaną w upowszechnienia określonych punktów widzenia. Te punkty widzenia są reprezentatywne dla określonych środowisk, warstw czy klas społecznych.

5. Czynniki odróżniające człowieka od istot zwierzęcych.

- zdobywanie, utrwalanie i przekazywanie wiedzy

- porozumiewanie się z innymi za pomocą mowy i innych środków wyrażania, utrwalania i przekazywania znaczeń

- umiejętność oceniania i wartościowania według społecznie przyjętych kryteriów

- umiejętność współpracy i współdziałania z innymi ludźmi

- przekształcenie materii i zasobów przyrody przy pomocy narządów i wiedzy w celu zaspokojenia ludzkich potrzeb

- utorowanie przeżyć, doświadczeń, spostrzeżeń, przemyśleń przy pomocy znaków i symboli.

6. Element osobowości społecznej.

Osobowość to zbiór unikalnych i względnie trwałych cech indywidualnych jednostki wykazujących jej tożsamość, ukształtowanych w procesie jej biologicznego, psychicznego i społecznego rozwoju przez bliższe i dalsze środowisko społeczne oraz przez jej własną działalność poznawczą.

- Kulturowy ideał osobowości- jest to zestaw cech charakteryzujący modelowego, idealnego człowieka. Jest to zarazem swoisty ideał wychowawczy, ale jest też jak każdy model czy ideał pewien cel do którego możemy się tylko zbliżyć. Jest on historycznie zmienny.

- System wartości- wartość to dowolny przedmiot materialny lub idealny wobec którego ludzie zachowują się z szacunkiem i dążą do jego posiadania lub zatrzymania.

Sprawiedliwość, wolność, honor, miłość, przyjaźń to społecznie określony, wyznaczony cel ludzkich działań. Wartości są zhierarchizowane: na szczycie wartości życiowe (najważniejsze) są nimi: miłość, rodzina, praca, zdrowie, przyjaźń, wartości materialne, niżej wartości drugorzędne i najniżej wartości instrumentalne.

- Role społeczne- to typowa odpowiedź na typowe oczekiwania społeczne. Względnie stały i wewnętrznie spójny system zachowań będących reakcjami na zachowania innych osób, a przebiegających według mniej lub bardziej wyraźnie ustalonego wzoru.

Typy ról: Role społeczne, przejściowe, przymusowe i dobrowolne, przypisowe i osiągane, popularne i o znikomej popularności.

- Jaźń subiektywna- zespół wyobraźni z reguły pozytywnych o tym kim jest i jaka jest jej wartość. Jest to skonstruowane społecznie, ponieważ społecznie określane jest to co oznacza być np. dobrym człowiekiem, sąsiadem, studentem…

- Jaźń odzwierciedlona- zespół wyobrażeń człowieka o sobie, wytworzony na podstawie tego co jak przypuszcza inni sądzą o nim.

7. Określenie podstawy i komponentów postaw.

Postawy społeczne są to predyspozycje do motywowanego zamierzenia wobec określonego przedmiotu, którym zwykle jest jakaś wartość społeczna.

Postawy są stabilne wtedy gdy:

- wzrasta wiek nosiciela postawy

- postawa dotyczy obiektu ważnego

- podmiot dysponuje ugruntowaną, szeroką wiedzą o obiekcie, czyli przedmiocie tej wartości

- reprezentowana postawa przyniosła nagrody i satysfakcje

- podmiot żywi przeświadczenie, że posiadanie określonej postawy jest czymś niezwykłym

Komponenty:

- komponent poznawczy- Nie może być postawy wobec obiektu o której podmiot nie ma żadnej wiedzy.

- komponent emocjonalno- motywacyjny- Zestaw uczuć. Tj. pragnienie, dążenie, chęć posiadania, zachwyt, miłość, obraza itd. Mogące pełnić funkcję motywów mobilizujących do działania zmierzającego do określonego celu.

- komponent jawny, behawioralny- obejmuje ogół zachowań, działań zmierzających do realizacji wyznaczonego celu. Działania są najpewniejszym składnikiem określonej postawy.

