Definicje / pytania testowe
Układ tłowy: układ matematyczny, o początku w punkcie głównym oraz osiach zgodnych z kierunkami łącznic znaczków tłowych.
Elementy orientacji wewnętrznej: stała kamery ck oraz współrzędne punktu głównego (x,y) w układzie znaczków tłowych.
Elementy orientacji zewnętrznej: współrzędne środka rzutów X,Y,Z w układzie terenowym oraz kąty skręcenia osi kamery: ω − nachylenie osie kamery w pl.XZ (wokol osi Y), φ − nachylenie osi kamery w pl.YZ (wokol osi X),
K − skrecenie zdjecia (wokół osi Z)
Elementy orientacji zewnętrznej pozwalają na wyznaczenie współrzędnych punktów w układzie terenowym
Zdjęcie poziome: oś kamery jest pozioma, łącznica bocznych znaczków tłowych jest pozioma (kąty skręcenia zdjęcia φ, ω, K są równe 0) , natomiast azymut jest dowolny.
Stereogram zdjęć normalnych: zdjęcia wykonane z dwóch końców bazy, których osie są prostopadłe do tej bazy.
Stosunek bazowy: $\frac{W}{b}\ $ czyli wysokość do długości bazy; służy do analizy dokładności a priori stereogramu zdjęć lotniczych.
( $\frac{W}{c_{k}}$ czyli wysokość lotu do stałej kamery to skala)
Stała kamery: odległość środka rzutów (zdjęcia) do punktu głównego (odległość obrazowa).
Elementy orientacji wzajemnej: Parametry określające położenia zdjęcia prawego względem zdjęcia lewego lub prawego/lewego zdjęcia względem układu. Służą do stworzenia modelu stereoskopowego.
Georeferencja wprost: pomiar elementów orientacji zewnętrznej zdjęcia za pomocą odpowiednich systemów (GPS).
Georeferencja nie wprost : pomiar elementów orientacji zewnętrznej zdjęcia za pomocą fotopunktów.
Numeryczny model terenu: zbiór odpowiednio zebranych punktów (X, Y, Z) powierzchni terenu wraz z algorytmem interpolującym, pozwalającym na określenie kształtu tej powierzchni bądź wysokości pojedynczych punktów.
Numeryczny model powierzchni terenu to model terenu uzupełniony o elementy naturalne (roślinność) i antropogeniczne (budynki, budowle).
Punkt główny: rzut ortogonalny środka rzutów na płaszczyznę tłową; jego współrzędne podane są w układzie znaczków tłowych.
Ile punktów homologicznych trzeba znać, aby dokonać przetwrzenia rzutowego płaszczyzny zdjęcia na płaszczyznę map: 4, z których żadne 3 nie leżą na jednej linii
Czym są spowodowane przesunięcia radialne: Deniwelacja terenu, dystorsja obiektywu, nachylenie zdjęcia (względem punktu głównego lub nadirowego, zależy czy zdjęcie jest ściśle pionowe).
Kalibracja kamery: wyznaczanie elementów orientacji wewnętrznej i dystorsji obiektywu.
Stożek kamery ogniskowej ok. 90 mm to obiektyw: nadszerokokątny.
Jaki jest cel aerotriangulacji, co się wyznacza: zagęszczenie osnowy fotogrametrycznej, wyznaczenie współrzędnych punktów wiążących oraz elementów orientacji zewnętrznej wszystkich zdjęć (finalnie stworzenie ortofoto).
Jak się robi zdjęcia stereoskopowe: równoległe osie kamer, ta sama skala, prostopadle dobrzy, kąt wcinający < 15o.
Czym się różni true ortofoto od ortofoto: true ortofoto jest korygowana na NMPT, natomiast ortofoto jest korygowana na NMT.
Jaki jest odpowiedni rodzaj stożka do robienia zdjęć na ortofoto: mniejszy kąt, ogniskowa dłuższa.
