Akademia Górniczo- Hutnicza
im. Stanisława Staszica w Krakowie

PROJEKT INSTALACJE BUDOWLANE I ELEKTRYCZNE

Bernatek Karol
Budownictwo III

RA 2012/2013

Grupa I

Część I

Instalacja Wodociągowa

OPIS TECHNICZNY

Projekt instalacji wodociągowej wody zimnej i ciepłej został opracowany dla budynku jednorodzinnego z częściowym podpiwniczeniem oraz poddaszem użytkowym usytuowanego w Krakowie (strefa klimatyczna III).

Dane ogólne budynku

Dany obiekt został wykonany w technologii murowanej z betonu komórkowego. Stropy zostały wykonane z płyty żelbetowej. Ściany zewnętrzne zostały wykonane z bloczków YTONG (gr. 36,5 cm) i ocieplone styropianem (gr. 10cm) a ściany wewnętrzne konstrukcyjne z bloczków silikatowych SILKA (gr. 24 cm). Ściany wewnętrzne działowe wykonano z bloczków silikatowych SILKA (gr. 12 oraz 8 cm). Podłoga na gruncie – beton ocieplony wełną mineralną.

Budynek posiada dwie kondygnacje o wysokości 3,06 m, natomiast wysokość kondygnacji piwnicy wynosi 2,55 m (w świetle 2,30 m). Fundamenty budynku usytuowane są powyżej poziomu wody gruntowej. W budynku znajdują się pomieszczenia z zapotrzebowaniem na wodę, którymi są: kuchnia i łazienka na parterze, łazienka na poddaszu oraz kotłownia i pralnia w piwnicy.

Dla potrzeb projektowania przyjęto również:

- rzędna terenu wokół budynku + 230,00 [m]

- rzędna posadzki parteru + 230,33 [m]

- rzędna podłogi poddasza + 233,39 [m]

- rzędna posadowienia ławy fundamentowej + 227,03 [m]

- głębokość przemarzania gruntu h_z=1,00 [m]

- rzędna poziomu rur instalacyjnych + 228,40 [m]

Źródło zaopatrzenia budynku w wodę

Budynek posiada centralne zaopatrzenie w wodę pochodzące z przewodu miejskiej sieci wodociągowej o średnicy Ø150 mm, ułożonego w odległości 10 m od ściany budynku na głębokości 1,60 m pod powierzchnią terenu (poniżej głębokości przemarzania gruntu). Przyjęto dyspozycyjną wysokość ciśnienia wody - H = 30 m (0,3 MPa).

Instalacja wodociągowa

Instalację wodociągową stanowi sieć przewodów z dolnym rozdziałem wody, zasilanych bezpośrednio z przewodu wodociągowego za pomocą przyłącza wodociągowego o długości 10 m i średnicy Ø32 mm.

W piwnicy instalacja wyposażona będzie w zawory odcinające dopływ wody, wodomierz skrzydełkowy DN25, filtr z osadnikiem i izolator przepływów zwrotnych.

Woda ciepła będzie przygotowywana centralnie w węźle cieplnym (kocioł dwufunkcyjny wolnostojący: JUNKERS Ceraclass Excellence ZWC 28-3 MFA) znajdującym się w kotłowni w piwnicy (pomieszczenie 0.3).

Rys.1. Kocioł JUNKERS Ceraclass Excellence ZWC 28-3 MFA

Przewody instalacje wykonane będą z polipropylenu klasy PN 20 (ciepłe) i klasy PN 10 (zimne) o średnicach Ø16, Ø20, Ø25 i Ø32. Układ pomieszczeń pozwala na zasilenie całego budynku za pomocą jednego wody ciepłej i jednego pionu wody zimnej.

Wyposażenie poszczególnych pomieszczeń obejmuje następujące przybory sanitarne i urządzenia:

Tabela 1. Urządzenia i przybory sanitarne

Urządzenie	Ilość [szt.]
Umywalka	2
Wanna	1
Natrysk	1
Pralka automatyczna	1
Zmywarka do naczyń	1
Zlewozmywak	2
Miska ustępowa	2

Wyposażenie poszczególnych pomieszczeń i rozmieszczenie pionów wodociągowych zostało pokazane na rysunkach dołączonych do projektu (rys.: 1.1, 1.2, 1.3)

Przewody podłączeń instalacji wodociągowej prowadzone będą z odpowiednim spadkiem od zaworów czerpalnych w kierunku pionu wodociągowego, natomiast w piwnicy z takim samym spadkiem w kierunku przewodu sieci wodociągowej w celu umożliwienia odpowietrzenia instalacji.

Obliczenie instalacji wodociągowej

Do wykonania obliczeń instalacji sporządzono rysunki aksonometryczne (rys.: 1.4, 1.5 i 1.6) oraz schematy obliczeniowe (rys.: 1.7, 1.8).

1. Przepływ obliczeniowy wody ustalono ze wzoru:

gdzie:

q – przepływ obliczeniowy, [dm³/s];

Σq_n – suma normatywnych wpływów.

1. Wysokość strat ciśnienia w sieci wewnętrznej ustalono z tablic dla rur z PP.

2. Wysokość strat ciśnienia w obrębie wodomierza skrzydełkowego obliczono ze wzoru:

gdzie:

q – przepływ obliczeniowy wody, [m³/h];

q_max - maksymalny strumień objętości, [m³/h];

h_max - wysokość straty ciśnienia przy przepływie q_max

W wyniku szczegółowych obliczeń zestawionych w tabelach (tabela 2 i tabela 3) przedstawionych poniżej, ustalono, że wymagana wysokość ciśnienia wody wynosi 26,31 m i jest ona mniejsza od wysokości ciśnienia dyspozycyjnego sieci wodociągowej, która to wynosi 30 m. Zatem ciśnienie dyspozycyjne jest wystarczające do tego, aby budynek był zasilany bezpośrednio z sieci wodociągowej bez użycia pomp.

