1. Działy występujące w leczeniu fizykalnym

1. TERMOTERAPIA:
   - ciepłolecznictwo,
   - leczenie zimnem (krioterapia)
   2. ŚWIATŁOTERAPIA :
   - helioterapia - leczenie słońcem,
   - aktynoterapia - leczenie światłem naturalnym
   - laseroterapia
   3)ELEKTROTERAPIA- wykorzystuje ona prąd stały (prąd galwaniczny)
   - prądy impulsowe małej, średniej i wielkiej częstotliwości
   4) ULTRADŹWIĘKI - drgania mechaniczne przekraczające granicę słyszalności uch ludzkiego.
   5) HYDROTERAPIA- wodnolecznictwo
   6) Leczenie Uzdrowiskowe:
   - klimatoterapia,
   - balneterapia

1. Naturalne czynniki fizykalne.

a) czynniki termiczne,

b) promieniowanie słoneczne,
c) elektryczność,
d) pole magnetyczne,
e) ciśnienie atmosferyczne,
f) ruch i wilgotność powietrzna

1. Odczyny występujące podczas zabiegów fizykalnych.

ODCZYN MIEJSCOWY - występuje on w miejscu działania energii.
ODCZYN OGÓLNY - (odpowiedź całego organizmu) może to być podwyższenie temperatury, przyspieszenie akcji serca, przekrwienie narządów wewnętrznych.
Występuje on wówczas jeżeli zabieg będzie działał na więcej niż 30% ciała.
II. ODCZYNY ODWRACALNE I NIEODWRACALNE
a) Odczyny nieodwracalne
Znajomość odczynów warunkuje skuteczność leczenia fizykalnego. Na skutek choroby, podawania leku może wystąpić nadwrażliwość na pewną postać energii bądź też
nadwrażliwość na jedną energię jeżeli uprzednio zadziała siła np. ogrzewanie promieniami podczerwonymi powoduje większą wrażliwość na promieniowanie ultrafioletowe.
Reakcja skóry na działanie energii:
- okrywa cały organizm,
- odbiera i przetwarza działającą na nią energię (jest bogato unerwiona)
- jest anteną ośrodkowego układu nerwowego

1. Podział promieniowania elektromagnetycznego.

2. Przeciwwskazania do zabiegów przy użyciu promieniowania UV.

Promieni UV NIE wolno stosować w przypadku występowania nowotworów złośliwych, czynnej gruźlicy płuc, stanach nadwrażliwości na promienie UV, stanach gorączkowych, skłonności do krwawień z przewodu pokarmowego (np. wrzody żołądka i dwunastnicy), znaczne nadciśnienie i miażdżyca, niewydolność krążenia, padaczka, podczas przyjmowania antybiotyków i innych leków zwiększających wrażliwość na promienie UV.

1. Charakterystyka rumienia cieplnego.

Działanie cieplne promieniowania IR powoduje powstanie – rumienia cieplnego

- występuje w miejscu napromieniowania a jego nasilenie wzrasta wraz z wydłużeniem czasu naświetlania na skóre, rozszerza naczynia krwionośne

- zaczerwienienie skóry jest nierównomierne i plamiste

- znika po zakończeniu naświetlania

1. Porównanie rumienia cieplnego i fotochemicznego.

Rumień cieplny w odróżnieniu od rumienia fotochemicznego wykazuje kilka charakterystycznych cech:
-występuje on w trakcie naświetlania, a jego nasilenie wzrasta w miarę czasu oddziaływania promieni podczerwonych
-zaczerwienienie skóry jest nierównomierne i plamiste w wyniku rozszerzenia głębiej położonych naczyń krwionośnych skóry
-zanika po pewnym, niedługim czasie od zakończenia naświetlania
Czas utrzymania się rumienia zależy od dawki promieni podczerwonych.
Rumień fotochemiczny wyraża się zaczerwienieniem skóry w wyniku rozszerzenia naczyń krwionośnych w skutek działania promieni nadfioletowych.
Cechuje go charakterystyczny rozwój, zwany inaczej ewolucją, w którym wyróżnia się następujące fazy:
-okres utajenia, trwający od 1 do 6 godzin
-okres narastania rumienia, obejmujący czas od wystąpienia pierwszych objawów rozszerzenia naczyń krwionośnych do osiągnięcia maksymalnego nasilenia rumienia, które występuje w 6 do 24 godzin od ekspozycji, w zależności od dawki promieniowania nadfioletowego
-okres ustępowania rumienia, którego czas trwania jest również uzależniony od dawki
W następstwie rumienia fotochemicznego dochodzi do zgrubienia naskórka, jego łuszczenia się oraz zbrunatnienia skóry w wyniku gromadzenia się w niej pigmentu

1. Podstawowe wymogi BHP przy pracy z laserem

Przedmiotem przepisów jest bezpieczeństwo człowieka pracującego przy

laserach helowo-neonowych (He-Ne), emitujących wiązkę światła czerwonego

o długości fali 6328Å i mocy wyjściowej nie większej niż 10mW.

1. Nie wolno patrzeć bezpośrednio w wiązkę światła laserowego, zarówno wychodzącą z lasera, jak i odbitą od powierzchni gładkich.

2. W przypadku wprowadzenia wiązki światła laserowego do oka należy

poddać się kontrolnym badaniom okulistycznym.

3. Nie wolno kierować wiązki światła lasera na ludzi oraz do miejsc w których

mogą przebywać ludzie.

