Poezje Adama Asnyka – „Do Młodych”
Poeta w swych utworach łączył romantyzm z pozytywizmem. W swych wierszach akceptował konieczność rozwoju nauk, wartość pracy organicznej, demonstrował energię „młodych”. Jednocześnie, będąc wielbicielem twórczości Słowackiego, wierzył w wielką rolę poety – przywódcy społeczeństwa, głosiciela praw objawionych. W rozwoju cywilizacji Asnyk widział kontynuację dokonań przeszłych pokoleń, stąd też godził w swej poezji tendencje współczesne z dorobkiem przeszłości.
„Dom Młodych”
Utwór ten jest swoistego rodzaju apelem do młodego pokolenia. Autor wzywa je do szukania „nowych, nieodkrytych dróg” oraz zgłębiania tajemnic świata i szukania prawdy. Zwraca uwagę aby nie zaprzepaszczać osiągnięć tradycji, lecz je szanować i na nich bazować podczas budowania nowego świata. Twierdzi, że każda epoka ma swoje zadanie, lecz zapomina o zadaniach poprzedników. Wzywa młodych do „niesienia wiedzy pochodni”, a więc pojawia się sygnał pozytywistycznej filozofii. Utwór ten nazywany jest manifestem pozytywistów, jest odpowiednikiem „Ody do młodości".