Tabela 2. Zestawienie danych hydraulicznego obliczania przewodów wody zimnej

Odcinek [-]	Długość odcinka L [m]	Suma qn na odcinku Σ qn (odc.) [-]	Suma qn od początku przewodu Σ qn [dm^3/s]	Przepływ obliczeniowy q [dm^3/s]	Średnica przewodu Dz x s [mm]	Obliczeniowa prędkość przepływu V [m/s]	Jednostkowa strata ciśnienia R [daP/m]	Wysokość straty ciśnienia ht L x R [m]	Suma współczynników oporów miejscowych Σζ [-]	Wysokość miejscowych strat ciśnienia Z [m]	Razem wysokość strat ciśnienia (L x R) + Z [m]
1-2	3,68	0,15	0,15	0,15	16x2,7	1,73	342,63	1,261	2,7	0,4040415	1,665
2-3	1,03	0,13	0,28	0,24	20x1,9	1,78	276,04	0,284	1,2	0,190104	0,474
3-5	0,15	0,07	0,35	0,29	20x1,9	1,46	181,23	0,027	3	0,31974	0,347
4-5	0,64	0,07	0,07	0,07	16x2,7	0,81	85,68	0,055	2,7	0,0885735	0,144
5-6	3,09	-	0,42	0,32	25x2,3	1,50	151,62	0,469	2,1	0,23625	0,705
9-10	0,46	0,07	0,07	0,07	16x2,7	0,81	85,68	0,039	0,9	0,0295245	0,069
8-9	1,05	0,07	0,14	0,14	16x2,7	1,61	301,79	0,317	1,2	0,155526	0,473
7-8	2,61	0,15	0,29	0,25	20x1,9	1,86	297,35	0,776	2,1	0,363258	1,139
11-12	1,21	0,07	0,07	0,07	16x2,7	0,81	85,68	0,104	0,9	0,0295245	0,134
7-11	0,08	0,15	0,22	0,21	20x1,9	1,56	215,85	0,017	2,4	0,292032	0,309
6-7	0,30	-	0,51	0,36	25x2,3	1,69	188,35	0,057	2,1	0,2998905	0,357
6-13	0,88	0,13	0,13	0,13	16x2,7	1,50	263,42	0,232	1,4	0,1575	0,390
6-14	2,63	-	1,06	0,56	32x3,0	1,61	127,56	0,335	2,1	0,2721705	0,607
17-18	0,42	0,07	0,07	0,07	16x2,7	0,81	85,68	0,036	0,9	0,0295245	0,066
15-17	0,36	0,07	0,14	0,14	16x2,7	1,61	301,79	0,109	2,7	0,3499335	0,459
15-16	0,43	0,25	0,25	0,23	20x1,9	1,71	255,20	0,110	2,7	0,3947535	0,505
14-15	2,91	-	0,39	0,31	25x2,3	1,22	99,61	0,290	1,8	0,133956	0,424
19-20	1,65	-	0,79	0,47	32x3,0	0,94	46,13	0,076	2,1	0,092778	0,169
14-19	0,59	-	1,45	0,67	32x3,0	1,32	84,00	0,050	1,8	0,156816	0,207
19-21	1,72	-	2,24	0,84	32x3,0	1,70	131,86	0,227	0,9	0,13005	0,357
Σ L	25,89						Σ ht	4,871	Σ hm	4,1259465	-
Σ ht + Σ hm	8,977
Wysokość strat ciśnienia dla wodomierza hw	1,95
Wysokość ciśnienia przed baterią czerpalną hz	10,00
	Wysokość geometryczna hg	5,36
	Σ	26,31
Wymagana wysokość ciśnienia wody	27

Tabela 3. Zestawienie danych hydraulicznego obliczania przewodów wody ciepłej

Odcinek [-]	Długość odcinka L [m]	Suma qn na odcinku Σ qn (odc.) [-]	Suma qn od początku przewodu Σ qn [dm^3/s]	Przepływ obliczeniowy q [dm^3/s]	Średnica przewodu Dz x s [mm]	Obliczeniowa prędkość przepływu V [m/s]	Jednostkowa strata ciśnienia R [daP/m]	Wysokość straty ciśnienia ht L x R [m]	Suma współczynników oporów miejscowych Σζ [-]	Wysokość miejscowych strat ciśnienia Z [m]	Razem wysokość strat ciśnienia (L x R) + Z [m]
1-2	4,75	0,15	0,15	0,15	20x3,4	1,11	116,69	0,554	2,7	0,1663335	0,720
2-4	0,20	0,07	0,22	0,21	20x3,4	1,56	215,85	0,043	2,7	0,328536	0,372
3-4	0,60	0,07	0,07	0,07	16x2,7	0,81	85,68	0,051	2,7	0,0885735	0,140
4-5	3,09	-	0,29	0,25	25x4,2	1,17	96,47	0,298	2,1	0,1437345	0,442
7-8	0,46	0,07	0,07	0,07	16x2,7	0,81	85,68	0,039	0,9	0,0295245	0,069
6-7	3,35	0,07	0,14	0,14	20x3,4	1,04	102,94	0,345	2,1	0,113568	0,459
9-10	1,21	0,07	0,07	0,07	16x2,7	0,81	85,68	0,104	0,9	0,0295245	0,134
6-9	0,26	0,15	0,22	0,21	20x3,4	1,56	215,85	0,056	2,1	0,255528	0,312
5-6	0,21	-	0,36	0,29	25x4,2	1,36	126,55	0,027	0,9	0,083232	0,110
5-11	2,56	-	0,65	0,42	25x4,2	1,97	250,49	0,641	2,1	0,4074945	1,048
12-13	0,42	0,07	0,07	0,07	16x2,7	0,81	85,68	0,036	0,9	0,0295245	0,066
11-12	3,62	0,07	0,14	0,14	20x3,4	1,04	102,94	0,373	1,8	0,097344	0,470
11-14	1,89	-	0,79	0,47	32x5,4	1,38	98,05	0,185	1,8	0,171396	0,356
Σ L	22,62						Σ ht	2,752	Σ hm	1,9443135	-
Σ ht + Σ hm	4,696
Wysokość strat ciśnienia dla wodomierza hw	0,61
Wysokość ciśnienia przed baterią czerpalną hz	10,00
	Wysokość geometryczna hg	5,36
	Σ	20,67
Wymagana wysokość ciśnienia wody	21

Część II

Instalacja Kanalizacyjna

OPIS TECHNICZNY

Projekt instalacji kanalizacyjnej został opracowany dla budynku mieszkalnego, jednorodzinnego z częściowym podpiwniczeniem oraz poddaszem użytkowym usytuowanego w Krakowie.

Dane ogólne budynku

Wysokość kondygnacji przyjęto tak samo jak dla instalacji wodociągowej (część I projektu).

Ponadto dla potrzeb projektowych przyjęto również:

- rzędna terenu wokół budynku + 230,00 [m]

- rzędna posadzki parteru + 230,33 [m]

- rzędna podłogi I kondygnacji + 233,39 [m]

- rzędna posadowienia ławy fundamentowej + 227,03 [m]

- głębokość przemarzania gruntu h_z=1,00 [m]

Instalacja kanalizacyjna

Instalacja kanalizacyjna obejmująca jeden pion będzie odprowadzać ścieki bytowo – gospodarcze z budynku poprzez przykanalik do kanału sieci kanalizacyjnej ogólnospławnej. Średnica kanału jest równa Ø0,5 m, a rzędna dna kanału w miejscu połączenia przykanalika wynosi + 226,26 m

Przykanalik wykonany będzie z rur PVC o średnicy Ø0,15 m ze spadkiem 7 %. Na przykanaliku zaprojektowano studzienkę rewizyjną z kręgów betonowych o średnicy Ø1 m. Instalacja wykonana będzie z przewodów PCV o średnicach Ø0,05 m, Ø,1 m i Ø0,125 m, łączonych kielichowo z uszczelnieniem w postaci uszczelki gumowej. Piony kanalizacyjne o średnicy Ø0,1 m wychodzić będą ponad dach z zakończeniem w postaci rury wywiewnej o średnicy Ø0,15 m.

Wyposażenie poszczególnych pomieszczeń obejmuje następujące przybory:

Tabela 4. Urządzenia i przybory sanitarne

Urządzenie	Ilość [szt.]
Umywalka	2
Wanna	1
Natrysk	1
Pralka automatyczna	1
Zmywarka do naczyń	1
Zlewozmywak	2
Miska ustępowa	2

Rozmieszczenie poszczególnych przyborów sanitarnych i pionu kanalizacyjnego w pomieszczeniach zostało pokazane na rysunkach dołączonych do projektu (rys.: 2.1, 2.2, 2.3)

Poziome przewody kanalizacyjne prowadzone będą z odpowiednim spadkiem w podłogach budynku oraz poniżej podłogi w piwnicy. Instalację kanalizacyjną zaprojektowano zgodnie z obowiązującymi normami i wiedzą techniczną dotyczącą projektowania instalacji budowlanych.

