METODA I
$$\left\{ \begin{matrix}
\sqrt{x_{P}^{2} + \left( y_{P} - a \right)^{2} + z_{P}^{2}} = l_{1} \\
\sqrt{x_{P}^{2} + y_{P}^{2} + z_{P}^{2}} = l_{2} \\
\sqrt{\left( x_{P} - b \right)^{2} + {y_{P}^{2} + z}_{P}^{2}} = l_{3} \\
\end{matrix} \right.\ $$
$$\left\{ \begin{matrix}
x_{P}^{2} + \left( y_{P} - a \right)^{2} + z_{P}^{2} = l_{1}^{2} \\
x_{P}^{2} + y_{P}^{2} + z_{P}^{2} = l_{2}^{2} \\
\left( x_{P} - b \right)^{2} + {y_{P}^{2} + z}_{P}^{2} = l_{3}^{2} \\
\end{matrix} \right.\ $$
Odejmując od pierwszego równania drugie, mamy:
(yP−a)2 − yP2 = l12 − l22
yP2 − 2 • a•yP + a2 − yP2 = l12 − l22
−2 • a•yP = l12 − l22 − a2
$$y_{P} = \frac{l_{1}^{2} - l_{2}^{2} - a^{2}}{- 2 \bullet a}$$
Odejmując od trzeciego równania drugie, mamy:
(xP−b)2 − xP2 = l32 − l22
xP2 − 2 • b • xP + b2 − xP2 = l32 − l22
−2 • b • xP = l32 − l22 − b2
$$x_{P} = \frac{l_{3}^{2} - l_{2}^{2} - b^{2}}{- 2 \bullet b}$$
Znając xP i yP obliczamy zp:
$$z_{P} = \pm \sqrt{l_{2}^{2}{- x}_{P}^{2} - y_{P}^{2}}$$
METODA II
l12 = l22+a2 − 2 • a • l2 • cosα2
$$\alpha_{2} = \arccos\left( \frac{l_{2}^{2}{+ a}^{2} - l_{1}^{2}}{2 \bullet a \bullet l_{2}} \right)$$
h2 = l2•sinα2
l22 = l32+b2 − 2 • b • l3 • cosα1
$$\alpha_{1} = \arccos\left( \frac{l_{2}^{2}{+ a}^{2} - l_{1}^{2}}{2 \bullet b \bullet l_{3}} \right)$$
h1 = l3•sinα1
$$\left\{ \begin{matrix}
h^{2} + n^{2} = h_{2}^{2}\ \rightarrow \ n^{2} = h_{2}^{2} - h^{2} \\
h^{2} + m^{2} = h_{1}^{2}\ \rightarrow \ m^{2} = h_{1}^{2} - h^{2}\ \\
h^{2} + k^{2} = l_{2}^{2}\ \rightarrow \ k^{2} = l_{2}^{2} - h^{2} \\
m^{2} + n^{2} = k^{2} \\
\end{matrix} \right.\ $$
Wstawiając do 4 równania za m, n i k:
h12 − h2 + h22 − h2 = l22 − h2
$$h = \sqrt{h_{1}^{2} + h_{2}^{2} - l_{2}^{2}}$$
i dalej m oraz n:
$$m = \sqrt{h_{2}^{2} - h^{2}}$$
$$n = \sqrt{h_{1}^{2} - h^{2}}$$
Stąd współrzędne pkt. P = (n, m, h).
Pozycja i orientacja chwytaka
Pozycja jest określana przez wektor o początku w podstawie robota i końcu w uchwycie przymocowanym do kiści robota.
$$\overrightarrow{U^{a}} = \lbrack n,m,h\rbrack$$
Orientacja jest macierzą określającą kąty miedzy uchwytem a osiami układu współrzędnych, który jest związany z przestrzenią, w której pracuję robot.
B=$_{B}^{A}R\left\lbrack {_{}^{A}\hat{X}}_{B}\ {_{}^{A}\hat{Y}}_{B}\ {_{}^{A}\hat{Z}}_{B} \right\rbrack = \begin{bmatrix} {\hat{X}}_{B} \bullet {\hat{X}}_{A} & {\hat{Y}}_{B} \bullet {\hat{X}}_{A} & {\hat{Z}}_{B} \bullet {\hat{X}}_{A} \\ {\hat{X}}_{B} \bullet {\hat{Y}}_{A} & {\hat{Y}}_{B} \bullet Y_{A} & {\hat{Z}}_{B} \bullet {\hat{Y}}_{A} \\ {\hat{X}}_{B} \bullet {\hat{Z}}_{A} & {\hat{Y}}_{B} \bullet {\hat{Z}}_{A} & {\hat{Z}}_{B} \bullet {\hat{Z}}_{A} \\ \end{bmatrix}$
Wzór na sztywność
Siła, która jest przyłożona do końcówki manipulatora obliczana jest ze wzoru: F = m • g = m • 9, 81
Sztywność oblicza się ze wzoru: $F = k \bullet x\text{\ \ \ } \rightarrow \text{\ \ }k = \frac{F}{x}$
przy większej odległości końcówki roboczej od podstawy robota, obniża się jego sztywność. Przy obciążeniu rzędu 50kg, rzeczywista pozycja może znajdować się nawet o 2-3mm niżej niż zdana, przez co musi być to uwzględnione podczas programowania robota.
