Zapłodnienie in vitro (inaczej pozaustrojowe) – technika rozrodu wspomagana medycznie, metoda zapłodnienia polegająca na doprowadzeniu do połączenia komórki jajowej z plemnikiem w warunkach laboratoryjnych, poza żeńskim układem rozrodczym. Stosowana jako sposób leczenie niepłodności w przypadku gdy inne metody nie mają zastosowania lub nie przyniosły oczekiwanego rezultatu.
Metoda ta polega na przeprowadzeniu hormonalnie sterowanego procesu owulacji i pobraniu komórek jajowych łączonych z plemnikami w warunkach laboratoryjnych. Zarodki uzyskane podczas takiego zapłodnienia są następnie umieszczane z macicy i jeśli dojdzie do zagnieżdżenia to ciąża przebiega dalej w sposób naturalny (w zależności od wieku dzieje się tak w ok. 25-30% przypadków). Szansa na urodzenie dziecka wynosi ok. 20% w przypadku pojedynczej próby zapłodnienia pozaustrojowego.
IN VITRO A CIĄŻA NATURALNA:
Podobieństwa:
-zapłodnienie jajeczka przez plemnik
-z dwóch komórek haploidalnych powstaje jedna diploidalna
Różnice:
-zabieg laboratoryjny
- możliwość selekcji plemników i jajeczek
-Powstaje więcej zygot
Praktyczne znaczenie sztucznej komórki.
Transformacja materiału genetycznego
możliwość wytworzenia białek (wymagana izolacja)
zdolność utrzymywania funkcji życiowych
zdolność powielania – rozmnażania
pełnienie nowych, innych funkcji niż dotychczas.