Obliczenia instalacji kanalizacyjnej

Tabela 5. Zestawienie spadków głównego przewodu odpływowego i przykanalika

Punkt odcinka	Długość odcinka L [m]	Spadek i [%]	Różnica wysokości [m]	Rzędna punktu	Średnica D [m]
początkowy	końcowy				początkowego
1	2	2,99	2	0,0598	227,03
2	3	2,12	2	0,0424	226,9702
3	4	4,39	2	0,0878	226,9278
4	5	8,31	7	0,5817	226,84

W celu wyznaczenia średnic przewodów odpływowych pod budyniem oraz średnicy przykanalika wyznaczono przepływ obliczeniowy ścieków:

gdzie:

K – odpływ charakterystyczny, zależny od przeznaczenia; dla budynków mieszkalnych K=0,5 [dm³/s];

AW_s – równoważnik odpływu, zależny od rodzaju podłączonego przyboru.

Do obliczeń wykorzystano następujące wartości równoważników:

Tabela 6. Wartości równoważników odpływu dla urządzeń

Urządzenie	Wartość AWs
Zlewozmywak	1
Zmywarka	1
Miska ustępowa	2,5
Wanna	1
Natrysk	1
Pralka automatyczna	1
Umywalka	0,5

Wyniki Hydraulicznego obliczenia przewodu odpływowego i przykanalika zestawiono w tabeli 7.

Tabela 7. Wyniki hydraulicznych obliczeń przewodu odpływowego i przykanalika

Odcinek	Suma AWs na odcinku Σ AWs	Suma AWs od początku przewodu Σ AWs	Przepływ obliczeniowy q [dm^3/s]	Średnica przewodu D [m]	Spadek przewodu i [%]
przewodu odpływowego	przykanalika
1-2		10	10	1,58	0,100
2-3		2	12	1,73	0,100
3-4		-	12	8,084	0,125
	4-5	-	12	8,084	0,150

Przepływ obliczeniowy dla odcinka ścieków bytowo-gospodarczych q = 1,72 [dm³/s] nie przekracza dopuszczalnej wartości q_dop = 4 [dm³/s]. W związku z tym zaprojektowano średnicę pionów oraz kanału odpływowego D = 0,1 [m]. Odcinek ten przechodzi następnie w kanalizację ogólnospławną, dla której przepływ obliczeniowy q = 8,084 [dm³/s] powoduje iż średnica kanału odpływowego musi zostać zwiększona do D = 0,125 [m] a średnica przykanalika zgodnie z normą wynosić będzie D = 0,15 [m].

Odprowadzenie ścieków opadowych

W projekcie wykorzystano rynny oraz rury spustowe systemu odwodnieniowego RHEINZINK wykonane z tworzywa sztucznego. Rynny zamocowane będą pod okapem połaci dachowej, ze spadkiem ok. 0,5 % w kierunku rur spustowych mocowanych przy ścianie budynku.

Ścieki opadowe spływają za pośrednictwem rur spustowych wyposażonych w rewizję przesuwną do kanalizacji ogólnospławnej. W projekcie przyjęto rynny o średnicy Ø0,125 m oraz piony o średnicy Ø0,07 m rozstawione na rogach ścian budynku.

Przepływ obliczeniowy ścieków deszczowych ustalono ze wzoru:

gdzie:

Ψ – współczynnik spływu; dla dachu o nachyleni powyżej 15⁰ Ψ = 1,0;

A – powierzchnia odwadniania, [m²]; A = 211,8 [m²];

I – miarodajne natężenie deszczu, [dm³/(s*ha)]; I = 300 [dm³/(s*ha)];.

Przepływ obliczeniowy w przewodach odpływowych i podłączeniach kanalizacji ogólnospławnej:

Część III

Instalacja Gazowa

OPIS TECHNICZNY

Instalacja gazowa została zaprojektowana dla domu jednorodzinnego z częściowym podpiwniczeniem zlokalizowanego w Krakowie. Instalacja gazu ma być zasilana przez przyłącze o średnicy Ø32 mm z gazociągu ulicznego niskoprężnego o średnicy Ø150 mm, ułożonego na głębokości 1,50 m znajdującego się w odległości 10 m od budynku.

Główny kurek gazowy oraz gazomierz znajdują się w szafce gazowej o wymiarach 50×55×25 cm na zewnętrznej ścianie budynku. Szafka usytuowana jest na wysokości 1,0 m nad poziomem terenu oraz w odległości 0,86 m i 1,38 m od najbliższych okien. Schemat doprowadzenia przewodów gazu oraz jego rozprowadzenie po poszczególnych pomieszczeniach budynku pokazano na rysunkach załączonych do projektu (rys nr: 3.1, 3.2)

Prowadzenie przewodów

Przewody zaprojektowano w postaci rur stalowych bez szwu o średnicach: 15 mm i 20 mm. Przewody należy prowadzić po wierzchu ściany w odległości 2 cm od ściany ze spadkiem 4 ⁰/₀₀ w kierunku dopływu gazu. Umocowane są na uchwytach rozmieszczonych w odległości 2,0 m. Poszczególne odcinki należy łączyć przez spawanie acetylenowo-tlenowe i zabezpieczyć przed korozją malowaniem farbami antykorozyjnymi nawierzchniowymi dopuszczonymi do malowania stali. Przewody gazowe należy układać nad przewodami wody oraz prądu przy zachowaniu odległości:

1. 10 cm od pionowych przewodów wodno - kanalizacyjnych i centralnego ogrzewania;

2. 15 cm od poziomych przewodów wodno-kanalizacyjnych i centralnego ogrzewania ( nad tymi przewodami);

3. 10 cm od nie uszczelnionych puszek instalacji elektrycznej;

4. 20 cm od równoległych przewodów telekomunikacyjnych;

5. 60 cm od urządzeń iskrzących się.

Przy przejściach przez przegrody konstrukcyjne (ściany, stropy) przewody należy prowadzić w rurkach ochronnych, które powinny wystawać po 10 mm z każdej strony przegrody. Przewodów nie wolno prowadzić pod podłogami.

Odbiorniki gazowe

Projekt przewiduje montaż następujących odbiorników gazu:

Tabela 8. Urządzenia podłączone do instalacji gazowej

Rodzaj aparatu gazowego	Ilość sztuk
Kuchenka gazowa czteropalnikowa z gazowym piekarnikiem	1
Kocioł dwufunkcyjny gazowy	1

Warunki wentylacji pomieszczeń i odprowadzenia spalin

Pomieszczenie kotłowni, w której montowany będzie kocioł gazowy posiada dwa przewody kominowe: spalinowy oraz kanał wentylacji grawitacyjnej 14 x 14 cm wyprowadzane bezpośrednio na zewnątrz budynku (wlot zakończony kratką wentylacyjną zewnętrzną, a wylot doprowadzony w okolice kotła z zakończeniem kratką wentylacyjną wewnętrzną).

Część IV

Instalacja Centralnego Ogrzewania

OPIS TECHNICZNY

Projekt instalacji centralnego ogrzewania został opracowany dla budynku mieszkalnego jednorodzinnego z podpiwniczeniem usytuowanego w Krakowie. W piwnicy budynku jedno z pomieszczeń (pomieszczenie nr 0.3) zostało przeznaczone na kotłownię. W pomieszczeniu tym znajduje się kocioł grzewczy, dwufunkcyjny, stojący, firmy JUNKERS o mocy cieplnej równej 28 kW do instalacji centralnego ogrzewania. Paliwem zasilającym dany kocioł jest gaz ziemny z miejskiej instalacji gazowej. Na wyposażenie kotła składa się pompa obiegowa c.o. i c.w.u. oraz zbiorcze naczynie przeponowe.

