RL. Obszary zastosowań stacji radioliniowych:
w systemach telefonii komórkowej jako połączenie sieci szkieletowych (połączenie pomiędzy stacją bazową a kontrolerem stacji bazowych)
dosyłanie sygnałów do masztów wież radiowych i telewizyjnych
łącza dostępowe do dużych klientów w sieciach operatorów telekomunikacyjnych
szkieletowe połączenia w sieciach ISP
łącze między operatorskie (pomiędzy ogólnokrajowym a lokalnym operatorem ISP)
łącza WAN dla potrzeb korporacyjnych (łączenie oddziałów lub budynków firmy)
łączność wojskowa
TRO. Omówić sposoby propagacji fal radiowych w troposferze
Propagacja opiera się na dwóch zjawiskach refrakcji (skrzywieniu trajektorii) fal oraz wtórnemu promieniowaniu niejednorodności troposfery.
Refrakcja spowodowana jest zmianą przenikalności dielektrycznej powietrza ze wzrostem wysokości.
Promień krzywizny trajektorii fali radiowej zależy od wysokości i kąta padania fali. Trajektoria jest największa gdy fala jest promieniowana równolegle do powierzchni Ziemi. Wtórne promieniowanie przejawia się tym, że energia fali elektromagnetycznej zostaje przesłana w innych kierunkach niż fala padająca.
Mechanizm rozproszenia polega na tym, że każda z niejednorodności turbulencyjnych, na które pada fala radiowa, staje się źródłem wielu fal rozchodzących się w różnych kierunkach.
Wypadkowa fala promieniowania powstaje w wyniku interferencji fal elementarnych od poszczególnych niejednorodności.
Intensywność promieniowanie wtórnego w danym kierunku zależy od kąta zawartego między tym kierunkiem a kierunkiem rozchodzenia się fali padającej i jest największa w kierunku rozchodzenia się fali padającej.
Niejednorodności warstwowe charakteryzują się znacznymi rozmiarami horyzontalnymi oraz dużymi skokowymi zmianami przenikalności dielektrycznej. Powoduje to częściowe odbicie fal radiowych na granicy dwóch ośrodków.
TRO. Podstawowe właściwości łączności troposferycznej, zaniki i przeciwdziałania zanikom
Własności:
wielokrotnie większe tłumienie rzeczywiste sygnału od tłumienia w wolnej przestrzeni w skutek rozproszenia i odbić od troposfery
możliwość zapewnienia łączności na dużych odległościach (200 – 400 km)
zjawisko strat zysku energetycznego – wraz ze wzrostem rozmiarów anten nie uzyskuje się teoretycznego zysku energetycznego
Zaniki:
mają charakter losowy (losowo zmieniające się warunki propagacji)
objawiają się zmianami poziomu sygnału po stronie odbiorczej
rodzaje zaników:
szybkie
wolne
bardzo wolne (sezonowe)
Przeciwdziałanie zanikom:
nadawanie wielu kopii sygnału i stosowanie odbioru zbiorczego
stosowanie sygnałów szerokopasmowych
adaptacyjne zwiększanie mocy nadajników lub zmianę częstotliwości roboczych
TRO. Scharakteryzować odbiór zbiorczy z selekcją, sumowaniem liniowym, sumowaniem optymalnym
Odbiór zbiorczy z selekcją:
jest to odbiór z wyborem silniejszego sygnału
sygnały odebrane z dwóch / kilku anten trafiają na blok auto-wyboru, który porównuje je i wybiera ten o lepszym poziomie w danej chwili
czas przełączenia nie powinien przekraczać 3 µs
Odbiór zbiorczy z sumowaniem liniowym:
sygnały odebrane z kilku anten są wstępnie wzmacniane, a następnie sumowane w układzie sumatora
do prawidłowego działania układu sumowania liniowego potrzebna jest zgodność faz sumowanych sygnałów – stąd konieczność stosowania przesuwników fazy
Odbiór zbiorczy z sumowaniem optymalnym:
sygnały z obu gałęzi podawane są na wzmacniacze w.cz., p.cz. oraz na filtr szumów, który jest filtrem górnoprzepustowym
filtr szumów wydziela szum z odebranego sygnału
wydzielony szum reguluje wzmocnieniem wzmacniacza m.cz.
wzmocnienie to jest większe dla kanału, w którym poziom szumu jest mniejszy
zapewnia to uzyskanie maksymalnego stosunku sygnał/szum na wyjściu układu