Początek formularza

Potencjał wzrostowy to:

	wielkość oczekiwanego jeszcze wzrostu.
	okres wymiany uzębienia mlecznego na stałe.
	wskazanie na motywację pacjenta do leczenia ortodontycznego.
	stałość kierunku wzrostu kośćca twarzy.
	objawy kostnienia kości nadgarstka.

Wklęsłość dolnej krawędzi trzonu drugiego i trzeciego kręgu szyjnego (C2 i C3) oraz trapezoidalny kształt trzonu trzeciego, czwartego kręgu szyjnego (C3 i C4) wskazuje, że szczyt wzrostu żuchwy:

	wystąpił około 3 lat przed opisanym stadium.
	wystąpił około 1 roku przed opisanym stadium.
	przypada na opisane stadium dojrzałości kręgów szyjnych.
	wystąpi w ciągu roku po tym stadium.
	wystąpi w ciągu 3 lat po tym stadium.

Pionowe szlifowanie zębów ze wskazań ortodontycznych:

	dozwolone jest wyłącznie w obrębie stałych siekaczy.
	można wykonać w przypadkach stłoczeń zębowych na zębach mlecznych i stałych.
	jest zawsze przeciwwskazane.
	dozwolone jest wyłącznie po zakończonym leczeniu ortodontycznym.
	dozwolone jest wyłącznie w obrębie stałych trzonowców.

Analiza profilu pacjenta powinna uwzględniać stosunek wargi górnej do nosa, określany za pomocą kąta nosowo-wargowego. Średnia wartość tego kąta wynosi:

	80 st.
	109,8 st.
	90 st.
	135 st.
	120 st.

W analizie cefalometrycznej wg Steinera klasę szkieletową określa się na podstawie wartości kąta zawartego między:

	liniami SN i NA.
	liniami SN i NPo.
	liniami NA i NB.
	płaszczyzną NB i osią długą dolnego przyśrodkowego zęba siecznego.
	linią zgryzową a linią podstawy przedniego dołu czaszki.

Łuki wargowe w aktywatorze Klammta w zależności od rodzaju leczonej wady:

	chronią zęby przed naciskiem wargi.
	uniemożliwiają oddychanie z otwartymi ustami.
	przechylają zęby trzonowe.
	powodują rozbudowę górnego łuku zębowego.
	odsuwają język od zębów.

Nawykowe ssanie smoczka przez dłuższy okres powoduje zaburzenia zgryzowe w postaci: 1) tyłozgryzu; 2) przodozgryzu; 3) zgryzu głębokiego; 4) zgryzu otwartego; 5) zwężenia szczęki. Prawidłowa odpowiedź to:

	1,3.
	1,4,5.
	2,3.
	2,4,5.
	3,5.

U dziecka w wieku 9 lat ze zgryzem otwartym całkowitym, zastosujesz:

	płytkę podniebienną z wałem prostym przednim.
	aparat Angle'a.
	aparat Lehmana.
	górną płytkę Schwarza z wałami bocznymi i zaporą dla języka.
	przedsionkową częściową tarczę Krausa.

Wspólna cecha wad poprzecznych to:

	skrócenie wargi górnej.
	ustawienie zębów trzonowych w II klasie wg Angle’a.
	przesunięcie linii pośrodkowej zębów.
	nadmiernie wysoki pionowy wzrost szczęki.
	wydłużenie odcinka szczękowego twarzy.

Wzrost twarzowej części czaszki w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara wskazuje na:

	szybszy wzrost przedniej wysokości części twarzowej czaszki względem jej wysokości tylnej.
	przednio-tylne stosunki podstaw wierzchołkowych szczęki i żuchwy.
	szybszy wzrost tylnej wysokości części twarzowej czaszki względem jej wysokości przedniej.
	wzrost części twarzowej czaszki w kierunku do dołu i tyłu.
	taką samą szybkość wzrostu przedniej i tylnej wysokości twarzy.

Rodzaj zaburzeń wywołanych przedwczesną utratą zębów mlecznych zależy od: 1) istniejącej wady zgryzu; 2) liczby brakujących zębów; 3) rozmieszczenia brakujących zębów; 4) wieku zębowego pacjenta; 5) istniejących nawyków. Prawidłowa odpowiedź to:

	1,5.
	1,2,3,4.
	3,5.
	2,3.
	2,4,5.

Uzupełnij zdanie: Zdjęcie cefalometryczne ...

	przedstawia obraz części twarzowej czaszki w trzech wymiarach.
	wykonuje się przy głowie badanego ustawionej w gnatostacie.
	jest badaniem umożliwiającym rozpoznanie wad zgryzu wg polskiej diagnostyki ortodontycznej.
	może być wykorzystane do oceny dojrzałości biologicznej badanych.
	jest tomogramem.

W okresie niemowlęcym położenie żuchwy względem szczęki w stosunku do płaszczyzny pośrodkowej określa się na podstawie:

	położenia wędzidełka wargi górnej względem płaszczyzny pośrodkowej.
	położenia brodawki przysiecznej.
	wzajemnego położenia wędzidełek względem płaszczyzny oczodołowej.
	położenia wału podniebiennego.
	wzajemnego położenia wędzidełek: żuchwy względem szczęki.

Przedwczesna utrata zębów mlecznych może stać się przyczyną: 1) nieprawidłowego wykonywania czynności fizjologicznych; 2) zahamowania wzrostu kości wyrostka w miejscu utraconego zęba; 3) nasilenia choroby próchnicowej; 4) poprzecznych wad zgryzu; 5) oddychania z otwartymi ustami. Prawidłowa odpowiedź to:

	1,5.
	1,2.
	3,5.
	3,4.
	2,4.

Zwiększenie kąta SNA jest cechą pomocną w rozpoznaniu:

	tyłozgryzu częściowego.
	zgryzu przewieszonego.
	tyłozgryzu rzekomego.
	bocznego czynnościowego przemieszczenia żuchwy.
	tyłożuchwia morfologicznego.

Wspólną cechą zgryzów głębokich jest:

	zaburzenie budowy zębów.
	wysunięcie obu warg z wygładzeniem fałdów nosowo-wargowych.
	zwiększenie nagryzu pionowego zębów siecznych.
	III klasa kłowa.
	ustny tor oddychania.

Płytka podniebienna z wałem prostym jest wskazana w leczeniu:

	zgryzów otwartych.
	zgryzu głębokiego częściowego.
	zgryzów krzyżowych.
	tyłozgryzów w uzębieniu mieszanym.
	przodozgryzów w uzębieniu mlecznym.

Wyprostowany pacjent odchyla głowę do tyłu i wysuwa żuchwę do kontaktu siekaczy dolnych z napiętą wargą górną. To ćwiczenie ma zastosowanie w:

	zgryzach otwartych.
	zgryzach głębokich.
	tyłożuchwiu z wychyleniem górnych siekaczy.
	zgryzach krzyżowych bocznych.
	przodozgryzie częściowym.

Pierwotne stłoczenie zębów:

	występuje wyłącznie w okresie pierwszego fizjologicznego podniesienia zgryzu.
	dotyczy dolnych siekaczy i ujawnia się po skoku pokwitaniowym.
	występuje w nadzgryzie i objawia się brakiem miejsca dla bocznych stałych dolnych siekaczy.
	towarzyszy uogólnionemu wielkozębiu.
	powstaje w wyniku skrócenia łuków zębowych po przedwczesnej utracie zębów.

W przetrwałym typie połykania żuchwa jest ustabilizowana przez: 1) skurcz mięśni ustno-twarzowych; 2) kontakt języka z wargami; 3) skurcz mięśni unoszących żuchwę; 4) zwarte zęby. Prawidłowa odpowiedź to:

	tylko 4.
	2,3.
	1,2.
	3,4.
	wszystkie wymienione.

Łuki wargowe w aktywnych płytach Schwarza są wykonywane z:

	drutu o średnicy 0,6 lub 0,7 mm.
	drutu o średnicy 0,5 mm.
	drutu o średnicy 1,0 mm.
	akrylu.
	z drutu o średnicy 0,8-0,9 mm.

Do dysfunkcji zalicza się: 1) nawykowe oddychanie przez nos; 2) nawykowe oddychanie przez usta; 3) nieprawidłową funkcję połykania; 4) ssanie smoczka; 5) ssania palca. Prawidłowa odpowiedź to:

	1,3.
	1,4.
	2,3.
	2,5.
	4,5.

