Periodyzacja(podział na okresy) polskiego oświecenia: faza wstępna - od lat 40 XVIIIw. do ok. 1764, faza dojrzała(czasy Stanisławowskie) - od 1764/65 do 1795, faza schyłkowa – do ok. lat 20 XIXw. Osiągnięcia polskiego oświecenia: Biblioteka Załuskich – założona w warszawie w 1747, jedna z pierwszych w europie bibliotek publicznych, ufundowana przez braci biskupów, Andrzeja i Józefa Załuskich. Collegium Nobilium – powstało w warszawie w 1740, nowoczesna szkoła wyższa, założył ją Stanisław Konarski. Szkoła Rycerska – założona w 1765, wychowywała młodzież szlachecką w duchu patriotyzmu i według nowoczesnej pedagogiki, Komisja Edukacji Narodowej – założona w 1773, mająca za zadanie zreformowanie ówczesnego szkolnictwa, wprowadziła j.polski jako wykładowy, położyła nacisk na przedmioty ścisłe i praktyczne. Czasopiśmiennictwo – Monitor(1765), zabawy przyjemne i pożyteczne, gazeta narodowa i obca, gazeta warszawska. Teatr Narodowy - założony w 1765 przez króla, pierwszy w dziejach polski stały teatr publiczny, od 1783 do 1814(z przerwami)dyrektorem był Wojciech Bogusławski. Oświecenie – to epoka w dziejach kultury europejskiej między XVIIIw. a początkiem XIXw. To wiek filozofów czyli ludzi myślących i wykształconych. Główne prądy filozoficzne: Racjonalizm – kierunek filozoficzny przyznający rozumowi główna rolę w procesie poznania, Empiryzm – kier. filoz. Głoszący że głównym źródłem poznania jest doświadczenie zmysłowe, Sensualizm – pogląd głoszący że źródłem wiedzy są wrażenia zmysłowe będące odbiciem rzeczywistości, Utylitaryzm – doktryna filozoficzna głosząca że pożytek jednostki lub społeczeństwa powinien stanowić najwyższy cel moralny postępowania ludzi. Deizm – pogląd zakładający że Bóg stworzył świat ale nie ingeruje w jego losy, Ateizm – twierdzenie że nie istnieje żaden Bóg. Libertynizm – to nazwa określająca wolnomyślicieli, zwykle ateistów. Oda – wywodzący się za starożytności gatunek poetycki, którego przeznaczeniem było stosowanie ważnych wydarzeń i wybitnych jednostek, napisana podniosłym stylem mająca często charakter okolicznościowy. Peryfraza – polega na zastąpieniu nazwy jakiegoś przedmiotu lub zjawiska jego rozbudowanym opisem.
Periodyzacja(podział na okresy) polskiego oświecenia: faza wstępna - od lat 40 XVIIIw. do ok. 1764, faza dojrzała(czasy Stanisławowskie) - od 1764/65 do 1795, faza schyłkowa – do ok. lat 20 XIXw. Osiągnięcia polskiego oświecenia: Biblioteka Załuskich – założona w warszawie w 1747, jedna z pierwszych w europie bibliotek publicznych, ufundowana przez braci biskupów, Andrzeja i Józefa Załuskich. Collegium Nobilium – powstało w warszawie w 1740, nowoczesna szkoła wyższa, założył ją Stanisław Konarski. Szkoła Rycerska – założona w 1765, wychowywała młodzież szlachecką w duchu patriotyzmu i według nowoczesnej pedagogiki, Komisja Edukacji Narodowej – założona w 1773, mająca za zadanie zreformowanie ówczesnego szkolnictwa, wprowadziła j.polski jako wykładowy, położyła nacisk na przedmioty ścisłe i praktyczne. Czasopiśmiennictwo – Monitor(1765), zabawy przyjemne i pożyteczne, gazeta narodowa i obca, gazeta warszawska. Teatr Narodowy - założony w 1765 przez króla, pierwszy w dziejach polski stały teatr publiczny, od 1783 do 1814(z przerwami)dyrektorem był Wojciech Bogusławski. Oświecenie – to epoka w dziejach kultury europejskiej między XVIIIw. a początkiem XIXw. To wiek filozofów czyli ludzi myślących i wykształconych. Główne prądy filozoficzne: Racjonalizm – kierunek filozoficzny przyznający rozumowi główna rolę w procesie poznania, Empiryzm – kier. filoz. Głoszący że głównym źródłem poznania jest doświadczenie zmysłowe, Sensualizm – pogląd głoszący że źródłem wiedzy są wrażenia zmysłowe będące odbiciem rzeczywistości, Utylitaryzm – doktryna filozoficzna głosząca że pożytek jednostki lub społeczeństwa powinien stanowić najwyższy cel moralny postępowania ludzi. Deizm – pogląd zakładający że Bóg stworzył świat ale nie ingeruje w jego losy, Ateizm – twierdzenie że nie istnieje żaden Bóg. Libertynizm – to nazwa określająca wolnomyślicieli, zwykle ateistów. Oda – wywodzący się za starożytności gatunek poetycki, którego przeznaczeniem było stosowanie ważnych wydarzeń i wybitnych jednostek, napisana podniosłym stylem mająca często charakter okolicznościowy. Peryfraza – polega na zastąpieniu nazwy jakiegoś przedmiotu lub zjawiska jego rozbudowanym opisem.