8. Definicja grupy społecznej i czynniki konstytuujące grupę.

Grupa społeczna- jest to pewna ilość osób ustrukturyzowanych, posiadających system stosunków uregulowanych instytucjonalnie powiązanych wspólnymi wartościami i oddzielonych od innych grup wyraźną zasadą odrębności.

Czynniki konstatujące grupę:

- członkostwo

- identyczność, a zarazem odrębność od innych grup

- ośrodki skupienia materialne i symboliczne

- zadania i cele grupowe

- struktura, organizacja wewnętrzna

9. Wymiary opisu struktury grypy.

Mamy 3 zasadnicze wymiary opisu struktury grupy.

- role społeczne- względnie stały i wewnętrznie spójny system zachowań będących reakcjami na zachowania innych osób, a przebiegających według innej lub bardziej wyraźnie ustalonego wzoru.

- pozycje społeczne- oznaczają miejsce danej roli w hierarchii ról grupowych. Z pozycją wiążą się ściśle pewne prawa i obowiązki.

- władza wewnątrzgrupowa- to relacja podporządkowania zachodząca między jednostkami lub grupami uprawniająca jedną ze stron do podejmowania decyzji w imieniu obu stron.

(instytucje wewnątrzgrupowe, wzory działania, formy kontrolne wewnątrzgrupowe)

10. Określenie i rodzaje grup odniesienia.

Grupa odniesienia- to grupa społeczna z którą jednostka identyfikuje się w stopniu najwyższym lub do którego jednostka aspiruje i pragnie zdobyć jej aprobatę przez upodobnienie swojego zachowania do zachowania członków tej grupy.

Można wyróżnić 2 rodzaje grup odniesienia:

- grupy odniesienia porównawczego- pozwalają jednostce umiejscowić się w świecie społecznym, znaleźć odpowiednie miejsce w danej grupie własnej.

- grypy odniesienia normatywnego- są to podgrupy odniesienia porównawczego i dopiero grupa odniesienia normatywnego może być tak swoiście rozumianą grupą do której jednostka należy lub pragnie należeć i która stanowi dla jednostki wzorzec do naśladowania.

11. Określenie władzy społecznej i typy władzy.

Władza to relacja podporządkowania zachodząca między jednostkami lub grupami uprawiającą jedną ze stron do podejmowania decyzji w imieniu obu stron. Według Stanisława Ossowskiego praca grupowa to możliwość podejmowania decyzji bez względu na wolę ludzi, których te decyzje bezpośrednio lub pośrednio dotyczą.

Władza może powodować zmiany w zachowaniu, myśleniu, uczuciach i emocjach w postrzeganiu innych.

T typy władzy według Maxa Webera:

- władza tradycyjna

- władza legalna

- władza charyzmatyczna

12. Określenie instytucji i kontroli społecznej.

Instytucja to zespół powtarzających się czynności społecznych uregulowanych normatywnie i realizujących istotne funkcje społeczne . To społeczna struktura służąca trwałemu zaspakajaniu różnego rodzaju potrzeb ludzkich.

Instytucja to np. rodzina, społeczność lokalna, system pokrewieństwa, własność- państwo. To ludzie, przydzielone im środki i unormowane czynności jakie Ci ludzie wykonują czy mają wykonać.

Kontrola społeczna to zespół czynników kształtujący zachowanie jednostki w sposób porządny, z czynniki te występują w 2 aspektach:

- statyczne- społeczny system normatywny przedstawiający wzorzec zachowań porządnych

- dynamiczne- to społeczne oddziaływania prewencyjne i represyjne podejmowane w wyniku domniemania lub stwierdzenia rozbieżności między przypuszczalnym lub aktualnym zachowaniem jednostki.

13. System normatywny.

Na system normatywny składają się 2 elementy.

Normy społeczne (sposób) Norma określa pewien sposób zachowania jako pożądany. Wyznacza wzorzec do którego członkowie społeczeństwa powinni się stosować. Norma mówi tylko, że pewien sposób jest pożądany i oczekiwany.

