Temat: Co mówią jesienne drzewa?

Inscenizacja

2 godziny

Materiał lekcji

Podręcznik, klasa 4, cz. II, s. 75-87 (Krajobrazy słowem malowane)

Cele edukacyjne

Uczeń:

• wygłasza fragmenty utworów poetyckich z pamięci;

• recytuje zgodnie z zasadami wymowy polskiej;

• wyraźnie wymawia samogłoski i spółgłoski;

• zachowuje odpowiednie tempo mówienia;

• stosuje w recytacji pauzy intonacyjne;

• oddaje nastrój wiersza głosem.

• występuje przed publicznością;

• rozwija zdolności.

Metody pracy

• inscenizowanie,

• praca grupach.

Przebieg lekcji

Lekcję realizujemy po omówieniu całego podrozdziału 6 z rozdziału III (s. 75-87) podręcznika. Ma ona na celu doskonalenie umiejętności pięknego mówienia i zainteresowanie dzieci poezją. Inscenizacja i scenografia ułatwią recytację, stworzą jesienny nastrój. Przedstawienie utrzymane jest w poetyckim klimacie, na końcu jednak pojawi się beztroska zabawa, białe szaleństwo pierwszych dni zimy. W inscenizacji bierze udział dziesięcioro dzieci. Możemy więc podzielić klasę na dwa lub trzy zespoły (w zależności od liczebności klasy) i pracować w grupach nad różnymi wersjami inscenizacji.

Co mówią jesienne drzewa?

SCENARIUSZ

Dwóch uczniów trzyma dużą tkaninę (w kolorze nieba) zasłaniającą scenę.

Przed kurtynę wychodzi dziewczynka i zapowiada przedstawienie. Uczniowie odsłaniają scenę, a tkaninę zostaje umieszczona w tle na trzech haczykach.

W głębi sceny stoją po lewej i prawej stronie dwa wieszaki. Na jednym wiszą zielone peleryny, na drugim czapki, rękawiczkami, kawałki białej, tkaniny (delikatnej jak mgła).

Na scenę wbiegają dzieci, zakładają zielone pelerynki, bawią się dużą, żółtą jak słońce piłką, podrzucając ją wesoło. Po chwili umieszczają ją na jednym z wieszaków.

Uczeń I

Było to tajemniczo wyglądające, najrozkoszniejsze miejsce, jakie sobie można wyobrazić

Uczniowie I, II, III, IV

Drzewa i krzewy liśćmi wzięły się za ręce,

Jak do tańca stające panny i młodzieńce.

Uczeń V

Szumiał las, śpiewał las,

gubił złote liście,

świeciło się jasne słonko

chłodno a złociście…

Uczeń VI

Rano mgła w pole szła,

wiatr ją rwał i ziębił;

opadały ciężkie grona

kalin i jarzębin.

Uczeń VII

Listki śpiewają cicho

Tańcząc, każdy szeleszcze!

Jeszcze daleko słoty.

Jesień wesoła jeszcze.

Uczeń I

Czym pachnie jesień?

Uczeń II

Bukietem liści!

Uczeń III

Czym jeszcze?

Uczeń IV

Wiatrem, chłodem i deszczem.

Uczniowie zakładają białe czapki i rękawiczki. Słonko zasłaniają białą, prześwitującą tkaniną.

Uczeń I

Jak pięknie się zrobiło dziś!

Park pełen białych jest koronek:

każda gałązka, zeschły liść

są przystrojone białym szronem.

Uczeń II

Wierzby o długich włosach ostrzyżono teraz,

za nimi topole idą do fryzjera.

Kasztan wyłysiał, lipa zbrzydła naraz,

Przestała szumieć brzózek biała para.

Uczeń III

Lecz gdy śnieg spadnie – dziś lub jutro

nad ranem

wszystkim drzewom założy

ciepłe czapy futrzane.

Z jednej z tkanin dwoje dzieci wysypuje białe papierowe kule. Biorą je i po chwili rzucają nimi jak śnieżkami. Robi się rozgardiasz, do którego włączają się recytatorzy. Gdy zabawa się rozkręca, dwóch chłopców zdejmuje niebieską kurtynę i zasłania scenę.

Uczeń I (wychodzi przed kurtynę i mówi z przekąsem)

Było to tajemniczo wyglądające, najrozkoszniejsze miejsce, jakie sobie można wyobrazić.

Przed kurtynę wybiegają pozostałe dzieci. Mówią chórem:

Uczniowie

Ileż to cudownych rzeczy zdarzyło się w ogrodzie!

KONIEC

Praca domowa:

Napisz kilka zdań na temat swojego samopoczucia podczas lekcji teatralnej.