Trychinoza, trychinelloza.
Ciężka choroba pasożytnicza.
Spowodowana zarażeniem człowieka lub zwierzęcia włośniem krętym (Trichinella spiralis)
Do zarażenia dochodzi przez zjedzenie zarażonego mięsa.
Odpowiednio długie gotowanie mięsa lub właściwa obróbka termiczna chroni przez zarażeniem.
Nie jest możliwe zarażenie od chorej osoby.
Larwy włośnia osiągają u człowieka dojrzałość w jelicie cienkim, samice rodzą żywe larwy, które drogą krwionośną trafiają do mięśni, gdzie ulegają otorbieniu (powstają cysty) i z czasem zwapnieniu.
W jaki sposób dochodzi do infekcji u ludzi i zwierząt?
Po spożyciu mięsa zawierającego cysty włośnia, kwasy żołądkowe w układzie pokarmowym człowieka lub zwierzęcia rozpuszczają twardą powłokę cysty uwalniając w ten sposób larwy.
Te z kolei przedostają się do jelita cienkiego, gdzie po kilku dniach osiągają dojrzałość płciową.
Samice składają jajeczka, które już jako larwy przedostają się do tętnic i wraz z krwią wędrują do mięśni. Tam larwy zwijają się i otorbiają (zamykają się w cyście).
Do zakażenia dochodzi po spożyciu mięsa zawierającego otorbione larwy.
Gotowanie mięsa w odpowiednio Wysokiem temperaturze zabija larwy.
Objawy uzależnione są od stopnia inwazji.
Charakteryzują się: wysoką gorączką, bolesnością mięśni, bólami brzucha, biegunką i charakterystycznym dla ludzi obrzękiem twarzy (reakcja alergiczna).
We krwi stwierdza się wysoką leukocytozę i eozynofilię.
Choroba może być śmiertelna.
Możliwe są ciężkie powikłania: zapalenie mięśnia sercowego, zapalenie płuc, zapalenie mózgu.
Objawami zakażenia włośnicą są nieżyt żołądka i jelit, mięśniobóle, obrzęk twarzy, wylewy podspojówkowe (zaczerwienienie „białej części oka”) oraz wzrost poziomu granulocytów kwasochłonnych (rodzaj białych ciałek krwi).
Czasami trudno odróżnić włośnicę od chorób takich jak grypa czy dur brzuszny.
Diagnozę można łatwo potwierdzić podstawowym badaniem krwi.
W przypadku dalszych wątpliwości czasami pobiera się wycinek z mięśnia z barku (biopsja mięśniowa).
Lekiem z wyboru jest mebendazol (300 mg p.o 3x100 dziennie przez 3 dni, następnie 500 mg 3x dziennie przez 10 dni).
Lekiem drugiego rzutu jest albendazol (400 mg p.o 2 x dziennie przez 10-14 dni).
Zaleca się nie stosować albendazol w I trymestrze ciąży, a jeżeli jest to możliwe, nie stosować go u ciężarnych w ogóle.
Antyhelmintyki można podawać łącznie z prednizonem w celu ograniczania objawów (dawka stopniowo zmniejszana po upływie 3-5 dni).
Leczenie prowadzi wyłącznie lekarz w warunkach szpitalnych.
Tylko wczesne zgłoszenie się do lekarza i natychmiastowe podjęcie właściwego leczenia może do pewnego stopnia zmniejszyć nasilenie objawów choroby i jej skutek przez uniemożliwienie wydalania młodych larw w jelitach przez dojrzałe samice włośnia.
Częstość zachorować na włośnicę wśród ludzi zależy przede wszystkim od sposobu i dokładności kontrolowania mięsa zarówno w rzeźniach, jak i indywidualnycm uboju gospodarczym oraz odstrzelonych dzików.
Badanie to polega na mikroskopowym poszukiwaniu otorbionych larw włośnia w mięsie wieprzowym przeznaczonym do konsumpcji.
Badanie trichinoskopowe metodą kompresorową (obecnie coraz rzadziej stosowane, głównie przy uboju na użytek własny).
Badanie trichinoskopowe metodą wytrawiania (znacznie dokładniejsza od kompresorowej, obowiązkowa przy produkcji przemysłowej i badaniu dziczyzny).
Zamrażanie mięsa.
Starannie gotowanie lub smażenie mięsa.
Naświetlanie promieniowaniem X.