Norma to społecznie określany i wymagany sposób zachowań.

Drugim elementem są wartości. W każdym społeczeństwie tworzą odrębne podsystemy oraz hierarchię u szczytu których mieszczą się wartości najbardziej podstawowe, tzw. wartości życiowe Odrębne zespoły tworzą też normy i nazywamy je podsystemami normatywnymi. (podsystem moralny, obyczajowy, zwyczajowy, prawny, modny)

Wartość społeczna (cel) to społecznie i wymagany cel zachowania.

14. Określenie norm obyczajowych i zwyczajowych.

Norma obyczajowa to obowiązujący sposób zachowania lub akceptowania. Reguła postępowania w której naruszenie wywołuje negatywne sankcje społeczne. Sankcje te mają zwykle charakter nieformalny tzw. wyrażający dezaprobatę, niechęć itp. Norma obyczajowa zawiera w sobie powinność lub wymóg jak należy w danej sytuacji postępować np. nakazuje przepuszczać kobiety.

Obyczaje według Williama Summera to powszechne praktyki i tradycje jeśli tkwi w nich sąd o tym, że to one właśnie prowadzą do pomyślności społecznej, bo wybierają przymus na jednostkę i skłaniają ją do konformizmu. Normy obyczajowe ulegają przemianą. Cechą tego procesu jest przekształcanie się przymusu zewnętrznego stojącego za normą obyczajową w przymus wewnętrzny, czyli jednostka sama na siebie wywiera presję zamierzającą do przestrzegania reguł, konwersacji itp. Lęk przed utratą prestiżu prowadzi do przemiany przymusu zewnętrznego w wewnętrzny.

Normy zwyczajowe to powtarzające się sposoby w dowolnie ustalony i przyjęty przez jednostkę lub grupę. To sposób którego naruszenie nie wywołuje negatywnych sankcji ze strony otoczenia społecznego.

Według socjologa Edwarda Ciupaka zwyczaj to indywidualna skłonność do określonych zachowań.

15. kontrola społeczna z perspektywą jednostki, określenie i typy sankcji społecznych.

Mamy 2 rodzaje kontroli społecznych:

Wewnętrzne- są to oddziaływania regulacyjne, które płyną z psychiki działającej jednostki. Podstawą tej kontroli jest proces internalizacji, uwewnętrznianie norm i wartości społecznych.

Zewnętrzne- są to pozytywne lub negatywne reakcje społeczne wobec zachowań będących w sferze normatywnie- uregulowanej.

Podstawowy element metod i technik kontroli to tzw. sankcje społeczne.

Sankcja- to każda reakcja społeczna na zachowanie normatywne regulowane. Ma zawsze charakter działania społecznego tzn. pochodzi od innych ludzi.

Pary przeciwstawne: mocne sankcje negatywne (prawo) i pozytywne (życie społeczne).

- społeczne sankcje pozytywne: pochwała, uśmiech, komplement.

-sankcje aktualne: np. przyjemna reakcja, nałożenie kary.

- sankcje perspektywiczne: obietnica nagrody lub groźba kart (większość sankcji religijnych).

- sankcje prewencyjne: pojawiająca się przed negatywnym zachowaniem (prewencja).

Pary represywne (odbieganie zachowań od normy).

- sankcje realne: np. nałożenie kary albo przyznanie nagrody.

- sankcje przeciwstawne

- sankcje symboliczne: to większość stosowanych społecznie sankcji symbolicznych, to np. ośmieszenie, odrzucenie.

Ostatni rodzaj sankcji.

- sankcje formalne: kiedy podmiot dysponuje sankcją i trybem jej stosowania. Ma charakter zinstytucjonizowany.

- sankcje nieformalne: kiedy podmiot ma charakter rozproszony.

16. Przejawy i typy więzi społecznych.

Więź społeczna to zorganizowany system stosunków społecznych instytucji, środków kontroli społecznej.

