EMOCJE – Malwina Jerzak, Rafał Olesiński

1. 3 teorie emocji

   1. Teoria reakcji organizmu – teoria Jamesa – Langego – teoria obwodowa

      • bodziec odczucie pobudzenie

„Płaczę, ponieważ jest mi smutno”

1. Teoria ośrodkowych procesów nerwowych – teoria Cannona – Barda – teoria centralna

   • bodziec pobudzenie odczucie

„Jest mi smutno ponieważ lecą mi łzy”

1. Dwuczynnikowa teoria emocji Schachtera i Singera – teoria aktywacyjna

   • Bodziec wywołujący pobudzenie i działanie spostrzegane pobudzenie interpretacja działania doznanie emocjonalne

(Spostrzeżenie jakiegoś bodźca wywołuje zmiany fizjologiczne. Zmiany fizjologiczne, jakie pojawiły się pod wpływem danego zdarzenia, są następnie spostrzegane przez jednostkę. Spostrzeżenie tych zmian jest przekształcane w uczucie, które jest emocją)

1. Teoria Cannona-Barda

   1. Bodziec aktywacja mózgu, przetwarzanie pobudzenie, doznanie i działanie emocjonalne

   2. Emocje są procesami zachodzącymi w jądrach wzgórza (badania na kotach)

   3. Cannon i Bard uważali, że przetworzone przez wzgórze bodźce zewnętrzne
      kierowane są do kory mózgowej (droga 2b) i do podwzgórza (droga 2a).
      Podwzgórze z kolei wysyła impulsy zarówno do mięśni i narządów (droga 3a),
      jak i do kory (droga 3b).

Wzajemne oddziaływanie impulsów docierających do kory - informujących
o tym, czym jest dany bodziec (droga 2b) i o jego znaczeniu emocjonalnym
droga 3b) - daje w wyniku świadome przeżycie emocji.

1. Dwuczynnikowa teoria emocji Schachtera i Singera

   1. Bodziec i pobudzenie fizjologiczne ocena pobudzenia i bodźca doznanie emocjonalne

   2. Badania:

      • Maramona ze wstrzykiwaniem adrenaliny

      • Badania Schachera i Singera ze wstrzykiwaniem adrenaliny i placebo

      • badani, którzy nie byli poinformowani o działaniu adrenaliny lub poinformowani błędnie, starali się wyjaśnić swój stan poszukując czynników sytuacyjnych; skrajne odczucia gniewu i euforii

2. Metody badań ekspresji mimicznej

   1. Darwin

      • ekspresja mimiczna służy komunikacji emocjonalnej i jest to zdolność nabyta i wspólna wszystkim ludziom (zbiór 20 uniwersalnych mimicznie fotografii)

   2. Boring i Titchener

      • schematyczne rysunki, 360 kombinacji poszczególnych elementów twarzy

   3. Fernberger

      • ten sam materiał badawczy, lecz nazwy emocji dobierane z wcześniej przygotowanej listy

   4. Arnheim – w realnym świecie wygląd danego elementu twarzy zmienia się w zależności od tego jaki kształt przybierze inny element

   5. Następnie powrót do fotografii, rozróżnienie miedzy ekspresją intencjonalną i spontaniczną

   6. Podsumowanie:

      • Sformułowanie postulatu iż sam wyraz mimiczny to za mało dla poprawnego rozpoznania uczucia

      • Kluczem do odpowiedniego odbioru komunikatów mimicznych jest opierająca się na poziomie holistycznym intuicja.

3. Współczesne podejścia do badań

   1. Hansen i Hansen (1994) – szybciej lokalizujemy twarz negatywną niż pozytywną, szybciej kategoryzujemy twarze na podstawie kilku cech niż jednej

   2. Lundqvist, Esteves i Ohman(1999) – ludzie interpretując wyraz mimiczny, poszukują informacji na temat znaku ekspresji, jej intensywności oraz komunikatu czy nadawca jest nastawiony aktywnie czy pasywnie.