Instalacja c.o wykonana zostanie z rur i łączników z PP-3 Hydro-Plast oraz wodnych grzejników konwekcyjnych firmy CONVECTOR z zasilaniem dolnym.

Parametry obliczeniowe środowiska

Budynek jest zlokalizowany w III strefie klimatycznej (Kraków), co odpowiada w/g normy PN-82/B-02403 zewnętrznej temperaturze obliczeniowej –20^oC.

Parametry obliczeniowe powietrza wewnętrznego

Obliczeniowe wartości temperatury powietrza wewnętrznego przyjmowane do obliczeń zapotrzebowania na moc cieplną zostały przyjęte w/g PN-82/B-02402 i zaznaczone są na poszczególnych rysunkach załączonych do projektu, na których przedstawione jest również rozmieszczenie grzejników w pomieszczeniach budynku (rys nr: 4.1, 4.2, 4.3). Rozwinięcie instalacji całego budynku pokazane zostało na rysunku nr 4.4.

Dobór obudowy budynku i jej obliczenia ciepłotechniczne

Dla projektowanego budynku wybrano następujące materiały budowlane:

1. Ściany zewnętrzne dwuwarstwowe z bloczków betonu komórkowego YTONG PP2/0,4 S+GT gr. 36,5 cm ocieplone styropianem EPS 70;

2. Ściany wewnętrzne konstrukcyjne bloczków silikatowych SILKA E24 gr. 24cm;

3. Ściany wewnętrzne konstrukcyjne bloczków silikatowych SILKA E24 gr. 24cm;

4. Ściany wewnętrzne działowe z bloczków silikatowych SILKA E12 i E8 gr. 12 i 8 cm;

5. Podłoga na gruncie z betonu gr. 15cm ocieplona wełną mineralną STROPROCK;

6. Strop wykonany z płyty żelbetowej o gr. 15 cm ocieplony polistyrenem ekstrudowanym ROOFMATE SL-A;

7. Dach dwuspadowy konstrukcji drewnianej jętkowej pokryty dachówką cementową Braas.

Obliczanie strat ciepła budynku

Zapotrzebowanie na moc cieplną dla ogrzewanych pomieszczeń oblicza się zgodnie z normą PN-EN ISO 6946:2008 „Komponenty budowlane i elementy budynku - Opór cieplny i współczynnik przenikania ciepła – Metoda obliczania” oraz PN-B-03406:1994 „Ogrzewnictwo – Obliczanie zapotrzebowania na ciepło pomieszczeń o kubaturze do 600 m³”. Obliczenie zapotrzebowania na ciepło składa się z obliczenia strat ciepła przez przenikanie, obliczenia strat ciepła na wentylację oraz z obliczenia ciepła na ogrzewanie powietrza zewnętrznego dopływającego do pomieszczeń.

Zapotrzebowanie na moc cieplną dla ogrzewania pomieszczenia:

Zapotrzebowanie na moc cieplną dla pomieszczenia określa się zależnością:

[W]

gdzie:

Q_p – straty ciepła przez przenikanie, [W];

Q_w – zapotrzebowanie na ciepło do wentylacji, [W];

d₁ – dodatek do strat ciepła przez przenikanie dla wyrównania wpływu niskich temperatur powierzchni przegród chłodzących pomieszczenia;

d₂ – dodatek do strat ciepła przez przenikanie uwzględniający skutki nasłonecznienia przegród i pomieszczeń.

1. Straty ciepła przez przenikanie przez przegrodę budowlaną wyznacza się ze wzoru:

[W]

Q_p - straty ciepła poszczególnych przegród lub ich części, dla których obliczeniowy współczynnik przenikania ciepła ma jednakową wartość, [W].

[W]

gdzie:

U - współczynnik przenikania ciepła przez i-tą przegrodę, [W/(m²*K)];

t _i - obliczeniowa temperatura powietrza w pomieszczeniu, [ºC];

t_o -obliczeniowa temperatura w przestrzeni przyległej do danej przegrody, [ºC];

A _i - pole powierzchni przegrody lub jej części, [m²].

1. Zapotrzebowanie na ciepło do wentylacji wyznacza się ze wzoru:

gdzie:

V – kubatura pomieszczenia, [m³];

t_i – obliczeniowa temperatura w pomieszczeniu, [⁰C];

t_e – obliczeniowa temperatura powietrza zewnętrznego, [⁰C].

Obliczanie współczynnika przewodzenia ciepła przegrody

1. Opór cieplny przegrody:

[m²*K/W]

gdzie:

d – grubość warstwy, [m];

λ – obliczeniowa wartość współczynnika przewodzenia ciepła materiału przegrody, [W/(m*K)].

1. Współczynnik przenikania ciepła bez uwzględnienia mostków cieplnych:

[W/(m²*K)]

gdzie:

R_i, R _e - jednostkowe opory przejmowania ciepła zależne od kierunku

strumienia cieplnego (odczytane z PN-EN ISO 6946:2008), [m²*K/W];

R – jednostkowy opór przewodzenia ciepła przez przegrodę.

1. Współczynnik przenikania ciepła z uwzględnieniem mostków cieplnych:

[W/(m²*K)]

ΔU = 0,05 – ściany zewnętrzne z otworami okiennymi i drzwiowymi.

Współczynnik przewodzenia ciepła dla przegród w projekcie:

1. Ściana zewnętrzna

R = 5,358 [m²K/W]

R= 0,12 [m²K/W]

R= 0,04 [m²K/W]

U = 0,181 [W/m²K]

Tabela 9. Ściana zewnętrzna

L.p.	Materiał przegrody	λ [W/mK]	Grubość warstwy d [m]	Opór przewodzenia ciepła R [m²K/W]	Współczynnik przenikania ciepła U [W/m^2K]
1	Tynk wapienny wewnętrzny	0,700	0,015	0,021	0,181
2	Bloczek YTONG PP2/0.4S+GT	0,110	0,365	3,318
3	Styropian EPS 70	0,040	0,080	2,000
5	Tynk cementowo-wapienny	0,820	0,015	0,018
	Całkowita gr. ściany	0,475	Σ = 5,358

1. Ściana wewnętrzna konstrukcyjna

R = 0,360 [m²K/W]

R _i = 0,12 [m²K/W]

R _e = 0,04 [m²K/W]

U = 1,924 [W/m²K]

Tabela 10. Ściana wewnętrzna konstrukcyjna

L.p.	Materiał przegrody	λ [W/mK]	Grubość warstwy d [m]	Opór przewodzenia ciepła R [m²K/W]	Współczynnik przenikania ciepła U [W/m^2K]
1	Tynk wapienny wewnętrzny	0,70	0,015	0,021	1,924
2	Bloczek SILKA E24	0,75	0,240	0,320
3	Tynk cementowo-wapienny	0,82	0,015	0,018
	Całkowita gr. Ściany	0,270	Σ = 0,360

1. Ściana wewnętrzna działowa

R = 0,200 [m²K/W]

R _i = 0,12 [m²K/W]

R _e = 0,04 [m²K/W]

U = 2,780 [W/m²K]

