Burleska

Ogólna charakterystyka:

- burleskowy – od „grubego dowcipu”, żartu w złym guście, burleskowy – odmiana komizmu polegającego na stosowaniu mocnych i jaskrawych środków: wulgarności, karykatury, przebieranek, nonsensu, przemocy fizycznej, błazenady
- inna nazwa -> komedia slapstickowa – od przyrządu cyrkowego, który wywołuje hałas
- śmiech sam w sobie
- mozaikowość przedstawienia, różnorodność
- zbiór niepowiązanych ze sobą atrakcji – model strukturalny
- komizm wynika z przerysowania cech
- gag – molekuła komizmu, ma być zwięzły, są to małe fabuły ustanawiające związek przyczynowo-skutkowy między 2 fazami: przygotowanie tricku i jego wykonanie. Gag jest techniką przystosowania czasu w przeciwieństwie do efektu, który jest błyskawiczny.
- eksponowanie konfliktu między gagiem a fabułą
- fabuła służy komikowi
- sytuacje dnia codziennego
- powrót do komedii dell’arte
- groteskowa charakteryzacja
- komizm typu fizycznego
- szalone tempo, szybki montaż
- osądzanie świata

Stajnia Macka Senneta

- wytwórnia Keystone
- wcześniej w Biographie także zajmował się komedią
- śmiech jako humor artefaktowy, jako materiał, który się przetwarza, śmiech jako pewna struktura estetyczna
- przedstawiciele:
Charles Chaplin – odchodzi w 1915
Harold Lloyd – odchodzi
Gloria Swanson
Roscoe Arbuckle – odchodzi
Ben Trupin – odchodzi

Charles Chaplin

- Keystone (1914): „Charlie przebiera się”, „Zabawny romans Charliego i Lolotty”
- Essanay (1915-1916): „Charlie włóczęgą”
- Mutual Pictures Corporation (1916-1917): „Emigrant”, „Policjant”
- First National (1918-1923): „Charlie żołnierzem”, „Brzdąc”
- United Artist (od 1923): „Paryżanka”, „Gorączka złota”, „Światła wielkiego miasta”. „Dyktator”, „Dzisiejsze czasy”
- wykreowana postać trampa – synteza Anglika, karykatura postaci dandysa Maxa
- tragikomizm – symbol wszystkich uciśnionych, archetypy: Don Kichot (poszukiwanie ideału kobiety, ale zawsze zostaje oszukany); Dzielny wojak Szwejk („nie strzelajcie, tutaj są ludzie” – brak wojennej agitacji, bezsens wojny); Praca (musi czepiać się różnych zawodów, boi się pracy, bo nie potrafi wpasować się w rytm współczesnego świata); Żyd – wieczny tułacz (postać, która nigdzie nie potrafi się zakorzenić. Ameryka nieprzychylna Chaplinowi)

Harold Lloyd

- postać Samotnego Lucka – opozycja do trampa Chaplina, ale później z niej zrezygnował
- znak rozpoznawczy – rogowe okulary
- krótkie komedie
- cudze scenariusze
- zawodowi gagmeni
- wiarygodność postaci
- spójność fabuły
- humor sytuacyjny
- narracyjne umotywowanie gagów
- motyw parcia do sukcesu
- komizm fizyczny
- śmiech sytuacyjny
- „Jeszcze wyżej” – gagi na wysokości
- „Speedy” – przydomek bohatera z „Niech żyje sport” -> film rozwibrowany, dynamiczny portret wielkiego miasta

Buster Keaton

- za czasów dzieciństwa – w teatrze, „żywy mop” – ojciec wycierał nim scenę
- współpraca z Arbucklem
- król akrobatycznych wypadków
- Out West” – parodia westernu
- „Generał” – prawdziwe zdarzenia wojny secesyjnej, film gęsty od gagów, rekonstrukcja realiów epoki
- nie wspomagał swojej persony atrybutami, nie nadał jej trwałego imienia, cecha charakterystyczna to kamienna twarz
- „Hard Lunch” (1921) – samotny, głodny i bez grosza, usiłuje popełnić samobójstwo, ale bez powodzenia
- sekwencje związane ze snem, iluzją, wyobraźnią
- rozdźwięk pomiędzy rzeczywistością a życzeniową wizją
- niesamowite możliwości techniki filmowej
- złowrogie mechanizmy
- zakończenie – przejmująca cisza

Inni:

- Harry Langdon – „Baby face”
- Larry Semon – biały puder na twarzy
- Charlie Chase – skromny elegancik, mąż pantoflarz
- Ben Trupin - zezowaty
- Arbuckle – „Fatty arbuckle” – kontrast pomiędzy tuszą, a dziecinną twarzą

Max Linder

- europejczyk
- wyszedł z teatru
- Pathe
- postać elegancika
- seria przygód Maxa – postać Maxa
- Essanay
- „Max taksówkarzem”, „Max i trzej muszkieterowie”
- źródło komizmu - anachronizmy