Wskaż cechę progenii (przodożuchwia morfologicznego):

	zahamowanie doprzedniego wzrostu szczęki w stosunku do mózgowej części czaszki.
	obserwowana śródustnie szpara niedogryzowa rozległa na szerokość i wysokość.
	nadmierny pionowy wzrost przedniej części wyrostka zębodołowego szczęki.
	wydłużony trzon żuchwy i powiększony kąt żuchwy.
	dysproporcja w szerokości łuków zębowych.

Współcześnie, w leczeniu ortodontycznym zgryzów głębokich decyzja o planowaniu ekstrakcji zębów stałych zależy od: 1) profilu twarzy pacjenta; 2) wartości kąta nosowo-wargowego; 3) stanu pierwszych stałych zębów trzonowych; 4) wielkości niedoboru miejsca w łuku zębowym; 5) okresu rozwoju uzębienia. Prawidłowa odpowiedź to:

	1,2.
	2,3.
	4,5.
	3,4.
	2,5.

Analiza rysów twarzy z przodu (en face) polega między innymi na ocenie:

	pozycji zębów siecznych.
	wartości kąta SNA.
	relacji pionowych warg.
	wartości kąta nosowo-wargowego.
	aktywności języka.

Pytanie unieważnione. W analizie cefalometrycznej wg Steinera wartość kąta SND wskazuje na:

	wzajemne położenie szczęk.
	przednio-tylne położenie żuchwy.
	przednio-tylne położenie szczęki.
	III klasę szkieletową.
	linię trzonu żuchwy.

Reinkluzja to:

	wada zębowa polegająca na dojęzykowym wyrzynaniu zęba przedtrzonowego.
	szczególny przypadek infraokluzji.
	występowanie dodatkowych zębów zatrzymanych.
	zahamowany wzrost wyrostka zębodołowego w okolicy zęba zatrzymanego.
	inne określenie retencji zęba.

Cofnięcie żuchwy może być powikłaniem:

	zgryzu otwartego całkowitego.
	zgryzu krzyżowego całkowitego.
	zgryzu przewieszonego.
	bocznego czynnościowego przemieszczenia żuchwy.
	tyłozgryzu częściowego.

Optymalna wielkość siły na jednostkę powierzchni korzenia potrzebna do jego przemieszczenia w przypadku dużego zęba wynosi:

	20-50 g/cm2.
	40-50 g/cm2.
	50-75 g/cm2.
	120-150 g/cm2.
	15-20 g/cm2.

W dojrzałym typie połykania: 1) żuchwa jest stabilizowana przez skurcz mięśni ustno-twarzowych; 2) żuchwa jest stabilizowana przez kontakt języka z wargami; 3) język znajduje się w jamie ustnej właściwej; 4) powierzchnie zgryzowe zębów dolnych i górnych są zwarte; 5) połykanie odbywa się przy rozchylonych łukach zębowych; 6) żuchwa jest stabilizowana przez skurcz mięśni unoszących. Prawidłowa odpowiedź to:

	3,5.
	2,4.
	3,4,6.
	3,5,6.
	1,2,5.

Analiza modeli diagnostycznych ustawionych w zwarciu nawykowym polega na: 1) ocenie przebiegu linii symetrii łuków zębowych; 2) zmierzeniu szerokości między pierwszym i górnymi zębami przedtrzonowymi; 3) analizie klas Angle’a; 4) pomiarach długości łuku zębowego; 5) pomiarach tylnej szerokości łuku zębowego. Prawidłowa odpowiedź to:

	2,1.
	1,3.
	1,4.
	3,4.
	1,5.

Opóźnione wyrzynanie lub zatrzymanie zębów dotyczy najczęściej: 1) przyśrodkowych siekaczy górnych; 2) bocznych siekaczy dolnych; 3) pierwszych trzonowców stałych; 4) drugich przedtrzonowców górnych; 5) kłów. Prawidłowa odpowiedź to:

	1,5.
	3,4.
	1,2.
	5,2.
	2,3.

Wskaż nieprawidłowość zębową i zgryzową będącą odchyleniem względem płaszczyzny pośrodkowej: 1) przodozgryz częściowy; 2) stłoczenie wtórne; 3) diastema; 4) nadzgryz; 5) boczne czynnościowe przemieszczenie żuchwy. Prawidłowa odpowiedź to:

	1,3.
	3,4.
	3,5.
	2,4.
	1,2.

Z drugiego łuku skrzelowego powstaje mięsień:

	okrężny ust.
	żwacz.
	skrzydłowy-boczny.
	skroniowy.
	żuchwowo-gnykowy.

Podczas przetrwałego, niemowlęcego typu połykania żuchwa jest stabilizowana przez: 1) kontakt języka z wargami; 4) zwarcie zębów; 2) skurcz mięśni ustno-twarzowych; 5) kontakt języka z podnie- 3) skurcz mięśni unoszących żuchwę; bieniem miękkim. Prawidłowa odpowiedź to:

	3,4.
	1,2.
	2,5.
	1,5.
	1,3.

W okresie wymiany uzębienia u dziecka z tyłozgryzem, uwidocznienie na obrazie rtg jednolicie wysyconego osteosklerotycznego tworu i niewykształconych zawiązków zębowych albo karłowatych zębów otoczonych torebką jest wskazaniem do:

	rozpoczęcia leczenia ortodontycznego aparatami czynnościowymi.
	zastosowania ortodontycznych sił ciągłych o małych wartościach.
	chirurgicznego usunięcia zaburzenia.
	wdrożenia leczenia ortodontycznego po zabiegu chirurgicznym.
	leczenia tyłozgryzu z pozostawieniem tworów widocznych w rentgenogramie.

Analiza diagnostycznych modeli ortodontycznych polega na:

	ocenie łuków zębowych w odniesieniu do płaszczyzny pośrodkowej.
	metrycznej analizie kształtu łuków zębowych.
	ocenie symetrii łuków zębowych.
	ocenie łuków zębowych w odniesieniu do płaszczyzny frankfurckiej.
	wszystkie wymienione odpowiedzi są właściwe.

Zgryz otwarty charakteryzuje się:

	obniżeniem zgryzu i brakiem stref podparcia.
	brakiem kontaktu między górnym i dolnym łukiem zębowym w kierunku dooprzednim.
	brakiem kontaktu pionowego między zębami górnymi i dolnymi.
	zmniejszeniem kąta żuchwy.
	prawidłową wysokością wyrostków zębodołowych w przednim segmencie łuków zębowych.

Podczas metrycznej analizy warunków zgryzowych wysokość podniebienia jest oceniana na podstawie:

	bezpośredniego badania klinicznego.
	indeksu wysokości podniebienia.
	relacji między rozpiętością podstawy wierzchołkowej a długością łuku zębowego.
	pomiarów według Ponta.
	wskaźnika Moyersa.

O dorosłym typie połykania świadczy: 1) położenie języka w stosunku do łuków zębowych; 2) skurcz mięśnia żuchwowo-gnykowego; 3) hipertonia mięśni warg i policzków; 4) swobodne utrzymywanie powietrza w jamie ustnej; 5) dotknięcie językiem bródki oraz prawego i lewego kącika ust. Prawidłowa odpowiedź to:

	1,2.
	3,5.
	1,4.
	2,3.
	4,5.

Zgryz głęboki rzekomy charakteryzują:

	ujemny wynik testu czynnościowego.
	szpara pozioma miedzy zębami siecznymi.
	skrócenie szczękowego odcinka twarzy.
	ograniczenie wzrostu szczęki.
	wzajemne ułożenie stałych pierwszych zębów trzonowych w III klasie wg Angle’a.

Przy istniejącej wadzie dotylnej, niewydolne wargi mogą nasilić:

	protruzję górnych zębów siecznych.
	rotację górnych zębów siecznych.
	retruzję górnych zębów siecznych.
	dystoinklinację górnych zębów siecznych.
	mezjoinklinację górnych zębów siecznych.

Płytka podniebienna z wałem prostym przednim stosowana jest w leczeniu:

	zgryzu otwartego przedniego.
	zgryzu otwartego całkowitego.
	tyłozgryzu z wychyleniem siekaczy górnych.
	zgryzu głębokiego.
	przodozgryzu całkowitego.

Tyłożuchwie fizjologiczne to:

	cofnięcie żuchwy w czasie karmienia naturalnego.
	dominacja szczęki nad żuchwą w okresie embrionalnym.
	wychylenie górnych siekaczy u niemowląt karmionych butelką.
	cofnięcie żuchwy w okresie płodowym oraz bezzębia niemowlęcego.
	wrodzony typ budowy twarzy cechujący się dotylną rotacją żuchwy.

