1.Prędkość średnia – iloraz drogi i czasu, w którym droga ta została pokonana.

Prędkość chwilowa -prędkość mierzona podczas poruszania się ciała, ale w

bardzo którkim okresie czasu. Ruch jednostajny – ruch, w którym w takich

samych przedziałach czasowych ciało pokonuje takie same odcinki drogi.

Ruch niejednostajny-to ruch podczas którego prędkość ciała zmienia swoją

wartość w miarę upływu czasu. Przyspieszenie średnie-to stosunek przyrostu

prędkości (v) ciała do czasu (t), w którym ta prędkość ulegała zmianie

Przyspieszenie chwilowe-to przyspieszenie ciała w bardzo krótkim przedziale czasu.

Definiuje się je jako granicę z ilorazu zmiany prędkości ciała do czasu przy Δt

dążącym do 0 sekund. Przyspieszenie dośrodkowe (normalne)-jest to składowa

przyspieszenia prostopadła do toru ruchu. Przyspieszenie styczne-jest to składowa

przyspieszenia styczna do toru ruchu, powodująca zmianę wartości prędkości, ale

nie powodująca zmiany kierunku ruchu.

Równanie ruchu ze stałym przyspieszeniem- x-x₀=v₀t+1/2at²

2.Równanie ruchu dla rzutu ukośnego : w pionie v_y²=(v₀sinθ)²-2g(y-y₀);

w poziomie x=x₀+(v₀cosθ)t Równanie toru y=(tgθ)x-$\frac{gx^{2}}{2\left( v_{0}\text{cosθ} \right)}$₂

Zasięg rzutu: R=$\frac{2{v0}^{2}}{g}$sinθ₀cosθ₀=$\frac{{v0}^{2}}{g}$sin2θ

3.Ruch obrotowy-to ruch w którym wszystkie punkty ciała zakreślaja okręgi o środkach leżcych na jednej prostej zwana osia obrotu.

Prędkośc kątowa-jest to wektor ω, równy liczbowo pierwszej pochodnej kąta obrotu względem czasu, skierowany wzdłuż osi obrotu ω=$\frac{\text{dφ}}{\text{dt}}$

Pomiędzy prędkością liniową punktu poruszającego się po okręgu, a prędkością kątową istnieje

prosta zależność: ω=$\frac{2\pi}{T}$

Przyśpieszenie kątowe-nazywamy wektor E rowny pierwszej pochodnej prędkosci kątowej względem czasu E=dw/dt

4.I zasada dynamiki-jeśli na ciało nie działa żadna siła lub siły działające równoważą się, to ciało pozostaje w spoczynku lub porusza się ruchem jednostajnym prostoliniowym.

II zasada dynamiki-jeśli siły działające na ciało nie równoważą się to ciało porusza się z przyspieszeniem wprost proporcjonalnym do siły wypadkowej, a odwrotnie proporcjonalnym do masy ciała.

III zasada dynamiki-oddziaływania ciał są zawsze wzajemne. Siły wzajemnego oddziaływania dwóch ciał mają takie same wartości, taki sam kierunek, przeciwne zwroty i różne punkty przyłożenia (każda działa na inne ciało).

Zasada zachowania pędu-Jeśli wypadkowa sił zewnętrznych działających na układ równa się zeru, to całkowity pęd układu nie zmienia się w wyniku wewnętrznych oddziaływań. Pęd jest iloczynem masy i prędkości. P=mv

Zasada zachowania i przemiany energii w mechanice – w układzie zamknietym energia może przechodzic z jednego rodzaju w inne, jedno ciało może ją przekazac drugiemu,lecz calkowita jej ilość pozostaje stała,

5. Układ ciał nazywamy zamknietym-jeżeli dla każdego ciała tego układu wszystkie siły,działajace na nie, pochodzące od ciał zewnętrznych, równoważą się.

Układ ciał nazywamy niezamknietym-jeżeli ciała układu podlegaja działaniu sił zewnetrznych

Środek masy-nazywamy taki punkt ukłądu którego promien wodzący rc równa się r_c=$\frac{1}{M}$ $\sum_{i = 1}^{n}\text{miri}$

Równanie ruchu środka masy- M$\frac{\text{dvc}}{\text{dt}}$=F

6. Równanie ruchu ciała o zmiennej masie- ma=F+Fr

Siła odrzutu- jest to siła reakcji wynikająca z zasady zachowania pędu układu fizycznego, np. rakiety.

7. Praca- proces zmiany energi ciała spowodowany działaniem siły nazywamy procesem wykonania pracy, a przyrost energii ciała w tym procesie nazywamy pracą, ktorą ta siła wykonała.

Moc-praca wykonana w jednostce czasu.

Związek pomiędzy pracą i zmianą energii kinetycznej-E_k =E_k.konc-E_k.pocz=W

Zachowawczy charakter sił- siłe F działająca na punkt materialny albo na ciało poruszające się ruchem postępowym nazywamy siła zachowawczą

8.Energia mechaniczna w przypadku zderzenia niesprężystego-E=E₂-E₁=-$\frac{m1m2}{2(m1 \mp m2)}$(v1-v2)²<0