Periodyzacja(podział na okresy) polskiego oświecenia: faza wstępna - od lat 40 XVIIIw. do ok. 1764, faza dojrzała(czasy Stanisławowskie) - od 1764/65 do 1795, faza schyłkowa – do ok. lat 20 XIXw. Osiągnięcia polskiego oświecenia: Biblioteka Załuskich – założona w warszawie w 1747, jedna z pierwszych w europie bibliotek publicznych, ufundowana przez braci biskupów, Andrzeja i Józefa Załuskich. Collegium Nobilium – powstało w warszawie w 1740, nowoczesna szkoła wyższa, założył ją Stanisław Konarski. Szkoła Rycerska – założona w 1765, wychowywała młodzież szlachecką w duchu patriotyzmu i według nowoczesnej pedagogiki, Komisja Edukacji Narodowej – założona w 1773, mająca za zadanie zreformowanie ówczesnego szkolnictwa, wprowadziła j.polski jako wykładowy, położyła nacisk na przedmioty ścisłe i praktyczne. Czasopiśmiennictwo – Monitor(1765), zabawy przyjemne i pożyteczne, gazeta narodowa i obca, gazeta warszawska. Teatr Narodowy - założony w 1765 przez króla, pierwszy w dziejach polski stały teatr publiczny, od 1783 do 1814(z przerwami)dyrektorem był Wojciech Bogusławski. Oświecenie – to epoka w dziejach kultury europejskiej między XVIIIw. a początkiem XIXw. To wiek filozofów czyli ludzi myślących i wykształconych. Główne prądy filozoficzne: Racjonalizm – kierunek filozoficzny przyznający rozumowi główna rolę w procesie poznania, Empiryzm – kier. filoz. Głoszący że głównym źródłem poznania jest doświadczenie zmysłowe, Sensualizm – pogląd głoszący że źródłem wiedzy są wrażenia zmysłowe będące odbiciem rzeczywistości, Utylitaryzm – doktryna filozoficzna głosząca że pożytek jednostki lub społeczeństwa powinien stanowić najwyższy cel moralny postępowania ludzi. Deizm – pogląd zakładający że Bóg stworzył świat ale nie ingeruje w jego losy, Ateizm – twierdzenie że nie istnieje żaden Bóg. Libertynizm – to nazwa określająca wolnomyślicieli, zwykle ateistów. Oda – wywodzący się za starożytności gatunek poetycki, którego przeznaczeniem było stosowanie ważnych wydarzeń i wybitnych jednostek, napisana podniosłym stylem mająca często charakter okolicznościowy. Peryfraza – polega na zastąpieniu nazwy jakiegoś przedmiotu lub zjawiska jego rozbudowanym opisem.