Zasadniczą wartością klasyfikacji zaburzeń według Angle’a jest:

	możliwość rekonstrukcji położenia pierwszych stałych trzonowców.
	ocena przednio-tylnych relacji szczęk.
	wskazanie do różnicowania wad poprzecznych.
	ocena zaburzeń w nasileniu stłoczeń.
	przestrzenna ocena wad zgryzu.

Usuwanie zębów przedtrzonowych w ortodoncji jest uzasadnione w przypadkach:

	korekty wad doprzednich z ujemnym testem cofania.
	leczenia zgryzów głębokich.
	osób z wargami oddalonymi od linii estetycznej Rickettsa.
	leczenia nadzgryzu powikłanego brakiem miejsca dla kłów górnych.
	leczenia szkieletowego zgryzu otwartego z posteriorotacją żuchwy.

Zdjęcia pantomograficzne umożliwiają określenie topografii zatrzymanego zęba:

	na podstawie występującej resorpcji korzeni zębów.
	na podstawie porównania wielkości zębów jednoimiennych.
	na podstawie liczby zębów nadliczbowych.
	na podstawie porównania z wielkością boczno-przedniej części zatoki szczękowej.
	zdjęcie pantomograficzne nie jest przydatne do oceny położenia zębów zatrzymanych i nadliczbowych.

Utrzymywacz przestrzeni jest aparatem:

	czynnym, stosowanym w celu odtworzenia miejsca dla niewyrzniętych zębów przedtrzonowych.
	biernym, stosowanym po usunięciu zęba mlecznego ze wskazań ortodontycznych.
	czynnościowym, odtwarzającym czynność żucia po utracie zębów mlecznych.
	biernym, stosowanym po utracie zębów mlecznych.
	czynnym, stosowanym w celu wprowadzenia zębów zatrzymanych na miejsce po usuniętym przetrwałym zębie mlecznym.

Brak akrylu w przedniej części łuków zębowych jest cechą budowy:

	aparatu Klammta.
	aktywatora Andresena.
	aparatu Lehmana.
	aktywnej płyty Schwarza.
	aparatów Karłowskiej.

Relacje siekaczy górnych i dolnych w zwarciu indywidualnym określa: 1) linia symetrii łuków zębowych; 2) wskaźnik Boltona; 3) nagryz poziomy; 4) nagryz pionowy; 5) wskaźnik Littla. Prawidłowa odpowiedź to:

	1,2,3.
	1,3,4.
	2,3,5.
	2,4,5.
	3,4,5.

Nieprawidłowe karmienie niemowlęcia z butelki przez smoczek może być przyczyną:

	przesuwania żuchwy i języka do przodu.
	skrzywienia kręgosłupa.
	zwężenia szczęki.
	bocznego przemieszczenia żuchwy.
	skazy wysiękowej.

Proszę uzupełnić zdanie: „Około 8. tygodnia ciąży część głowowa zarodka powinna się wyprostować. Jeżeli do tego nie dojdzie, powstanie zespół...”:

	Crouzona.
	Aperta.
	Turnera.
	Pierre’a Robina.
	Klinefeltera.

Mioterapia jest stosowana w: 1) leczeniu tyłożuchwia; 2) zapobieganiu wadom zębowym; 3) leczeniu retencyjnym; 4) leczeniu diastemy; 5) leczeniu wad I klasy Angle’a. Prawidłowa odpowiedź to:

	1,4.
	1,3.
	2,5.
	1,2,3.
	4,5.

Wielkość sił stosowanych w leczeniu ortodontycznym zależy od: 1) planowanego ruchu zęba; 4) typu aparatu czynnościowego; 2) wielkości powierzchni korzenia; 5) indywidualnej oceny lekarza. 3) rodzaju zakotwienia; Prawidłowa odpowiedź to:

	2,5.
	1,2.
	3,5.
	3,4.
	2,4.

Distoinklinacja to:

	obrót zęba na zewnątrz.
	nachylenie dotylne korony zęba.
	zatrzymanie zęba nadliczbowego.
	nachylenie przedsionkowe korony zęba.
	przesunięcie podniebienne zęba.

Płaszczyzna zgryzowa:

	jest jedną z płaszczyzn czołowych.
	to płaszczyzna pozioma przebiegająca przez szczyty guzków policzkowych zębów przedtrzonowych.
	określa symetrię łuku zębowego.
	jest prostopadła do linii szwu podniebiennego.
	określa przednią szerokość łuku zębowego.

W praktyce ortodontycznej usuwanie zębów jest możliwe w przypadku:

	leczenia zgryzów głębokich.
	niedoboru miejsca w granicach do 4 milimetrów.
	wysunięcia obu warg przed linię estetyczną.
	wskazań kosmetycznych.
	oligodoncji.

Wskaż, wg polskiej diagnostyki ortodontycznej, cechy wspólne tyłozgryzu całkowitego i tyłożuchwia czynnościowego: 1) I klasa na kłach; 2) II klasa Angle'a; 3) powiększony nagryz poziomy; 4) dodatni test czynnościowy wysuwania żuchwy; 5) cofnięcie bródki w profilu twarzy. Prawidłowa odpowiedź to:

	1,2,3.
	2,3,4.
	1,4.
	4,5.
	2,3.

Mikrogenia cechuje się: 1) nadmierną długością szczęki; 2) niedorozwojem żuchwy w trzech wymiarach; 3) w zwarciu tyłozgryzem całkowitym; 4) asymetrią twarzy; 5) cofniętą wargą górną. Prawidłowa odpowiedź to:

	2,4.
	2,3.
	1,5.
	3,5.
	3,4.

Niewydolność warg współwystępuje z/ze:

	skróceniem wargi górnej.
	hiperaktywnością mięśnia bródkowego.
	nadmiernie wydłużonym odcinkiem szczękowym twarzy.
	nasilonymi wadami klasy II.
	wszystkie odpowiedzi są prawdziwe.

Ocena wielkości i kształtu kręgów szyjnych:

	pozwala na określenie szczytu wzrostu żuchwy.
	wskazuje na wrodzony typ budowy czaszki.
	wskazuje na wiek zębowy.
	jest przydatna w prognozowaniu wzrostu szczęki.
	wskazuje na klasę szkieletową.

Standardowa płytka przedsionkowa jest aparatem stosowanym w: 1) eliminacji nawyków ustnych; 2) leczeniu zgryzów głębokich; 3) leczeniu zgryzu przewieszonego; 4) leczeniu tyłozgryzu powikłanego wychyleniem siekaczy górnych; 5) leczeniu wad doprzednich. Prawidłowa odpowiedź to:

	1,4.
	5,2.
	3,5.
	3,4.
	2,3.

Cechami konstrukcyjnymi regulatora czynności Fränkla są:

	peloty akrylowe w przedsionku.
	akrylowa tarcza językowa.
	łuki protruzyjne.
	ciernie na pierwszych górnych trzonowcach.
	wszystkie wymienione elementy.

Kluczem prawidłowego zgryzu wg Andrews’a jest: 1) wzajemne przednio-tylne położenie trzonowców; 2) położenie kłów względem linii oczodołowej Simona; 3) sztafetowe ustawienie stałych dolnych siekaczy; 4) szerokość koron zębowych; 5) nachylenie koron zębów wzdłuż łuku zębowego. Prawidłowa odpowiedź to:

	2,4.
	1,5.
	1,3.
	2,5.
	4,5.

W analizie bocznych odległościowych zdjęć rentgenowskich metoda strukturalna jest stosowana do oceny:

	tendencji wzrostowych żuchwy.
	zarysu przedniej granicy siodła tureckiego (sella turcica).
	zwężeń szczęki.
	mezjalnego ruchu zębów trzonowych.
	zarysu przedniego dołu czaszki.

Leczenie tyłożuchwia można przeprowadzić przy pomocy:

	aktywatorów.
	aparatu Derichsweilera.
	nakładki ze skrzydełkami.
	regulatora funkcji Fränkla typ II.
	górnej płytki z wałami bocznymi.

U 5-letniego dziecka z tyłożuchwiem czynnościowym z wychyleniem górnych siekaczy należy zastosować:

	przedsionkową częściową tarczę Krausa.
	płytkę przedsionkową Hotza.
	płytkę podniebienną z wałem skośnym.
	równię pochyłą.
	maskę twarzową.

Wskaźnik Izarda określa:

	zależność szerokości górnego łuku zębowego w stosunku do szerokości górnotwa- rzowej.
	relatywny stopień zaburzeń zgryzowych w odcinku przednim.
	długość obwodu łuku zębowego w stosunku do sumy szerokości stałych zębów.
	zależność między sumą szerokości siekaczy stałych górnych a sumą szerokości siekaczy dolnych.
	właściwe szerokości łuków zębowych zależnie od szerokości zębów.