Predkości zderzających się ciał a) sprężyście u₁₌$\frac{\mathbf{v}\mathbf{1}\left( \mathbf{m}\mathbf{1}\mathbf{-}\mathbf{m}\mathbf{2} \right)\mathbf{+}\mathbf{2}\mathbf{m}\mathbf{2}\mathbf{v}\mathbf{2}}{\mathbf{m}\mathbf{1}\mathbf{+}\mathbf{m}\mathbf{2}}$ b) niesprężyście u₂₌$\frac{\mathbf{v}\mathbf{2}\left( \mathbf{m}\mathbf{2}\mathbf{-}\mathbf{m}\mathbf{2} \right)\mathbf{+}\mathbf{2}\mathbf{m}\mathbf{1}\mathbf{v}\mathbf{1}}{\mathbf{m}\mathbf{1}\mathbf{+}\mathbf{m}\mathbf{2}}$

9. Moment pędu- Ki=[r_i,m_iv_i]

Moment siły- Mi[r_iF_i]

Moment bezwładności ciala- to suma mas wszystkich punktów materialnych ciała pomnożona przez kwadraty ich odległości od osi obrotu Iż=$\sum_{\mathbf{n}\mathbf{+}\mathbf{1}}^{\mathbf{n}}\mathbf{m}$_ip_i²

10. Twierdzenie Steinera- moment bezwładności bryły sztywnej względem dowolnej osi jest równy sumie momentu bezwładności względem osi równoległej do danej i przechodzącej przez środek masy bryły oraz iloczynu masy bryły i kwadratu odległości między tymi dwiema osiami, co można wyrazić wzorem Iż=Iż’+ma²

Zasada zachowania momentu pędu- jeżeli wypadkowy moment sił zewnętrznych względem nieruchomego punktu ciała tożsamościowo równa się zeru to moment pędu ciała względem tego punktu nie zmiania się z upływem czasu.

Energi Kin obracajacego się się ciałą- E_k,obr=$\frac{\omega^{2}}{2}\sum_{i = 1}^{n}\text{mipi}$²=$\frac{I_{z}\omega^{2}}{2}$

11. Prędkosc względna -zmiana wektorów jednostkowych i’,j’,k’ruchomego układu wywołuje to, że układ może sięporuszaćnie tylko ruchem postępowym, lecz jednocześnie obraca siędookoła punktu O’ V_w=$\frac{\mathbf{\text{dx}}\mathbf{'}}{\mathbf{\text{dt}}}$_i+$\frac{\mathbf{\text{dy}}\mathbf{'}}{\mathbf{\text{dt}}}$_j+$\frac{\mathbf{\text{dz}}\mathbf{'}}{\mathbf{\text{dt}}}$_k

Prędkosc unoszenia- v_u=v₀+[ ω,r’]

Prędkośc bezwzględna- V=V_u+V_w

Przyspieszenie bezwzględne a=a₀+[ε,r’]+[ ω,$\ \frac{\text{dr}'}{\text{dt}}$]+[ω,v_w]+a_w

a=a₀+[ε,r’]+[ ω,[ ω,r’]]+2[ω,v_w]+a_w

Przyspieszenie unoszenia - a=a₀+[ε,r’]+[ ω,[ ω,r’]]

12. Przyspieszenie Coriolisa, dodatkowe przyspieszenie liniowe, które ma w ruchomym układzie odniesienia (np. związanym z obracającą się Ziemią) poruszające się względem niego ciało dzięki ruchowi obrotowemu tego układu.

Coriolisa siła, jedna z sił bezwładności działająca na ciało znajdujące się w nieinercjalnym (tu: obracającym się) układzie odniesienia, F_cor = -2m ω×v, m - masa ciała, ω - wektor prędkości kątowej obracającego się układu, v - wektor prędkości liniowej ciała mierzony w obracającym się układzie odniesienia.

Równanie ruchu względnego- ma_w=F+F_u+F_c

13. Prawo powszechnego ciążenia-każdy obiekt we wszechświecie przyciąga każdy inny obiekt z siłą, która jest wprost proporcjonalna do iloczynu ich mas i odwrotnie proporcjonalna do kwadratu odległości między ich środkami. F=G$\frac{m_{1}m_{2}}{r^{2}}$*e

Ciężar ciała na biegunach jest największy a najmniejszy na równiku. Powodem tego jest ruch obrotowy Ziemi. Wtedy ciężar ciał jest skierowany do środka Ziemi. W pozostałych szerokościach geograficznych, idąc od równika, ciężar ciał rośnie i nie jest skierowany do środka Ziemi, ponieważ siła dośrodkowa jest wtedy skierowana do punktów leżących na osi Ziemi coraz bliżej biegunów.

Potencjałem pola grawitacyjnego w danym punkcie nazywamy stosunek energii

potencjalnej,jaką ma w tym punkcie umieszczone tam ciało,do masy tego ciała.

V = Ep/m

14. Wyrazenie na całkowita energi oscylatora harmonicznego E=Ek+Ep=$\frac{1}{2}$kA²

Wahadło matematyczne to punktowy ciężar zawieszony na nierozciągliwej, bezmasowej nici

Wahadlem fizycznym nazywamy ciało doskonale sztywne, które pod działaniem własnego ciężaru waha się dookoła osi poziomej O, nie przechodząej przez środek ciężkości ciała

Figury Lissajous- różne krzywe otrzymane przy składaniu drgańwzajemnie prostopadłych nazywamy figurami Lissajous

15.Ruch harmoniczny tłumiony jeżeli ruch oscylatora słabnie na skutek działania sił zewnętrznych, to taki oscylator nazywamy oscylatorem tłumionym, a jego drgania nazywamy tłumionymi

Drgania wymuszone zachodzą pod wpływem zewnętrznej siły, będącej źródłem energii podtrzymującej drgania.

Rezonans – zjawisko fizyczne zachodzące dla drgań wymuszonych, objawiające się wzrostem amplitudy drgań układu drgającego dla określonych częstotliwości drgań wymuszających