4. Należy unikać kierowania światła laserowego na skórę ludzką.

5. Nie wolno kierować wiązki światła laserowego na materiały łatwopalne.

6. Gdy transmisja światła lasera nie jest już potrzebna, należy zasłaniać jego

wyjście przesłoną, przeznaczoną do tego celu.

1. Pigmentacja, a rak skóry.

2. Metodyka oznaczania dawki progowej promieni ultrafioletowych.

Promieniowanie UV ze względu na działanie dzieli się na III OBSZARY:

I OBSZAR długość fali 400 – 315 nm

II OBSZAR długość fali 315 – 280 nm

III OBSZAR długość fali 280 – 200 nm.

PROMIENIOWANIE SCHUMANNA o długości fali 200 – 100 nm. Nazywane jest NADFIOLETEM PRÓŻNIOWYM. Nie ma ono większego znaczenia w biologii i medycynie. Jest pochłaniane przez atmosferę i parę wodną, może rozchodzić się tylko w próżni.

UVA – najbardziej długofalowe pasmo, o słabym działaniu zapalnym, przenika do warstwy podstawnej naskórka, silnie pigmentotwórczo. Wykorzystuje się je w łóżkach opalających.

UVB – średnie pasmo, powoduje wystąpienie odczynu zapalnego, przedawkowanie wywołuje oparzenia skóry .

UVC – o właściwościach bakteriobójczych, wykorzystywane do wyjaławiania pomieszczeń w placówkach służby zdrowia.

11. Podział promieniowania podczerwonego.

Promieniowanie podczerwone-jest niewidzialnym promieniowaniem elektromagnetycznym umiejscowionym między promieniem widzialnym a mikrofalami. Inaczej też nazywane są skrótem IR. Promienie podczerwone nazywane są promieniami cieplnymi ich źródłem są ciała rozgrzane.

Podział promieniowania IR:

IRA - krótkofalowe o długości fali 770- 1500nm

IRB - średniofalowe o długości fali 1500 – 4000nm

IRC – długofalowe o długości fali 4000-1500nm

Głębokość wnikania zależy od długości fali , im krótsze tym promienie głębiej przenikają przez skórę.

IRA – przenika do tkanki podskórnej głównie 10mm czasem do 30mm

IRC – absorbowane są w naskórku od 0,5mm do 3mm

12. Działanie bakteriobójcze promieni UV.

Charakterystyczną cechą promieni UV są ich właściwości biologiczne, fotochemiczne i bakteriobójcze zależne od długości fali promienia UV.

Do celów leczniczych wykorzystuje się promieniowanie UV o długości fali 380 – 200nm, które dzieli się na:

UVA – długofalowe 315- 400nm – przenika do warstwy podstawnej naskórka, pobudza proces pigmentacji w skórze , nie wywołują procesu zapalnego ( nie parzą skóry) wykorzystuje się je głównie w łóżkach opalających.

UVB – średniofalowe 280 – 315nm – powoduje wystąpienie dużego odczynu, a przedawkowanie -oparzenia skóry i doprowadzić do raka. UVB – dobry wpływ na organizm , wytwarzanie przez organizm Wit. D3

UVC – krótkofalowe 280 – 200nm – działa bakteriobójczo, jest wykorzystywany do wyjaławiania pomieszczeń w szpital

13. Działanie brzegowe.

Charakteryzuje sie nadmiernym zageszczeniem pradu na sasiednich ze soba krawedziach

elektrod, objawiajace sie nadmiernym odczynem naczyniowym lub uszkodzeniem tkanki.

Zwiekszenie gestosci pradu mo_e równie_ wystapic w przypadku gdy powierzchnie elektrod

nie sa równe lub, gdy podkład nie przylega.

Lecznicze zastosowanie

ANODA KATODA

-przeciwbólowe -przekrwienie

-proces zapalny -wpływa stymulujaco

Dawka

Zależy od

-powierzchni elektrody czynnej

-czas trwania

-rodzaj i umiejscowienie schorzenia

Dawka słaba od 0,001-0,1 Ma/cm2 stosuje sie w przypadku :

-u_ycia małych elektrod o powierzchni 10-20cm2

-w pod ostrym stadium schorzenia

-długotrwałego przepływu pradu

Dawka srednia do 0,5mA/cm2

Dawka mocna od 0,5mA/cm2 stosuje sie w przypadku :

-u_ycia du_ych elektrod

-w przewlekłych schorzeniach

-krótkotrwałego przepływu pradu

14. Filtry stosowane w światłolecznictwie.

Filtr czerwony przepuszcza promienie czerwone widzialne i podczerwone. Stosuje się go w stanach zapalnych tkanek miękkich, w celu przyspieszenia resorpcji wysięków, w uszkodzeniach skóry i źle gojących się ranach, w mięśniobólach, a także do neutralizacji promieni ultrafioletowych w razie ich przedawkowania, w celu zmniejszenia napięcia mięśni przed zabiegami kinezyterapeutycznymi lub masażem.

Filtr niebieski przepuszcza promienie niebieskie, natomiast ogranicza podczerwone (cieplne). Promienie przepuszczone przez ten filtr wykazują działanie przeciwbólowe i uspokajające oraz powodują obkurczenie naczyń krwionośnych. Filtr niebieski stosuje się w nerwobólach, stanach pourazowych, odmrożeniach, przeczulicy i zaburzeniach naczynioruchowych

15. Ewolucja rumienia fotochemicznego.

1.okres utajenia-czas do chwili ekspozycji, do wystąpienia pierwszych objawów rumienia trwający od 1 do 6 godzin.
2.okres narastania-obejmuje czas od wystąpienia pierwszych objaw rozszerzenia naczyń krwionośnych do osiągnięcia maksymalnego nasilenia rumienia, które występuje od 6-24 godz. od chwili ekspozycji.