Cechami progenii są:

	ujemny wynik testu czynnościowego.
	zgryz krzyżowy w odcinkach bocznych.
	wygładzone fałdy nosowo-wargowe.
	krótki trzon i gałęzie żuchwy.
	ograniczenie ruchów doprzednich żuchwy podczas żucia.

W zgryzie otwartym całkowitym występuje:

	harmonijna budowa twarzy.
	dodatni test czynnościowy.
	skrócenie przedniego wyrostka zębodołowego szczęki.
	ograniczenie doprzednich ruchów żuchwy.
	zwiększenie kąta podstaw szczęk.

Źródłem sił mechanicznych w aparatach ortodontycznych są:

	śruby ortodontyczne.
	zgryz konstrukcyjny.
	tarcze przedsionkowe.
	zamki ortodontyczne.
	miniimplanty ortodontyczne.

Tyłozgryz rzekomy charakteryzuje się: 1) cofnięciem prawidłowo zbudowanej żuchwy; 2) wysunięciem lub wychyleniem górnego łuku zębowego; 3) przechyleniem lub cofnięciem siekaczy dolnych; 4) położeniem bródki poza polem biometrycznym; 5) wysunięciem okolicy podnosowej. Prawidłowa odpowiedź to:

	1,5.
	2,5.
	2,4.
	2,3.
	1,4.

Analiza modeli diagnostycznych w stosunku do płaszczyzny oczodołowej polega na:

	ocenie klasy Angle’a.
	ocenie wydłużenia i skrócenia wyrostków zębodołowych szczęki lub żuchwy.
	obliczeniu wskaźnika Ponta.
	ustaleniu symetrii położenia zębów w łukach zębowych.
	obliczeniu wskaźnika Izarda.

Tyłożuchwie morfologiczne cechuje się: 1) cofnięciem okolicy podnosowej; 2) zahamowaniem doprzedniego wzrostu żuchwy; 3) wydłużeniem odcinka szczękowego twarzy w stosunku do nosowego; 4) dysproporcją szerokości górnej i dolnej twarzy; 5) wygładzeniem bruzdy wargowo-bródkowej. Prawidłowa odpowiedź to:

	1,5.
	2,4.
	2,3.
	3,4.
	4,5.

Wartość siły tarcia w leczeniu ortodontycznym zależy od: 1) właściwości powierzchni trących; 2) wielkości powierzchni korzenia; 3) wielkości, z jaką siła naciska na ząb; 4) typu aparatu; 5) indywidualnej oceny lekarza. Prawidłowa odpowiedź to:

	2,5.
	1,3.
	3,5.
	4,5.
	2,4.

Źródłem sił stosowanych w leczeniu ortodontycznym są:

	mięśnie.
	kurczliwość ligatur gumowych.
	sprężystość drutu.
	śruby.
	wszystkie wymienione.

Do równoległego przesunięcia zębów jest potrzebne zastosowanie:

	aktywnej płytki Schwarza ze śrubą.
	aparatu stałego.
	aparatu czynnościowego dwuszczękowego.
	aparatu Fränkla.
	równoległe przesunięcie zęba nie jest możliwe.

Płaszczyzna końcowa łamana do przodu występuje w prawidłowym zgryzie u dziecka:

	rocznego.
	trzyletniego.
	pięcioletniego.
	dwunastoletniego.
	czternastoletniego.

Cechami przodozgryzu całkowitego są: 1) ustawienie pierwszych stałych zębów trzonowych wg II klasy Angle’a; 2) protruzja siekaczy górnych; 3) wygładzenie bruzdy wargowo–bródkowej; 4) przewaga mięśni wysuwających żuchwę; 5) ustawienie zębów przednich górnych przed dolnymi. Prawidłowa odpowiedź to:

	1,5.
	2,5.
	3,4.
	4,5.
	1,4.

Opóźnione wyrzynanie lub zatrzymanie zębów dotyczy najczęściej: 1) pierwszych stałych trzonowców; 2) kłów; 3) przyśrodkowych siekaczy górnych; 4) bocznych siekaczy dolnych; 5) drugich przedtrzonowców górnych. Prawidłowa odpowiedź to:

	2,3.
	1,4.
	2,5.
	4,5.
	1,5.

Odruch ssania wygasa fizjologicznie:

	po ukończeniu pierwszego roku życia.
	po ukończeniu szóstego miesiąca życia.
	między 8. a 10. miesiącem życia.
	po ukończeniu 40. miesiąca życia.
	po ukończeniu 18. miesiąca życia.

Wskaźnik Lundströma jest pomocny w ocenie:

	prawidłowej wysokości twarzy.
	dysproporcji między szerokością zębów a długością łuku.
	nasilenia stłoczeń w żuchwie.
	szerokości łuku zębowego.
	zależności między sumą szerokości górnych stałych siekaczy a sumą szerokości siekaczy stałych dolnych.

O dorosłym typie połykania świadczy: 1) położenie języka w stosunku do łuków zębowych; 2) skurcz mięśnia żuchwowo-gnykowego; 3) hipertonia mięśni warg i policzków; 4) swobodne utrzymywanie powietrza w jamie ustnej; 5) dotknięcie językiem bródki oraz prawego i lewego policzka. Prawidłowa odpowiedź to:

	1,2.
	5,3.
	4,1.
	2,3.
	5,4.

Charakterystyczną cechą płytki przedsionkowej wg Hotza i Norda jest:

	przyleganie obrzeżem do linii demarkacyjnej między błoną śluzową ruchomą a nieruchomą.
	brak możliwości aktywowania.
	kontakt płytki z wyrostkiem zębodołowym w odcinkach bocznych.
	w leczeniu tyłozgryzów ustalenie zgryzu konstrukcyjnego polega na rozklinowaniu szczęki i żuchwy.
	wykonanie zgryzu konstrukcyjnego tak, aby górne kły trafiały w przestrzeń między kłem a pierwszym mlecznym trzonowcem dolnym oraz podniesienie zgryzu powyżej wielkości szpary spoczynkowej.

W zgryzie głębokim występuje:

	szpara niedogryzowa.
	zwiększenie nagryzu pionowego zębów siecznych.
	rozchylenie podstaw szczęk.
	ograniczenie wzrostu żuchwy we wszystkich wymiarach.
	zahamowanie wzrostu szczęki w trzech kierunkach.

Zgryz głęboki częściowy (nadzgryz) charakteryzuje:

	dwupoziomowa płaszczyzna zgryzu.
	znaczne rozchylenie podstaw szczęk.
	powiększenie kąta żuchwy.
	powiększony doprzedni wzrost szczęki w stosunku do czaszki mózgowej.
	przesunięcie linii pośrodkowej siekaczy dolnych.

Test czynnościowy pozwala na:

	kliniczne ustalenie wieku zębowego.
	ocenę możliwości wykonania ruchu żuchwą.
	zbadanie mięśnia skroniowego.
	ustalenie zakresu maksymalnego odwodzenia żuchwy.
	zbadanie czynności mięśni języka.

Dysfunkcja polega na:

	osobniczej podatności szczęk na zniekształcenia.
	nieprawidłowym wykonywaniu fizjologicznych czynności.
	działaniu niektórych leków.
	zwiększonym nagryzie pionowym.
	ssaniu palca wskazującego.

Pytanie unieważnione. Przy klasie Angle'a II, grupie I, podgrupie rozpoznasz:

	tyłozgryz rzekomy.
	tyłozgryz całkowity z przechyleniem dolnych siekaczy.
	tyłożuchwie z przechyleniem górnych siekaczy.
	przodozgryz z dotylną rotacją żuchwy.
	tyłozgryz jednostronny z wychyleniem górnych siekaczy.

Transpozycja najczęściej dotyczy zębów:

	drugich trzonowych dolnych.
	pierwszych przedtrzonowych górnych.
	górnych kłów.
	centralnych siekaczy dolnych.
	bocznych siekaczy górnych.

Płytkę przedsionkową Hotza zastosujesz u dziecka 8-letniego z:

	przodozgryzem z dotylną rotacją żuchwy.
	tyłożuchwiem i wychyleniem górnych siekaczy.
	zgryzem głębokim częściowym.
	zgryzem krzyżowym przednim.
	tyłozgryzem i przechyleniem górnych siekaczy.