Tabela 11. Ściana wewnętrzna działowa

L.p.	Materiał przegrody	λ [W/mK]	Grubość warstwy d [m]	Opór przewodzenia ciepła R [m²K/W]	Współczynnik przenikania ciepła U [W/m^2K]
1	Tynk wapienny wewnętrzny	0,70	0,015	0,021	2,780
2	Bloczek SILKA E12	0,75	0,120	0,160
3	Tynk cementowo-wapienny	0,82	0,015	0,018
	Całkowita gr. ściany	0,15	Σ = 0,200

1. Strop

R = 0,987 [m²K/W]

R _i = 0,17 [m²K/W]

R _e = 0,04 [m²K/W]

U = 0,835 [W/m²K]

Tabela 12. Strop międzypiętrowy

L.p.	Materiał przegrody	λ [W/mK]	Grubość warstwy d [m]	Opór przewodzenia ciepła R [m²K/W]	Współczynnik przenikania ciepła U [W/m^2K]
1	Parkiet mozaikowy	0,220	0,020	0,091	0,835
2	Płyta żelbetowa + wyrównanie	1,700	0,170	0,100
4	Polistyren ekstrudowany	0,045	0,035	0,778
5	Tynk cementowo-wapienny	0,820	0,015	0,018
	Całkowita gr. stropu	0,24	Σ = 0,987

1. Posadzka na gruncie

R = 0,869 [m²K/W]

R _i = 0,17 [m²K/W]

R _e = 0,04 [m²K/W]

U = 0,927 [W/m²K]

Tabela 13. Posadzka na gruncie

L.p.	Materiał przegrody	λ [W/mK]	Grubość warstwy d [m]	Opór przewodzenia ciepła R [m²K/W]	Współczynnik przenikania ciepła U [W/m^2K]
1	Gładź cementowa	0,820	0,030	0,037	0,927
2	Wełna Mineralna Stroprock	0,041	0,030	0,732
3	Izolacja przeciwwodna i przeciwwilgociowa	0,400	0,005	0,013
4	Płyta żelbetowa	1,70	0,150	0,088
	Całkowita gr. posadzki	0,215	Σ = 0,869

1. Dach

R = 4,360 [m²K/W]

R _i = 0,17 [m²K/W]

R _e = 0,04 [m²K/W]

U = 0,219 [W/m²K]

Tabela 14. Dach

L.p.	Materiał przegrody	λ [W/mK]	Grubość warstwy d [m]	Opór przewodzenia ciepła R [m²K/W]	Współczynnik przenikania ciepła U [W/m^2K]
1	Dachówka cementowa	0,750	0,020	0,027	0,219
2	Folia dachowa	0,180	0,005	0,028
3	Wełna Mineralna Granrock	0,0430	0,180	4,186
4	Paroizolacja	0,180	0,002	0,011
5	Płyta gipsowo kartonowa	0,230	0,025	0,109
	Całkowita gr. dachu	0,24	Σ = 4,360

1. Stolarka

Tabela 15. Stolarka

Lp.	Nazwa	Współczynnik przenikania ciepła U [W/m^2K]
1	Drzwi wewnętrzne	2,5
2	Drzwi zewnętrzne	2
3	Okno	2

Straty przez przenikanie dla wybranego pomieszczenia

Straty przenikania ciepła obliczono w pomieszczeniu nr 1.4 - pokój znajdujący się na parterze budynku.

Tabela 16. Dane pomieszczenia

Położenie budynku	Kraków – III strefa klimatyczna = -20˚C
Przeznaczenie pomieszczenia	Pokój = 20˚C
Wysokość pomieszczenia	2,81 m
Powierzchnia pomieszczenia	12,3 m²
Kubatura pomieszczenia	V = 34,563 m^3
Działanie instalacji grzewczej	bez przerwy
Okno	1,5×1 m
Drzwi	0,9×2,0 m

Straty ciepła pomiędzy pokojem, holem i pokojem dziennym wynoszą 0 gdyż są to pomieszczenia o tej samej temperaturze obliczeniowej.

Na poddaszu znajduje się sypialnia, której temperatura obliczeniowa równa jest 20⁰C dlatego różnica temperatur równa jest 0 a w związku z tym nie występuje przepływ ciepła przez strop nad pokojem.

Strata ciepła występuje natomiast przez podłogę na gruncie w związku z tym pomieszczenie należy podzielić na dwie strefy i straty obliczyć oddzielnie dla każdej strefy.

Strefę pierwszą stanowi pas gruntu o szerokości 1 m przyległy do ścian zewnętrznych (przy czym obszary nakładania się pasów, w narożach, należy liczyć podwójnie). Strefę drugą stanowi pozostała powierzchnia podłogi.

Straty ciepła strefy pierwszej oblicza się wg wzoru:

[W]

gdzie:

U - współczynnik przenikania ciepła przez przegrodę, [W/(m²*K)];

t _i - obliczeniowa temperatura powietrza w pomieszczeniu, [ºC];

t_o -obliczeniowa temperatura w przestrzeni przyległej do danej przegrody, [ºC];

A - pole powierzchni pierwszej strefy, [m²].

Straty ciepła strefy drugiej oblicza się ze wzoru:

[W]

gdzie:

U - współczynnik przenikania ciepła przez i-tą przegrodę, [W/(m²*K)];

t _i - obliczeniowa temperatura powietrza w pomieszczeniu, [ºC];

t_g – obliczeniowa, dla drugiej strefy podłogi, temperatura gruntu równa 8°C dla wszystkich stref klimatycznych Polski, [ºC];

A - pole powierzchni drugiej strefy, [m²].

1. Straty ciepła przez przenikanie:

Tabela 17. Zestawienie strat ciepła przez przenikanie dla pokoju.

L.p.	Rodzaj przegrody	U [W/(m^2K)]	A [m^2]	ti [^0C]	te [^0C]	Q0 [W]
1	Ściana zewnętrzna północna	0,181	7,96	20	-20	57,5989
2	Ściana zewnętrzna zachodnia	0,181	3,92	20	-20	28,3804
3	Ściana wewnętrzna zachodnia	1,924	8,70	20	16	66,9317
4	Okno	2	1,5	20	-20	120
5	Podłoga na gruncie strefa I	0,927	3,83	20	-20	141,972
6	Podłoga na gruncie strefa II	0,927	8,47	20	8	94,2336
Qp = ΣQ0	509,117

1. Dodatki do strat ciepła przez przegrodę:

d₁ = 0,15

d₂ = 0

1. Zapotrzebowanie na ciepło wentylacji:

2. Obliczeniowe zapotrzebowanie pomieszczenia na ciepło:

W tabeli poniżej zestawiono obliczeniowe zapotrzebowanie pomieszczenia na ciepło dla wszystkich pomieszczeń w budynku:

Tabela 18

Lp.	Rodzaj pomieszczenia	T [°C]	Q[W]
0.1	Klatka schodowa	16	346,61
0.2	Komunikacja	16	141,33
0.3	Kotłownia	16	428,68
0.4	Pralnia	16	273,58
0.5	Sala sportowa	20	2456,21
1.1	Wiatrołap	12	-14,11
1.2	Klatka schodowa	16	151,19
1.3	Garaż	16	1371,09
1.4	Pokój	20	669,26
1.5	Pokój dzienny	20	1805,68
1.6	Hol	20	167,70
1.7	Kuchnia	20	568,01
1.8	Spiżarka	16	-28,99
1.9	Łazienka	25	359,20
2.1	Klatka schodowa	16	151,19
2.2	Pokój I	20	1242,33
2.3	Pokój II	20	858,04
2.4	Pokój III	20	1253,73
2.5	Pokój IV	20	819,22
2.6	Łazienka	25	1120,80
2.7	Przedpokój	20	210,58

Dobór grzejnika

1. Powierzchnia ogrzewalna grzejnika konwekcyjnego obliczana jest ze wzoru:

gdzie:

Q_g – obliczeniowa wydajność cieplna, [W];

U – współczynnik przenikania ciepła przez ściankę grzejnika, [W/(m²*K)];

Δt_g – średnia arytmetyczna różnica temperatur, [K];

ε – współczynnik korygujący.

gdzie:

Q – obliczeniowe zapotrzebowanie na moc cieplną pomieszczenia

β_t – współczynnik uwzględniający zastosowanie zaworu termostatycznego;

β_u – współczynnik uwzględniający wpływ usytuowania grzejnika;

β_p – współczynnik uwzględniający sposób włączenia grzejnika;

β_o – współczynnik uwzględniający wpływ obudowy.

