SLAJD 1: ROZMOWA KWALIFIKACYJNA
Rozmowa kwalifikacyjna jest to jedna z najpowszechniej stosowanych metod selekcji stosowana w procesie rekrutacji. Opinie pracodawców na temat tej metody selekcji są podzielone. Wywiad ujawnia m. in. postawę kandydata, jego motywy i zachowanie oraz zainteresowania i oczekiwania względem pracy i pracodawcy. Wykorzystując tę metodę pracodawca może uzupełnić informacje zdobyte z innych źródeł oraz wyjaśnić wszystkie nieporozumienia.
SLAJD 2: AUTOPREZENTACJA
Jest wyobrażeniem samego siebie, czyli dobra autoprezentacja oznacza eksponowanie walorów osobistych, czyli:
Uczciwości i rzetelności
Naturalności
Własnego stylu
Wiedzy, energii, emocji
SLAJD 3: AUTOPREZENTACJA W TRAKCIE ROZMOWY
Komunikacja werbalna - Z opisywaniem samego siebie stykamy się zarówno na rozmowie kwalifikacyjnej, jak również pisząc podanie o przyjęcie do pracy lub życiorys. W przypadku autoprezentacji sami decydujemy, które fakty z naszego życia pragniemy ujawnić, a treść naszej wypowiedzi zależy w dużym stopniu od tego, jakie wrażenie pragniemy wywrzeć na słuchaczu. Jeżeli na rozmowie zostaniemy spytani o pełne umiejętności czy doświadczenia, których nie posiadamy-przyznajemy się do tego, ale od razu rekompensując wypowiedź inną, posiadana przez nas umiejętnością podobną do wymaganej.
Komunikacja niewerbalna
Ma trzy formy:
Forma pozajęzykowa, która wiąże się ze wszystkimi aspektami wymowy, takimi jak: modulacja, intonacja, zawieszenie głosu, tonacja, tempo mówienia, barwa głosu.
Forma proksemiczna, jest to przekazanie wiadomości za pomocą aranżacji przestrzeni. Jej wymiarami są: dystans przestrzenny między nadawcą a odbiorcą oraz związana z nim postawa ciała
Forma kinezyjna, są to informacje wysyłane przez gesty, wyraz twarzy, kontakt wzrokowy, zmianę postawy, dotyk.
SLAJD 4: PIERWSZE WRAŻENIE
Pierwsze wrażenie jest bardzo ważne. Także dlatego, że ludzie szybko wyrabiają sobie opinie, a wolno ją zmieniają.
Pierwsze wrażenie powstaje w ciągu kilku sekund od ujrzenia obcej nam osoby, a raz wytworzone, trudno jest zmienić.
Proces kształtowania się pierwszego wrażenia nie podlega prawom logiki. Dużą rolę odgrywają tu stereotypy, oczekiwania, uprzedzenia i wcześniejsze doświadczenia.
SLAJD 5: SPOSÓB BUDOWANIA KONTAKTU
Liczne badania i obserwacje pokazują, że osoby będące w dobrym kontakcie automatycznie i nieświadomie dostrajają się do siebie wzajemnie na różnych poziomach. Robiąc to samo w sposób świadomy możemy poprawić nasz kontakt w sytuacji, gdy kontakt nie został zbudowany spontanicznie a jest on dla ans ważny np. w sytuacjach zawodowych.
Dostrojenie do naszego rozmówcy może się odbywać na następujących poziomach:
•Postawa ciała – polega na dostrojeniu swojej postawy ciała, sposobu siedzenia adekwatnie do tego co robi nasz rozmówca.
•Gesty i ruchy.
•Mimika – charakterystyczne ruchy twarzy.
•Sposób mówienia – ton głosu, szybkość i głośność mówienia .
Język
•Przekonania i wartości – dostrojenie na tym poziomie pomoże nam zbudować kontakt tylko wtedy kiedy rzeczywiście mamy takie same lub podobne przekonania i wartości jak nasz rozmówca.
•Oddech – polega na zharmonizowaniu swojego oddechu z oddechem swojego rozmówcy. Często ten rodzaj kontaktu występuje przy bardzo bliskich relacjach np. bliskich przyjaciół lub partnerów.
SLAJD 6: WIZUALIZACJA, CZYLI JAK POWINNO SIĘ WYGLĄDAĆ
ubierz się więc schludnie, stosownie do sytuacji i miejsca, w którym odbędzie się rozmowa
ubiór powinien być elegancki, dostosowany do kultury firmy
WYGLĄD KOBIETY
Zakryte pantofle.