Zaburzenia w rozwoju i w czynnościach narządu żucia spowodowane przedwczesną utratą zębów mlecznych mogą się objawiać: 1) nieprawidłowym wykonywaniem fizjologicznych czynności; 2) zahamowaniem wzrostu kości w miejscu usuniętego zęba; 3) nasilaniem procesu próchnicowego; 4) wadami zgryzu w postaci bocznego przemieszczenia żuchwy; 5) oddychaniem z otwartymi ustami. Prawidłowa odpowiedź to:

	1,5.
	2,1.
	3,5.
	4,3.
	4,2.

Wielkość języka można ocenić na podstawie następujących objawów:

	sięganie końcem języka do okolicy bródki.
	odciski powierzchni językowych zębów dolnych na bocznych powierzchniach języka.
	język w pozycji spoczynkowej pokrywa powierzchnie żujące dolnych zębów.
	podczas ruchu wysuwania język sięga od kąta do kąta ust.
	wszystkie odpowiedzi są prawdziwe.

Indywidualne optimum estetyczne wg.Andresena charakteryzuje się tym, że:

	punkty orbitale i tragion znajdują się na płaszczyźnie oczodołowej.
	punkty glabella i orbitale znajdują się na płaszczyźnie Simona.
	punkty nasion i gnathion znajdują się na płaszczyźnie centralnej profilu.
	punkty orbitale, chelion i gnathion leżą na jednej płaszczyźnie.
	punkty gonion i nasion znajdują się na linii estetycznej.

Linię estetyczną Rickettsa można wyznaczyć na: 1) fotografii twarzy na wprost; 2) fotografii twarzy z profilu; 3) cefalogramie bocznym; 4) cefalogramie tylno-przednim; 5) gipsowych modelach zgryzu. Prawidłowa odpowiedź to:

	1,3,4.
	1,2,5.
	2,3.
	2,4.
	3,4.

Do grupy wrodzonych wad w obszarze twarzy z decydującą rolą czynnika genetycznego należą:

	zmiany chorobowe w stawie skroniowo–żuchwowym.
	zespoły aberracji chromosomowych.
	zaburzenia zgryzowe i zębowe.
	stłoczenia wtórne.
	żadna z podanych wad.

Aparatem ortodontycznym nie jest:

	lip-bumper.
	wyciąg czaszkowy.
	maska Delaire'a.
	płytka Bohma.
	Quad-Helix.

W leczeniu przodozgryzu całkowitego należy:

	wydłużyć wyrostki zębodołowe w odcinkach bocznych szczęki.
	ustawić łuki zębowe w II klasie Angle’a.
	wychylić siekacze górne.
	cofnąć dolny łuk zębowy.
	przechylić dolne siekacze.

Zaburzeniem ząbkowania jest: 1) zmniejszona liczba zębów; 4) późne wyrzynanie zębów 2) obecność zębów przetrwałych; mlecznych; 3) ustawienie zębów poza łukiem zębowym; 5) zęby zatrzymane. Prawidłowa odpowiedź to:

	1,2.
	2,4,5.
	1,2,4.
	3,4.
	1,4.

W leczeniu zgryzów otwartych aparatami czynnościowymi:

	wskazane są pętle odsuwające język.
	zgryz konstrukcyjny ustala się z maksymalnym cofnięciem żuchwy.
	ustalając zgryz konstrukcyjny należy wyrównać linię pośrodkową dolnych i górnych siekaczy.
	zgryz konstrukcyjny ustala się w rzucie siekaczy brzeg do brzegu.
	zęby boczne uwalnia się od kontaktu z masą akrylową.

Norma zgryzowa pełnego wczesnego uzębienia mlecznego ustala się:

	po wyrośnięciu pierwszych zębów trzonowych.
	po wyrośnięciu dolnych kłów.
	po wyrośnięciu kłów i drugich trzonowców.
	w 20. miesiącu życia.
	z chwilą uzyskania kontaktu pierwszych trzonowców z płaszczyzną zgryzową.

Ważną cechą normy biologicznej wg Orlik-Grzybowskiej jest:

	podział wad w odniesieniu do 3 płaszczyzn przestrzennych.
	stałość cech morfologicznych.
	nagryz pionowy (overbite).
	wartość kąta ANB.
	nadliczbowość zębów.

Szczęka rozwija się z połączenia:

	dwu wyrostków żuchwowych.
	wyrostków szczękowych z wyrostkiem czołowym.
	przegrody nosa i języka.
	wyrostków szczękowych z wyrostkami nosowymi przyśrodkowymi.
	wyrostków podniebiennych i przegrody nosowej.

Wczesna utrata drugiego trzonowego zęba mlecznego w szczęce może być przyczyną: 1) zgryzu przewieszonego; 2) zatrzymania górnego drugiego zęba przedtrzonowego; 3) przesunięcia linii pośrodkowej; 4) rotacji pierwszego stałego zęba trzonowego górnego. Prawidłowa odpowiedź to:

	1,2.
	1,3.
	2,3.
	2,4.
	3,4.

Rysy twarzy pacjenta z tyłozgryzem częściowym cechuje: 1) wysunięcie wargi górnej; 2) cofnięcie wargi dolnej; 3) skrócenie okolicy podnosowej; 4) pogłębienie bruzdy wargowo-bródkowej; 5) cofnięcie bródki. Prawidłowa odpowiedź to:

	1,2.
	1,2,5.
	2,4.
	2,4,5.
	3,4.

Wskaż poprawne zestawienia nomenklatury rozszczepów: 1) jednostronny rozszczep wargi - jednostronny całkowity rozszczep podniebienia pierwotnego; 2) obustronny rozszczep wargi i wyrostka zębodołowego - obustronny częściowy rozszczep podniebienia pierwotnego i wtórnego; 3) jednostronny rozszczep wargi, wyrostka zębodołowego, podniebienia miękkiego i twardego - jednostronny całkowity rozszczep podniebienia pierwotnego i wtórnego; 4) rozszczep poprzeczny twarzy – macrostomia; 5) rozszczep podniebienia miękkiego - rozszczep podśluzówkowy. Prawidłowa odpowiedź to:

	1,3.
	2,4.
	3,5.
	2,5.
	3,4.

Wyznaczanie wskaźnika Moyersa jest potrzebne, gdy należy:

	określić przewidywaną ilość miejsca dla zębów przedtrzonowych i kłów.
	określić dysproporcje między górnymi i dolnymi siekaczami.
	ocenić szerokości łuku zębowego.
	ocenić relatywny stopień zaburzeń zgryzowych w odcinku przednim.
	określić zależność szerokości górnego łuku zębowego w stosunku do szerokości górno twarzowej.

Cechami przodozgryzu rzekomego są:

	ustawienie pierwszych stałych zębów trzonowych wg II klasy Angle’a.
	protruzja siekaczy górnych.
	zmniejszenie kąta SNA w analizie teleradiologicznej.
	przewaga mięśni wysuwających żuchwę.
	słabo zaznaczone wygładzenie bruzdy wargowo-bródkowej.

Transpozycja zębów:

	jest przemieszczeniem zębów poza jamę ustną.
	polega na zmianie ustawienia zęba wokół jego długiej osi.
	polega na przemieszczeniu zęba w łuku ze zmianą kolejności ustawienia.
	jest czynnikiem miejscowym wrodzonego braku zębów.
	polega na ułożeniu zawiązka zębowego poza wyrostkiem zębodołowym.

Kształt wyrostka kłykciowego żuchwy, wielkość kąta żuchwy, ukształtowanie dolnego brzegu trzonu żuchwy umożliwia ustalenie:

	nasilenia zgryzu otwartego.
	dojrzałości żuchwy.
	tendencji żuchwy do rotacji.
	potencjału wzrostowego żuchwy.
	nasilenia tyłożuchwia.

Plan leczenia tyłozgryzu całkowitego polega na: 1) usunięciu przyczyny; 2) ustaleniu I klasy Angle’a; 3) ustaleniu symetrii zębowej; 4) wysunięciu cofniętych siekaczy górnych; 5) wydłużeniu skróconych wyrostków zębodołowych w odcinku bocznym. Prawidłowa odpowiedź to:

	1,2.
	tylko 5.
	2,4.
	3,5.
	1,3.

Wskaż cechę wad dotylnych:

	nadmierna szerokość szczęki.
	niedorozwój żuchwy w trzech wymiarach.
	asymetria twarzy.
	szpara dotylna między górnymi i dolnymi siekaczami.
	cofnięta warga górna.

