Apokalipsa Żydów rozpoczęła się już w pierwszych dniach II wojny światowej, czego przykładem mogą być „Medaliony” Z. Nałkowskiej, która była członkiem Głównej Komisji Badań Hitlerowskich. W opowiadaniu „Dwojra zielona” przedstawia losy samotnej kobiety, Żydówki, która ukrywała się na strychu przez długi okres wojny. Potem z braku pożywienia sama zgłosiła się do obozu. Widziała okrucieństwa Niemców, sama też ich zaznała, gdy hitlerowcy w czasie zabawy sylwestrowej przestrzelili jej oko. Żydów przewożono do obozów, prowadzono do łaźni, gdzie było ciepło i przytulnie. Rozbierali się tam i oddawali najcenniejsze rzeczy. Nagich pakowano do hermetycznie zamykanych samochodów, gdzie spaliny dochodziły do wnętrza. Po dojeździe do lasu, ludzie byli już zagazowani, czasami zakopywano ich jeszcze żywcem w ziemi. Taki właśnie obraz przedstawiony jest w opowiadaniu „Człowiek jest mocny”.