PORÓWNANIE PODZIAŁU MITOTYCZNEGO I MEJOTYCZNEGO

PORÓWNANIE PODZIAŁU MITOTYCZNEGO I MEJOTYCZNEGO.

W wyniku mitozy powstają dwa różne jądra potomne zawierające identyczne chromosomy. Podział mitotyczny jest procesem ciągłym, w którym jeden etap przechodzi niepostrzeżenie w następny. Przebieg całego procesu podzielono na cztery stadia ;profazę, metafazę, anafazę i telofazę. W pierwszym stadium mitozy – profazie rozpoczyna się proces kondensacji. Polega on na spiralizacji nici chromatycznych, powodującej skracanie i grubienie chromosomów. Zapobiega to splątywaniu się nici podczas przemieszczania się chromosomów do komórek potomnych. W stadium profazy chromosomy wyglądają jak pałeczkowate twory. Każdy chromosom uległ podwojeniu podczas poprzedniej fazy i składa się z dwóch identycznych jednostek zwanych chromatydami siostrzanymi. Każda chromatyda zawiera niebarwiące się przewężenie zwane centromerem. W rejonie centromeru siostrzane chromatydy są ze sobą ściśle połączone. W skład centromeru wchodzi struktura zwana kinotechorem, które służy jako miejsce przyczepu mikrotubul. Dzieląca się komórka, niezależnie od jej kształtu opisywana jest jako kula z równikami, oznaczającym płaszczyznę środkową i dwoma biegunami. Pomiędzy biegunami wykształca się system włókien białkowych, które tworzą wrzeciono podziałowe. Wrzeciono podziałowe uczestniczy w rozdzielaniu chromosomów podczas anafazy. W profazie jąderko stopniowo zmniejsza się i w końcu zanika. Pod koniec profazy otoczka jąderka pęka i do kinotechoru każdej z chromatyd przyłącza się kilka mikrotubul wrzeciona podziałowego. Podwojone chromosomy przemieszczają się pomiędzy biegunami i lokują się w płaszczyźnie równikowej komórki połowie drogi między biegunami.

Metafaza to drugi okres, w którym chromosomy lokują się w płaszczyźnie równikowej komórki. Wrzeciono podziałowe jest już całkowicie uformowane. W metafazie podziału mitotycznego kineto chory chromatyd siostrzanych przymocowane są za pomocą mikrotubul do przeciwległych biegunów komórki. Podczas metafazy chromatydy są całkowicie skondensowane, wskutek czego są grubsze i łatwo rozróżnialne .

Anafaza rozpoczyna się z chwilą gdy utrzymujące łączność pomiędzy chromatydami siostrzanymi w rejonie centromeru zanika. W tym momencie każda chromatyda staje się odrębnym niezależnym chromosomem. Anafaza kończy się gdy wszystkie chromosomy dotrą do biegunów.

W ostatnim stadium mitozy – telofazie, następuje powrót do stanu właściwego interfazie. Chromosomy ulegają de kondensacji wskutek rozkręcenia się. Wokół każdego zestawu chromosomów tworzy się otoczka jądrowa. Zanika wrzeciono podziałowe i uwidacznia się jąderko.

Cytokineza , czyli podział cytoplazmy, którego efektem jest powstanie dwóch komórek potomnych, zaczyna się zwykle w telofazie. Dlatego mitoza i cytokineza zazębiają się za sobą w czasie. Oznacza to , że jeśli komórka macierzysta miała 2n=46 chromosomów , to obie komórki potomne także będą miały po 2n=46 chromosomów każda.

Mitoza zachodzi w komórkach somatycznych, czyli w komórkach ciała dzięki niej możliwy jest wzrost i regeneracja naszego organizmu przez zwielokrotnienie liczby komórek.

Podział komórkowy zwany mejozą to termin oznaczający „zmniejszać się”, nawiązujący do faktu, że w procesie tym w wyniku dwóch kolejnych podziałów komórkowych liczba chromosomów ulega redukcji o połowę. U zwierząt bezpośrednim efektem mejozy jest powstanie gamet, u roślin i niektórych innych organizmów np. grzybów mejoza prowadzi do wytwarzania haploidalnych spor, które przechodzą podziały mitotyczne.