Analizę rysów twarzy przeprowadza się w stosunku do: 1) linii źrenicznych; 2) płaszczyzny oczodołowej Simona; 3) płaszczyzny czołowej Kantorowicza; 4) sposobu zwierania się pierwszych stałych zębów trzonowych; 5) największej szerokości czaszki. Prawidłowa odpowiedź to:

	1,5.
	2,3.
	1,3.
	4,1.
	4,2.

Heterotopia jest zaburzeniem polegającym na:

	wychyleniu zęba do policzka.
	niefizjologicznym zespoleniu zęba z aparatem zawieszeniowym.
	przyspieszeniu wyrzynania zębów.
	nieprawidłowym położeniu zawiązka zęba.
	resorpcji korzeni zębów mlecznych.

Niewydolność warg występuje, gdy badaniem stwierdza się: 1) dużą szparę dotylną z wsuwaniem się wargi dolnej pod siekacze górne; 2) swobodne łączenie warg; 3) krótką wargę górną w pozycji spoczynkowej; 4) nadmierną aktywność mięśnia bródkowego; 5) retruzję siekaczy dolnych. Prawidłowa odpowiedź to:

	1,5.
	2,3.
	1,3,4.
	2,4.
	2,5.

Telerentgenogram boczny głowy jest stosowany jako:

	badanie pomocnicze w diagnostyce ortodontycznej.
	badanie przeglądowe w zaburzeniach czynnościowych stawów skroniowo- żuchwowych.
	metoda wykrycia ubytków próchnicowych.
	sposób oceny stanu przyzębia.
	metoda oceny rozwoju zębów.

Do dziedzicznych nieprawidłowości twarzowo-szczękowo-zgryzowych nie zalicza się:

	prognacji.
	nadzgryzu.
	zgryzu pokrzywiczego.
	nadliczbowości.
	progenii.

Redukcja szkliwa zębów stałych na powierzchniach stycznych: 1) może być stosowana w celu estetycznej korekty kształtu koron zębów; 2) nie powinna być stosowana, gdyż usuwa się najbogatszą we fluorki warstwę szkliwa; 3) eliminuje wskazania do usuwania zębów przedtrzonowych w leczeniu wad I klasy Angle’a; 4) może być stosowana w uzębieniu mieszanym; 5) negatywnie wpływa na stan przyzębia. Prawidłowa odpowiedź to:

	1,2.
	1,4.
	1,3.
	3,4.
	1,5.

Standardowa płytka przedsionkowa jest stosowana w leczeniu:

	przedwczesnej utraty zębów mlecznych.
	przodożuchwia czynnościowego.
	wad dotylnych z wychyleniem siekaczy.
	zgryzów przewieszonych w uzębieniu stałym.
	współcześnie nie jest zalecana.

Analiza modeli diagnostycznych ustawionych w zwarciu nawykowym polega na: 1) ocenie przebiegu linii symetrii łuków zębowych; 2) zmierzeniu szerokości między pierwszymi górnymi zębami przedtrzonowymi; 3) analizie klas Angle’a; 4) pomiarach długości łuku zębowego; 5) pomiarach tylnej szerokości łuku zębowego. Prawidłowa odpowiedź to:

	1,2.
	1,3.
	1,4.
	3,4.
	2,5.

Przodożuchwie morfologiczne cechuje się: 1) wysunięciem lub wychyleniem górnego łuku zębowego; 2) w uzębieniu mlecznym płaszczyzną końcową łamaną do tyłu; 3) wysunięciem bródki przed pole biometryczne; 4) skróceniem odcinka szczękowego twarzy w porównaniu z nosowym; 5) wygładzeniem bruzdy wargowo-bródkowej. Prawidłowa odpowiedź to:

	1,5.
	2,4.
	3,5.
	4,3.
	4,5.

Wskaż, zgodnie z polską diagnostyką ortodontyczną, cechy wspólne przodozgryzu całkowitego i przodożuchwia czynnościowego: 1) I klasa na kłach; 2) III klasa Angle'a; 3) ujemny nagryz poziomy; 4) dodatni test czynnościowy, cofnięcie żuchwy; 5) wysunięcie bródki w profilu twarzy. Prawidłowa odpowiedź to:

	1,2,4.
	1,3.
	2,3.
	3,5.
	2,3,5.

Rysy twarzy pacjenta z przodozgryzem częściowym cechuje:

	pogłębienie bruzdy wargowo-bródkowej.
	cofnięcie wargi górnej.
	wysunięcie bródki.
	wysunięcie wargi dolnej.
	skrócenie okolicy podnosowej.

Odruch ssania fizjologicznie wygasa po ukończeniu:

	pierwszego roku życia.
	szóstego miesiąca życia.
	18 miesiąca życia.
	między 8 a 10 miesiącem życia.
	40 miesiąca życia.

Szkieletową klasę II rozpoznasz, gdy:

	kąt SNA wynosi 78°.
	kąt SNB wynosi 76°.
	kąt podstawy szczęki i żuchwy "B" wynosi 35°.
	kąt ANB wynosi (-1°).
	Wits (+7mm).

Retrognacja objawia się: 1) zahamowaniem doprzedniego wzrostu szczęki; 2) asymetrią twarzy; 3) wygładzeniem bruzdy wargowo-bródkowej; 4) wewnątrzustnie zgryzem przewieszonym; 5) powiększeniem szerokości twarzy między kątami żuchwy. Prawidłowa odpowiedź to:

	4,2.
	1,2.
	4,1.
	5,3.
	1,3.

W analizie modeli ortodontycznych przesunięcie zębowej linii pośrodkowej jest następstwem:

	zwężenia łuku zębowego.
	migracji zębów.
	niedochodzenia do płaszczyzny zgryzu grupy zębów przednich.
	zwężenia bazy apikalnej szczęki.
	pogłębionej krzywej Spee.

Płytka przedsionkowa jest aparatem stosowanym w: 1) eliminacji nawyków ustnych; 2) leczeniu zgryzów głębokich; 3) leczeniu zgryzu przewieszonego; 4) leczeniu wad doprzednich; 5) leczeniu tyłozgryzu powikłanego wychyleniem siekaczy górnych. Prawidłowa odpowiedź to:

	1,5.
	2,5.
	3,5.
	3,4.
	2,3.

Wskaż zdanie prawdziwe:

	guzek czołowo-nosowy formuje się w 8 tygodniu życia zarodkowego z I łuku skrzelowego.
	stomodeum powstaje w wyniku pęknięcia błony gardłowej na dnie 3 kieszonki skrzelowej.
	z mezenchymy I łuku skrzelowego powstają mięśnie żwaczowe.
	z II łuku skrzelowego powstają wyrostki żuchwowe.
	listewka zębowa mleczna powstaje w 3 miesiącu życia wewnątrzłonowego.

Niewydolność w łączeniu się warg można stwierdzić, gdy występują następujące objawy:

	nadmierne napięcie mięśni warg.
	odciski powierzchni językowych zębów na bocznych powierzchniach języka.
	nadmiernie wydłużony szczękowy odcinek twarzy.
	położenie języka między łukami zębowymi podczas połykania.
	przechylenie siekaczy dolnych do języka.

Zdjęcie pantomograficzne umożliwia:

	ustalenie rzeczywistego środka żuchwy.
	określenie topografii zęba zatrzymanego.
	ocenę struktur kostnych na tle tkanek miękkich.
	uzyskanie obrazu w dowolnej płaszczyźnie.
	ocenę struktury tkanki kostnej.

Płytki Schwarza są aparatami, które: 1) ograniczają możliwość przestrzegania zasad higieny; 2) pozwalają na dokładne dozowanie siły; 3) mogą być stosowane w przypadku chorób przyzębia; 4) służą wyłącznie do leczenia czynnego; 5) mogą być aktywowane przez pacjenta. Prawidłowa odpowiedź to:

	1,4.
	2,5.
	3,4.
	1,5.
	2,3.

Warunkiem prawidłowego przebiegu leczenia ortodontycznego aparatem płytowym jest:

	równowaga między zanikiem uciskanej tkanki kostnej a nawarstwieniem się tkanki kostnej po stronie pociąganych włókien ozębnej.
	zastosowanie siły wielkości 15 g/cm2.
	zastosowanie siły wielkości 50 g/cm2.
	zastosowanie siły ciągłej wielkości 20 g/cm2.
	zastosowanie siły ciągłej wielkości 40 g/cm2.

Tyłozgryz może być wywołany:

	ssaniem kciuka.
	nawykowym oddychaniem przez usta.
	przetrwałym niemowlęcym typem połykania.
	prawdziwe są odpowiedzi B,C.
	prawdziwe są odpowiedzi A,B,C.

