Zachowania uległe:

Często ustępuję rodzicom, bez względu na to co czuję.

Często nie mówię rodzicom tego, co naprawdę myślę.

Często nie mówię rodzicom tego, co naprawdę czuję.

Często zachowuję się tak, jakby wszystko między nami było w porządku, nawet jeśli tak nie jest.

Gdy jestem z rodzicami, często jestem sztuczny i nieautentyczny

W stosunku do rodziców często działam raczej powodowany poczuciem winy i strachem, aniżeli

wolnym wyborem.

Usilnie staram się, aby się zmienili.

Usilnie staram się, aby poznali i zrozumieli mój punkt widzenia.

Często staję się w naszych konfliktach rozjemcą.

Często, aby ich zadowolić, rezygnuję z wielu ważnych dla mnie spraw, mimo że jest to dla mnie

bardzo bolesne.

Ciągle jestem powiernikiem rodzinnych tajemnic.

Zachowania agresywne:

Ustawicznie dyskutuję z rodzicami, aby wykazać im, że mam rację.

Ciągle robię różne rzeczy, których oni nie znoszą aby pokazać, że stanowię sam o sobie.

Często krzyczę na rodziców albo klnę ich w żywy kamień, aby pokazać im, że nie mogą mnie

kontrolować.

Często muszę się powstrzymywać, żeby nie uciec się do rękoczynów.

Spaliłem wszystkie mosty za sobą i wykreśliłem rodziców z mojego życia.

Jeśli dwa lub więcej z podanych przykładów zachowań odzwierciedlają i twoje zachowania,

świadczy to o tym, że rodzice ciągle kierują twoim życiem.

Nietrudno zauważyć, w jaki sposób uległość przeszkadza ci stać się niezależnym. Ale zależność przejawiająca się w agresywnych zachowaniach jest mniej oczywista. Te zachowania zdają się oddzielać cię od rodziców. Stwarzają one iluzję, że nie kapitulujesz, lecz walczysz. W rzeczywistości, agresywne zachowania sprzyjają uzależnieniu cię dzięki intensywności twoich uczuć, powtarzalności i przewidywalności twoich reakcji oraz poprzez to, że twoje zachowanie nie wynika z wolnego wyboru, ale warunkuje je potrzeba udowodnienia, jaki jesteś niezależny. Uległość i agresja są jedynie dwiema stronami tego samego medalu.

---