3.okres ustępowania-czas zależy od ilości dawek, po słabych kilka godzin, po dużych kilka dni.
Na stopień odczynu fotochemicznego wpływają takie czynniki jak długość fali promieniowania ultrafioletowego, natężenie źródła promieniowania, czas naświetlania, odległość pomiędzy powierzchnią naświetlaną a źródłem promieniowania, kąt padania promieni na powierzchnię naświetlaną, wrażliwość skóry w miejscu naświetlanym oraz indywidualna wrażliwość pacjenta. Do czynników współdziałających zaliczamy porę roku, wiek pacjenta, przebyte choroby i leki, które pacjent zażywa bądź zażywał.
Tworzenie pigmentu. W skórze poddanej napromieniowaniu, zwłaszcza promieniami UV-B, dochodzi do pigmentacji (brunatne przebarwienia). Pigmentacja skóry zależy od gromadzenia się barwnika melaniny w warstwie podstawowej naskórka, dawki promieni UV oraz długości ich fali. Największe właściwości wytwarzania pigmentu posiada wiązka B. Pigment powstaje w melanoblastach, komórkach znajdujących się w naskórku.
Wytwarzanie witaminy D. Skóra bierze czynny udział w syntezie steroli. Substratem witaminy D jest 7-dehydrocholesterol. Promienie UV-B powodują jego przemianę w cholekalcyferol (witamina D3), który podlega dalszemu metabolizmowi w wątrobie i nerkach.

16. Wskazania do stosowania promieni nadfioletowych w kosmetyce.

Wskazania: choroba gardła i nosa, przewlekłe nieżyty oskrzeli, nerwoból nerwu kulszowego, choroba zwyrodnieniowa dużych stawów, trądzik pospolity, łysienie, owrzodzenia troficzne, trudno gojące się rany, łuszczyca, utrudniony zrost kości.

17. Zabiegi światłolecznicze stosowane u pacjentów z trądzikiem pospolitym.

18. Lasery stosowane w kosmetyce.

Lasery CO2 oraz neodymowy są urządzeniami tnącymi (skalpele). Można nim usuwać brodawki zwykłe, blizny, tatuaże, a także leczyć niektóre nowotwory skóry. Jego zalety polegają na zmiejszaniu krwawienia, przyspieszeniu gojenia się oraz wyjałowieniu tkanki

Naświetlanie laserem argonowym stosuje się przy leczeniu plam i przebarwień, znamion naczyniowych, teleangiektazji (rozszerzonych naczynek krwionośnych) czy nowotworów naczyniowych. Zielone promieniowanie tego lasera jest bowiem najmocniej pochłaniane przez materiały i tkanki koloru czerwonego, a więc w organizmie przede wszystkim przez hemoglobinę. Można nim zatem usuwać zarówno pojedyncze rozszerzone naczyńka krwionośne, jak i duże znamiona naczyniowe twarzy.

Lasery holmowy i erbowy oferują całkowicie nowe możliwości terapeutyczne w dermatologii i estetycznej chirurgii. Lasery te nie tylko mogą być stosowane jako narzędzia tnące, ale powodują również ablację (momentalne odparowanie) tkanki. Unika się w ten sposób nekrozy tkanki. Jest idealnym narzędziem dla usuwania cienkich warstw skóry, praktycznie bez obrażeń. Laser erbowy można z powodzeniem stosować także do usuwania zmarszczek (skin resurfacing). Jest to laser znacznie bardziej przyjazny dla pacjenta, przyspieszając procesy gojenia z rewelacyjnymi efektami estetycznymi.

19. Ogólne wskazania do naświetlań promieniami ultrafioletowymi.

Wskazania do naświetlania promieniami UV:
- zmiany zwyrodnieniowe stawów;
- choroby uszu, nosa, gardła;
- krzywica;
- choroby reumatyczne;

- ZZSK;
- myalgie;
- neuralgie;
- stany po półpaścu;
- trudno gojące się rany;
- trądzik pospolity;
- utrudniony zrost kości;
- niedoczynność gruczołów wydzielania wewnętrznego (tarczyca, jajniki).

20. Cechy rozwoju rumienia fotochemicznego.

RUMIEŃ FOTOCHEMICZNY CECHUJE charakterystyczny jego rozwójzwany EWOLUCJĄ,

w którym wyróżnia się III OKRESY :

I UTAJENIA – trwający 1 – 6 godzin

II NARASTANIA – występuje w czasie 6 – 24 godzin od ekspozycji w zależności od dawki UV. Wygląd rumienia może być różny od lekkiego, zaledwie dostrzegalnego zaróżowienia, aż do barwy karminowo-czerwonej z odcieniem sinawym.

III USTĘPOWANIA – czas ustąpienia jest również uzależniony od DAWKI UV. Słaby odczyn rumieniowy ustępuje po upływie kilku godzin, silniejszy po kilku dniach.

ODCZYN RUMIENOWY po naświetlaniu promieniami UV oznacza siędużą literą E , do której dodaje się rzymską cyfrę odpowiadającą stopniowi RUMIENIA np. E I . ZALEŻNIE OD STOPNIA NASILENIA I CZASU TRWANIA ODCZYNU RUMIENIOWEGO ROZRÓŻNIA SIĘ KILKA JEGO RODZAJÓW.

