analiza o przyjdz koraba brzozowskiego

Utwór „O przyjdź” można zakwalifikować jako erotyk. Młodzi i nieszczęśliwi twórcy modernizmu często sięgali w swojej twórczości po tego rodzaju utwór. Chcąc uciec od prześladującego ich kryzysu wartości i bezsilności wobec otaczającego świata, większość z nich tylko w miłości szukało zapomnienia. Ta hedonistyczna postawa daje odzwierciedlenie już w pierwszych wersach utworu. Podmiot liryczny kieruje do kobiety słowa „O przyjdź jesienią”, w których wyraża swoją prośbę i oczekiwanie na nią. Podmiot mówi do niej aby specjalnie przystroiła się na ich spotkanie. Pragnie aby włożyła na siebie „szatę lekką, białą, zwiewną”. Podmiot wyraża się bardzo spokojnie i czule do osoby, mówi o jej cudownych dłoniach i włosach z wielką rozkoszą i podziwem dla jej piękna „ dłonie Swe przejrzyste, miękkie, woniejące”, „hebanowe swoje włosy”. Pragnie aby nawiedziła go „w chwilę zmierzchu”.

Wszystko w utworze się jednak diametralnie zmienia i załamuje, kiedy czytelnik pozna ostatni wers erotyku. Podmiot liryczny używa bezpośredniego zwrotu i wykrzyknienia „O śmierci!”. Ten moment znacząco zmienia całą koncepcje utworu. Czytelnik poznaje i uświadamia sobie, że cały wspaniały opis tajemniczej kobiety był opisem i wizją śmierci. Autor wykreował ją na swego rodzaju bóstwo, anioła, kobiete wspaniałą i cudowną. Tutaj następuje poznanie całej intencji autora, który błaga wykreowaną przez siebie postać aby ta zakończyła jego mękę. Śmierć zostaje wykreowana na wspaniałą wybawicielkę od bólu istnienia. Cudowna i piękna kobieta, którą pożąda podmiot liryczny w rzeczywistości okazuje się śmiercią kończąca męki egzystencji.
Uwidacznia się tutaj zupełnie inna postawa i stosunek do śmierci oraz jej wyobrażenie. Śmierć nie jest już tak jak w średniowieczu, paskudną i obrzydliwą kostuchą lecz pełną piękna i erotyzmu kobietą.

„O przyjdź” można nazwać apostrofą, wołaniem, a nawet modlitwą do śmierci. Aby odpowiednio wykreować świat i dać odpowiedni nastrój melancholii i wyczekiwania na swój kres istnienia autor posłużył się techniką impresjonizmu poetyckiego. Kreuje on cały utwór i opis kobiety na pesymistyczny obraz pejzażu jesiennego. W wierszu można dostrzec wykreowane elementy składające się na wspaniały obraz impresjonistyczny (gra koloru i dźwięku) . Autor jak malarz ukazuję nam szare jesienne niebo „szarą niebios tonią”, wkomponowuje elementy świata natury ptaki, kwiaty, pajęczynę, tęczę, rosę. Impresjonistyczna wizji pesymistycznego i smutnego świata dopełnia gra dźwięku - krzyk żurawi oraz zapachu kwiatów.
Można także dostrzec stosowanie przez autora synestezji – „owiana skargą tęskną, rzewną żurawi”. Z jednej strony odczuwa się wrażenia słuchowe, z drugiej zaś strony uwidacznia się krajobraz pełen goryczy i rozpaczy.

Stosowanie impresjonizmu w utworze uwidacznia moment zatrzymania chwili i czasu, jednak nie mogło w pełni oddać stanu ducha autora. W celu osiągnięcia pełni przekazu swoich myśli i przeżyć, w utworze odnajdujemy wieloznaczne symbole. Autor idealnie zastosował sztukę sugestii na czytelniku. Analizują wiersz nie sposób dostrzec symbolu jesieni, która kojarzy się ze schyłkiem życia, jego końcem, smutkiem i melancholią. W drugiej strofie odnajdujemy obraz umierających na mrozie kwiatów „Kwiatów, które mróz krwawi” oraz odlatujących ptaków, symbolizują one przemijanie, odchodzenie, zakończenie jakiegoś etapu.

Wiersz zbudowany jest z trzech strof, które zbudowane są w identyczny sposób. Na początku każdej z nich został umieszczona taka sama apostrofa „O przyjdź, jesienią”, która podkreśla stosunek autora do upersonifikowanego zjawiska jakim jest dla niego śmierć. W utworze odnajdujemy dość długie zdania, wiec autor zastosował przerzutnie, co przyczyniło się do spowolnienia tempa wiersz i wprowadzenia czytelnika w odpowiednio spokojny, melancholijny nastrój. Rymy w utworze są parzyste i okalające.
W ostatnim wersie autor zastosował wykrzyknienie „ o Śmierci!...”, które podkreśla całą nostalgie i rozpacz podmiotu lirycznego. Jest wołaniem o pomoc nieszczęśnik, co możemy zinterpretować jako chęć nadejścia końca życia.
Cały utwór personifikuje śmierć jako wspaniała kobietę. To do niej zwraca się podmiot i to ją prosi o nadejście. Tworzenie impresjonistycznego pejzażu szarej jesieni odpowiedzialne były także liczne epitety zastosowane w wierszu (lekką, biała, szarą).

