Wskaźniki edukacyjne- ciąg dalszy poprzedniego wykładu:
Wskaźniki edukacyjne są narzędziem dla polityki oświatowej.
Ad. 2. Proces edukacyjny próbuje się opisać za pomocą takich wskaźników, jak:
Liczba godzin lekcyjnych przewidywanych na statystycznego ucznia w roku szkolnym
Liczba uczniów na 1 nauczyciela
Czas poświęcony na naukę [czas spędzony w szkole i poza nią średnio w roku na 1-go ucznia]
Ad. 3. Rezultaty nauczania mierzone są za pomocą m.in.:
Wskaźnika efektywności nauczania; jest on wyrażony liczbą punktów uzyskanych z odpowiedzi na pytania testowe- w stosunku do maksymalnej liczby punktów
Wskaźników współzależności między wykształceniem a życiem zawodowym, np.
Status zatrudnionego a osiągnięcia oświatowe
Trudności w przejściu ze szkoły do pracy
Wejście na rynek pracy (badanie doświadczń zdobytych po roku i po pięciu latach od ukończenia szkoły)
Zarobki a wykształcenie
Education at a Glance
Wnioski:
Aktywność edukacyjna społeczeństwa w ciągu ostatniej dekady dynamicznie rosła; tendencja ta, utrzymuje się zwłaszcza dzięki upowszechnianiu edukacji na poziomie średnim II stopnia i wyższym
Prace rządów nad naprawą finansów publicznych po globalnym kryzysie gospodarczym, powodują ponownie zainteresowanie edukacją. Rządy państw OECD starają się tak kształtować politykę, aby podnosić efektywność kształcenia, szukając jednocześnie dodatkowych zasobów dla zaspokojenia rozsądnego zapotrzebowania na edukację. – to jest wszędzie w krajach rozwiniętych
Wydatki na edukację ze źródeł prywatnych, w większości krajów rosną szybciej niż wydatki publiczne (zwłaszcza dotyczy to poziomu wyższego). W Australii, Japonii, Kanadzie, USA, Chile, Izraelu wydatki prywatne przewyższają inwestycje publiczne w kształceniu wyższym.
Im wcześniej dzieci rozpoczynają edukację przedszkolną, tym bardziej rosną szanse na ich sukces edukacyjny. Analiza badania PISA dowodzi, że uczniowie, którzy przynajmniej przez rok uczestniczyli w edukacji przedszkolnej osiągnęli wyraźnie lepsze wyniki w tym badaniu.