21. Zastosowanie w kosmetyce lampy sollux z czerwonym filtrem.

Lampy z filtrem czerwonym – ma działanie cieplne i powoduje rozszerzenie powierzchownych naczyń krwionośnych

- w odmrożeniach z wyjątkiem twarzy

- w celu szybszego wchłonięcia nacieków zapalnych

- przy z źle gojących się ranach

- przy uszkodzeniach skóry

- łagodzi podrażnienia skóry po oparzeniach UV

22. Działanie lampy sollux z niebieskim filtrem.

Lampy z filtrem niebieskim lub fioletowym – mają działanie łagodzące, kojące, przeciw bólowe, zmniejsza przekrwienie czynne:

- w odmrożeniach twarzy

- przy trądziku różowatym

- przy złuszczaniu naskórka

- przy skórach suchych i wrażliwych

- przy nerwobólach

- w celu rozgrzania skóry przed oczyszczaniem

23. Przeciwwskazania do stosowania zabiegów prądowych.

• możliwość uczulenia na lek

• metal na drodze przepływu prądu

• ostre stany zapalne

• ropne stany zapalne skóry i tkanek miękkich

• wypryski i owrzodzenia na skórze

• nowotwory złośliwe i łagodne

• gorączka

• podrażnienia spastyczne

• zaburzenia czucia

• ciąża

• wszczepiony rozrusznik serca

• zakrzepy

• zagrożenie zatorami

• zapalenie żył

24. Wskazania do naświetlań lampą BIO-V.

Wskazania do masażu:
- bóle kręgosłupa, bóle mięśniowe, neuralgie, choroby narządu ruchu, działanie przeciwbólowe, działanie antystresowe, rehabilitacja pourazowa

Wskazania do naświetlania: - uszkodzenia skóry, skaleczenia, rany pooperacyjne, owrzodzenia podudzi, odleżyny, trudno gojące się rany, choroby skóry: opryszczka, półpasiec, trądzik, łysienie plackowate
- bóle narządu ruchu, kręgosłupa, kontuzje narządów ruchu, ostre i przewlekłe choroby reumatyczne stawów
- infekcje, stany zapalne
- w dziadzienie kosmetyki: niwelacja zmarszczek, zapobieganie starzeniu się skóry.

25. Podstawowe zasady stosowania terapii świetlnej BIO-V.

26. Działanie prądów diadynamicznych.

-przeciwbólowe - wyraża się podwyższeniem progu odczuwania bólu,

-powstawanie w tkankach substancji histamino podobnych - mających właściwości rozszerzania naczyń krwionośnych,

-wzmożenie aktywności naczynioworuchowej,

-polepsza ukrwienie tkanek,

-w zależności od zastosowanego prądu, powoduje wzmożenie lub obniżenie napięcia mięśni

Prąd DF – prąd ten powstaje w wyniku nałożenia na jednopołówkowo wyprostowany prąd sinusoidalnie zmienny o częstotliwości 50 Hz drugiego takiego samego prądu przesuniętego w fazie o 180^o. w rezultacie tego uzyskuje się prąd impulsów o częstotliwości 100 Hz, w którym czas trwania impulsu wynosi ok. 10 ms.

Prąd MF – jest to jednopołówkowo wyprostowany prąd sinusoidalnie zmienny o częstotliwości 50 Hz oraz czasie trwania impulsów i przerw miedzy impulsami ok. 10 ms.

Prąd CP – prąd ten powstaje w wyniku okresowej zmiany prądów DF i MF, które płyną na przemian w czasie 1 sek.

Prąd LP – prąd ten uzyskuje się przez nałożenie na prąd MF analogicznego prądu modulowanego w amplitudzie i przesuniętego w fazie o 180^o. Czas trwania całego okresu modulacji wraz z przerwą wynosi ok. 10 sek. a czas przerwy – 6 sek.

Prąd RS – jest to przerywany prąd MF. Czasy przepływu prądu i przerwy są sobie równe i każdy z nich trwa 1 sek.

Prąd MM – jest to prąd MF modulowany w amplitudzie. Czas modulacji oraz czas trwania przerwy między modulacjami wynosi ok.

27. Wskazania do stosowania biostymulacyjnej terapii laserowej.

stany zapalne miazgi, zatok, zębodołu,

neuralgie, w tym nerwu trójdzielnego,

choroby dziąseł, przyzębia i błony śluzowej jamy ustnej,

grzybica jamy ustnej,

bóle w stawach skroniowo-żuchwowych,

ból i obrzęk pozabiegowy,

odczulanie odsłoniętej zębiny,

opryszczka, afty,

zapalenie ślinianek,

gojenie zębodołu po ekstrakcji,

ból i obrzęk po złamaniach szczęki,

przyspieszanie gojenia po tradycyjnych zabiegach chirurgicznych w jamie ustnej.

28. Zastosowanie prądów interferencyjnych.

Prądy interferencyjne wg Nemec'a mają zastosowanie przede wszystkim w:
- leczeniu zespołów bólowych narządów ruchu
- stymulacji mięśni w zanikach prostych, niedowładach, przykurczach
- elektrogimnastyce sportowców celem zwiększenia siły i masy mięśniowej
- w chorobach zwyrodnieniowych stawów
- w stanach pourazowych: skręcenia stawów, stłuczeniach tkanek miękkich
Stymulacja wg Kotz'a (tzw. rosyjska) wykorzystywana jest do:
- odbudowy napięcia mięśniowego po urazie lub operacji
- zwiększenia siły mięśniowej w sporcie i rehabilitacji
- może przyczynić się do przywrócenia właściwych proporcji rozkładu włókien mięśniowych o charakterze tonicznym lub fazowym

29. Rola skóry w mechanizmie oddziaływania czynników fizykalnych.

Czynniki fizykalne mogą być naturalne lub sztuczne, wytworzone przez odpowiednie generatory. Do naturalnych czynników fizykalnych należą czynniki fizyczne biosfery, czyli sfery, w której rozwija się życie zwierzęce i roślinne. Należą do nich:
oddziałujące na ustrój ludzki czynniki termiczne
promieniowanie słoneczne
elektryczność
ciśnienie atmosferyczne
ruchy i wilgotność powietrza.

