CEBULA

Dwuletnia roślina z rodziny amarylkowatych, jedna z najstarszych roślin warzywnych uprawianych przez człowieka - znana od ponad 5000 lat.

Ojczyzną cebuli jest prawdopodobnie Azja Środkowa (tereny Indii, Afganistanu, Uzbekistanu, Iranu), skąd przeniosła się do Chin oraz państw w rejonie Bliskiego Wschodu oraz wokół basenu Morza Śródziemnego.

Do Europy trafiła za pośrednictwem legionów rzymskich.

Częścią jadalną rośliny jest podziemna cebula, pokryta łuską, a także część nadziemna, czyli wyrastający z niej szczypior - rurkowate, puste, zielone liście i ukryty wśród nich pęd.

Cebula - w zależności od odmiany - ma różne kształty i różną barwę, zarówno zewnętrzną jak i wewnętrzną.

Warzywo to jest odżywcze i lecznicze.

Działa przede wszystkim bakteriobójczo, odkwasza organizm, powoduje spadek cukru we krwi.

Smak cebuli zależy w znacznej mierze od zawartości cukru i olejku eterycznego.

W zależności od ilości tych składników rozróżnia się odmiany: słodkie, ostre i średnio ostre.

Cebula zawiera min → sód, potas, wapń, mangan, żelazo, kobalt, miedź, cynk, fosfor, fluor, jod, karoten, witaminy: E, B1, B2, B6, C; kwasy: nikotynowy i foliowy, izotiocyjanin allilu.

Nazwa Lacińska - Allium Cepa

Substancje te działają

bakteriobójczo i przeciwbiegunkowo,

wspomagają usuwanie pasożytów z przewodu pokarmowego,

sprzyjają tworzeniu się i wydalaniu żółci,

obniżają ciśnienie krwi,

obniżają stężenie glukozy we krwi,

mają działanie wykrztuśne,

wywierają korzystny wpływ na funkcjonowanie przewodu pokarmowego,

pobudzają apetyt i wspomagają trawienie, osłabiają napięcie jelit,

wzmacniają tkankę łączną, wpływają na stan włosów, paznokci.

Cebulę podaje się wewnętrznie w różnych formach podobnie jak czosnek. W medycynie ludowej stosuje się cebulę zewnętrznie przeciw wszelkim ropnym chorobom skóry a sok z cebuli wpuszczony do nosa hamuje katar. Miazga ze świeżej cebuli i sok leczą rany, oparzenia, odmrożenia, owrzodzenia, urazy, gościec, wysypki, odciski, brodawki, piegi, trądzik skóry twarzy.

Sok, najlepiej z miodem, pije się przy suchym kaszlu, zapaleniu oskrzeli. Miazga z tartej cebuli i tartych jabłek zalecana jest w stwardnieniu (starczym) naczyń mózgu. W Indiach cebula jest uważana za środek pobudzający, moczopędny, wykrztuśny a ponadto stosowana przy nieżytach nosa. Należy jednak pamiętać, że jej nadużywanie może okazać się szkodliwe w przypadkach ciężkich chorób nerek, wątroby, żołądka i serca.

Miazga do okładów

Świeżą cebulę utrzeć na bardzo drobnej tarce lub zemleć w maszynce. Otrzymaną masę rozsmarować na gazie i przykładać na miejsca objęte bólem reumatycznym. Cebula powoduje miejscowe zaczerwienienie skóry. Uwaga - w trudno gojących się ranach, czyrakach, ropniach, owrzodzeniach itp. aby uniknąć dodatkowego zaczerwienienia skóry, stosujemy okłady z cebuli gotowanej lub upieczonej w piecyku. Traci ona w tej postaci swoje właściwości wywoływania przekrwienia skóry, zachowuje natomiast w pełnej sile działanie bakteriobójcze.

Syrop z cebuli

Dobrze utartą cebulę wymieszać z miodem lub syropem w równych częściach, podgrzać i wycisnąć przez płótno. Pić po łyżce stołowej 3-5 razy dziennie, dzieci po łyżeczce do herbaty.

Sok z cebuli

Dobrze posiekaną cebulę posypać cukrem, pozostawić w ciepłym miejscu na kilka godzin, wycisnąć sok przez płótno. Pić 2-4 razy dziennie po łyżeczce.

Katar

Przy stanach grypowych, tampony z gazy lub waty, z tartą cebulą wkłada się w nozdrza na 15 min rano, w południe i wieczorem.

Przepis dla panów z łysiną

Tłumacząc treść starych zaleceń na język współczesny, należy wcierać sok z cebuli w miejsca łysienia. Podobno sprzyja porostowi włosów a nawet brody.

Ludzie chorujący na wątrobę, woreczek żółciowy nie powinni spożywać cebuli na surowo lub mocno zrumienionej na tłuszczu, bowiem jako ciężko strawna i powoduje wzdęcia. W tym wypadku można jeść cebulę duszoną z niewielkim dodatkiem tłuszczu lub gotowaną z jarzynami.