beton jest lepszy od stali bo:
- ma większe ciepło właściwe, czyli musi przyjąć większą ilość energii, aby podnieść własną temperaturę,
- mniejszy wsp. przewodności cieplne, czyli w tych samych warunkach mniejsza ilość ciepła przepłynie przez beton niż stal
- zależność geometrii kształtu - kształt przekroju elementu betonowego zapewnia mu mniejszy wskaźnik masywności (stosunek powierzchni elementu na jednostkę długości do objętości elementu na jednostkę długości), przy tej samej ilości materiału, beton ma mniejszą powierzchnię boczną elementu, przez którą może w niego wnikać strumień ciepła

wykres Temperatury od Czasu:
zapłon - zainicjowanie pożaru, spalający się materiał ogrzewa otoczenia, powodując rozprzestrzenianie się ognia
faza I - wzrost pożaru
rozgorzenie - przejście z lokalnego pożaru do sytuacji w której palą się wszystkie materiały w pomieszczeniu, temp gwałtownie rośnie
faza II - w pełni rozwinięty pożar, czas zależy od dopływu powietrza do strefy spalania i ilości materiału palnego, ustępuje kiedy wyczerpie się materiał palny, intensywność palenia ulega zmniejszeniu
faza III - gaśnięcie pożaru, spadek temperatury, dopalanie resztek materiału palnego

R60 - klasa odporności ogniowej z uwagi na spełnianie kryterium nośności przez 60min działania pożaru standardowego
I60 - ... kryterium izolacyjności przez 60min ...
E30 - ... kryterium szczelności przez 30 min ...
przez "Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12.04.2002 w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie"

Metoda tabelarycza - porównanie zaprojektowanego otulenia zbrojenia w elemencie z wymaganym przez przepisy w zależności od wymaganego czasu jaki ma wytrzymać element w warunkach pożaru, ewentualne przeprojektowanie elementu - zwiększenie otulenia zbrojenia, zwiększenie wymiarów przekroju w celu zapewnienia odpowiedniego otulenia z zachowaniem wytrzymałości elementu poddanego oddziaływaniom obliczeniowym

Materiały - wełna mineralna (w przeciwieństwie do styropianu), gips, beton, azbest (wycofany z użycia), perlit (szkliwo wulkaniczne powstające wskutek nagłego ochłodzenia lawy), płyty silikatowo-cementowe

Sposoby zabezpieczenia:
- farby pęczniejące - zazwyczaj z 3 warstw (podkładowa do 0,1mm, zasadnicza do 4mm, nawierzchniowa do 12mm) rzadziej 2 lub 4. Podkładowa - funkcja przeciwkorozyjna, nakładana na powierzchnię po uprzednim odpyleniu, odtłuaszczeniu i odrdzewieniu. Zasadnicza - ogniochronna, pęczniejąca pod wpływem ognia i promieniowania cieplnego. Nawierzchniowa - funkcja ochronna przed oddziaływaniem środowiska i dekoracyjna. Plusy: niewielki ciężar, wysoka estetyka, szybkie tempo robót. Minusy: przy niższych klasach odporności ogniowej, do 20 lat użytkowania, podatność na uszkodzenia mechaniczne, ograniczenia w montażu, brak możliwości stosowania zew. budynków.
- powłoki natryskowe - otrzymane przez nakładanie na powierzchnie stalowe zaprawy wymieszanej z wodą zarobową, zaprawa ma postać suchej mieszanki, złożonej z spoiwa mineralnego, wypełniacza oraz dodatków modyfikujących, dzielone na lekkie i ciężkie zależności od gęstości pozornej, ognioochronne tynki gipsowe nakłada się na podkład niepalny z siatki, jednolitej lub drucianej, ze względu na korozyjne działanie gipsu na stal, należy pokryć powierzchnie stalowe powłokami malarskimi, powierzchnie elementów wystawionych na działanie środowiska zabezpiecza się siatkami stalowymi podtynkowymi przytwierdzone przy pomocy szpilek stalowych i kapsli samozaciskowych. Plusy: szaroki zakres uzyskiwania klas odporności ogniowej, możliwość zabezpieczenia elementów o skomplikowanych kształtach, duża trwałość, stosowanie niektórych systemów na zewnątrz, szybkie tempo prowadzenia robót. Minusy: mało estetyczny wygląd, podatność na uszkodzenia mechaniczne, konieczność stosowania specjalistycznego sprzętu, duży ciężar zabezpieczenia.
- izolacje płytowe­ - wykonane z wyrobów gipsowych, mineralnych materiałów kompozytowych oraz wełny skalnej, duże znaczenie mają płyty gipsowo-kartonowe stosowane, płyty gipsowo-włóknowe można ciąć przy pomocy piły, wpijać gwoździe, stosować wkręty, lecz zawartość celulozy (drewnopochodne) obniża własności ogniowe niektórych płyt, płyty krzemianowo-wapniowe, o małej gęstości pozornej, stosowane są do wykonywania izolacji ogniochronnych skrzynkowych, wyroby silikatowo-cementowe, ciężkie i lekkie. Plusy: szeroki zakres klas odporności, łatwy montaż, szybkie tempo robót, duża trwałość na fizyczne zniszczenia. Minusy: podatność na uszkodzenia mechaniczne, ograniczenia w montażu - kształty, wrażliwość na wilgoś, brak możliwości stosowania na zewnątrz.
- systemy kombinowane - w przypadku budynku o wymaganej klasie odporności A lub B, występuje konieczności zapewniania klas odporności ogniowej konstrukcji R240 lub R120, zastosowanie farb pęczniejących jest wykluczone, i występuje konieczność zastosowania izolacji natryskowych, obudowy płyt na bazie spoiw mineralnych, płyt z wełny skalnej lub kombinacji tych systemów

Etapy analizy nośności konstrukcji budynku:
Na podstawie uzyskanych wcześniej pól temperatury w elementach 
konstrukcyjnych oraz kombinacji obciążeń oddziaływań mechanicznych 
w warunkach pożarku można ocenić zachowanie konstrukcji za pomocą jednej 
z trzech możliwych metod: 
• Analiza elementu, w której każdy element konstrukcji zostaje oceniony przez 
rozpatrzenie go w całkowitym oddzieleniu od innych elementów. Warunek 
połączenia z innymi elementami zostaje zastąpiony przez odpowiednie
warunki brzegowe. 
• Analiza części konstrukcji, w której część konstrukcji będzie bezpośrednio 
uwzględniona w ocenie przez zastosowanie odpowiednich warunków 
brzegowych, aby odzwierciedlić jej powiązania z innymi częściami konstrukcji. 
• Globalna analiza konstrukcji, w której cała konstrukcja będzie zastosowana 
w ocenie.