   3. FACS - Metoda służąca do mierzenia dynamicznych zmian w wyglądzie twarzy, zachodzących w realnych sytuacjach (baza interpretacji emocjonalnych)

4. Psychologia rozwojowa

   1. Zdolność rozpoznawania wyrazów emocjonalnych nabywa się w wieku niemowlęcym

   2. Istotną rolę w rozpoznawaniu i określaniu wyrazu afektywnego odgrywa doświadczenie

5. Neurobiologia i Psychologia Porównawcza

   1. Interpretacja ekspresji emocjonalnej twarzy i jej identyfikacja zachodzą niezależnie w dwóch, działających równolegle systemach interpretacji

   2. Wykrycie w korze mózgowej i strukturach limbicznych komórek nerwowych reagujących wyłącznie na twarze. Tworzą one dwie wyspecjalizowane grupy: reagujące na całą twarz oraz rejestrujące zachodzące w niej zmiany.

PODŁOŻE NEURONALNE EMOCJI UCZENIA SIĘ I PAMIĘCI – LATERALIZACJA (zniechęcona ogromem notatek postanowiła wyciągnąć minimum z minimum)

1. Lewa a prawa półkula

   1. dominacja jednej półkuli mózgowej

      • „lewopółkulowcy”- racjonalność tzw. „umysł ścisły”

      • „prawpółkulowcy”- intuicja, uczucia tzw. „artystyczne dusze”, „humaniści”

2. Kontralateralność

   • Zasada przeciwstronności; lewa półkula zawiaduje prawą stroną ciała i odbiera z niej informacje sensoryczne, a prawa pełni kontrole nad lewą stroną ciała.

   • WYJĄTEK: analizator węchowy

3. Afazja Broca i Wernickiego

   1. Afazja Broca

      • (eferentna afazja ruchowa) jest wynikiem uszkodzenia obszaru Broca i prowadzi do trudności z wymówieniem słów, ciągów sylab, czasami pozostaje tylko kilka słów, które da się wymówić

   2. Afazja Wernickiego

      • (akustyczno-gnostyczna afazja skroniowa), po uszkodzeniu obszaru Wernickiego, prowadzi do zaburzeń rozumienia mowy własnej i innych. Mowa jest płynna, ale niegramatyczna, bez sensu, słowa są pomieszane, tracą znaczenie. Niezdolność rozumieniu mowy prowadzi do niezdolności do pisania i czytania.

4. EEG

   1. Ocena względnej aktywacji każdej z półkul

   2. Im większe zaangażowanie półkuli mózgowej tym mniej fal α(8 – 13 Hz), a więcej fal β (powyżej 14 Hz)- Blokowanie rytmu α.

5. Metody obrazowania mózgu

   1. MRI – rezonans magnetyczny

   2. PET – Pozytonowa Tomografia Emisyjna – rozpad podanej pacjentowi substancji promieniotwórczej

   3. fMRI – Rodzaj techniki MRI, który mierzy energię wydzielaną przez cząsteczki hemoglobiny i na tej podstawie ocenia do których obszarów mózgu dociera najwięcej krwi i tlenu

6. Zastosowanie metod obrazowania w badaniach pamięci

   1. MRI – Niektóre aspekty kodowania i wydobywania

   2. PET – Wszystkie rodzaje i procesy pamięci

   3. fMRI – Wszystkie rodzaje i procesy pamięci (najbadziej inwazyjna)

7. Komisurotomia

   • przecięcie spoidła wielkiego

8. Dwie koncepcje lateralizacji procesów emocjonalnych

   1. Lewa półkula wiąże się z emocjami pozytywnymi, prawa zaś z negatywnymi

   2. Drugie stanowisko wiązało wszelkie stany emocjonalne, pozytywne i negatywne, z prawą półkulą. Zwolennicy tej hipotezy odwoływali się najczęściej do badań prowadzonych na ludziach zdrowych oraz do obserwacji nad zaburzeniem aprozodii, związanym z uszkodzeniem prawej półkuli, które polega na niezdolności do wyrażania emocji w mowie własnej pacjenta i rozumieniu ich w mowie innych ludzi

9. Emocje – stanowisko współczesne

   1. Prawa półkula

      • ocena znaczenia informacji zawartych w twarzach, w intonacji głosu czy gestach

   2. Lewa półkula

      • lewa strona twarzy (kontrolowana przez prawą półkulę) jest bardziej ekspresyjna niż prawa, zwłaszcza gdy chodzi o wyrażanie emocji negatywnych

   3. Twarze „chimeryczne”, z których jedna połówka wyraża emocje a druga jest neutralna są oceniane jako bardziej ekspresyjne, jeśli połówka emocjonalna znajduje się w lewym polu widzenia badanego.