1. Współczynnik przenikania ciepła dla grzejnika wyznacza się ze wzoru:

gdzie:

c, m, a – parametry stałe dla danego typu grzejnika;

Δt_g – średnia arytmetyczna różnic temperatur, [⁰C];

m – strumień masy czynnika grzejnego, [kg/h].

gdzie:

t_z – obliczeniowa temperatura wody zasilającej grzejnik, [⁰C];

t_p – obliczeniowa temperatura wody powrotnej z grzejnika, [⁰C];

t_i – obliczeniowa temperatura w pomieszczeniu, [⁰C].

1. Współczynnik krygujący ε w funkcji ilorazu końcowej i początkowej różnicy temperatur oraz wykładnika charakterystyki cieplnej grzejnika m wyznaczany jest na podstawie

Do doboru grzejników dla pomieszczeń w projekcje wykorzystano program dostępny na stronie producenta zastosowanych grzejników CONVECTOR.

W danym pomieszczeniu nr 1.4 należy zainstalować grzejnik CONVECTOR GC 4/7 o łącznej mocy cieplnej równej 834 W i wymiarach 700 x 400 x 110 mm.

Łączne zapotrzebowanie na ciepło dla wszystkich pomieszczeń w budynku wyniosło 12128,4906 W. Należy jednak wziąć pod uwagę również potrzebę podgrzania wody użytkowej. Dlatego biorąc pod uwagę te czynniki w budynku zastosowano kocioł o mocy cieplnej 28 kW.

Kocioł c.o. (opalany paliwem gazowym) należy wyposażyć w pełnoskokowy zawór bezpieczeństwa bezpośredniego działania. Dobrano przedstawiony poniżej kocioł grzewczy dwufunkcyjny, stojący, firmy JUNKERS model: Ceraclass Excellence ZWC 28-3 MFA o mocy cieplnej równej 28 kW z wbudowanym zasobnikiem ze stali nierdzewnej.

Tabela 19. Dane techniczne kotła

Moc grzewcza [kW]	28
Wymiary (wys. x szer. x głęb.) [mm]	850 x 440 x 370
Maksymalna moc dla c.w.u. [kW]	28,1
Zakres regulacji temperatury c.w.u. [C]	40-60
Maksymalne ciśnienie c.o. [bar]	3,0
Maksymalne ciśnienie c.w.u. [bar]	10,0
Minimalne ciśnienie przepływu [bar]	0,2
Zapłon elektroniczny	tak

Część V

Instalacja Wentylacyjna

OPIS TECHNICZNY

Projekt instalacji wentylacyjnej został opracowany dla domku jednorodzinnego z częściowym podpiwniczeniem znajdującego się w Krakowie (III strefa klimatyczna). W domu zastosowano wentylację grawitacyjną regulowaną.

System wentylacji

Układ funkcjonalny pomieszczeń w budynku wymaga zastosowania trzech kominów, do których podłączone zostanie siedem przewodów wentylacyjnych, dwa kanały spalinowy oraz jeden kanał dymowy. Rozmieszczenie pionów wentylacyjnych, przekroje i rzuty bloków kanałów: wentylacyjnych, spalinowego i dymowego przedstawione zostały na rysunkach załączonych do projektu (rys. nr: 5.1, 5.2, 5.3, 5.4).

Układ wentylacji mieszkania powinien zapewniać co najmniej:

1. doprowadzanie powietrza zewnętrznego do pokojów mieszkalnych oraz kuchni z oknem zewnętrznym;

2. usuwanie powietrza zużytego z kuchni, łazienki oraz ewentualnego pomocniczego pomieszczenia bezokiennego (składzik, garderoba).

Natomiast pomieszczenia, w których przewiduje się zainstalowanie aparatów gazowych musza spełniać następujące warunki:

1. ciągła wymiana powietrza przez zainstalowanie kratek wentylacyjnych na czynnym kanale;

2. wysokość pomieszczenia nie powinna być mniejsza niż 2,2 m;

Pomieszczenie z zainstalowanym kotłem gazowym powinno:

1. posiadać wentylację zapewniająca przynajmniej trzykrotną wymianę powietrza w ciągu godziny;

2. posiadać czynną powierzchnię otworów nawiewnych 4,3 cm²/kW zainstalowanej mocy lecz nie mniej niż 150 cm² dla kotłów o mocy do 15 kW;

3. otwór wentylacji nawiewnej powinien być umieszczony nie wyżej niż 0,5 m nad posadzką;

4. czynna powierzchnia otworów wywiewnych powinna odpowiadać połowie powierzchni otworów nawiewnych;

5. przewody wentylacyjne nie mogą mieć poza kotłownią żadnych otworów oprócz właściwego wylotu.

Ponadto w/g PN-89/B-10425:

1. Przewody dymowe należy prowadzić od otworów wycierowych do wylotów komina lub nasady kominowej. Dolna krawędź otworu wycierowego przewodów z palenisk usytuowanych w pomieszczeniach, w których znajduje się wlot, powinna znajdować się na wysokości 0,3 m od podłogi. Otwory wycierowe powinny być łatwo dostępne, mieć osadnik na sadze i być zamknięte szczelnymi drzwiczkami;

2. Przewody spalinowe należy prowadzić od otworów rewizyjnych do wylotu komina lub nasady kominowej. Otwory rewizyjne powinny znajdować się na poziomie 0,4 m poniżej wlotu do przewodu;

3. Przewody wentylacyjne należy prowadzić od wlotu do wylotu komina. W kominach powinny być wykonane boczne otwory wylotowe. Dopuszcza się wykonywanie górnych otworów wylotowych, pod warunkiem stosowania nasad blaszanych nad wylotem.

Obliczenie systemu wentylacji dla wybranego pomieszczenia

Obliczenia wentylacyjne łazienki (pomieszczenie nr 1.9) znajdującej się na parterze.

Dopływ powietrza wewnętrznego do łazienki jest zapewniony przez otwory w dolnych częściach drzwi oraz szczeliny pomiędzy dolną krawędzią drzwi a podłogą lub progiem, których sumaryczny przekrój netto wynosić 200 cm².

Odpływ powietrza z łazienki został zapewniony przez otwory wywiewne, usytuowane w górnej części ściany i przyłączone do pionowych przewodów wentylacji grawitacyjnej.

