reologia sprawko tiksotropia

Wojnar Agnieszka

Więch Ilona

Zdyrski Wiktor

III CC-DI TTS 2013/2014

PODSTAWY REOLOGII

Sprawozdanie nr 2

29.11.2013
Temat: BADANIE PŁYNIĘCIA CIECZY TIKSOTROPOWYCH.

Cel ćwiczenia

Celem ćwiczenia jest prześledzenie zjawiska tiksotropii wybranych cieczy nienewtonowskich, wyznaczenie krzywej histerezy płynięcia oraz współczynników chrono- i mobilotiksotropii przy użyciu wiskozymetru rotacyjnego.

Zbadanie zjawiska tiksotropii:

Wprowadzono badaną substancję w ilości 30 ml do cylindra pomiarowego i termostatowano 10 min w temperaturze 298 K w układzie pomiarowym. Zbadano przebieg zmian wychylenia miernika w czasie 15 min, przy ustalonej prędkości obrotowej, wartości odczytywano początkowo co 20 s przez 1min, później co 1 min. Podobny pomiar wykonano dla innej prędkości obrotowej w temp. 298 K po 30 min przerwy.

Wyniki przedstawiono w tabeli:

OBLICZANIE INDEKSU TIKSOTROPII:

Prędkość obrotowa 0,5 5 1 10

Zmiany wychyleń miernika

[mPA]

99 0000 12 5000 42 5000 58 200
98 0000 11 7500 41 7000 56 600
94 0000 11 1200 40 4000 55 100
92 1000 10 7200 41 3000 52 300
90 0000 10 6000 40 8000 52 500
89 7000 10 4600 40 2000 52 000
89 5000 10 3400 39 0000 51 600
89 4000 10 2400 39 4000 50 900
89 2100 10 1600 39 0000 50 400
89 2000 10 0400 38 8000 50 200
średnia 92 0110 10 7930 40 3100 52 980

Indeks tiksotropii obliczamy ze wzoru:


$$\text{IT} = \frac{\eta_{1}}{\eta_{10}}$$

$\text{IT}_{1\left( \frac{0,5}{5} \right)} = \frac{92\ 0110}{10\ 7930} = 8,53$


$$\text{IT}_{2\left( \frac{1}{10} \right)} = \frac{40\ 3100}{52\ 980} = 7,61$$

$\text{IT}_{sr} = \frac{8,53 + 7,61}{2} =$8,07

Na podstawie indeksu tiksotropii zauważamy że lepkość maleje ze wzrostem szybkości ścinania. Należy brać też pod uwagę, to, że sam indeks tiksotropowy nie określa nam czy badana ciecz należy do cieczy tiksotropowych, więc aby określić charakter cieczy musimy posłużyć się wykresem η=f(t) na podstawie którego jesteśmy w stanie stwierdzić, że struktura cieczy uległa zniszczeniu a następnie odbudowaniu w pewnych odstępstwach czasowych wraz malejącą prędkością ścinania.

WYZNACZANIE PĘTLI HISTEREZY PŁYNIĘCIA CIECZY TIKSOTROPOWEJ, WYZNACZANIE WSPÓŁCZYNNIKÓW CHRONO- I MOBILOTIKSOTROPII W TEMPERATURZE 298 K.

Dla badanej substancji prześledzono przebieg zmian wychyleń miernika dla wzrastających szybkości ścinania a następnie dla malejących i sporządzono wykres zależności . Po 0,5 h przerwie badaną substancję poddano ścinaniu przy wzrastającej szybkości do pewnej ustalonej wartości i poddano ją ścinaniu w czasie t1=120 s. Po upływie tego czasu naprężenie styczne opadło do pewnej wartości i wtedy rozpoczęto zdejmowanie krzywej opadającej. Podobny pomiar dla czasu t2=300 s wykonano po uprzednim 0,5 h postoju przyrządu. W celu wyznaczenia współczynnika mobilotiksotropii należało zdjąć 2 pętle histerezy tiksotropowej, każdą przy innej maksymalnej szybkości ścinania.

Wyniki zebrano w tabeli: dla przekładni S-2

Wyniki pomiarów wyznaczonych i obliczonych dla krzywych płynięcia badanej substancji

Pomiar t1= 30s

Nazwa badanej substancji Tempe-ratura pomiaru Szybkość ścinania Wielkości mierzone Wielkości obliczone