Przejawy więzi społecznej:

- swoiste stany i akty świadomości. Jest to subiektywny aspekt więzi. (poczucie łączności z ludźmi)

- przydzielanie i przyjmowanie oraz utrzymywanie przez mniejsze lub większe skupisko ludzi podziału na swoich i obecnych.

- kiedy określone uprawnienia i obowiązki przyznają się swoim, a które nie obejmują innych

- wspólne zbiorowe działania które są widocznym i dalej tym przejawem więzi społecznych

Typy więzi społecznych:

- więzi naturalne- dane człowiekowi przez społeczne warunki urodzenia (więzi rodzinne, lokalne, narodowe)

- więzi stanowione- wynikają z narzucenia podziałów społecznych lub narzucenia przynależności.

- więzi zrzeszeniowe- powstają na drodze dobrowolnego łączenia się ludzi.

17. Zmiana, proces, postęp, rozwój i regres społeczny- określenia.

-Zmiana- to proces strukturalnych przekształceń systemu społecznego.

Zmiana pojmowana jest jako różnica pomiędzy stanem systemu społecznego w jednym momencie czasu i stanem tego systemu w innym momencie czasu.

Zmiany mogą wynikać z czynników:

endogennych (wewnętrznych)- wynikają z zewnętrznej dynamiki systemu grupowego. Taką przyczyną tkwiącą w samym systemie są nierówności np. różnic religijnych, politycznych itd.

egzogennych (zewnętrznych)- jest to zjawisko przemijania cech, elementów kultury jednego społeczeństwa do innego itd.

- Proces- jest to ciąg czyli sekwencja następnych po sobie i przyczynowo uwarunkowanych zmian systemu. Poszczególne zmiany są wtedy jako etapy. Etapy procesów mogą mieć charakter makrospołeczny tj. globalizacja, industrializacja itd.

- Postęp- ma wymiar wartościujący, odnosi się bowiem do wartości. Postęp bywa czasem problematyczny, bowiem wartości i wyznaczniki postępu powodują odmienną interpretację tzn. to co dla jednych jest postępem dla innych może okazać się uwstecznieniem.

Idea postępu odnosi się do systemu społecznego ze względu na przyjęte kryteria. Np. zaspakajanie potrzeb, rozwój nauki, rozwój technologii itd.

- Rozwój- to proces który charakteryzuje się 3 cechami:

- jest kierunkowany tzn. żaden z etapów nie powtarza się w innym stanie

- każdy kolejny stan systemów przedstawia wyższy poziom wybranej zmiennej. Te zmienne to np. jakość życia, postęp technologiczny, poziom oszczędności, ilość metrów mieszkania na osobę itd.

- rozwój stymulują wewnętrzne składniki systemu, np. poziom edukacji, rozwój demokracji itd.

- Regres społeczny- mamy z nim do czynienia wtedy gdy całościowym zmiano systemu społecznego przypisywane są negatywne oceny. Regres następuje w sytuacji, gdy odnotowywane jest cofanie się, degeneracja pewnych elementów systemu.

18. Określenie i zmiany jakie niesie proces industrializacji.

Industrializacja to uprzemysłowienie. Występują 2 typy industrializacji: intensywna (właściwa dla społeczeństw zachodnich. Przyrost dochodu osiąga się dzięki postępowi technicznemu, rozwojowi edukacji itd.) i ekspensywna (wzrost produkcji zawdzięczany jest głównie wzrostów zatrudnienia i powstawanie nowych miejsc pracy).

Zmiany:

- ekonomiczne- kształtowanie się rynku i gospodarki rynkowej. Producent wytwarza dobra dla masowego odbiorcy i sprzedaje te dobra po cenach aktualnej podaży i popytu. W gospodarce przedindustrialnej wytwarzanie dóbr i przetwarzanie surowców nakierowane były na określonego odbiorcę po ustalonych cenach.