Stonowana kolorystyka.
Brak nadmiernego odsłaniania swoich wdzięków.
Unikanie rozpuszczonych włosów.
Żakiet i spódnica mogą być w różnych, ale skoordynowanych kolorach.
WYGLĄD MĘŻCZYZNY
Kolorystyka niezbyt krzykliwa
Unikamy zbyt wielu elementów wzorzystych.
SLAJD 7: PODTAWA CIAŁA
uśmiechaj się - uśmiech sprzyja tworzeniu miłej atmosfery i działa uspokajająco
utrzymuj kontakt wzrokowy z rozmówcą
pamiętaj o śmiałym i pewnym uścisku dłoni na wstępie
siedząc nie garb się, nie siedź na brzegu krzesła, ale też nie rozpieraj się w fotelu
nie nadużywaj gestów, mogą rozpraszać rozmówcę
potakiwanie głową i przytakiwanie (tak, aha, itp.) sprawiają, że jesteś zainteresowany rozmową
SLAJD 8 : RODZAJE ROZMÓW KWALIFIKACYJNYCH
1. Rozmowa według ustalonego wzorca.
To sytuacja, w której zadawane są standardowe pytania pozwalające na ustalenie mocnych
i słabych stron osobowości kandydata. W trakcie takiej rozmowy można uzyskać szczegółowe, uporządkowane odpowiedzi dotyczące kwalifikacji i doświadczenia zawodowego danej osoby.
2. Rozmowa swobodna.
To przypadkowa dyskusja, prowadzona bez wyraźnego kierunku. Najczęściej ma miejsce wtedy, gdy prowadzący rekrutację nie jest do niej należycie przygotowany, a po jej zakończeniu potrzebuje jeszcze dodatkowych informacji zanim podejmie decyzję o zatrudnieniu danej osoby. W przypadku jednak naboru osób na stanowisko przedstawiciela handlowego lub inne, gdzie często trzeba kontaktować się z ludźmi, pracodawca chce ocenić umiejętność prowadzenia rozmowy – swobodna rozmowa może być w tej sytuacji wstępem do późniejszej, właściwej rozmowy kwalifikacyjnej.
3. Rozmowa kompleksowa.
Jest najpowszechniej i najskuteczniej używaną techniką rozmowy kwalifikacyjnej – to
połączenie nieformalnej, swobodnej rozmowy z rozmową według ustalonego wzorca.
Prowadzący rekrutację ma przygotowany plan, jak potoczy się rozmowa, ale jednocześnie
pozwala na odstępstwa w celu zbadania interesujących go szczegółów, zachęca kandydatów do dyskusji.
4. Rozmowa w sytuacji stresu.
Jest coraz popularniejszą metodą doboru pracowników na stanowiska kierownicze, której
zadaniem jest wprowadzenie napięcia w celu sprawdzenia reakcji kandydata. Technika działania polega na tym, by zaskoczyć kandydata i obserwować jego reakcje (np. zadaje się pytania daleko odbiegające od tematu poruszanego w rozmowie). Rozmowa taka nie zawsze pozwala na skuteczną ocenę odporności na stres, zwłaszcza w przypadku, gdy osoba pytająca nie ma w tym względzie dużego doświadczenia i przygotowania.
5. Rozmowa grupowa.
Przeprowadzana jest wtedy, gdy ostateczną decyzję o zatrudnieniu ma podjąć więcej niż jedna
osoba – skupienie kilku opinii daje możliwość bardziej obiektywnej oceny. Mogą ją prowadzić pracownicy działu kadr, kierownictwo i osoby pracujące na równorzędnych do obsadzanego stanowiskach. Występowanie przed grupą jest stresujące dla kandydata, sprawia wrażenie egzaminu, ale daje możliwość zaprezentowania swoich kwalifikacji zawodowych w
bezpośredniej rozmowie z „kolegami po fachu”, którzy mogą mieć znaczące zdanie przy
opiniowaniu.
6. Rozmowa dla pozoru.
To spotkanie z kandydatami mające stworzyć namiastkę rywalizacji o ofertę. Często parawan
dla polityki personalnej firmy, która i tak planuje zatrudnienie „swojego” kandydata.
Pracodawca często kluczy i omija istotne problemy, nie precyzuje zakresu swoich oczekiwań,
unika podania konkretnych terminów i odpowiedzi.