10. Prozopagnozja –

polega na utracie zdolności rozpoznawania twarzy osób nawet bardzo dobrze znanych choremu. Pacjent ma również problemy z zapamiętaniem twarzy mu prezentowanych, nie ma jednak problemu z ich porównaniem.

1. Półkule a pamięć

   1. Lewa półkula

      • Kodowanie informacji

   2. Praca półkula

      • Przywoływanie śladów pamięciowych

2. Płeć

   1. Kobiety

      • Lepsze w testach rachunkowych

   2. Mężczyźni

      • Częściej chorują na autyzm

NEURONALNE PODŁOŻE EMOCJI – UCZENIA SIĘ I PAMIĘCI (PROCESY KOROWE I PODKOROWE) – Agata Prostak, Natalia Mróz

1. Układ limbiczny 

   • pojęcie wprowadzone przez Paula Brocka; układ struktur korowych i podkorowych mózgu, biorący udział w regulacji zachowań emocjonalnych. Istotny dla procesu zapamiętywania oraz motywacji danego osobnika, a także dla procesu decyzyjnego.

2. Drogi dochodzące do ciała migdałowatego:

   1. droga dolna (podkorowa, bezpośrednia)

      • bodziec wzgórze ciało migdałowate reakcja emocjonalna

      • Połączenia te są niezbędne w sytuacjach wymagających bardzo szybkiej reakcji. Dzięki nim reakcja na zagrażający bodziec może zostać zapoczątkowana, zanim bodziec zostanie w pełni rozpoznany przez korę nową.

   2. droga pośrednia (górna)

      • bodziec wzgórze kora nowa ciało migdałowate reakcja emocjonalna

      • Droga ta jest wolniejsza, ale dzięki niej ciało migdałowate otrzymuje szczegółowo rozpoznane obiekty lub usłyszane bodźce.

3. Umysł źródłem emocji

   1. Trzecia droga

      • Kora ciało migdałowate reakcja emocjonalna

4. Warunkowanie lękowe

   1. Pacjentka Claparede’a (podawanie ręki, szpilka)

      • Uczenie się nie zależy od świadomości

      • Bodziec który stał się wyuczonym wyzwalaczem nie musi być świadomie spostrzeżony, by wyzwolić warunkowe reakcje emocjonalne

5. Padaczka Henrego Mnemonika

   • Usunięto duże fragmenty płatów skroniowych obu półkul mózgowych

   • Napady padaczkowe zaczęły ustępować, jednak H.M. stracił pamięć

   • Dokładniej stracił pamięć długotrwałą, przy zachowanej sprawności pamięci krótkotrwałej

   • Co więcej: pamiętał On swoje dzieciństwo. Okazuje się więc, że osobny jest system pamięci długotrwałej nowych wydarzeń, a inny wydarzeń starych.

   • H.M. bez względu na to czy sprawdzano jego pamięć słowną, obrazową czy dźwiękową, nic nie pamiętał.

   • H.M uczył się natomiast zdolności manualnych, mimo że nie pamiętał świadomie faktu uczenia się.

6. Pamięć emocjonalna a pamięć emocji

   1. Pamięć emocji

      • Za funkcjonowanie tego rodzaju pamięci odpowiada hipokamp

      • Dzięki temu układowi pamięta się fakty, osoby itd..

      • Pamięć deklaratywna

      • Może być modyfikowana innymi zapisami o charakterze deklaratywnym

      • Podatna na „zatarcia” śladów pamięciowych

   2. Pamięć emocjonalna

      • pamięć emocjonalna: jest to pamięć samych emocji, które zawsze przeżywa się tylko aktualnie.

      • Ciało migdałowate jest strukturą mózgu, w której dochodzi do warunkowania strachu.