Na proces mejozy składają się dwa podziały jądra i cytoplazmy- mejoza I i mejoza II. W każdym z podziałów można wyróżnić ; profazę, metafazę, anafazę i telofazę. W wyniku pierwszego podziału mejotycznego chromosomy homologiczne zostają rozdzielone do dwóch różnych jąder. W drugim podziale następuje rozdzielenie chromatyd tworzące chromosomy, tak że każda z chromatyd przemieszcza się do jądra innej komórki potomnej. Każdy podzielony chromosom składa się z dwóch chromatyd połączonych ze sobą w rejonie centrom. W profazie I kiedy chromatydy są jeszcze wydłużone i cienkie, chromosomy homologiczne przylegają do siebie na całej swej długości. Ponieważ każdy z chromosomów ulega w interfazie poprzedzający pierwszy podział mejotyczny podwojeniu i związku z tym składa się z dwóch chromatyd , koniugacja jest stenem zespolenia 4 chromatyd. W czasie koniugacji chromosomy homologiczne są ze sobą ściśle złączone. Pomiędzy zespolonymi chromosomami homologicznymi tworzy się struktura zwana kompleksem synaptonemalnym, który umożliwia wymianę materiału genetycznego pomiędzy homologicznymi ( lecz nie siostrzanymi) chromatydami, w wyniku procesu crossing-over. Polega on na enzymatycznym wycięciu z chromatyd homologicznych fragmentów DNA, ich wymianie i ponownemu włączeniu, dzięki czemu powstaje nowe zestawienie genów.

Profaza I jest najdłuższym stadium. W tym czasie komórka rośnie syntezuje materiały odżywcze. W profazie I oprócz koniugacji i crossing-over mają miejsce inne charakterystyczne zdarzenie, poznana już z profazy mitotycznej. Tworzy się wrzeciono podziałowe. Zanika również otoczka jądrowa. Profaza I kończy się , gdy tetrady lokują się w płaszczyźnie równikowej komórki. Od tego momentu komórka wchodzi w stadium metafazy I. W metafazie I podziału włókienka wrzeciona podziałowego przyłączają się do centromerów i układają całe biwalenty w płaszczyźnie środkowej komórki. Stopniowy skurcz włókienek wrzeciona prowadzi do rozerwania biwalentów. Podczas anafazy I podziału skracają się włókienka wrzeciona kariokinetycznego, odciągają chromosomy homologiczne do przeciwległych biegunów komórek. Do każdego z biegunów dociera materiał genetyczny, w którym w każdym z biegunów może się znaleźć tylko jeden z pary chromosomów homologicznych .Chromatydy siostrzane pozostają złączone w rejonie centromeru co różni anafazę I od anafazy podziału mitotycznego. W telofazie I chromatydy ulegają kondensacji odtwarza się otoczka jądrowa i następuje cytokineza. W wyniku pierwszego podziału mejotycznego powstają dwie jednojądrowe komórki. Każda z nich ma podwójne chromosomy, po jednym z każdej pary chromosomów homologicznych.

Drugi podział mejotyczny przypomina zwykle mitozę. Nie poprzedza go replikacja DNA. Podział ten w każdym z jąder prowadzi do rozdziału chromosomów na chromatydy czyli do zmniejszenia liczby cząstek DNA o połowę. Ostatecznym skutkiem drugiego podziału mejotycznego jest więc zwiększenie liczby komórek potomnych do czterech .

Podsumowując mitoza jest podziałem pojedynczym, w którym następuje rozdzielenie chromatyd siostrzanych. W mejozie natomiast mamy do czynienia z dwoma podziałami, i jeśli pominiemy crossing-over, możemy powiedzieć , że pierwszy z nich sprowadza się do rozdzielenia chromosomów homologicznych ( mejoza I), drugi zaś do rozdzielenia chromatyd siostrzanych( mejoza II) . Nie popełnimy błędu mówiąc że w mejozie I rozdzielają się homologiczne centromery a w mejozie II ma miejsce rozdzielenie centromerów siostrzanych.


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
#Biologia mini#, BIOLOGA2, Ile biwalent˙w utworzy si˙ podczas podzia˙u mejotycznego w kom˙rce, je˙el
Podział mejotyczny, 1 Podział mejotyczny: Profaza: leptoten: powiększenie objętości jądra, wydłużeni
Porównaj tradycyjny i współczesny międzynarodowy podział pracy
Definicja i podzia skazy krwotocznej
Podział skał
PORÓWNYWANIE TECHNOLOGII
Określenie terminu ekologia Podział ekologii z uwzględnieniem
Metodyka harcerska i starszoharcerska porównanie
02 Pojęcie i podziały prawaid 3482 ppt
Porównanie dwóch regionalnych strategii innowacji
19 Teorie porównanie
podziały złamań cz2 1sd
Metoda podzialu i ograniczen
T 1 Ekonomiai jej podzial (13 X)
Wykład XII Rachunek podziałów

więcej podobnych podstron