Doświadczenie nr 1: Badanie właściwości wodorotlenków amfoterycznych.

1. Odczynniki:

   • ZnSO₄

   • NaOH [1 molowy]

   • NaOH [6 molowy]

   • HNO₃ (rozcienczony)

II) Opis doświadczenia:

Etap 1 NaOH (1 molowy)

ZnSO₄

Etap 2

NaOH (6 molowy) HNO_3(rozc.)

Zn(OH)₂ Zn(OH)₂

W etapie I do roztworu soli siarczanu (VI) cynku kroplami dodajemy 1-molowy wodorotlenek sodu.

W etapie II powstały osad rozdzielamy na dwie probówki. Do jednej z nich w nadmiarze dodajemy 6-molowy wodorotlenek sodu, a do drugiej rozcieńczony kwas azotowy (V).

III) Obserwacje:

W probówce I wytrącił się biały, galaretowaty osad.

W probówkach II i III osad rozpuścił się.

IV) Reakcje:

1. ZnSO₄  +  2NaOH  →  Zn(OH)₂ ↓ + Na₂SO₄

Zn²⁺ +  2OH⁻ →  Zn(OH)₂  ↓

1. Zn(OH)₂ ↓ + 2NaOH  →  Na₂[Zn(OH)₄]

Zn(OH)₂ ↓ + 2OH⁻ →[Zn(OH)₄]²⁻

1. Zn(OH)₂ ↓ + 2HNO₃ →  Zn(NO₃)₂  +  2H₂O

Zn(OH)₂ ↓ + 2H⁺  →  Zn²⁺ +  2H₂O

V) Wnioski:

Wodorotlenek cynku przereagował z mocnym kwasem i mocną zasadą, więc wykazuje właściwości amfoteryczne.

Doświadczenie nr 2: Reakcja azotanu (V) ołowiu (II) z jodkiem potasu.

1. Odczynniki:

   • Pb(NO₃)₂

   • KI

2. Opis doświadczenia:

KI

Pb(NO₃)₂

Do roztworu soli azotanu (V) ołowiu (II) stopniowo dodajemy roztwór jodku potasu.

1. Obserwacje: W probówce wytrącił się żółty osad.

2. Reakcje:

Pb(NO₃)₂ +  2KI →  PbI₂ ↓ + 2KNO₃

$\begin{matrix} \text{\ \ \ \ \ \ } \\ \text{\ \ \ \ \ }\text{Pb} \\ \end{matrix}^{2 +} + \ {2I}^{-}\ \rightarrow \ \text{PbI}_{2} \downarrow$

1. Wnioski: W reakcji podwójnej wymiany powstał PbI₂.