Angrossino

ANGROSSINO.

ROZDZIAŁ 1: WPROWADZENIE. ETNOGRAFIA I OBSERWACJA UCZESTNICZĄCA.

  1. Etnografia jako metoda.

Etnografia jest sztuką i nauką skupioną na opisie grupy ludzkiej – jej instytucji, zachowań interpersonalnych, wytworów materialnych i przekonań. Etnografowie skupiają się przede wszystkim na rutynowym, codziennym życiu badanych społeczności.

Metoda etnograficzna różni się od innych sposobów prowadzenia badań naukowych, ponieważ:

  1. Etnografia jako rezultat badań.

Etnograf może podzielić się z rezultatami swoich badań na wiele różnych sposobów, niemniej trzy z form etnograficznych narracji wydają się najbardziej powszechne

- historie przedstawione w stylu realistycznym są bezosobowymi, nakreślonymi w obiektywnych terminach portretami sporządzonymi przez emocjonalnie neutralnego badacza, nawet jeśli podczas prowadzenia badań był on emocjonalnie zaangażowanym uczestnikiem życia społecznego badanych

- historie spisane w stylu konfesyjnym przydzielają etnografowi centralną rolę, a historia badanej społeczności opowiedziana jest z jawnie subiektywnego punktu widzenia badacza

- historie tworzone w stylu impresjonistycznym otwarcie odwolują się do literackich środków wyrazu, takich jak korzystanie z dialogów, rozbudowane portrety opisywanych postaci.

Etnografia jest metodą badań, która zmierza do zdefiniowania przewidywalnych wzorów zachowań grupy. Opiera się na pracy w terenie, osobistych relacjach badacza z badanymi, ma charakter wieloczynnikowy, długoterminowy, indukcyjny, dialogiczny i holistyczny.

Raport etnograficzny powinien zawierać:

  1. Obserwacja uczestnicząca jako styl i kontekst badań.

W przypadku obserwacji uczestniczącej członkowie badanej społeczności wyrażają zgodę na obecność badacza jako sąsiada bądź przyjaciela, który niejako przy okazji prowadzi badania. Obserwator uczestniczący musi zatem postarać się, aby zyskać akceptację jako osoba a nie szanowany przedstawiciel nauki. Zaakceptowany jako sąsiad czy przyjaciel, obserwator uczestniczący może przystąpić do zbierania danych. Obserwacja uczestnicząca jako taka nie stanowi metody badawczej – jest to raczej behawioralny kontekst, w którym znajduje się etnograf, wykorzystujący przyjęte techniki zbierania danych.

ROZDZIAŁ 2: JAKIE ZAGADNIENIA MOGĄ BYĆ EFEKTYWNIE I SKUTECZNIE BADANE Z WYKORZYSTANIEM METOD ETNOGRAFICZNYCH?

  1. Metody etnograficzne: szczegółowe problemy badawcze

Metody etnograficzne mają szczególne zastosowanie w sytuacjach, kiedy badacz musi wejść na teren badań, w którym społeczne kwestie i zachowania nie zostały jeszcze jasno rozpoznane.

Z metod etnograficznych warto również skorzystać, kiedy ważnym celem badania jest dotarcie do perspektywy danych.

Konkretne problemy badawcze, które można rozwiązać z użyciem metody etnograficznej, to:

  1. zdefiniowanie problemu badawczego

  2. wyjaśnienie nieprzewidzianych wyników

  3. wskazanie uczestników danego kontekstu społecznego

  4. dokumentacja procesów społecznych

Badanie etnograficzne może zostać przeprowadzone wszędzie tam, gdzie ludzie wchodzą we wzajemne relacje w naturalnych warunkach grupowych.

ROZDZIAŁ 3: WYBÓR MIEJSCA BADAŃ.

  1. Wybierz miejsce, które z największym prawdopodobieństwem będzie w miarę przejrzystą ilustracją interesującego cię zagadnienia naukowego.

  2. Wybierz miejsce, które będzie można porównać z miejscami analizowanymi przez innych badaczy, ale jednocześnie takie, które samo nie zostało już na wskroś przebadane

  3. Wybierz miejsce, do którego dostęp można uzyskać względnie bez przeszkód.

  4. Wybierz miejsce, w którym twoja obecność nie będzie ciężarem dla społeczności, ale raczej przyniesie jej korzyści.

Kontakt.

  1. Nawiązywanie i podtrzymywanie kontaktu są istotne dla prowadzenia badań etnograficznych opartych na obserwacji uczestniczącej.

ROZDZIAŁ 4: ZBIERANIE DANYCH W TERENIE

Dobra etnografia jest rezultatem triangulacji – wykorzystania licznych technik gromadzenia danych w celu wzmocnienia siły wniosków.

Etnograficzne techniki zbierania danych odnoszą się do trzech podstawowych sfer umiejętności:

- obserwacja – jest aktem postrzegania działań i wzajemnych relacji między ludźmi w ternie za pomocą pięciu zmysłów badacza. Jako taka wymaga obiektywnego zapisywania spostrzeżeń, poszukiwania wzorów. Techniki obserwacyjne mogą być niejawne (proksemika, kinezyka, badania śladów zachowań) i oparte na uczestnictwie.