Periodyzacja(podział na okresy) polskiego oświecenia: faza wstępna - od lat 40 XVIIIw. do ok. 1764, faza dojrzała(czasy Stanisławowskie) - od 1764/65 do 1795, faza schyłkowa – do ok. lat 20 XIXw. Osiągnięcia polskiego oświecenia: Biblioteka Załuskich – założona w warszawie w 1747, jedna z pierwszych w europie bibliotek publicznych, ufundowana przez braci biskupów, Andrzeja i Józefa Załuskich. Collegium Nobilium – powstało w warszawie w 1740, nowoczesna szkoła wyższa, założył ją Stanisław Konarski. Szkoła Rycerska – założona w 1765, wychowywała młodzież szlachecką w duchu patriotyzmu i według nowoczesnej pedagogiki, Komisja Edukacji Narodowej – założona w 1773, mająca za zadanie zreformowanie ówczesnego szkolnictwa, wprowadziła j.polski jako wykładowy, położyła nacisk na przedmioty ścisłe i praktyczne. Czasopiśmiennictwo – Monitor(1765), zabawy przyjemne i pożyteczne, gazeta narodowa i obca, gazeta warszawska. Teatr Narodowy - założony w 1765 przez króla, pierwszy w dziejach polski stały teatr publiczny, od 1783 do 1814(z przerwami)dyrektorem był Wojciech Bogusławski. Oświecenie – to epoka w dziejach kultury europejskiej między XVIIIw. a początkiem XIXw. To wiek filozofów czyli ludzi myślących i wykształconych. Główne prądy filozoficzne: Racjonalizm – kierunek filozoficzny przyznający rozumowi główna rolę w procesie poznania, Empiryzm – kier. filoz. Głoszący że głównym źródłem poznania jest doświadczenie zmysłowe, Sensualizm – pogląd głoszący że źródłem wiedzy są wrażenia zmysłowe będące odbiciem rzeczywistości, Utylitaryzm – doktryna filozoficzna głosząca że pożytek jednostki lub społeczeństwa powinien stanowić najwyższy cel moralny postępowania ludzi. Deizm – pogląd zakładający że Bóg stworzył świat ale nie ingeruje w jego losy, Ateizm – twierdzenie że nie istnieje żaden Bóg. Libertynizm – to nazwa określająca wolnomyślicieli, zwykle ateistów. Oda – wywodzący się za starożytności gatunek poetycki, którego przeznaczeniem było stosowanie ważnych wydarzeń i wybitnych jednostek, napisana podniosłym stylem mająca często charakter okolicznościowy. Peryfraza – polega na zastąpieniu nazwy jakiegoś przedmiotu lub zjawiska jego rozbudowanym opisem.
Periodyzacja(podział na okresy) polskiego oświecenia: faza wstępna - od lat 40 XVIIIw. do ok. 1764, faza dojrzała(czasy Stanisławowskie) - od 1764/65 do 1795, faza schyłkowa – do ok. lat 20 XIXw. Osiągnięcia polskiego oświecenia: Biblioteka Załuskich – założona w warszawie w 1747, jedna z pierwszych w europie bibliotek publicznych, ufundowana przez braci biskupów, Andrzeja i Józefa Załuskich. Collegium Nobilium – powstało w warszawie w 1740, nowoczesna szkoła wyższa, założył ją Stanisław Konarski. Szkoła Rycerska – założona w 1765, wychowywała młodzież szlachecką w duchu patriotyzmu i według nowoczesnej pedagogiki, Komisja Edukacji Narodowej – założona w 1773, mająca za zadanie zreformowanie ówczesnego szkolnictwa, wprowadziła j.polski jako wykładowy, położyła nacisk na przedmioty ścisłe i praktyczne. Czasopiśmiennictwo – Monitor(1765), zabawy przyjemne i pożyteczne, gazeta narodowa i obca, gazeta warszawska. Teatr Narodowy - założony w 1765 przez króla, pierwszy w dziejach polski stały teatr publiczny, od 1783 do 1814(z przerwami)dyrektorem był Wojciech Bogusławski. Oświecenie – to epoka w dziejach kultury europejskiej między XVIIIw. a początkiem XIXw. To wiek filozofów czyli ludzi myślących i wykształconych. Główne prądy filozoficzne: Racjonalizm – kierunek filozoficzny przyznający rozumowi główna rolę w procesie poznania, Empiryzm – kier. filoz. Głoszący że głównym źródłem poznania jest doświadczenie zmysłowe, Sensualizm – pogląd głoszący że źródłem wiedzy są wrażenia zmysłowe będące odbiciem rzeczywistości, Utylitaryzm – doktryna filozoficzna głosząca że pożytek jednostki lub społeczeństwa powinien stanowić najwyższy cel moralny postępowania ludzi. Deizm – pogląd zakładający że Bóg stworzył świat ale nie ingeruje w jego losy, Ateizm – twierdzenie że nie istnieje żaden Bóg. Libertynizm – to nazwa określająca wolnomyślicieli, zwykle ateistów. Oda – wywodzący się za starożytności gatunek poetycki, którego przeznaczeniem było stosowanie ważnych wydarzeń i wybitnych jednostek, napisana podniosłym stylem mająca często charakter okolicznościowy. Peryfraza – polega na zastąpieniu nazwy jakiegoś przedmiotu lub zjawiska jego rozbudowanym opisem.