      • Niedostępna świadomości

7. Zaburzenia poszczególnych składowych układu limbicznego

   1. Uszkodzenie ciała migdałowatego

      • spadek lub całkowity brak rozróżniania rzeczy jadalnych i niejadalnych, hiperfagia (nadmierne zwiększenie łaknienia), łagodność, brak poczucia strachu, nadmierna aktywność seksualna, ślepota korowa (upośledzenie zdolności rozpoznawania przedmiotów), epilepsja

      • jest to zespół Klüvera-Bucy'ego

   2. Uszkodzenie hipokampa

      • silne ograniczenie zapamiętywania informacji, które mogłyby być później przypomniane świadomie

   3. Uszkodzenie przedniej części zakrętu obręczy

      • aleksytymia - niezdolność do rozumienia lub identyfikowania emocji oraz ich nazywania i wyrażania

8. Zaburzenia układu pamięci

   • hipermnezja – pamięć wzmożona

   • hipomnezja – pamięć osłabiona

   • ekmnezja – znaczne ograniczenie pamięci zdarzeń niedawnych przy dość dobrym zachowaniu pamięci zdarzeń wcześniejszych

   • amnezja – następcza (anterograda) i wsteczna (retrograda)

   • paramnezje – m.in. pseudomnezje, allomnezje, itd.

PAMIĘĆ – PODSTAWOWE ZAGADNIENIA I PRZYKŁADY BADAŃ

1. Magazyny pamięciowe

   1. Rejestr sensoryczny (SR) – rejestruje bodźce w takiej postaci, w jakiej są odbierane przez narządy zmysłów. Pamięć ultrakrótkotrwała (do 2 sekund).

   2. Magazyn krótkotrwały (STS) – tu informacje są przechowywane przez 15 – 30 sekund i przygotowywane do długotrwałego przechowywania. Czas przechowywania można przedłużyć poprzez powtarzanie informacji lub koncentrację na niej. Pojemność: 7 +-2.

   3. Magazyn długotrwały (LTS) – tu trafiają informacje przechowywane w mk przez dłuższy czas. W LTS informacje są przechowywane przez bardzo długi czas, nawet przez całe życie. Informacje mogą być przez jakiś czas niedostępne lub trudne do wydobycia

2. Efekty dotyczące pamięci krótkotrwałej

   1. Efekt pierwszeństwa – pierwsze elementy listy pamiętamy lepiej niż poprzednie

   2. Efekt świeżości – lepiej pamiętamy elementy odtwarzane jako ostatnie

   3. Negatywny efekt świeżości – im dłuższa lista, tym mniej widoczny efekt świeżości

3. Koncepcja przetwarzania wg Craik’a i Lockhart’a

   1. Ślad pamięciowy ubocznym produktem procesów przetwarzania informacji.

   2. Odbierana informacja przechodzi przez różne stadia analizy – od płytszych do coraz głębszych (głębokość przetwarzania – najpłytsze analizy sensoryczne, głębsze analizy semantyczne).

   3. Im głębsze przetwarzanie, tym trwalszy ślad pamięciowy

4. Poziomy przetwarzania

   1. Analizy sensoryczne (linie, kąty, barwy; wizualnie – czy jest napisane małymi literami, fonemicznie – czy rymuje się z błoto)

   2. Analizy semantyczne – co oznacza.

      • Kierunek przetwarzania zawsze od cech sensorycznych do semantycznych.

      • Od poziomu przetwarzania zależy rodzaj kodu, jakim zostanie zapisana informacja – kodem sensorycznym czy kodem semantycznym.

5. Rodzaje przetwarzania informacji

   1. Powtarzanie podtrzymujące – bierne powtarzanie informacji w pamięci, bez pogłębiania analizy.

   2. Powtarzanie elaboracyjne – powtarzanie związane opracowywaniem bodźca i przechodzeniem na głębsze poziomy analizy.

6. Mózgowa organizacja pamięci

   1. Hipokamp – pamięć dotycząca informacji przestrzennych, kodowanie i magazynowanie takich informacji, różnicowanie przedmiotów, odróżnianie starych i nowych bodźców,

      • Amnezja następcza po uszkodzeniu hipokampa dotyczy pamięci deklaratywnej, nie obejmuje zaś pamięci proceduralnej ani krótkotrwałej.

   2. Kora przedczołowa – krótkotrwała pamięć operacyjna, długotrwała pamięć proceduralna, semantyczna i epizodyczna

7. Systemy pamięci ludzkiej wg Schactera i Tulvinga

   1. System proceduralny – jest niedeklaratywny, jego podsystemy to: umiejętności ruchowe, poznawcze, proste warunkowanie proste uczenie się asocjacyjne. Wydobywanie informacji jest utajone.