Są nimi energia cieplna (termiczna), energia elektryczna, wodna i masaż. Przez działanie na skórę, błonę śluzową, narządy i tkanki głębiej położone wywierają one wpływ miejscowy i ogólny. W mechanizmie oddziaływania czynników fizykalnych na organizm najważniejszą rolę odgrywa skóra, która okrywając cały organizm, nie tylko odbiera, lecz także przetwarza stosowaną na nią energię. Obfite unerwienie i unaczynienie skóry powoduje, że bodziec pod wpływem pobudzenia receptorów przez nerwy dośrodkowe zostaje przekazany do mózgu, skąd przez nerwy odśrodkowe są wysyłane impulsy do różnych narządów

30. Elektrody stosowane w galwanizacji.

(Elektrody-stosuje się elektrody płaskie wielokrotnego użytku wykonane z folii cynowej albo ze specjalnej gumy przewodzącej. Kształt elektrody dobiera się do miejsca zabiegowego. Wszystkie elektrody powinny mieć zaokrąglone brzegi by zapobiec zagęszczeniu prądu (które grozi poparzeniem pacjenta). Najczęściej są prostokątne lub kwadratowe, choć występują też specjalne kształty np.:półmaska Bergoniego czy elektroda wałeczkowa do galwanizacji labilnej.

Zależnie od techniki zabiegu używa się elektrod o jednakowym lub różnym wymiarze. Wyróżnia się elektrodę czynną i bierną. Elektroda czynna mniejsza) umieszcza się w miejscu, w którym zamierza się uzyskać efekt leczniczy.

31. Zabiegi wykonywane przy użyciu prądu stałego.

Galwanizacja – polega na przyłożeniu elektrod do wilgotnej skóry. Jony wewnątrz organizmu

zaczynają się przemieszczać pod wpływem prądu (kationy do katody, aniony do anody). W skutek tego zabiegu dochodzi do przekrwienia, do którego dochodzi w następstwie tworzenia się ciał histaminopodobnych. Podrażniony zostaje układ nerwowy i pobudzone mięśnie. Celem tego zabiegu jest poprawa napięcia mięśni.

Jontoforeza – celem tego zabiegu jest dostarczenie skórze specjalnych substancji czynnych do głębnych warstw skóry. Ilość dostarczonych substancji zależy od długości zabiegu, natężenia prądu oraz wielkości elektrod. Najczęściej stosuje się tu roztwory wodne, np. preparaty w ampułkach, w których rozpuszczone sa substancje czynne zdolne do jonizacji. Aniony, czyli anionowe substancje czynne, wprowadza się do skóry za pomocą katody. W tym wypadku katoda jest elektrodą czynną, anoda – bierną (przeciwelektrodą). Kationy, czyli kationowe substancje czynne, wprowadzane są anodą (elektrodą czynną), katoda jest tu przeciwelektrodą.

Termoforeza – jontoforezę można uzupełniać aparatami, których elektrody są podgrzewane. Zabieg ten to termoforeza – skóra jest tu dodatkowo podgrzewana i dzięki temu lepiej ukrwiona. Wpływa to na bardziej intensywne wnikanie substancji czynnych w skórę.

Elektroforeza – której celem jest wprowadzenie do wierzchnich warstw naskórka substancji składowych maści.

Dezinkrustacja (głębokie oczyszczanie) – substancje czynne ułatwiają usunięcie stwardniałego łoju i obumarłych łusek skóry. Zadaniem wprowadzonych jonów jest zmniejszenie swoistości osadów, aby mogły zostać wypłukane.

32. Zasady postępowania w przypadku porażenia prądem

.1 odłączenie źródła prądu
.2 wezwanie pomocy
.3 kontrola przytomności, oddechu, tętna
.4 resuscytacja (przy braku oddechu bądz tętna)
.5 pozycja przeciwwstrząsowa
.6 opatrunek na oparzone miejsce

33. Metodyka wykonywania zabiegów prądami interferencyjnymi.

METODYKA ZABIEGU: 2 elektrody i anodę

Ból = katoda

Elektrody płaskie pod które podkłada się podkłady zwilżone wodą i umocowuje się opaską elektryczna. Katodę umieszcza się z miejscu bólu , anodę obwodowe w taki sposób aby przebieg prądy między nimi obejmował miejsce schorzenia.

DAWKI:

Subiektywnie!!!

Ma być odczucie wyraźnego mrowienia , stosuje się dawki czuciowo progowe , pacjent powinien czuć wyraźne mrowienie, działanie prądu falowego ale bez nieprzyjemnych odczuć kłucia i bólu.

34. Występowanie rumienia galwanicznego na skórze.

W skórze pod elektrodami dochodzi najpierw do krótkotrwałego zwężenia, a następnie do silnego rozszerzenia naczyń krwionośnych. Przekrwieniu towarzyszy miejscowe żywoczerwone zabarwienie skóry zwane rumieniem galwanicznym. Rumień jest intensywniejszy pod katodą ale występuje również pod anodą. Rumień spowodowany jest przez uwolniona z magazynów tkankowych histaminę oraz inne związki powodujące rozszerzenie naczyń. Przekrwienie utrzymuje się 1,5 do 2h.