Rentgenowskie zdjęcia zgryzowe są przydatne do: 1) określenia położenia zębów zatrzymanych; 2) całościowej oceny układu stomatognatycznego; 3) określenia wielkości uzyskanego rozsunięcia szwu podniebiennego; 4) oceny krążka stawowego i tkanek miękkich stawu skroniowo-żuchwowego; 5) oceny procesów wzrostowych. Prawidłowa odpowiedź to:

	2,5.
	3,4.
	2,4.
	1,3.
	4,5.

Ustawienie zębów siecznych w stosunku do płaszczyzny oczodołowej ocenia się na podstawie:

	wartości nagryzu poziomego.
	przebiegu linii pośrodkowej łuków zębowych.
	liczby zębów trzonowych.
	oceny wielkości zębów siecznych.
	przednio-tylnego kontaktu kłów.

W okresie uzębienia mlecznego, w planie leczenia zaburzeń pionowych, należy uwzględnić: 1) wysunięcie żuchwy; 2) wydłużenie skróconych wyrostków zębodołowych wraz z zębami w odcinku bocznym; 3) ustalenie I klasy Angle’a; 4) rozszerzenie górnego łuku zębowego; 5) obniżenie wyrostków zębodołowych w obrębie zębów kontaktujących. Prawidłowa odpowiedź to:

	1,5.
	3,4.
	2,5.
	3,5.
	4,5.

Tyłozgryz rzekomy rozpoznasz, gdy:

	na telerentgenogramie kąt SNA jest powiększony.
	gałąź żuchwy jest skrócona.
	guzowatość bródki jest dobrze wykształcona.
	trzon żuchwy jest przegięty do tyłu.
	dolny odcinek twarzy jest wydłużony.

Udział wpływów środowiskowych, takich jak promieniowanie, leki czy używki, w powstawaniu rozszczepów oceniany jest na:

	0%.
	20%.
	50%.
	70%.
	100%.

Wskaźnik Boltona określa:

	wychylenia górnych siekaczy.
	długość obwodu łuku zębowego w stosunku do sumy mezjodystalnej 12 zębów stałych w szczęce i żuchwie.
	zależność szerokości górnego łuku zębowego w stosunku do szerokości górno twarzowej.
	zależność między sumą szerokości stałych górnych siekaczy a sumą szerokości dolnych stałych siekaczy.
	zależność pomiędzy sumą mezjodystalnych szerokości stałych zębów szczęki i żuchwy.

U dziecka w wieku 5 lat z tyłożuchwiem czynnościowym i przechylonymi górnymi siekaczami, zastosujesz:

	płytkę przedsionkową Krausa.
	płytkę Hawleya.
	płytkę podniebienną z wałem przednim skośnym.
	równię pochyłą.
	płytkę podniebienną z bocznymi wałami nagryzowymi.

Pomiary Izarda służą do oceny:

	stosunku szerokości łuku zębowego do maksymalnej szerokości łuków jarzmowych.
	stosunku sumy szerokości siekaczy górnych do szerokości siekaczy dolnych.
	stosunku szerokości koron siekaczy górnych do rozpiętości łuków zębowych między pierwszymi trzonowcami.
	typu profilu.
	rysów twarzy w stosunku do trzech płaszczyzn przestrzennych.

U niemowlęcia z niedorozwojem żuchwy, zapadaniem języka, rozszczepem podniebienia wtórnego, słabym odruchem ssania rozpoznasz:

	dysplazję ektodermalną.
	dysostozę żuchwowo-twarzową.
	zespół Downa.
	zespół Pierre'a Robina.
	zespół Aperta.

W praktyce ortodontycznej jest możliwe usuwanie zębów w przypadkach:

	leczenia zgryzów głębokich.
	wskazań kosmetycznych.
	niedoboru miejsca w granicach do 4 milimetrów.
	wysunięcia obu warg przed linię estetyczną.
	oligodoncji.

Otwarty aktywator Klammta od aktywatora Andresena różni się: 1) ukształtowaniem płaszczyzn prowadzących; 2) zasięgiem płyty aparatu; 3) ułożeniem śruby rozszerzającej; 4) przebiegiem łuków wargowych; 5) połączeniem górnej i dolnej płyty aparatu. Prawidłowa odpowiedź to:

	1,2,5.
	1,3,4.
	1,5.
	2,4.
	3,5.

Dysfunkcje są zaburzeniem polegającym na: 1) nieprawidłowym wykonywaniu fizjologicznych czynności; 2) urazach w obszarze twarzowej części czaszki; 3) nasilaniu procesu próchnicowego; 4) ssaniu i nagryzaniu różnych przedmiotów; 5) oddychaniu z otwartymi ustami. Prawidłowa odpowiedź to:

	1,5.
	1,2.
	3,5.
	3,4.
	2,4.

Leczenie wady zębowej jaką są stłoczenia zębów zależy od: 1) wieku pacjenta; 2) czynności i wielkości języka; 3) możliwości zastosowania aparatu czynnościowego; 4) klasy szkieletowej; 5) rysów twarzy. Prawidłowa odpowiedź to:

	2,5.
	2,3.
	1,4.
	1,5.
	2,4.

Szkieletową klasę III rozpoznasz, gdy:

	kąt SNA ma 78°, a kąt SNB 83°.
	kąt SNB ma 83°, a kąt SNPg 85°.
	kąt ANB ma 7°.
	kąt ML-NSL ma 35°.
	kąt NSBa ma 120°.

Cechą budowy aparatu Metzeldera jest/są:

	odsłonięcie podniebienia.
	pętla od strony policzkowej na zęby utkwione w zgryzie przewieszonym.
	sprężyny łączące płytę górną i dolną.
	tarcze przedsionkowe.
	łuk językowy.

Klasyfikacja wad według Angle’a jest oparta na założeniu, że:

	kieł górny wpada w zagłębienie utworzone na styku kła dolnego i drugiego zęba przedtrzonowego.
	pierwsze stałe zęby trzonowe górne mają niezmienne położenie w stosunku do podstawy kostnej.
	zęby sieczne dolne są pokryte przez zęby górne w ⅓ ich wysokości.
	właściwym jest kontakt zębów siecznych brzegami siecznymi.
	profil tkanek miękkich jest wyrazem fizjonomii pacjenta.

W wyniku samoistnej wędrówki zębów po przedwczesnej utracie zębów mlecznych najczęściej obserwuje się brak miejsca dla: 1) kła dolnego; 2) kła górnego; 3) pierwszego dolnego zęba przedtrzonowego; 4) pierwszego górnego zęba przedtrzonowego; 5) drugiego dolnego zęba przedtrzonowego; 6) drugiego górnego zęba przedtrzonowego. Prawidłowa odpowiedź to:

	1,4.
	1,6.
	2,3.
	2,5.
	4,5.

Podczas analizy ortodontycznych modeli diagnostycznych w płaszczyźnie pośrodkowej określa się:

	położenie kostnej linii pośrodkowej żuchwy.
	długość łuku zębowego.
	wysokość zębów.
	symetrię łuku zębowego.
	suprapozycję zębów.

W ortodoncji osobniczą dojrzałość biologiczną ustala się na podstawie: 1) liczby wyrzniętych zębów stałych; 2) stopnia mineralizacji koron i korzeni zębów stałych; 3) stopnia resorpcji korzeni zębów stałych; 4) morfologii kręgów szyjnych; 5) długości przedniego dołu czaszki. Prawidłowa odpowiedź to:

	1,2.
	2,4.
	1,2,5.
	3,4,5.
	1,2,4.

Cechą tyłozgryzu jest:

	nadmierna szerokość szczęki.
	niedorozwój żuchwy w trzech wymiarach.
	szpara dotylna między górnymi i dolnymi siekaczami.
	asymetria twarzy.
	cofnięta warga górna.

Warunkiem do zastosowania równi pochyłej jest:

	brak stłoczeń.
	zwieranie się zębów siecznych brzegami siecznymi.
	zachodzenie górnych siekaczy na dolne.
	ujemny test cofania żuchwy.
	wrodzony brak zawiązków siekaczy bocznych.

Zgryz konstrukcyjny pobiera się w celu: 1) rozciągania mięśni żwaczowych; 2) rozklinowania zębów; 3) korekty wady morfologicznej; 4) ustalenia żuchwy w linii pośrodkowej; 5) wyprowadzenia żuchwy ze stanu spoczynkowego. Prawidłowa odpowiedź to:

	1,3,5.
	1,2,4,5.
	2,3,4.
	3,4,5.
	wszystkie wymienione.