Periodyzacja(podział na okresy) polskiego oświecenia: faza wstępna - od lat 40 XVIIIw. do ok. 1764, faza dojrzała(czasy Stanisławowskie) - od 1764/65 do 1795, faza schyłkowa – do ok. lat 20 XIXw. Osiągnięcia polskiego oświecenia: Biblioteka Załuskich – założona w warszawie w 1747, jedna z pierwszych w europie bibliotek publicznych, ufundowana przez braci biskupów, Andrzeja i Józefa Załuskich. Collegium Nobilium – powstało w warszawie w 1740, nowoczesna szkoła wyższa, założył ją Stanisław Konarski. Szkoła Rycerska – założona w 1765, wychowywała młodzież szlachecką w duchu patriotyzmu i według nowoczesnej pedagogiki, Komisja Edukacji Narodowej – założona w 1773, mająca za zadanie zreformowanie ówczesnego szkolnictwa, wprowadziła j.polski jako wykładowy, położyła nacisk na przedmioty ścisłe i praktyczne. Czasopiśmiennictwo – Monitor(1765), zabawy przyjemne i pożyteczne, gazeta narodowa i obca, gazeta warszawska. Teatr Narodowy - założony w 1765 przez króla, pierwszy w dziejach polski stały teatr publiczny, od 1783 do 1814(z przerwami)dyrektorem był Wojciech Bogusławski. Oświecenie – to epoka w dziejach kultury europejskiej między XVIIIw. a początkiem XIXw. To wiek filozofów czyli ludzi myślących i wykształconych. Główne prądy filozoficzne: Racjonalizm – kierunek filozoficzny przyznający rozumowi główna rolę w procesie poznania, Empiryzm – kier. filoz. Głoszący że głównym źródłem poznania jest doświadczenie zmysłowe, Sensualizm – pogląd głoszący że źródłem wiedzy są wrażenia zmysłowe będące odbiciem rzeczywistości, Utylitaryzm – doktryna filozoficzna głosząca że pożytek jednostki lub społeczeństwa powinien stanowić najwyższy cel moralny postępowania ludzi. Deizm – pogląd zakładający że Bóg stworzył świat ale nie ingeruje w jego losy, Ateizm – twierdzenie że nie istnieje żaden Bóg. Libertynizm – to nazwa określająca wolnomyślicieli, zwykle ateistów. Oda – wywodzący się za starożytności gatunek poetycki, którego przeznaczeniem było stosowanie ważnych wydarzeń i wybitnych jednostek, napisana podniosłym stylem mająca często charakter okolicznościowy. Peryfraza – polega na zastąpieniu nazwy jakiegoś przedmiotu lub zjawiska jego rozbudowanym opisem.