35. Ułożenie elektrod w galwanizacji poprzecznej.

36. Punkt motoryczny mięśnia/ nerwu.

Pod wpływem każdego bodźca o intensywności progowej lub wyższej mięsień reaguje skurczem zgodnie z regułą wszystko albo nic ( nie pojedyncze komórki tylko cały mięsień) .

Punkty motoryczne to miejsca strategicznie do pobudzenia impulsami elektrycznymi całego mięśnia:

1. Punkty motoryczne mięśni to tzw. punkty stymulacji bezpośredniej. Odpowiada miejscu w którym nerw ruchowy wnika do mięśnia tworząc synaptyczne połączenie nerwowo – mięśniowe.

2. Punkty motoryczne nerwów jest to tzw. Punkt stymulacji pośredniej, odpowiada miejscu na skórze w którym nerw znajduje się najbliżej jej powierzchni.

37. Rodzaje prądów diadynamicznych.

MF DF CP LP RS MM

Działanie tych prądów :

Są wykorzystywane ze względu na:

Silne działanie przeciwbólowe, przekrwienie i wpływ na mięśnie szkieletowe.

1. Działanie przeciwbólowe – prąd DF, CP, LP równocześnie

2. Działanie na naczynia krwionośne – prąd MF, CP stosuje się w celu wzmocnienia aktywności naczynioruchowej.

CP- silnie ziększa ukrwienie

DF – stosuje się w zaburzeniach ze skurczem naczyń

CP – LP – mają działanie troficzne zwiększają wchłanianie krwiaków, usprawniają procesy odżywiania i przemiany materii. Większe przekrwienie jest pod katodą ( jak przy prądzie galwanicznym) .

1. Wpływ na mięśnie szkieletowe

MF – powoduje wzmożone napięcie mięśni( a tym samym hamuje zanik)

DF – obniża napięcie mięśni

Prądy RS i MM stosuje się elektrostymulacji mięśni szkieletowych ( zdrowych).

38. Metodyka zabiegu jonoforezy.

Do przeprowadzenia zabiegu jonoforezy niezbędne są:
· Aparat
· Elektrody
· Podkład
· Roztwór leku
· Szklane lub plastikowe kuwety
· Serwetki z folii
· Opaski elastyczne
Czas trwania j. zależy od: rodzaju leku, stadium schorzenia, wrażliwości osobniczej.
Zabiegi wykonuje się codziennie lub co 2 dzień (pełna seria od 10-20 zabiegów)
Elektroda czynna przy j. twarzy –maska Bergoniego( półmaska)
Przed położeniem podkładu lekowego należy:
-zmyć makijaż
-odtłuścić twarz eterem lub alkoholem
-obejrzeć dokładnie twarz
-odizolować od działania prądu
-zabezpieczyć gałki oczu tamponami z waty(suchymi)
Następnie nakładamy podkład lekowy( ok. 5mm) Na to podkład pośredni zwilżony wodą destylowaną grubości 2-3 cm. Na nim kładziemy elektrodę czynną, którą przykrywamy foliąi mocujemy do skóry opaską elastyczną.
Włączamy aparat do sieci- ustawiamy zegar na określony czas. Ustalamy dawkę natężenia prądu ( 0,01-0,1-1 mA/ cm2 elektrody
Przyczyną pieczenia może być:
-zsunięcie elektrody z podkładu
-niewygładzona elektroda
-niewłaściwe przyleganie elektrody
-nierównomierna grubość podkładu
-nierównomiernie zwilżony podkład
-nieosłonięty ubytek skóry
-zbyt mała odległość brzegowa elektrod
Po wykonaniu zabiegu należy sprawdzić odczyn skóry zwłaszcza w przypadku leków rozszerzających lub zwężających naczynia krwionośne.
Wskazania:
-rozszerzone naczynia krwionośne
-trądzik różowaty
-trądzik pospolity
-zwiotczenie skóry i mięśni
-blizny
-uczulenia
P/wskazania:
-uczulenie na prąd galwaniczny
-ropne stany zapalne skóry
-stany gorączkowe
-ubytki i skaleczenia skóry
-stany ropne okołozębowe
-stany po ekstrakcji zęba
-stany ropne migdałków
-możliwość wystąpienia uczuleń na leki stosowane po zabiegu

39. Podział galwanizacji ze względu na ułożenie elektrod.

Galwanizacja stabilna – obie elektrody w czasie zabiegu umocowane są na stałe

Galwanizacja labilna – jedna z elektrod w czasie zabiegu zmienia swoje położenie (elektroda wałeczkowa)

Galwanizacja katodowa – elektroda czynna połączona jest z ujemnym biegunem źródła prądu stałego

Galwanizacja anodowa – elektroda czynna połączona jest z dodatnim biegunem źródła prądu stałego

Do zabiegu potrzebne są min. dwie elektrody:

1) elektroda czynna (E_cz) – za jej pomocą ma być wywołany określony skutek leczniczy, dlatego układa się ją w miejscu źródła zmian chorobowych.

2) elektroda bierna (E_b) – zamyka obwód prądu i nie wywiera wpływu terapeutycznego na tkanki).

Zazwyczaj elektroda czynna jest mniejsza od elektrody biernej.