   2. System percepcyjny – jest niedeklaratywny, jego podsystemy to wzrokowa i słuchowa forma słów oraz opis strukturalny, wydobywanie utajone

   3. System semantyczny – ogólna wiedza o faktach, wydobywanie utajone.

   4. System pierwotny (operacyjny) – wzrokowy i słuchowy. Wydobywanie informacji jest jawne.

   5. System epizodyczny – osobisty, autobiograficzny; pamięć zdarzeń.

8. Metody badań pamięci

   1. Ebinghaus- wprowadził metodę eksperymentalną do badań nad pamięcią

   2. Schemat eksperymentu:

Uczenie się materiału Przerwa Pomiar pamięci

(zapamiętywanie) (przechowywanie) (przypominanie)

1. Pomiar pamięci najczęściej odbywa się drogą:

   • odtwarzania pamiętanych elementów

   • rozpoznawania ich wśród innych

   • Odpowiadania na pytania dot. przyswojonego materiału

   • antycypacji (przy materiale prezentowanym seryjnie)- przewidywanie kolejnych elementów zanim się one pojawią

1. Rodzaje zadań do pomiaru pamięci

   1. Reprodukcja - osoba badana ma odtworzyć przyswojone informacje (np. listę słów)

   2. Rozpoznawanie - OB. ma odróżnić prezentowany wcześniej element od nowo pokazywanych

   3. Rekonstrukcja - OB. ma odtworzyć układ prezentowanych jednostek (słów) w kolejności podanej wcześniej

2. Podział testów pamięci ze względu na ustosunkowanie do czasu

   1. Retrospektywne

      • Odnoszą się do pamięci doświadczeń z przeszłości

   2. Prospektywne

      • Dotyczą przyszłości

3. Testy reprodukcji

   1. SERYJNA: „wymień wszystkie słowa z listy w takiej kolejności, w jakiej je przeczytałeś”

   2. SWOBODNA: „wymień wszystkie słowa z listy w dowolnej kolejności”

   3. UKIERUNKOWANA: „wymień wszystkie słowa z listy, ale najpierw nazwy kwiatów, a potem ptaków”

4. Efekt sufitowy

   • Gdy uzyskany wynik w teście rozpoznania zbliżony jest do maksymalnego

   • Kryteria do zmiany: trudność testu, czas na wykonanie, warunki eksperymentalne

EMOCJE, UCZENIE SIĘ, PAMIĘĆ, A NIEŚWIADOMOŚĆ

1. Obserwacje klinicystów nad pamięcią nieświadomą

   1. PACJENCI AMNESTYCZNI, KTÓRZY NIE POTRAFIĄ ZAPAMIĘTYWAĆ NOWYCH INFORMACJI NA TEMAT OTACZAJĄCEJ ICH RZECZYWISTOŚCI, POTRAFIĄ KORZYSTAĆ Z NOWYCH DOŚWIADCZEŃ.

      • Przykład Claparede’a

      • Przykład Korsakowa

(PACJENT PODDANY WSTRZĄSOM ELEKTRYCZNYM NIE PAMIĘTA SAMEGO DOŚWIADCZENIA, ALE REAGUJE NA APARAT WYWOŁUJĄCY WSTRZĄSY)

1. DEJA VU - ZŁUDZENIE PAMIĘCI, POLEGA NA POCZUCIU ZNAJOMOŚCI SYTUACJI OBIEKTYWNIE NOWEJ

2. KRYPTOMNEZJA - NIEŚWIADOMY PLAGIAT

3. Uczenie się języka ojczystego przez małe dzieci

1. EFEKTY METODY OSZCZĘDNOŚCI PRZY PONOWNYM UCZENIU SIĘ - EBBINGHAUS

   1. Drugi raz uczymy się tego samego materiału sprawniej niż za pierwszym razem

2. Metody badania pamięci utajonej

   1. Badanie nad wpływem podprogowej ekspozycji bodźców

      • Wyświetlone podprogowo figury geometryczne częściej wybierane jako podobające się badanym

   2. Badanie nad wpływem torowania

3. Badania nad nieświadomym uczeniem się

   1. Paradygmat uczenia się sztucznej gramatyki – eksperyment Robera

      • Nauka ciągu liter bez wskazania gramatycznych prawidłowości

      • Przy teście ostatecznym badani identyfikowali prawidłowe ciągi liter w 79%

   2. Paradygmat uczenia się sekwencji bodźców

      • BADANI W KOLENYCH PRÓBACH POTRAFIĄ CORAZ LEPIEJ OSIĄGAĆ CELE POMIMO NIEUMIEJĘTNOŚCI OPISANIA FINKCJONOWANIA SYSTEMU.