- techniczne- polegają na oparciu wytwarzania towarów na pracy maszyn i urządzeń, na wykorzystaniu nowoczesnych technologii i wykorzystaniu źródeł energii (gaz, węgiel, ropa). Zasadniczą rolę w tych zmianach odgrywały wynalazki.

- społeczne- należy rozumieć tutaj zmiany organizacyjne przedsiębiorstw, ale także założone stosunki współdziałania, rywalizacji między przedmiotami społecznymi. Do tych zmian społecznych zaliczyć należy zmiany w edukacji, zmiany miejsca zamieszkania, zmiany stylu życia. Do tych zmian należy także ruchliwość społeczna pionowa np. awans, ruchliwość pozioma np. przemieszczanie się.

19. Rodzaje urbanizacji.

Urbanizacja potocznie polega na rozwijaniu się miast i zwiększaniu liczby ludności miejskiej.

Rodzaje urbanizacji:

- demograficzna- miarą urbanizacji jest udział ludności miejskiej w stosunku do ogólnej liczby ludności danego obszaru np. regionu, kraju. Nie jest to precyzyjna miara stopnia urbanizacji. Miasta to te jednostki osadnicze których władze administracyjne państwa nadały status miejski. W Polsce status urbanizacji demograficznej wynosi 62%.

- ekonomiczna- odsetek ludności danego obszaru (obejmujący miasta i wsie). Utrzymuje się ze źródeł pozarolniczych. Polskie społeczeństwo pod względem ekonomicznym jest najsłabiej zurbanizowane w Europie.

- przestrzenna- polega na udziale procentowym obszaru miast w ogólnym obszarze danego regionu. Wywołują ją 2 procesy: inkorporacja- włączenie do obszaru miast okolicznych wsi. Kreowanie- tworzenie nowych miast.

Znaczenie tej urbanizacji spada ponieważ zanikają różnice między wsią a miastem.

- techniczna (infrastrukturalna)- jest związana z nasyceniem instrumentalnym terenów osiedleńczych. Urządzenia typowo miejskie tj. gaz, woda, prąd, telekomunikacja, sklepy itp.

Pod tym względem również zanikają różnice między miastem a wsią, a nawet pojawia się tutaj przewaga obszarów wiejskich.

- społeczna- (wiąże się z nazwiskiem L. Virth) to przybywanie przez przybyszów do miast oraz rozprzestrzenianie się na obszary wiejskie tzw. miejskiego stylu życia. Ten styl życia charakteryzuje się zanikiem więzi pierwotnych, osłabieniem kontroli społecznej, anonimowością.

Do tego dochodzi jeszcze zakres i sposób uczestnictwa w kulturze.

Nie trzeba żyć w mieście aby żyć po miejsku.

20. Określenie globalizacji i jej cech.

Globalizacja to narodziny nowej „mentalności plemiennej”. Współcześni ludzie rozszerzyli horyzont myślenia wyobraźni i świadomości poza region, kraj, kontynent. Z drugiej strony daje się empirycznie zauważyć coraz mocniejszą identyfikację, przywiązanie do społeczności i struktury.

Cechy globalizacji:

- rozwój technologiczny powoduje oplatanie całego świata siecią połączeń komunikacyjnych, telekomunikacyjnych, których najnowszym przejawem jest ogólnoświatowa sieć WWW.

- społeczności ludzkie w różnych miejscach ziemi są coraz silniej powiązane licznymi zależnościami: ekonomicznymi, finansowymi, inwestycyjnymi, politycznymi, kulturowymi itp.

- nowe ponadnarodowe organizacje o charakterze produkcyjnym, ekonomicznym, kulturowym. Są to organizacje oderwane od jakiegokolwiek narodu, państwa np. coca- cola, CITY BANK, SONY, UE, Mc Donald’s.

- pojawiają się nowe kategorie społeczne których życie i praca odrywają się od konkretnego miejsca. Takimi ludźmi są np. handlowcy, menagerowie,, finansiści, naukowcy, twórcy kultury itd.

- uniformizacja czyli ujednolicenie świata w sensie jednolitych modeli dla społeczeństw.