Alicja Muszalik

197859

BiNoŻ

Biotechnologia, gr.4

Wtorek 8:15-12:00

13

Ćwiczenie 42

Wyznaczanie stałej dysocjacji słabego kwasu.

Cel ćwiczenia: Wykorzystanie pomiaru przewodnictwa roztworu słabego kwasu do wyznaczenia stałej dysocjacji tego kwasu.

Stała dysocjacji (stała jonizacji) – stała równowagi reakcji dysocjacji  czyli rozpadu związków chemicznych na poszczególne jony, pod wpływem rozpuszczalnika, lub pod wpływem np. działania silnego pola elektrycznego

Przewodnictwo molowe roztworu jest wielkością charakterystyczną dla danego roztworu zależną od temperatury, stężenia i ruchliwości zawartych w nim jonów. Graniczna wartość przewodnictwa molowego elektrolitu (graniczna konduktywność molowa – Λ⁰), przy stężeniu elektrolitu ekstrapolowanym do zera, określa zdolność przewodzenia elektryczności przez dany elektrolit. 

Pomiary przewodnictwa elektrolitów wykonywane są w naczyńkach konduktometrycznych, które zawierają dwie elektrody platynowe. Istotne jest zachowanie stałej odległości między elektrodami i możliwie małej pojemności naczyńka. Zakładając, że powierzchnie elektrod są równe i wynoszą S, odległość miedzy elektrodami L, stała naczyńka konduktometrycznego – k wynosi:

k = L/S

Przewodnictwo właściwe – zdolność przewodzenia prądu przez jednostkową objętość roztworu umieszczoną pomiędzy elektrodami o jednakowej powierzchni efektywnej. Przewodnictwo właściwe silnie zależy od liczby jonów zawartych w jednostkowej objętości , a więc silnie zależy od stężenia roztworu elektrolitu.

Do obliczeń użyje następujących wzorów:

K=$\frac{k_{\text{KCL}}}{\Gamma_{sr}}$ λ= $\frac{k}{c}$

Gdzie: Gdzie:

ĸ_KCl- przewodność właściwa c- stężenie jonów

Γ_śr- przewodność średnia ĸ- przewodność właściwa