Do analizy profilu według Rickettsa wykorzystuje się:

	płaszczyznę oczodołową Simona.
	płaszczyznę pomocniczą przechodzącą przez punkt nasion.
	płaszczyznę przechodzącą przez punkt glabella.
	linię estetyczną.
	linię pośrodkową.

Pole biometryczne jest ograniczone przez płaszczyznę:

	czołową Kantorowicza-Izarda.
	frankfurcką poziomą (horyzontalną).
	pośrodkową.
	przedniego dołu czaszki.
	trzonu żuchwy.

Źródłem sił w aparatach ortodontycznych zdejmowanych jest:

	klamra Adamsa.
	śruba Bertoniego.
	łuk Goshgariana.
	zamek edgewise.
	pętla T.

Mioterapia jest metodą leczenia z wyboru:

	zgryzów głębokich.
	czynnościowych odmian tyłożuchwia.
	wrodzonych zaburzeń zgryzu.
	w leczeniu retencyjnym po wyleczeniu wady aparatem blokowym.
	w leczeniu stłoczeń dolnych siekaczy.

Szczyt wzrostu szczęki i żuchwy w okresie dojrzewania występuje w stadium dojrzewania szkieletu ręki oznaczonym symbolem:

	Ru.
	PP2.
	MP3.
	MP3cap.
	MP3u.

W okresie uzębienia mlecznego zaburzenia poprzeczne leczy się przy pomocy: 1) ćwiczeń symetrycznego ustawiania żuchwy; 2) ćwiczenia wg Škalauda; 3) opiłowania podniebiennych guzków górnych zębów trzonowych i policzkowych dolnych po stronie wady; 4) ćwiczeń cofania żuchwy; 5) ćwiczeń wg Rogersa. Prawidłowa odpowiedź to:

	2,4.
	1,3.
	1,5.
	1,2.
	1,4.

Celem analizy telerentgenogramu bocznego głowy jest:

	ocena stawów skroniowo-żuchwowych.
	określenie najkorzystniejszego czasu leczenia aktywnego.
	ustalenie kostnego wzorca wzrostu twarzy.
	wykrycie ubytków próchnicowych.
	ocena stanu przyzębia.

Otwarty aktywator Klammta jest najbardziej skuteczny w leczeniu:

	stłoczeń wtórnych.
	przodozgryzów rzekomych.
	tyłozgryzów z protruzją i retruzją siekaczy.
	wrodzonego braku zębów.
	dysfunkcji połykania.

Równię pochyłą zastosujesz w:

	tyłozgryzie z przechyleniem górnych siekaczy.
	nadzgryzie bez stłoczeń zębowych.
	przodożuchwiu morfologicznym.
	zgryzie krzyżowym całkowitym ze stłoczeniem górnych siekaczy.
	przodożuchwiu czynnościowym bez stłoczeń zębowych.

Stadium G dojrzałości kła wg Demirijana, w którym zmineralizowane są korona i korzeń zęba, a ściany kanału korzeniowego mają przebieg równoległy z częściowo otwartym otworem wierzchołkowym, współistnieje z: 1) wyrzynaniem stałych siekaczy i pierwszych trzonowców; 2) wyrzynaniem kła; 3) przedpokwitaniowym spowolnieniem wzrostu; 4) maksimum wzrostu okresu dojrzewania; 5) zakończeniem pokwitaniowego skoku wzrostowego. Prawidłowa odpowiedź to:

	1,3.
	1,4.
	2,3.
	2,4.
	2,5.

U dziecka z niedorozwojem gałęzi żuchwy, stawu skroniowo-żuchwowego i małżowiny usznej rozpoznasz:

	akromegalię.
	zespół Goldenhara.
	zespół Crouzona.
	dysplazję ektodermalną.
	achondroplazję.

Niwelacja, prowadzenie, kontrakcja i wyrównanie to:

	fazy leczenia wad zgryzu aparatem stałym cienkołukowym.
	etapy osteogenezy dystrakcyjnej żuchwy.
	etapy reedukacji mowy.
	fazy pobierania woskowego zgryzu konstrukcyjnego.
	fazy leczenia wad zgryzu regulatorem funkcji Fränkla.

Stwierdzone na cefalogramie bocznym skrócenie trzonu żuchwy, słabo wykształcona bródka, zwiększony kąt żuchwy, wskazują na:

	tyłożuchwie morfologiczne.
	tyłozgryz całkowity.
	zgryz otwarty całkowity.
	nadzgryz.
	tyłozgryz rzekomy.

Profil transfrontalny według Izarda charakteryzuje się:

	cofnięciem za tylną granicę pola biometrycznego.
	wysunięciem przed pole biometryczne.
	przybliżeniem wargi górnej do przedniej granicy pola biometrycznego.
	położeniem bródki pośrodku pola biometrycznego.
	położeniem bruzdy wargowo-bródkowej blisko płaszczyzny oczodołowej.

Norma zgryzowa pełnego wczesnego uzębienia mlecznego ustala się:

	po wyrośnięciu pierwszych zębów trzonowych mlecznych.
	po wyrośnięciu kłów dolnych mlecznych.
	po wyrznięciu kłów i drugich trzonowców mlecznych.
	w 20 miesiącu życia.
	z chwilą uzyskania przez pierwsze trzonowce mleczne kontaktu z płaszczyzną zgryzową.

Kryteriami wieku rozwojowego są: 1) dojrzałość zębowa; 2) dorosły typ połykania; 3) pomiar szpary pionowej przy maksymalnym odwodzeniu żuchwy; 4) sposób zwierania się pierwszych stałych zębów trzonowych; 5) dojrzałość szkieletowa. Prawidłowa odpowiedź to:

	1,5.
	2,5.
	1,3.
	1,4.
	2,4.

Ruch nachylenia korony zęba można wywołać przez:

	jednopunktowy kontakt między koroną zęba a źródłem siły.
	przyłożenie siły w kierunku do wierzchołka korzenia.
	przyłożenie siły w środku ciężkości zęba.
	dwa punkty kontaktu między koroną zęba a źródłem siły.
	zastosowanie pary sił.

W analizie profilu stosunek wargi górnej do nosa ocenia się za pomocą:

	oceny struktury kości bródki.
	oceny długości wargi górnej.
	kąta nosowo-wargowego.
	schodka wargowego wg Korkhausa.
	ułożenia wargi dolnej w stosunku do siekaczy.

Ze wskazań ortodontycznych zalecane są ekstrakcje:

	przytrzonowców.
	stałych kłów ustawionych przedsionkowo.
	pierwszych górnych zębów przedtrzonowych w przodozgryzie całkowitym.
	pierwszych stałych zębów trzonowych w zgryzach głębokich całkowitych.
	dolnych stałych siekaczy przy ich stłoczeniu w uzębieniu mieszanym.

Zaletą dwuszczękowych aparatów czynnościowych (blokowych) jest:

	spowodowanie najbardziej fizjologicznej przebudowy narządu żucia.
	możliwość zakładania i zdejmowania przez pacjenta.
	uzyskanie dobrych wyników leczenia po zakończeniu wzrostu.
	uzyskanie wyleczenia w przypadku ujemnego wyniku testu czynnościowego.
	możliwość uzyskania precyzyjnych ruchów zębów.

Ustalając zgryz konstrukcyjny należy: 1) kierować się poprawą rysów twarzy; 2) maksymalnie zmienić przednio-tylne położenie żuchwy; 3) poprawić warunki zwierania się siekaczy; 4) wzmóc aktywność mięśnia bródkowego; 5) oddalić powierzchnie żujące zębów trzonowych na odległość 10 mm. Prawidłowa odpowiedź to:

	2,5.
	2,4.
	1,3.
	3,4.
	wszystkie wymienione.

Akrylowa płyta podniebienna, śruba Fischera ułożona centralnie, łuk wargowy i klamry grotowe, to elementy aparatu:

	Bimlera.
	Schwarza.
	Wunderera.
	Derichsweilera.
	Nance.

W prawidłowo przebiegającym rozwoju szczęka przemieszcza się w stosunku do podstawy części mózgowej czaszki w kierunku: 1) do góry; 2) do dołu; 3) do tyłu; 4) do przodu; 5) nie zmienia położenia. Prawidłowa odpowiedź to:

	1,2.
	1,4.
	2,4.
	2,3.
	tylko 5.

Do dziedzicznych nieprawidłowości szkieletowo-zębowych zalicza się:

	progenię.
	prognację.
	zęby nadliczbowe.
	hipodoncję.
	wszystkie wymienione.

Dół formularza

Początek formularza

Dół form