40. Rodzaje elektrod specjalnych używanych w elektrolecznictwie.

41. Lecznicze zastosowanie elektrod.

42. Parametry prądów impulsowych.

43. Prądy impulsowe stosowane do elektrostymulacji.

44. Metody elektrostymulacji układu mięśniowo-nerwowego.

45. Miejscowe zabiegi przy użyciu prądów d'Arsonvala.

Darsonwalizacja miejscowa- stosuje sie w leczeniu nerwobóli, zaburzeń czucia skórnego, świądu i odmrożeń, w kosmetyce zas jako elektryczny masaż twarzy, wykorzystując jej działanie bodźcowe na uklad naczyniowy skóry oraz działanie odświeżające. Zabiego miejscowe wykonuje się głównie za pomocą elektrod kondensatorowych luk elektrod szklanych o rozmiarach kształtach lub wypełnionych gazem szlachentnym, do wnętrza których jest wtopiona elektroda metalowa. Peloty w zetknięciu ze skóra powodują iskrzenie . Podczas zabiegu wytwarza sie ozon, który działa na skórę dezynfekująco

46. Elektrody stosowane w darsonwalizacji.

Elektrody przypominają swoim wyglądem bardzo cienkie, podłużne żarówki lub bańki szklane o kształtach: grzybkowym, grzebieniowym, łukowym, pręcikowym lub wałkowym. Wykorzystywanie wyżej wymienionych kształtów zależy od obszaru, jaki będzie leczony. Zazwyczaj końcówka grzybkowa stosowana jest do twarzy lub dekoltu. Grzebieniowa do działania na skórę głowy, łukowa do szyi lub ramion. Pręcikowa do małych zmian skórnych, zaś wałkowa do większych powierzchni ciała, jak np. pleców.

47. Sposób wykonania zabiegów miejscowych przy użyciu prądów wielkiej częstotliwości.

48. Zasady obowiązujące przy wykonywaniu kąpieli elektryczno-wodnej.

50. Zalecenia do przeprowadzenia darsonwalizacji.

Zabieg jest całkowicie nieinwazyjny i jest szczególnie zalecany do stosowania:
- w przypadku łagodzenia wszelkich podrażnień skóry,
- przeciw trądzikowi,
- w terapii przeciw starzeniowej,
- przeciw wypadaniu włosów.

- przyspieszenia przemiany materii w komórkach skóry,
- zwiększenia absorpcji substancji leczniczych zawartych w kosmetykach,
- rozgrzewania komórek skóry,
- działania bakteriobójczego

51. Rodzaje kąpieli elektryczno-wodnych.

Kąpiele elektryczno-wodne częściowe

Jednokomorowe

Dwubiegunowe – obie elektrody umieszczone w wodzie z poprzecznym przepływem prądu /przez goleń lub przedramię/

Jednobiegunowe – jedna elektroda umieszczona w wodzie, druga na barku w zabiegu na kończynę górną lub pośladku w zabiegu na kończynę dolną, z przepływem podłużnym zstępującym lub wstępującym

Dwukomorowe (dwie kończyny zanurzone w wodzie)

Czterokomorowe (wszystkie kończyny zanurzone w wodzie)

Z kierunkiem wstępującym /kkg+, kkd-/ (zalecana w nadciśnieniu tętniczym i chorobie niedokrwiennej serca)

Obniża pobudliwość OUN

Zwiększa dopływ krwi z krążenia małego do serca

Zwiększa dopływ krwi tętniczej do narządów objętych dorzeczem żyły wrotnej oraz kkd

Zwiększa odpływ krwi żylnej z płuc i kkg

b) Kąpiele elektryczno-wodne całkowite

Kąpiele galwaniczne 2-4 komorowe

a) Dobór odpowiedniego kierunku przepływu prądu uzależniony jest od stanu chorego

b) Natężenia 5-10-15 mA do 40 mA w 2 komorowych i do 80 mA w 4 komorowych (według Kasperczyka: 10-30 mA)

c) Czas zabiegu 15 min.

d) Można użyć także innych prądów – DD, TENS

52. Prądy impulsowe o przebiegu prostokątnym.

- prądy złożone z impulsów o prostokątnym przebiegu znajdują szerokie zastosowanie w elektrostymulacji mięśni i nerwów oraz w elektrodiagnostyce. Prąd złożony z impulsów prostokątnych, o czasie trwania 2ms i przerwie 5ms, wywołuje skurcze tężcowe mięśni szkieletowych, a w ich następstwie zmniejsza napięcie mięśniowe. Ponieważ działa on również uśmierzająco na ból, znajduje zastosowanie w leczeniu zespołów bólowych, bólów mięśniowych oraz w choroby zwyrodnieniowej stawów

53. Prądy impulsowe o przebiegu trójkątnym.

- prądy złożone z impulsów o przebiegu trójkątnym wykorzystywane są do stymulacji wybiórczej mięśni porażonych wiotko. Podczas zabiegów uzyskujemy możliwość zapobiegania zanikom mięśniowym i utrzymujemy jak największą, zdolność do skurczu masę mięśniową do czasu kiedy nastąpi powrót unerwienia. Możemy również usprawnia upośledzone grupy mięśniowe, ten cel uzyskujemy dzięki zwiększeniu masy mięśniowej oraz eliminowaniu ruchów zastępczych, które występują w porażeniach i w znacznym stopniu utrudniają usprawnianie

54. Przeciwwskazania do stosowania prądów d’Arsonvala w kosmetyce.

-trądzik różowaty,

- teleangiektazja,

-stany alergiczne skóry

- stany zapalne i zakażne skóry.

