Instalacje do zagęszczania mleka
W tej technologii stosujemy metodę odwróconej osmozy opartej na membranach producentów japońskich, które zapewniają mniejsze straty suchej masy i większy stopień zagęszczenia niż membrany producentów amerykańskich. Technologia ta jest głównie wykorzystywana przy produkcji mleka w proszku. Pozwala ona na bardzo duże oszczędności energii cieplnej oraz oszczędności na kosztach inwestycyjnych, szczególnie dotyczy to bardzo wysokich kosztów budowy instalacji wyparnych. Nasze systemy pozwalają na zmniejszenie wielkości instalacji wyparnych nawet trzykrotne.
Instalacje do zatężania serwatki słodkiej
Nasze opracowanie charakteryzuje się dużą elastycznością podejścia do klienta. W ofercie mamy dwa warianty zatężania serwatki:
• w pierwszym wariancie stosujemy metodę odwróconej osmozy. W tym wariancie uzyskuje się zakoncentrowanie pełnego składu serwatki, łącznie z solami w niej zawartymi. Proces zatężania odbywa się na identycznej instalacji, jak do zatężania mleka. Uzyskuje się koncentrat o zawartości około 20% suchej masy. Ten wariant stosuje się w przypadku produkcji proszku serwatkowego metodą wyparną. Podobnie jak w przypadku mleka metoda ta pozwala na oszczędności energii cieplnej potrzebnej do odparowania wody oraz zmniejsza koszty inwestycyjne poprzez zmniejszenie wielkości układów wyparnych.
• drugi wariant zakłada frakcjonowanie serwatki na poszczególne frakcje. W tym wariancie można uzyskać następujące frakcje:
a) koncentrat białek serwatkowych o konsystencji serka homogenizowanego i zawartości suchej masy 15-18%,
b) koncentrat laktozowy zawierający resztki białka i soli mineralnych o zawartości 20-25% suchej masy,
c) koncentrat słodkiej serwatki pozbawiony części soli mineralnych o zawartości 17-18% suchej masy.
Poszczególne frakcje uzyskuje się poprzez dobór odpowiednich membran. Rozwiązanie to pozwala na dużą dowolność składu końcowego produktu, co jednocześnie umożliwia elastycznie reagować na potrzeby produkcyjne zakładu. Koncentrat białek serwatkowych po obróbce może być użyty do produkcji deserów owocowych lub twarożków smakowych. W przypadku większego zapotrzebowania na surowiec ze strony przemysłu cukierniczego przestawia się produkcję na wytwarzanie koncentratu słodkiej serwatki pozbawiony części soli mineralnych.
Instalacje do przerobu serwatki kwaśnej
Metoda ta pozwala na zagospodarowanie w sposób ekonomiczny kwaśnej serwatki, w sposób odmienny od tradycyjnych rozwiązań, które od wielu lat polegają na jej odsprzedaży w celu skarmiania trzody chlewnej. Obecnie coraz częściej rolnicy w dużych gospodarstwach rolnych przechodzą na pasze suche. Powoduje to konieczność zmiany kierunku zagospodarowania serwatki. Wiele firm proponuje zatężanie tej serwatki na instalacjach do odwróconej osmozy i szukanie zbytu na koncentrat serwatki, lecz cena koncentratu jest niska. Nasza propozycja zakłada odzysk cennych białek serwatkowych z serwatki kwaśniej z przeznaczeniem ich na produkcję serka homogenizowanego lub sera twarogowego mielonego. Jest to najbardziej racjonalny ekonomicznie sposób przerobu kwaśnej serwatki, który umożliwia uzyskanie dużo lepszego efektu ekonomicznego w porównaniu z rozwiązaniami tradycyjnymi. Białko serwatkowe jest zagęszczane na odpowiednich filtrach do zawartości 15-19% suchej masy. W odcieku pozostaje laktoza oraz sole i kwas mlekowy. Na wyprodukowanie 1 kg sera zużywa się, w zależności od zawartości suchej masy, od 23 do 34 litrów kwaśnej serwatki. Przy założeniu, że uzyskany ser twarogowy ma 19% suchej masy i przy kalkulacji 5zł/kg uzyskujemy ok. 0,15zł dochodu z litra serwatki, a dodatkowo pozostaje nam odciek zawierający resztki białka (około 0,02%) oraz laktozę. Uzyskany filtrat można oddać rolnikom lub przerabiać dalej w celu odzysku laktozy. Do tego służyć może druga instalacja, która pozwala na uzyskanie koncentratu laktozowego o zawartości suchej masy na poziomie około 17%. W odcieku pozostają prawie wszystkie sole oraz część kwasu mlekowego. Taki odciek ma niski poziom ChZT i można go przekazać na oczyszczalnię ścieków. Natomiast uzyskany koncentrat laktozowy można sprzedać do skarmiania trzody lub sprzedać jako surowiec do produkcji laktozy w proszku.