1. Strumień powietrza dla łazienki przyjęto zgodnie z normą PN-83/B-03430 „Wentylacja w budynkach mieszkalnych zamieszkania zbiorowego i użyteczności publicznej – Wymagania”:

2. Wysokość kanału jest równa :

3. Kubatura pomieszczenia (powierzchnia – 2,2 m², wysokość w świetle – 2,81 m)

4. Gęstość powietrza wyliczono ze wzoru:

dla:

t_z – -20, [⁰C ] (III strefa klimatyczna);

t_w – +25, [⁰C] (PN-82/B-02402 – łazienka).

Ostatecznie:

1. Nadciśnienie wyliczono ze wzoru:

Przyjęto przekrój przewodu 14 x 14 cm

Pole powierzchni:

1. Prędkość powietrza w przewodzie:

gdzie:

L – strumień powietrza, [m³/s];

f_k – przekrój poprzeczny przewodu, A=0,0196 m².

Otrzymana wartość prędkości mieści się w dopuszczalnym przedziale (0,3÷0,8) [m/s].

Obliczenie strumienia powietrza wentylacyjnego

1. Strumień powietrza wentylacyjnego w celu usunięcia zanieczyszczeń gazowych może zostać obliczony z zależności:

gdzie:

G – ilość substancji obciążającej, [g/s];

V – przepływ objętości powietrza, [m³/s];

s_e – stężenie substancji w powietrzu doprowadzanym do pomieszczenia, [g/m³];

s_max – stężenie zanieczyszczeń w powietrzu wywiewanym, [g/m³].

1. Strumień powietrza wentylacyjnego w celu ograniczenia zawartości wilgoci może zostać obliczony z zależności:

gdzie:

w – masa wytworzonej pary wodnej, [kg/s];

x₂ – graniczna zawartość wilgoci, [kg_H2O/kg];

x₁ – zawartość wilgoci w powietrzu doprowadzonym do pomieszczenia, [kg_H2O/kg].

1. Strumień powietrza wentylacyjnego w celu usunięcia nadmiaru ciepła może zostać obliczony z zależności:

gdzie:

ΣQ_sj – sumaryczna moc ciepła do usunięcia, [kW];

c_p – ciepło właściwe powietrza wilgotnego, [1,0 kJ/(kgK)];

t₂ – maksymalna, dopuszczalna temperatura w pomieszczeniu, [K];

t₁ – temperatura powietrza doprowadzanego, [K].

Dopływ powietrza do pomieszczeń z oknami zewnętrznymi zapewniony zostanie przez nawiewniki ciśnieniowe samosterujące, w których ilość dostarczanego powietrza zależy od różnicy ciśnienia na zewnątrz i wewnątrz pomieszczenia. Dzieje się tak do poziomu różnicy ciśnień, przy którym wydajność nawiewnika osiąga wartość maksymalną. Przy dalszym wzroście skrzydełka odchylają się ograniczając ilość doprowadzanego powietrza. Taka sytuacja może być spowodowana, np. podmuchem wiatru. Użytkownik ma możliwość zamknięcia przysłony ograniczając przepływ powietrza do minimum.

W projekcie zastosowano nawiewniki AMO 100 w ilości 8 szt.

Część VI

Instalacja Klimatyzacyjna

Dobór klimatyzator dla wybranego pomieszczenia

Projekt zakłada, że klimatyzowanym pomieszczeniem w budynku będzie pokój dzienny, znajdujący się na parterze (pomieszczenie nr 1.5)

Tabela 20. Parametry pomieszczenia

Powierzchnia pokoju	26,3 [m^2]
Wysokość w świetle	2,81 [m]
Powierzchnia ścian zewnętrznych	25,56 [m^2]
Powierzchnia stropu	26,3 [m^2]
Powierzchnia okien	8,50 [m^2]
Powierzchnia ścian wewnętrznych:	17,12 [m^2]
Przewidziana liczba osób	4

Obliczenia:

1. Zewnętrzne obciążenie chłodnicze:

Przenikanie ciepła przez strop:

Przenikanie ciepła przez podłogę:

Przenikanie ciepła przez ścianę zewnętrzną:

Przenikanie ciepła przez ścianę wewnętrzną :

Przenikanie ciepła przez okna:

1. Wewnętrzne obciążenie chłodnicze:

Ciepło od osób:

Ciepło od oświetlenia:

Całkowite obciążenie chłodnicze wynosi:

1. Określenie całkowitej wydajności chłodniczej urządzenia klimatyzacyjnego:

Współczynnik sprawności urządzenia klimatyzacyjnego:

Całkowita wydajność chłodnicza urządzenia:

Z obliczeń wynika, iż należy zainstalować klimatyzator o minimalnej wydajności chłodniczej równej 3000 W.

W pomieszczeniu zainstalowany zostanie klimatyzator ścienny FUJITSU ASYB12LD

Charakterystyka:

• Tryb pracy: auto, chłodzenie, grzanie, osuszanie, wentylacja

• Wysokowydajny wentylator napędzany silnikiem DC

• System filtra PLASMOWEGO– wysoka skuteczność oczyszczania powietrza

• Neutralizacja nieprzyjemnych zapachów przez jony ujemne

• Prosta regeneracja filtra

• Wysokie współczynniki EER/COP

• Proste sterowanie kierunkiem wypływu powietrza z pilota

• Regulacja siły nawiewu z pilota

• Programator czasowy: włącz i wyłącz

Dane techniczne: Tabela 21

Model	Jednostka wewnętrzna	ASYB12LD
	Jednostka zewnętrzna	ASYB12LD
Napięcie/Liczba faz/Częstotliwość	V/Ø/Hz	230/1/50
Moc cieplna	Chłodzenie	kW
	Grzanie
Moc elektryczna	Chłodzenie	kW
	Grzanie
EER – Wskaźnik energetyczny	Chłodzenie	kW
COP – Wskaźnik energetyczny	Grzanie
Pobór prądu	Chłodzenie/Grzanie	A
Osuszanie	l/h	1,8
Poziom głośności j. wewnętrznej	Chłodzenie	dB/(A)
Poziom głośności j. zewnętrznej	Chłodzenie	dB(A)
Przepływ powietrza	Wewnętrzna/Zewnętrzna	m^3/h
Wymiary: Wysokość x Szerokość x Długość Masa netto	Jednostka wewnętrzna	mm
		kg
	Jednostka zewnętrzna	mm
		kg
Instalacja chłodnicza (śr. przyłączy)	Gaz/Ciecz	mm
Instalacja skroplin (śr. rury)	Wewnętrzna/Zewnętrzna	mm
Max długość instalacji chłodniczej	m	20
Max różnica poziomów	m	15
Dopuszczalny zakres temperatur zewnętrznych	Chłodzenie	^0C
	Grzanie
Czynnik chłodniczy		R410A

Część VII

Instalacja Centralnego Odkurzania

OPIS INSTALACJI

Instalacja wykonana jest z rur PVC o średnicy 50 mm zakończonych gniazdami ssącymi, rozprowadzona w podłogach i ścianach, centralnej jednostki ssącej oraz elastycznego węża ssącego. Z jednego gniazda można za pomocą elastycznego węża o długości od 7,5m zakończonego rurą teleskopową sprzątać powierzchnię 50m². Maksymalna długość rurociągu wynosi 25 m. Gniazda ssące przypominają budową gniazda elektryczne i są zamykane klapkami, zamykającymi je automatycznie gdy się z nich nie korzysta.

W projekcie instalacja składa się z pięciu sztuk gniazd ssawnych odkurzacza i jednego gniazda „okruchowego”. Szufelkę automatyczną umieszczoną w podstawie szafki kuchennej z wylotem powietrza znajdującym się na wysokości 10 cm nad powierzchnią terenu.