Periodyzacja(podział na okresy) polskiego oświecenia: faza wstępna - od lat 40 XVIIIw. do ok. 1764, faza dojrzała(czasy Stanisławowskie) - od 1764/65 do 1795, faza schyłkowa – do ok. lat 20 XIXw. Osiągnięcia polskiego oświecenia: Biblioteka Załuskich – założona w warszawie w 1747, jedna z pierwszych w europie bibliotek publicznych, ufundowana przez braci biskupów, Andrzeja i Józefa Załuskich. Collegium Nobilium – powstało w warszawie w 1740, nowoczesna szkoła wyższa, założył ją Stanisław Konarski. Szkoła Rycerska – założona w 1765, wychowywała młodzież szlachecką w duchu patriotyzmu i według nowoczesnej pedagogiki, Komisja Edukacji Narodowej – założona w 1773, mająca za zadanie zreformowanie ówczesnego szkolnictwa, wprowadziła j.polski jako wykładowy, położyła nacisk na przedmioty ścisłe i praktyczne. Czasopiśmiennictwo – Monitor(1765), zabawy przyjemne i pożyteczne, gazeta narodowa i obca, gazeta warszawska. Teatr Narodowy - założony w 1765 przez króla, pierwszy w dziejach polski stały teatr publiczny, od 1783 do 1814(z przerwami)dyrektorem był Wojciech Bogusławski. Oświecenie – to epoka w dziejach kultury europejskiej między XVIIIw. a początkiem XIXw. To wiek filozofów czyli ludzi myślących i wykształconych. Główne prądy filozoficzne: Racjonalizm – kierunek filozoficzny przyznający rozumowi główna rolę w procesie poznania, Empiryzm – kier. filoz. Głoszący że głównym źródłem poznania jest doświadczenie zmysłowe, Sensualizm – pogląd głoszący że źródłem wiedzy są wrażenia zmysłowe będące odbiciem rzeczywistości, Utylitaryzm – doktryna filozoficzna głosząca że pożytek jednostki lub społeczeństwa powinien stanowić najwyższy cel moralny postępowania ludzi. Deizm – pogląd zakładający że Bóg stworzył świat ale nie ingeruje w jego losy, Ateizm – twierdzenie że nie istnieje żaden Bóg. Libertynizm – to nazwa określająca wolnomyślicieli, zwykle ateistów. Oda – wywodzący się za starożytności gatunek poetycki, którego przeznaczeniem było stosowanie ważnych wydarzeń i wybitnych jednostek, napisana podniosłym stylem mająca często charakter okolicznościowy. Peryfraza – polega na zastąpieniu nazwy jakiegoś przedmiotu lub zjawiska jego rozbudowanym opisem.
Periodyzacja(podział na okresy) polskiego oświecenia: faza wstępna - od lat 40 XVIIIw. do ok. 1764, faza dojrzała(czasy Stanisławowskie) - od 1764/65 do 1795, faza schyłkowa – do ok. lat 20 XIXw. Osiągnięcia polskiego oświecenia: Biblioteka Załuskich – założona w warszawie w 1747, jedna z pierwszych w europie bibliotek publicznych, ufundowana przez braci biskupów, Andrzeja i Józefa Załuskich. Collegium Nobilium – powstało w warszawie w 1740, nowoczesna szkoła wyższa, założył ją Stanisław Konarski. Szkoła Rycerska – założona w 1765, wychowywała młodzież szlachecką w duchu patriotyzmu i według nowoczesnej pedagogiki, Komisja Edukacji Narodowej – założona w 1773, mająca za zadanie zreformowanie ówczesnego szkolnictwa, wprowadziła j.polski jako wykładowy, położyła nacisk na przedmioty ścisłe i praktyczne. Czasopiśmiennictwo – Monitor(1765), zabawy przyjemne i pożyteczne, gazeta narodowa i obca, gazeta warszawska. Teatr Narodowy - założony w 1765 przez króla, pierwszy w dziejach polski stały teatr publiczny, od 1783 do 1814(z przerwami)dyrektorem był Wojciech Bogusławski. Oświecenie – to epoka w dziejach kultury europejskiej między XVIIIw. a początkiem XIXw. To wiek filozofów czyli ludzi myślących i wykształconych. Główne prądy filozoficzne: Racjonalizm – kierunek filozoficzny przyznający rozumowi główna rolę w procesie poznania, Empiryzm – kier. filoz. Głoszący że głównym źródłem poznania jest doświadczenie zmysłowe, Sensualizm – pogląd głoszący że źródłem wiedzy są wrażenia zmysłowe będące odbiciem rzeczywistości, Utylitaryzm – doktryna filozoficzna głosząca że pożytek jednostki lub społeczeństwa powinien stanowić najwyższy cel moralny postępowania ludzi. Deizm – pogląd zakładający że Bóg stworzył świat ale nie ingeruje w jego losy, Ateizm – twierdzenie że nie istnieje żaden Bóg. Libertynizm – to nazwa określająca wolnomyślicieli, zwykle ateistów. Oda – wywodzący się za starożytności gatunek poetycki, którego przeznaczeniem było stosowanie ważnych wydarzeń i wybitnych jednostek, napisana podniosłym stylem mająca często charakter okolicznościowy. Peryfraza – polega na zastąpieniu nazwy jakiegoś przedmiotu lub zjawiska jego rozbudowanym opisem.