Technologia przygotowania mleka do produkcji serów
W Polsce jest to nowatorskie rozwiązanie produkcji serów, natomiast powszechnie stosowane ono jest we Francji i Holandii. Metoda jest bardzo prosta i posiada wiele zalet. Polega ona na wstępnym zagęszczeniu pewnych frakcji białka mleka. W zależności od potrzeb białko zagęszcza się od 1,5 do 2 razy. Przy zagęszczaniu powstaje odciek słodki, który jest dalej zużywany w produkcji mleczarskiej. W zależności od rodzaju produkowanego sera dodaje się podpuszczkę (w przypadku serów podpuszczkowych) lub ukwasza (w przypadku produkcji twarogów). Z tak przygotowanego mleka uzyskuje się od 1,5 do 2 razy więcej sera z jednostki produkcyjnej niż nie stosując wstępnego zagęszczania. Takie rozwiązanie pozwala na okresowe zwiększenie mocy produkcyjnych serowarni, szczególnie w okresach przedświątecznych, bez rozbudowy linii produkcyjnych. Poza tym poprzez zwiększenie mocy produkcyjnych oszczędza się na kosztach pracy i energii. Następną zaletą tej metody jest uzyskanie słodkiego odcieku, który można stosować do standaryzacji mleka. Mleko po pasteryzacji standaryzuje się i do tego można właśnie użyć słodkiego odcieku w celu obniżenia poziom tłuszczu i białka w mleku spożywczym. W tradycyjnej metodzie produkcji sera, zamiast słodkiego odcieku o wartości mleka, uzyskuje się serwatkę o niewielkiej wartości. Nadmiar powstałego słodkiego odcieku można traktować jak słodka serwatkę lub użyć przy produkcji mleka w proszku. Metoda ta jest szczególnie polecana mleczarnią, które produkują mleko spożywcze, mleko w proszku oraz twarogi. Wymierne efekty zastosowania tej metody są widoczne przy produkcji twarogu. Przy zagęszczeniu 2-krotnym białek mlecznych zmniejsza się znacznie ilość kwaśnej serwatki. Zakładając, że z 1000L mleka tradycyjną metodą uzyskuje się 150 kg twarogu i około 800L kwaśnej serwatki; to z 1000L zagęszczonego mleka uzyskuje się 300kg twarogu i około 700L serwatki. Jak łatwo wyliczyć: w tradycyjnej metodzie na 100kg twarogu powstaje około 530L kwaśnej serwatki, w nowej metodzie na 100kg twarogu powstaje tylko około 230L kwaśnej serwatki. Jednocześnie poprzez standaryzację mleka spożywczego uzyskuje się efekt obniżenia ceny mleka między 10-13%.
Instalacje do odzysku białka i tłuszczu ze ścieków z mycia instalacji mleczarskich
Wody popłuczne, które zawierają dużo tłuszczu (ścieki z mycia instalacji produkcji masła i śmietany) oraz białka (linie do przerobu mleka) najczęściej są kierowane bezpośrednio do oczyszczalni ścieków. W większości mleczarni utylizacja tych ścieków podnosi koszty produkcji, jak również powoduje "zatykanie" się kanalizacji odpadami tłuszczowymi. Powoduje to konieczność okresowego czyszczenia rur kanalizacyjnych, nie mówiąc już o czystej stracie cennego surowca. Ścieki te charakteryzują się bardzo wysokim poziomem ChZT dochodzącym do 5000. Powoduje to zakłócenia w pracy oczyszczalni ścieków, limituje wzrost produkcji wyrobów poprzez możliwości przerobowe oczyszczalni. Metoda proponowana przez naszą firmę umożliwia odzysk białka i tłuszcz oraz obniżenie poziomu ChZT do 800-1000. Wody białe z mycia instalacji zbiera się w zbiorniku buforowym. Z tego zbiornika ścieki tłoczone są na układ filtracyjny, na którym zostaje zatrzymany tłuszcz i białko, natomiast filtrat jest odprowadzany do oczyszczalni. Tak podczyszczony ściek zawiera jeszcze sole, cukry oraz proteiny. Taki ściek bez problemów można już przekazać na biologiczną oczyszczalnię ścieków, w celu końcowego oczyszczenia. Natomiast uzyskany koncentrat tłuszczów i białek w postaci gęstej śmietany można odsprzedawać rolnikom jako pasze wysokobiałkową. W ten sposób z uciążliwego ścieku uzyskuje się dodatkowo profity z produkcji paszy.
Instalacje do oczyszczania i sterylizacji solanki
Jest to technologia oparta na specjalnych membranach do usuwania wirusów i bakterii, w wyniku której praktycznie 100% bakterii i 98% wirusów zostaje usuniętych z solanki. Należy zaznaczyć, że metoda ta jest znacznie tańsza od tradycyjnej sterylizacji. W wyniku filtracji otrzymujemy sterylną solankę, którą można zawrócić do sterylizacji. Dodatkowo nie zmienia się pH ani skład solanki, co zapobiega przenikaniu białek i cukrów ze skrzepu serowego do solanki. W przypadku tradycyjnej metody, czyli wymiany solanki, znaczna część białek i laktozy przenika do solanki. Zjawisko to zachodzi do momentu wyrównania się stężeń poszczególnych składników rozpuszczalnych w wodzie. Jeszcze jedna zaleta tej metody to taka, że nie stosuje się w niej żadnych środków chemicznych, które niekorzystnie wpływają na jakość uzyskiwanych serów. Ostatnia zaleta to brak konieczności utylizacji zużytej solanki, co wiąże się z dużymi kosztami.