PAŃSTWOWA WYŻSZA SZKOŁA ZAWODOWA IM. WITELONA W LEGNICY

Wydział Medyczny

Ratownictwo Medyczne

PRACA SAMOKSZTAŁCENIOWA

Z PRZEDMIOTU: Farmakologia

Prowadzący: prof. dr hab. n. med. Józef Prandota

Rafał Jaszczyk

Nr albumu 27394

Legnica 2011

Wykresy zmian stężenia leków we krwi w zależności od drogi podania w modelu jednokompartmentowym (Np. tylko we krwi) i dwukompartmentowym (Np. we krwi, mięśniach itp.):

Jednokompartmentowy:

Leki podane donaczyniowo:

Leki podane pozanaczyniowo:

Dwukompartmentowy:

Lek podany donaczyniowo:

Lek podany pozanaczyniowo:

W przypadku podania leku donaczyniowo w modelu jednokompartmentowym maksymalne stężenie leku otrzymywane jest tuż po jego podaży, po czym niemal jednostajnie spada do całkowitej eliminacji z organizmu. W przypadku podaży donaczyniowej w modelu dwukompartmenotwym maksymalne stężenie leku uzyskane jest po około 1 jednostce czasu po czym nieznacznie spada by w czwartej jednostce czasu obniżać stężenie leku wolniej niż w przypadku modelu jednokompartmentowego. Tak więc w przypadku podania donaczyniowego leku model dwukompartmenotwy utrzymuje wysokie stężenie leku przez dłuższy czas niż w przypadku modelu jednokompartmentowego.

W przypadku pozanaczyniowego podania leku w modelu jednokompartmentowym maksymalne stężenie leku nie jest osiągane od razu po jego podaży lecz w ciągu 3-4 jednostek czasu by osiągnąć poziom stężenia około 6 jednostek aby potem zacząć jednostajnie spadać do 6,5 jednostki czasu i utrzymać stężenie na poziomie około 2 jednostek. W przypadku modelu dwukompartmenotwego maksymalne stężenie leku zostaje osiągnięte szybciej bo po około 1,5 jednostki czasu i osiąga poziom stężenia niemal 10 jednostek a więc o wiele wyższy niż w przypadku modelu jednokompartmentowego. Nie mniej jednak stężenie te w miarę szybko spada by w okresie około 6 jednostki czasu zrównać się z poziomem stężenia z modelu jednokompartmentowego które utrzymuje w dalszym etapie stężenie rzędu około 2 jednostek podczas gdy w przypadku modelu dwukompartmenotwego stężenie te wynosi już 0 jednostek. Tak więc model dwukompartmenowy utrzymuje wyższe stężenie leku przez długi okres czasu lecz w ogólnym czasie jest krócej obecny w organizmie od modelu jednokompartmentowego.

Zmiany parametrów farmakokinetycznych digoksyny w wieku rozwojowym.

Udowodniono, że odpowiedź tkanek w stosunku do digoksyny jest u dzieci zmniejszona, co może być powiązane ze wzrostem ilości receptorów farmakologicznych dla glikozydów nasercowych. Przesączanie kłębkowe ponadto jest u noworodków zmniejszone, szczególnie u wcześniaków, i dlatego kres półtrwania digoksyny 2-3 razy przekracza normę przyjętą dla dorosłych. Noworodki wykazują zwiększoną wrażliwość na leki blokujące płytkę nerwowo-mięśniową. Stosowanie ogólnoustrojowe kortykosteroidów u dzieci jest szczególnie niebezpieczne, ponieważ może hamować ich wzrost. Dlatego bardzo pożądane jest miejscowe stosowanie kortykosteroidów u dzieci z dychawicą oskrzelową.

Wpływ pH na wchłanianie jelitowe kwasów i zasad u szczura.

W

C

H

Ł

A

N

I

A

N

I

E

%

pH

\Chinina i aminofenozon to leki zasadowe, kwas benzoesowy i kwas salicylowy to leki kwaśne.

Jak widać w przypadku wchłaniania zasad i kwasów w jelitach szczura ma miejsce zasada rozpuszczania podobnego w podobnym.

W żołądku panuje pH na poziomie 1-3 zaś w jelitach odczyn jest zasadowy, a spowodowany on jest obecnością soku jelitowego i żółci. Tak więc pH ty niższe im bliżej żołądka ze względu na obecność kwasu żołądkowego. Leki kwaśne takie jak , kwas benzoesowy i kwas salicylowy bardzo dobrze wchłaniają się w środowisku kwaśnym, osiągając szczyt wchłaniani przy poziomie pH 4, a osiągając mniejsze predyspozycje do wchłaniania wraz ze wzrostem pH. Sytuacja ma się zupełnie odwrotnie w przypadku leków zasadowych takich jak hhininy i aminofenozonu które osiągają szczyt swoich możliwości do wchłaniania przy pH równym 8 a osiągając słaby poziom wchłaniania przy niskich wartościach pH rzędu 4.