Zdjęcie ekwiwalentne: zdjęcie przeliczane na dowolne kątowe elementy orientacji, ale o tych samych elementach orientacji wewnętrznej oraz współrzędnych środka rzutów.
Zeskanowany piksel zdjęcia analogowego jest większy czy mniejszy od piksela ortofoto: mniejszy.
Obserwacja stereoskopowa jest możliwa po etapie: orientacji wzajemnej.
Równanie DLT służy do: bezpośredniej transformacji liniowej; do opracowania zdjęć niemetrycznych; podaje zależność rzutową przestrzeni w stosunku do płaszczyzny.
Fotopunkt: współrzędne terenowe punktu odfotografowanego na zdjęciu do orientacji georeferencyjnej nie wprost (fotogrametryczne wcięcie wstecz), do orientacji bezwzględnej.
Na ortofotomapie z założenia źle są przedstawione elementy: nadpowierzchniowe.
Gdzie na zdjęciu fotogrametrycznym na ortofoto są największe błędy z tytułu błędu NMT: na brzegach (przesunięcia radialne).
Na jakim etapie można likwidować błędy obrazu przy opracowywaniu zdjęć na autografie: orientacja wewnętrzna.
Od czego zależy dokładność NMT: od charakteru terenu, dokładności pomiaru, metody interpolacji, gęstości siatki.
Układ fotogrametryczny w fotogrametrii naziemnej (dworek): przestrzenny układ terenowy, zaczepiany w środku rzutów zdjęcia lewego, oś kamery wyznacza kierunek osi Y, oś Z jest osią pionową, natomiast oś X jest prostopadła do osi Z, Y (równoległa do bazy). Dla zdjęć normalnych oś X pokrywa się z bazą.
Przestrzenny układ tłowy:
Aerotriangulacja wykorzystywana jest do: NMT, ortofoto, mapy wektorowej.
Jakie informacje można uzyskać z histogramu: ilość pikseli o danej jasności, kontrastowość obrazu, jasność obrazu.
Fuzja kanałów spektralnych, Mering: podniesienie rozdzielczości geometrycznej obrazów wielospektralnych poprzez połączenie kanałów panchromatycznych i innych (?).
Rozdzielczość obrazów panchromatycznych z satelity ICONOS: 1m.
Interferogram radarowy: obraz powstający przez nałożenie dwóch obrazów radarowych wykonanych w 2 miejscach w przestrzeni. Zawiera różnice faz.
Co decyduje o rozdzielczości skanera umieszczonego na satelicie: wysokość orbity, stała ck, wielkość detektora.
Obraz wielospektralny: obraz zarejestrowany w wielu kanałach promieniowania (różne długości fal), dzięki odpowiednim filtrom na obiektywach.
Kamera termowizyjna (lidar, skaner wielospektralny, insar)– aktywna czy pasywna?
Rozdzielczość geometryczna Landsat 5 (landsat6 , landsat7 )
Największą rozdzielczość ma: Quickbird
Biomasę wyznacza się z kanałów: czerwony RED, bliskiej podczerwieni NIR.
FCC tworzy się z kanału: 2, 3, 4.
W jakim zakresie fal jest widmo optyczne:
Przyporządkuj sensory do pasma (np. kamera, skaner, oko) – mikrofale, fale akustyczne, podczerwień termalna:
Jakie informacje są potrzebne dla sensora, aby obliczyć z niego luminancję spektralną: min. Luminancja, max. Luminancja, Digital number, rozdzielczość radiometryczna…
Radiometr mikrofalowy jest sensorem: pasywnym.
Które orbity satelitów są wyżej położone: Orbity satelitów geostacjonarnych (meteorologiczne) są wyższe od okołobiegunowych (gospodarczych, np. Landsat).
W którym zakresie łatwo rozróżnić lasy liściaste od iglastych: bliska podczerwień.