Utwór „O przyjdź” Stanisława Koraba-Brzozowskiego jest dekadencką apostrofą, modlitwą, wołaniem oraz erotykiem skierowanym ku upersynifikowanej wizji kobiety jako śmierci. Autor wyraził w niej swą chęć zakończenia egzystencji, zakończenia życia, w którym nie widział sensu. Ten modernistyczny utwór wpisał się do kanonu polskiej literatury.
Fakt samobójczej śmierci Stanisław 23 kwietnia 1901 w wieku 25 lat podkreśla znaczenie tego utworu w życiu artysty. Można sądzić, iż było indywidualną i bardzo osobista prośba ze strony autora w stronę śmierci, aby ta zakończyła jego męki i zabrała go ze sobą w jesienny wieczór.

Tradycyjna interpretacja niemal natychmiast dostrzeże w tym wierszu poetycką metaforę śmierci, rozumianej jako piękna i wyczekiwana oblubienica, która swym pocałunkiem przyniesie śmierć i uwolni od życia. Czyż jednak nie mamy tu do czynienia z metaforą o wiele bardziej wyrafinowaną. Początkowy wspominany opis delikatnej kobiecości to jeden z najpiękniejszych opisów anty-femme fatal wyciągającej dłoń do pogrążonej w metafizycznym marazmie melancholicznej egzystencji. Swym płomiennym pocałunkiem uśmierca chorobliwą dekadencje po czym podnosi z grobu, ze śmierci ku nowemu życiu w świecie w którym, nie świeci już czarne, pełne żółci słońce.

„O przyjdź” można nazwać apostrofą, wołaniem, a nawet modlitwą do śmierci. Aby odpowiednio wykreować świat i dać odpowiedni nastrój melancholii i wyczekiwania na swój kres istnienia autor posłużył się techniką impresjonizmu poetyckiego. Kreuje on cały utwór i opis kobiety na pesymistyczny obraz pejzażu jesiennego. W wierszu można dostrzec wykreowane elementy składające się na wspaniały obraz impresjonistyczny (gra koloru i dźwięku) . Autor jak malarz ukazuję nam szare jesienne niebo „szarą niebios tonią”, wkomponowuje elementy świata natury ptaki, kwiaty, pajęczynę, tęczę, rosę. Impresjonistyczna wizji pesymistycznego i smutnego świata dopełnia gra dźwięku - krzyk żurawi oraz zapachu kwiatów.
Można także dostrzec stosowanie przez autora synestezji – „owiana skargą tęskną, rzewną żurawi”. Z jednej strony odczuwa się wrażenia słuchowe, z drugiej zaś strony uwidacznia się krajobraz pełen goryczy i rozpaczy.

Wiersz zbudowany jest z trzech strof, które zbudowane są w identyczny sposób. Na początku każdej z nich został umieszczona taka sama apostrofa „O przyjdź, jesienią”, która podkreśla stosunek autora do upersonifikowanego zjawiska jakim jest dla niego śmierć. W utworze odnajdujemy dość długie zdania, wiec autor zastosował przerzutnie, co przyczyniło się do spowolnienia tempa wiersz i wprowadzenia czytelnika w odpowiednio spokojny, melancholijny nastrój. Rymy w utworze są parzyste i okalające.
W ostatnim wersie autor zastosował wykrzyknienie „ o Śmierci!...”, które podkreśla całą nostalgie i rozpacz podmiotu lirycznego. Jest wołaniem o pomoc nieszczęśnik, co możemy zinterpretować jako chęć nadejścia końca życia.
Cały utwór personifikuje śmierć jako wspaniała kobietę. To do niej zwraca się podmiot i to ją prosi o nadejście. Tworzenie impresjonistycznego pejzażu szarej jesieni odpowiedzialne były także liczne epitety zastosowane w wierszu (lekką, biała, szarą).

Utwór „O przyjdź” Stanisława Koraba-Brzozowskiego jest dekadencką apostrofą, modlitwą, wołaniem oraz erotykiem skierowanym ku upersynifikowanej wizji kobiety jako śmierci. Autor wyraził w niej swą chęć zakończenia egzystencji, zakończenia życia, w którym nie widział sensu. Ten modernistyczny utwór wpisał się do kanonu polskiej literatury.


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Wiersze Koraba-Brzozowskiego, materiały- polonistyka, część IV
Wiersze Wincentego Koraba Brzozowskiego
analiza złożonych aktów ruchowych w sytuacjach patologicznych
Prezentacja 2 analiza akcji zadania dla studentow
Wypadkoznawstwo analiza wypadków
Zarz[1] finan przeds 11 analiza wskaz
Analiza czynnikowa II
4 ANALIZA WSKAŹNIKOWA Rachunkowość
analiza finansowa ppt
Analiza rys w twarzy
Analiza rynku konsumentów
Analiza
ANALIZA KOSZTU BIOLOGICZNEGO WYKONYWANEJ PRACY
Analiza genetyczna w medycynie sądowej
tablice do analizy konkur

więcej podobnych podstron