   3. PARADYGMAT KONTROLOWANIA ZŁOŻONYCH SYSTEMÓW

      • PRZY KOLEJNYCH PRÓBACH KONTROLOWANIA SYSTEMU (NP. TRANSPORTU PRZY ZMIANIE CZĘSTOŚCI KURSÓW AUTOBUSÓW) BADANY CORAZ LEPIEJ OSIĄGA CELE POMIMO BRAKU UMIEJĘTNOŚCI OPISANIA FUNKCJONOWANIA TEGO SYSTEMU

4. Pamięć jawna a utajona

   1. NIEZALEŻNOŚĆ STOCHASTYCZNA TESTÓW PAMIĘCI JAWNEJ I UTAJONEJ

      • OZNACZA TO, IŻ EFEKTY ODNOSZĄCE SIĘ DO PAMIĘCI JAWNEJ I UTAJONEJ TEGO SAMEGO ELEMENTU SĄ NIEZALEŻNE OD SIEBIE. PRZYKŁADEM JEST BADANIE TULVINGA, W KTÓRYM SPRAWDZANO PAMIĘĆ LISTY SŁÓW PRZY ZASTOSOWANIU DWÓCH POMIARÓW- TESTU ROZPOZNAWANIA (PAMIĘĆ JAWNA) I TESTU UZUPEŁNIANIA FRAGMENTÓW SŁÓW (PAMIĘĆ UTAJONA), W KTÓRYM NIE STWIERDZONO ŻADNEJ KORELACJI POMIĘDZY DWOMA POMIARAMI.

5. Znaczenie pamięci utajonej

   1. UŁATWIA PERCEPCJĘ

   2. NOTUJE REGUŁY

   3. PODSUWA POMYSŁY

   4. MA UDZIAŁ W POSTAWACH I POCZUCIU WŁASNEJ WARTOŚCI (WYWOŁANIE WROGIEGO NASTAWIENIA WOBEC NIEZNANEJ OSOBY POPRZEZ POPRZEDZENIE PREZENTACJI JEJ FOTOGRAFII, NEGATYWNYMI SŁOWAMI)

   5. POMAGA W PODEJMOWANIU DECYZJI I DOKONYWANIU WYBORÓW

WPŁYW EMOCJI NA PAMIĘĆ – Paula Salamon, Oliwia Wierzchoń

1. Nieświadomy transfer pamięciowy

   • Pomylenie dwóch osób które widzieliśmy wcześniej przy różnych okazjach

ZABURZENIA W FUNKCJONOWANIU PAMIĘCI – Sylwia Barszczewska, Aleksandra Mazowiecka

1. Czynniki zaburzające funkcjonowanie pamięci

   1. Urazy głowy

      • Amnezja pourazowa -polega na utracie zdolności do kodowania nowych informacji, braku wspomnień dotyczących okoliczności urazu i utracie wspomnień z pewnego czasu poprzedzającego uraz

   2. Zapalenie mózgu

   3. Zaburzenia krążenia mózgowego

      • najczęściej powodowane przez udar, pęknięcie tętniaka lub zawał serca

   4. Nadużywanie alkoholu – zespół Korsakowa

      • występują krwotoki w mózgu, zwłaszcza w międzymózgowiu

   5. Choroby degeneracyjne mózgu, np. Alzheimera

      • Demencja - otępienie, ogólne osłabienie funkcji poznawczych i pamięci

   6. Terapia wstrząsami elektrycznymi

   7. Atak padaczki

   8. Leki nasenne i uspokajające z grupy benzodiazepinów

   9. Narkotyki

   10. Czynniki psychologiczne (np. silny stres, kryzys emocjonalny, przeżycie traumatyczne)

2. Rodzaje zaburzeń

   1. Amnezja organiczna

      • (spowodowana uszkodzeniem mózgu)

   2. Amnezja funkcjonalna

      • (spowodowana czynnikami psychologicznymi)

   3. Amnezja wywołana przez substancje

      • (środki trujące, narkotyki, leki)

3. Zespół amnestyczny

   1. Zespół amnestyczny

      • zaburzenia pamięci o podłożu organicznym. Obejmuje amnezję wsteczną i następczą. Występuje po obustronnym uszkodzeniu mózgu.