Wzór na powtarzalność
Wnioski z laborki
Dokładność robota podawana przez producenta to ±0.5mm. Z naszych pomiarów wynika, że rzeczywista dokładność robota mieści się w tym przedziale.
Odchylenie standardowe, wariancja, odchylenie przeciętne
Wariancja - jest to średnia arytmetyczna kwadratów odchyleń poszczególnych wartości cechy od średniej arytmetycznej zbiorowości.
szereg szczegółowy
szereg rozdzielczy punktowy
szereg rozdzielczy z przedziałami klasowymi
Odchylenie standardowe s - jest to pierwiastek kwadratowy z wariancji. Stanowi miarę zróżnicowania o mianie zgodnym z mianem badanej cechy, określa przeciętne zróżnicowanie poszczególnych wartości cechy od średniej arytmetycznej.
Odchylenie przeciętne d - jest to średnia arytmetyczna bezwzględnych odchyleń wartości cechy od średniej arytmetycznej. Określa o ile jednostki danej zbiorowości różnią się średnio, ze względu na wartość cechy, od średniej arytmetycznej.
szereg szczegółowy
szereg rozdzielczy
Pomiędzy odchyleniem przeciętnym i standardowym, dla tego samego szeregu, zachodzi relacja: d < s.
Ruchliwość
Robot posiada 6 ogniw ruchomych i 6 par kinematycznych 5 klasy (obrotowych), stąd ruchliwość W’ jest równa:
W′ = 6 • n − 5 • p5 − 4 • p4 − 3 • p3 − 2 • p2 − 1 • p1
p5 = 5 n = 6
W′ = 6 • 6 − 6 • 5 = 6
schemat stanowiska pomiarowego do uzyskania pozycji i orientacji zwrotnicy koła względem nadwozia.
Wartości stałe: Oa; Okb;
$$\sum_{i = 1}^{5}a_{i};\ \sum_{i = 1}^{5}b_{i}^{b};\ R^{a}$$
Wartości zmienne: Ok; Oka;
$$\sum_{i = 1}^{5}d_{i}^{a};\ \sum_{i = 1}^{5}b_{i}^{a};\ O^{\text{ka}}$$
zadanie proste i odwrotne kinematyki dla manipulatora linkowego
li = bi − ai
bib- wektor położenia punktu Bi w układzie platformy B
ai- wektor położenia punktu Ai w układzie platformy A
li- długości linek
Proste:
Długości kończyn; li dla i = 1…6
→ li = Rbabib + Oba − ai; liTli = li2
→ wektor pozycji Oba; macierz orientacji Rba
Odwrotne:
wektor pozycji Oba; macierz orientacji Rba
→ li = bi − ai
→ Długości kończyn; li dla i = 1…6
Wnioski
Do analizy przemieszczeń zawieszenia 5-cio wahaczowego można użyć pomiarowego manipulatora linkowego.
Możemy zauważyć, że kąt pochylenia koła (α) w całym zakresie ruchu zawieszenia nie zmienia się o więcej niż jeden stopień. Dzieki temu opona przylega do nawierzchni całą powierzchnią nie zależnie od ugięcia zawieszenia. Podobnie zachowują się pozostałe dwa kąty. Jest to bardzo istotną zaletą zawieszeń 5-cio wahaczowych.
Założenia upraszczające
Człony mechanizmu są idealnie sztywne
W parach kin. nie występują luzy i tarcie
Pary kin. nie zawierają elementów odkształcalnych
Mechanizmy występują tylko w jednej konfiguracji
pozycja i orientacja zwrotnicy koła względem nadwozia
Znając wszystkie stałe wymiary mechanizmu, w wyniku analizy położenia zwrotnicy otrzymujemy wektor położenia i macierz orientacji zwrotnicy względem nadwozia, dla określonych: ugięcia sprężyny i przesunięcia zębatki kierowniczej.