SYLABOTONIZM

-rozwinął się w romantyzmie, oparty na sylabizmie, ale wprowadza nowość: STOPY GRECKIE

/ -        trochej
- /        jamb
/ - -     daktyl
- / -     amfibrach
- - /     anapest

(ukośnik oznacza miejsce akcentu)

-w jednym wersie może wystąpić tylko jeden rodzaj stopy

-wyjątkiem jest heksametr

-każdy wers ma tyle samo sylab

-rymy męskie (na ostatnią sylabę, np. DŹWIG)

-najczęściej występował trochej (najłatwiejszy dla Polaków), również jamb i amfibrach

-najpierw (romantyzm) przeznaczone tylko do śpiewu

- w okresie Młodej Polski wciąż zajmuje silną pozycję (J.Kasprowicz, L.Staff, B.Ostrowska)

HEKSAMETR – rodzaj wiersza sylabotonicznego

-zbudowany tylko z daktyli, może wystąpić tu też trochej (kataleksa: możliwość odjęcia 1 lub 2 sylab nieakcentowanych. Wtedy daktyl wygląda, jak trochej. Kataleksa występuje na końcu wersu lub przed średniówką). Obcięty daktyl nazywamy daktylem katalektycznym. Wtedy 5 i 6 stopa nazywa się DYPODIA DAKTYLICZNA KATALEKTYCZNA, albo SPADEK ADONICZNY.

-hiperkataleksa: możliwość dodania 1-2 sylab nieakcentowanych na końcu wersu lub przed średniówką

-pierwszy akcent przy podziale na stopy jest nieważny (nie bierzemy go pod uwagę, jeśli coś się nie zgadza)

-anakruza – przedtakt – cząstki wersu, które nie wliczają się do melodii. Jedna lub dwie sylaby tylko na początku wersu („trzy cztery” przed wykonaniem utworu itp.)

-stworzony przez Mickiewicza

-zawsze ma 6 akcentów głównych

PRZYKŁAD:

Skąd Litwini wracali? - Z nocnej wracali wycieczki,
Wieźli łupy bogate, w zamkach i cerkwiach zdobyte.
Tłumy brańców niemieckich z powiązanymi rękami,
Ze stryczkami na szyjach, biegą przy koniach zwyciężców;