   2. Podział zespołów amnestycznych ze względu na rodzaj uszkodzonych struktur mózgu:

      • Amnezja powstała w następstwie uszkodzenia przyśrodkowych części płatów skroniowych (przypadek Henrego Mnemonika)

      • Amnezja powstała po uszkodzeniu międzymózgowia (zespół Korsakowa)

4. Trzy formy zaburzeń dysocjacyjnych, w których występuje amnezja

   1. Amnezja dysocjacyjna

      • (amnezja psychogenna lub histeryczna) głównym przejawem jest niemożność przypomnienia sobie zdarzeń z osobistej przeszłości, najczęściej doświadczenia traumatycznego.

   2. Fuga dysocjacyjna

Charakterystyka	Amnezja funkcjonalna	Amnezja organiczna
Czynnik wywołujący	Stres psychologiczny	Uszkodzenie mózgu
Amnezja wsteczna	Najczęściej dotyczy tylko informacji autobiograficznych, zachowana jest wiedza o zdarzeniach i faktach nieosobistych Brak gradientu czasowego Może nastąpić utrata poczucia osobistej tożsamości	Obejmuje zarówno treści autobiograficzne, jak i wiedzę o zdarzeniach i faktach nieosobistych Przeważnie występuje gradient czasowy Nie następuje utrata osobistej tożsamości
Amnezja następcza	Raczej nie występuje	Jest głównym symptomem
Po ustąpieniu amnezji	Powraca wspomnienie zdarzenia traumatycznego i innych doświadczeń sprzed choroby Pozostaje luka amnestyczna obejmująca okres choroby	Stopniowo cofa się amnezja wsteczna, ale wspomnienie urazu nie powraca Luka amnestyczna obejmuje okres choroby

• głównym symptomem jest utrata tożsamości lub przybranie nowej tożsamości. Wiąże się z tym utrata wspomnień związanych z poprzednią tożsamością.

1. Dysocjacyjne zaburzenie tożsamości

   • (osobowość wieloraka) amnezja funkcjonalna, w której człowiek cyklicznie przybiera jedną z kilku tożsamości; poszczególne tożsamości są oddzielone amnezją.

1. Amnezja funkcjonalna a amnezja organiczna

EMOCJE A UCZENIE SIĘ – Katarzyna Dobrzelak, Marta Kruszyńska

1. Emocje a uczenie się

1. Dowiedziono, że zbyt duże emocje (zdenerwowanie) lub zbyt małe angażowanie (obojętność) mają negatywny wpływ

2. Dzieje się tak dlatego, że w znajdujące się w mózgu jądro migdałowate, ośrodek odpowiedzialny za emocje, jest silnie połączone z hipokampem- miejscem odpowiedzialnym za pamięć. Gdy oba te ośrodki działają prawidłowo, możliwa jest skuteczna i efektywna nauka nowych rzeczy. Tak więc gdy odczuwamy emocje pobudzane jest jądro migdałowate. Pobudzenie tego miejsca powoduje silniejsze pobudzenie hipokampa. Dlatego mózg znacznie więcej zapamiętuje, gdy oprócz suchych faktów w grę wchodzą również emocje.

1. Emocjonalna furtka do nauki –

   • układ limniczny odpowiedzialny za emocje

2. Metody uczenia się

   1. Uczenie się wzrokowe

   2. Uczenie się słuchowe

   3. Uczenie się kinestetyczne

   4. Uczenie się dotykowe (czuciowe)

3. John B. Watson, Rosalie Raynor i Mały Albert

   1. Nauczyli niemowlę zwane Małym Albertem strachu przed białym szczurem

   2. Uderzali mocno w gong tuż za malcem ilekroć pojawił się szczur

   3. Po 7 gongach Mały Albert śmiertelnie bał się białego szczura z którym bawił się przed eksperymentem. Odczuwalny strach był tak wielki, że przeniósł się na wszystko co było włochate