- prowadzenie wywiadu – jest procesem kierowania rozmową w taki sposób, aby zdobyć potrzebne informacje. Etnografowie korzystają z kilku form wywiadu: otwarty, pogłębiony, częściowo ustrukturyzowany. Szczególne typy wywiadu: genealogiczne i oparte na analizie sieciowej, historie mówione i historie życia.

- analiza danych zastanych - to badanie materiałów, które zostały uprzednio zgromadzone w celach badawczych, służbowych i innych, zarówno oficjalnych, jak i nieoficjalnych. W odniesieniu do danych zastanych możemy mówić o źródłach pierwotnych (mapy, kartoteki urodzeń, akta sądowe, protokoły spotkań) i wtórnych (czyjeś zgromadzone materiały).

ROZDZIAŁ 5: W STRONĘ OBSERWACJI.

Obserwacja to akt spostrzegania zjawisk i rejestrowania ich w celach naukowych, często za pomocą odpowiednich narzędzi.

Etnografowie korzystający w swoich badaniach z technik obserwacyjnych mogą przyjmować różne role, począwszy od wyłącznego obserwatora, a skończywszy na pełnym uczestniku, choć większość z nich wybiera role uczestnika bądź członka, które lokują się między tymi dwoma krańcami.

Badanie obserwacyjne jest nie tyle pojedynczym aktem, co raczej rozwijającym się stopniowo procesem, który obejmuje:

- wybór miejsca obserwacji

- uzyskanie dostępu do badanej społeczności

- w razie konieczności szkolenie współpracowników bądź uczestników badania

- sporządzanie notatek: ustrukturyzowanych bądź narracyjnych

- wyodrębnienie wzorów

Rzetelność badania obserwacyjnego jest kwestią systematycznej rejestracji i analizy danych, jak również regularnego powtarzania obserwacji w określonym przedziale czasu

Trafność badania obserwacyjnego jest sposobem określania autentyczności uzyskanych w toku obserwacji spostrzeżeń. Może zostać wyrażona w terminach: potwierdzenia obserwacji przez wielu obserwatorów, indukcji analitycznej, uprawdopodobnienia.

Matthew Miles i Michael Huberman – zaproponowali kilka praktycznych wskazówek mających na celu ułatwienie oceny jakości wniosków płynących z badań. Podzielili je na 5 kategorii:

  1. Obiektywność/możliwość potwierdzenia: stopień, w jakim wnioski opierają się na zgromadzonym materiale, a nie są wynikiem takiego czy innego nastawienia badacza

  2. Rzetelność/ufność/sprawdzalność – stopień spójności procesu badawczego oraz jego stałości tak w przebiegu czasowym jak i w przekroju badaczy i różnych metod badawczych

  3. Trafność wewnętrzna/wiarygodność/autentyczność – stopień, w jakim wnioski płynące z badań są sensowne, to, na ile są wiarygodne tak dla osób badanych jak i dla czytelników raportu, a także na ile rezultat badań jest autentycznym zapisem wyników obserwacji.

  4. Trafność zewnętrzna/ zakres transferu/ zakres dopasowania – stopień, w jakim wnioski płynące z badań można odnieść do zagadnień pozostających poza ramami pierwotnego projektu badań

  5. Wykorzystanie / zastosowanie/ orientacja na działanie – stopień, w jakim programy bądź działania są efektem wniosków płynących z badań i/lub stopień, w jakim kwestie etyczne dotyczące prowadzenia badań zostały otwarcie rozwiązane

Problem osobistego nastawienia badacza może zostać częściowo zniesiony, gdy badanie obserwacyjne jest: naturalne( obserwator nie wymaga od obserwowanych ludzi niczego niecodziennego. Po jakimś czasie obecność obserwatora przestanie być w ogóle zauważana i ludzie zajmą się swoimi sprawami), emergentne (wiąże się z tym spory potencjał kreatywności. Badacze mogą, jeśli chcą, zarzucić przyjęte z góry kategorie, obserwacja zakłada możliwość pojawiania się nowych instytucji w miarę jak obraz badanej rzeczywistości staje się coraz wyraźniejszy w efekcie rosnącego doświadczenia w badanym kontekście), powiązane z innymi technikami.

Obserwacje prowadzone w miejscach publicznych są przedmiotem rygorystycznego nadzoru etycznego z uwagi na potencjalne nadużycia praw osób badanych do prywatności: badacz zachowuje się nieetycznie, jeśli z rozmysłem przedstawia osobom badanym fałszywą tożsamość w celu uzyskania dostępu do sfery prywatnej, która w innym przypadku zostałaby dla niego niedostępna; badacz zachowuje się nieetycznie, jeśli z rozmysłem błędnie przedstawia charakter badania, w które jest zaangażowany.


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
M Angrosino 'Badania etnograficzne i obserwacyjne' s 105 125
Angrosino 1,2

więcej podobnych podstron