T, oC

25

, s-1 , działka t, s
0,50 25 30
0,90 31 60
1,00 30 90
1,50 34 120
1,80 33 150
2,70 35 180
3,00 34 210
4,50 36 240
5,40 35 270
8,10 36 300
9,00 37 330
13,5 39 360
16,2 38 390
24,3 40 420
27,0 40 450
40,5 41 480
48,6 42 510
72,9 44 540
81,9 44 570
121,5 46 600
145 47 630
218,7 50 660
243,0 50 690
437,4 56 720
Po czasie t=30 s
25 437,4 55 750
243,0 46 780
218,7 45 810
145,8 41 840
121,5 38 870
81,9 35 900
72,9 35 930
48,6 32 960
40,0 30 990
27,0 27 1020
24,3 28 1050
16,2 26 1080
13,5 25 1110
9,0 23 1140
8,1 23 1170
5,4 21 1200
4,5 20 1230
3,0 19 1260
2,7 19 1290
1,8 18 1320
1,5 17 1350
1,0 16 1380
0,9 16 1410
0,5 14 1440

Na podstawie powyższych wartości prędkości ścinania oraz naprężeń stycznych program Rheotest wykreślił następujące wykresy τ =f($\dot{\mathbf{\gamma}}$) ; logτ =f(log$\dot{\mathbf{\gamma}}$) oraz η = ƒ($\dot{\mathbf{\gamma}}$)

Po czasie t=30 s

Pomiar 1. t=30s, układ pomiarowy S-2, ciecz w ilości 30ml

Pomiar 2.

Wyniki zebrano w tabeli: dla przekładni S-2

Wyniki pomiarów wyznaczonych i obliczonych dla krzywych płynięcia badanej substancji

Pomiar t2= 100s

Nazwa badanej substancji Tempe-ratura pomiaru Szybkość ścinania Wielkości mierzone Wielkości obliczone

T, oC

25

, s-1 , działka t, s
0,50 21 30
0,90 22 60
1,00 25 90
1,50 26 120
1,80 27 150
2,70 30 180
3,00 30 210
4,50 31 240
5,40 33 270
8,10 34 300
9,00 33 330
13,5 34 360
16,2 36 390
24,3 37 420
27,0 37 450
40,5 38 480
48,6 38 510
72,9 39 540
81,9 40 570
121,5 40 600
145 41 630
218,7 45 660
243,0 45 690
437,4 46 720
Po czasie t=100 s
25 437,4 40 750
243,0 39 780
218,7 38 810
145,8 37 840
121,5 36 870
81,9 35 900
72,9 35 930
48,6 34 960
40,0 33 990
27,0 31 1020
24,3 30 1050
16,2 29 1080
13,5 28 1110
9,0 26 1140
8,1 26 1170
5,4 25 1200
4,5 24 1230
3,0 23 1260
2,7 22 1290
1,8 21 1320
1,5 20 1350
1,0 19 1380
0,9 18 1410
0,5 16 1440

Na podstawnie powyższych wartości wykreślono wykresy (za pomocą programu Microsoft Excel):Pomiar 2 w układzie S-2

Wyznaczanie współczynnika chronotiksotropii B ze wzoru:

$B = \frac{\eta_{1} - \eta_{2}}{\log\frac{t_{2}}{t_{1}}}$ $B = \frac{0,85 - 0,69}{\log\frac{100}{30}} = \ 0,29$

Wnioski

Na wykresach zależności η = ƒ($\dot{\mathbf{\gamma}}$) możemy zauważyć że odpowiednio w czasie t=30 s oraz t=100s badana ciecz odbudowuje strukturę tiksotropową co wiąże się ze wzrostem lepkości.

Z wyznaczonych wartości lepkości substancji możemy wnioskować, że czas pomiędzy pomiarami 1 i 2 który był zbyt krótki, aby w badanej substancji środek tiksotropujący był w stanie odbudować strukturę tiksotropową w całej objętości cieczy. Świadczy o tym fakt, że wartości lepkości na początkach prób 1 oraz 2 znacznie się od siebie różnią.

Przy wzrastających szybkościach ścinania naprężenia styczne rosną, a przy malejących szybkościach ścinania maleją. Lepkość maleje ze wzrostem szybkości ścinania. Struktura tiksotropowa ulega zniszczeniu w czasie zwiększania szybkości ścinania i ulega ona odbudowaniu w czasie wraz z malejącą szybkością ścinania.

Miarą tiksotropii jest pole wewnątrz krzywej τ= ƒ($\dot{\mathbf{\gamma}}$) , im jest ono większe twym dana ciecz wykazuje lepsze właściwości tiksotropowe. Pole wewnątrz krzywej zobrazowane na naszym wykresie nie jest zbyt duże, można stwierdzić, że otrzymana substancja do zbadania wykazuje słabe właściwości tiksotropowe.

Na podstawie otrzymanych wykresów η = ƒ($\dot{\mathbf{\gamma}}$) możemy stwierdzić, że badaną cieczą najprawdopodobniej jest ciecz pseudoplastyczna, która w dużym stopniu różni sie od cieczy newtonowskich dla których lepkość wraz ze wzrostem szybkości ścinania nie zmienia się. Ciecze pseudoplastyczne, można zaliczyć do cieczy tiksotropowych w wypadku którym następuje uporządkowanie cząsteczek struktury cieczy po ustaniu działania sił ścinających.


Wyszukiwarka