Odkurzacz centralny umieszczony został w piwnicy w kotłowni ( pomieszczenie 0.3).

Projektowany system zakłada wykorzystanie systemu Push/pull, który nie wymaga doprowadzenia instalacji elektrycznej do gniazd, gdyż jest to mechaniczno-ciśnieniowy system włączania odkurzacza centralnego wykorzystujący wydłużenie i skracanie teleskopowej rączki. Powietrze, po przepuszczeniu przez system filtrujący jest wyrzucane na zewnątrz budynku.

Dobór odkurzacza

Do projektowanego domu jednorodzinnego wybrano odkurzacz centralny BEAM SC 325 z zestawem ASPIRA o mocy silnika 1550 W.

Dane techniczne:

Tabela 22. Odkurzacz centralny

Podciśnienie	27,7 kPa
Wydajność	57,6 litrów/sekundę
Moc	1550 W
Siła ssąca	530 AirWat
Poziom hałasu	62 dBa
Zbiornik na śmieci	15 l
Wysokość	89 cm
Średnica	28 cm
Silnik	Domel
Turbina	2 stopniowa

W zestawie znajdują się również:

1. wąż ssący o długości 9 m;

2. wieszak na wąż i akcesoria;

3. rurka teleskopowa metalowo – plastikowa;

4. szczotka do wykładzin i podłóg twardych;

5. szczotka mała do tapicerki;

6. szczotka mała do mebli z podświetleniem diodami LED;

7. szczotka mała do powierzchni delikatnych z podświetleniem diodami LED;

8. ssawka mała;

9. uchwyt na ssawki mocowany do rurki.

Część VIII

Instalacja Elektryczna

OPIS TECHNICZNY

Projekt instalacji elektrycznej został opracowany dla budynku jednorodzinnego z częściowym podpiwniczeniem zlokalizowanego w Krakowie. Zawiera on opis wykonania instalacji elektrycznej (instalacji oświetlenia podstawowego, gniazd wtyczkowych, sygnalizacji wejściowej dzwonkowej oraz ochrony od porażeń prądem elektrycznym).

Zasilanie i pomiar energii elektrycznej

Zasilanie budynku w energię elektryczną będzie się odbywać przyłączem kablowym o napięciu 380/220 V.

Skrzynka licznikowa umieszczona zostanie przy budynku na wysokości 1,5 m.

Rozdzielnica mieszkaniowa

Zaprojektowano rozdzielnicę mieszkaniową typu RBP 2-12 dwurzędową produkcji „FAEL” z miejscami na 12 zabezpieczeń. W obwodzie zasilającym zainstalowano wyłącznik przeciwporażeniowy różnicowo-prądowy, bezpośredni, 4-biegunowy, o prądzie znamionowym 40 A i prądzie różnicowym wyłączalnym 30 mA. W rozdzielnicy zainstalowano szynę zerowaną N i szynę ochronną PE. Obwody odbiorcze zabezpieczono wyłącznikami instalacyjnymi typu S.

Do tablicy rozdzielczej podpięte jest 6 obwodów obejmujących:

1. Gniazda w piwnicy

2. Oświetlenie piwnicy

3. Gniazda na parterze

4. Oświetlenie parteru

5. Oświetlenie piętra

6. Gniazda na piętrze

Osprzęt instalacyjny

Rozkład przewodów instalacyjnych w poszczególnych pomieszczeniach pokazano na rzutach kondygnacji (rysunki nr: 8.1, 8.2, 8.3).

Instalacje oświetleniowe i gniazd wtyczkowych wykonano przewodami kabelkowymi z żyłami miedzianymi, układanymi pod tynkiem.

1. Wszystkie gniazda wtyczkowe z wykonane bolcem ochronnym;

2. Gniazda wtyczkowe, podwójne, zainstalowano w pokojach nad listwami przypodłogowy;

3. Gniazda w kuchni, łazienkach, WC, kotłowni zainstalowano na wysokości 1,2 m od podłogi (w pomieszczeniach wilgotnych zastosowano oprawy szczelne IP-44.);

4. Dzwonek na napięcie 230 V zasilany jest z obwodu oświetleniowego. Dzwonek zainstalowano w korytarzu przy wejściu głównym, natomiast przycisk na zewnątrz budynku przy drzwiach wejściowych;

Ochrona przed porażeniem prądem elektrycznym

W obwodzie głównym za licznikiem, zainstalowano wyłącznik przeciwporażeniowy różnicowo-prądowy, 4-biegunowy, bezpośredni

Styki ochronne gniazd wtyczkowych połączono z przewodem ochronnym PE.

Wyznaczenie mocy obliczeniowej odbiorników prądu

Tabela 23. Zestawienie mocy odbiorników pradu

	Moc jednostkowa [W]	liczba sztuk	Moc całkowita [W]
Żarówki	75	18	1350
	100	9	900
Gniazdka	220	34	7480
Pralka	1500	1	1500
Lodówka	1500	1	1500
Odkurzacz centralny	1550	1	1550
Komputer	300	2	600
TV	400	2	800
Klimatyzator	1220	1	1220
Suma	16900

Stosując współczynnik jednoczesności 0,6 moc obliczeniowa wyniesie:

Zakładając średni dzienny czas użytkowania odbiorników prądu na 3 godziny:

Roczne zużycie prądu wynosi 11103,3 kilowatogodzin.

Piorunochron

Obliczenie zagrożenia piorunowego wg PN-86/E-05003/01, wykonuje się poprzez ustalenie wskaźnika zagrożenia piorunowego wg wzoru

gdzie:

n – współczynnik zależny od liczby osób w budynku na 10m² powierzchni;

m – współczynnik zależny od położenia budynku;

N – roczna gęstość powierzchniowa wyładowań piorunowych, [m²];

A – powierzchnia równoważna zbierania wyładowań przez obiekt, [m²];

p – prawdopodobieństwo wywołania szkody przez piorun.

Wskaźnik zagrożenia piorunowego obiektu budowlanego W ujmuje prawdopodobieństwo trafienia pioruna w obiekt i wywołania w nim szkody.

Powierzchnię równoważną zbierania wyładowań przez obiekt wyznacza się z zależności:

gdzie:

S – powierzchnia zajmowana przez obiekt, [m²];

l –długość poziomego obrysu obiektu, [m];

h – wysokość obiektu, [m].

Dla obiektów o wysokości h mniejszej niż 10 m należy przyjmować h = 10 m.

Prawdopodobieństwo wywołania szkody przez piorun wyznacza się ze wzoru:

gdzie:

R, Z, K - współczynniki uwzględniające rodzaj, zawartość i konstrukcję obiektu (wartości według normy).

Zestawienie obliczeń zagrożenia piorunowego

Tabela 24. Prawdopodobieństwo wywołania szkody

R	Z	K	p
0,10	0,010	0,005	0,0015

Tabela 25. Powierzchnia równoważna

S	l	h	A
109,9	56,96	10,0	7388,3

Tabela 26. Wskaźnik zagrożenia piorunowego

n	m	N	W
1	1	0,0000018	1,99 * 10

Ponieważ otrzymana w wyniku obliczeń wartość wskaźnika zagrożenia piorunowego dla budynku zlokalizowanego w Krakowie (1,99*10) jest mniejsza od 5*10^-5, zatem zagrożenie piorunowe jest małe i instalacja odgromowa jest zbędna.