55. Roztwory leków stosowanych do jonoforezy.

Jodek potasu, chlorek wapnia, siarczan cynku, chlorowodorek prokainy, chlorowodorek lidokainy, chlorowodorek histaminy, chlorowodorek epinefryny, penicylina sól sodowa lub potasowa, siarczan streptomycyny, siarczan neomycyny, hydrokortyzon i tolazolina. Wnikanie jonów do skory w trakcie jonoforezy zostało udowodnione przed wielu laty przez francuskiego uczonego Leduca, który w tym celu przeprowadził następujące doświadczenie. Na pozbawionych sierści bokach dwóch królików umocował elektrody z podkładami, włączając zwierzęta szeregowo w obwód prądu stałego. U pierwszego królika jeden z podkładów nasycił roztworem cyjanku potasu, dysocjującego na trujący anion cyjankowy i kation potasowy, pozostałe zaś podkłady znajdujące się na skórze obu zwierząt zwilżył wodą. Włączenie zwierząt w obwód prądu w taki sposób, że elektroda z podkładem nasyconym cyjankiem potasu była połączona z biegunem dodatnim prądu, nie powodowało u nich żadnych skutków ujemnych. Połączenie natomiast tej elektrody z biegunem ujemnym spowodowało padnięcie pierwszego królika, podczas gdy drugi pozostawał żywy. Jest to zrozumiałe, bo w pierwszym wypadku z podkładu zwilżonego roztworem cyjanku potasu do skóry pierwszego zwierzęcia wnikały jony potasowe, nie mające trujących właściwości, w drugim zaś wnikały trujące jony cyjankowe. Drugie zwierzę pozostało żywe, ponieważ w żadnym z wymienionych dwóch wypadków nie podlegało ono działaniu jonów trujących. Podobne doświadczenie przeprowadził Leduc z zastosowaniem roztworu siarczanu strychniny, w którym trujące właściwości wykazują kationy strychniny. Dalszych przekonywujących dowodów wnikania do skóry jonów w czasie jonoforezy dostarczyły doświadczenia, w których użyto roztworów zawierających jony pierwiastków promieniotwórczych. Doświadczenia te pozwoliły prześledzić mechanizm wnikania jonów do skóry oraz ustalić miejsca, w których się one gromadzą i skąd zostały odprowadzone w głąb organizmu. Ustalono, że jony wprowadzone do skory droga jonoforezy gromadzą się w niej na granicy naskórka i skóry właściwej, w pobliżu powierzchownej sieci naczyń krwionośnych skóry, skąd zostają odprowadzone z prądem krwi w głąb ustroju. Stwierdzono również, że jony wnikają do skóry drogą wykazującą najmniejszy opór dla prądu elektrycznego, a mianowicie przez ujścia i przewody wyprowadzające gruczołó do jonoforezy

56. Działanie kąpieli 4-komorowej zstępującej.

Z kierunkiem zstępującym /kkg-, kkd+/ (zalecana w niedociśnieniu tętniczym)

1. Zwiększa pobudliwość OUN

2. Zwiększa odpływ krwi żylnej z kkd i narządów objętych dorzeczem żyły wrotnej

3. Zwiększa dopływ krwi tętniczej do płuc i kkg

4. Zwiększa odpływ krwi żylnej z serca do płuc

57. Wskazania do zabiegu elektrolizy.

-naczyniaki gwiaździste

-rozszerzone naczynia krwionośne

-nadmierne owłosienie

-brodawki

58. Przewodzenia prądu przez organizm.

59. Miejscowe zmiany pod wpływem prądu stałego.

a. W skórze pod elektrodami dochodzi najpierw do krótkotrwałego zwężenia naczyń, a następnie do silnego rozszerzenia; przekrwieniu towarzyszy miejscowe żywoczerwone zabarwienie skóry tzw. rumień galwaniczny i uczucie przyjemnego ciepła; rumień powstaje w trakcie zabiegu jak i po, nie jest ściśle ograniczony do elektrody; jest plamisty – bardziej zagęszczony, powstaje pod wpływem ciał histamino podobnych; pod katodą jest silniejszy; ma 3 okresy: 1. Przekrwienie na skórze, 2.utajone przekrwienie(zanika rumień powierzchniowy, rozszerzają się głębsze naczynia) 3. Rozszerzenie się naczyń najgłębiej położonych; utrzymuje się 1,5 – 2 h

b. Rozszerzenie naczyń głębiej położonych mięśni (podrażnienie receptorów znajdujących się w skórze); obserwuje się także konsensualne rozszerzenie naczyń krwionośnych części ciała przeciwległej do tej, na której wykonano zabieg; zwiększenie przepływu krwi 9pod wpływem odruchowym) ma korzystny wpływ odżywczy na tkanki (zapobieganie zanikom porażonych mm)

c. Działa przyspieszająco na procesy regeneracji wpływając na zwiększony podział kom. nabłonka i tkanki łącznej (przyspieszenie regeneracji);

d. Działanie przeciwbólowe – działa pod obydwoma elektrodami, jednak bardziej wyrażone jest pod anodą

e. Obniża próg pobudliwości pod anodą wskutek depolaryzacji – jest to równoznaczne ze zwiększeniem pobudliwości znanym pod nazwą katelektrotonus, natomiast pod anodą następuje w tym samym czasie wzrost progu pobudliwości wskutek hiperpolaryzacji czyli anelektrotonus;

60. Główne cele elektroterapii.

Celem elektroterapii jest złagodzenie bólu i poprawienie ukrwienia stymulowanej tkanki. Przyspiesza wchłanianie obrzęków i wysięków śródstawowych