Papużka falista (Melopsittacus undulatus)

Pochodzenie.

Ojczyzną papużki falistej jest Australia oraz Nowa Zelandia wraz z otaczającymi je mniejszymi wysepkami. Zamieszkuje ona porośnięte wysokimi trawami i krzewami równiny, lasy eukaliptusowe, pola uprawne i inne tereny, które zapewniają jej obfitość pożywienia. Żyją w stadach liczących od kilkuset do tysiąca sztuk Życie w tak wielkiej gromadzie jest możliwe dzięki dużej tolerancji w stosunku do innych osobników, i to nie tylko swojego gatunku. W poszukiwaniu pokarmu często przenoszą się z miejsca na miejsce.

Papużki faliste zostały odkryte przez Europejczyków w 1803 roku, a na naszym kontynencie pojawiły się w połowie XIX wieku i od tego czasu cieszą się wielką popularnością wśród hodowców i hobbystów.

Wygląd ptaszka.

Długość ciała wynosi ok. 22 cm , a z ogonem ok. 32 cm. Waga od 40g do 48g. Ciało ma budowę smukłą, pióra ściśle przylegające. Na bokach głowy, karku i grzbiecie przebiegają gęsto ułożone, czarne prążki. Ich faliste ułożenie przyczyniło się do nadania ptaszkom nazwy: papużki faliste. Na policzkach znajdują się plamki zwane łezkami, z którymi łączą się okrągłe plamki tzw. perełki, ułożone na szyi ptaka jak naszyjnik. Perełek powinno być sześć i każda tej samej wielkości. Do tej pory uzyskano już wiele odmian barwnych: jasnozieloną, ciemnozieloną, oliwkowozieloną, jasnożółtą, ciemnożółtą, oliwkowożółtą, błękitną, jasnobłękitną, kobaltową, fioletową, jasnofioletową, cynamonową, albinotyczną, szarą, opalowo-kobaltową, z szarymi skrzydełkami i tzw. szeki (różnobarwne).

Zanim papużki pojawią się w domu…

Kupno papużki, tak samo, jak kupno jakiegokolwiek innego ptaka czy zwierzaka powinno być decyzją przemyślaną i zaakceptowaną przez całą rodzinę.

Bardzo ważną rzeczą jest ustalenie, czy ktoś z domowników ma alergię na pierze. Zwrot ptaszka do sklepu lub oddanie w dobre ręce będzie na pewno stresującym przeżyciem zarówno dla papużki, jak i dla opiekuna.

Jeżeli macie już w domu kota, nie kupujcie ptaszka. Kot ma bardzo silny instynkt łowiecki i za nic nie zrezygnuje z polowania. Zamknięta w klatce lub fruwająca papużka nie ma szans w zetknięciu z bardzo zwinną i szybką kocią łapą. Pies nie tylko rozumie, co się do niego mówi, ale też stosuje się do poleceń, więc z jego strony nie powinno być zagrożenia.

Papużki faliste żyją średnio12 -15 lat i przez ten czas trzeba będzie się nimi opiekować, odpowiednio karmić i w razie potrzeby leczyć .

Aby papużka nie poczuła się samotna (zdana tylko na swoje towarzystwo może popaść w apatię) trzeba codziennie trochę z nią "pobyć", włożyć do klatki kilka zabawek ( do kupienia w sklepie zoologicznym) i jeśli to możliwe, pozwolić na swobodne fruwanie po pokoju. Przydatny jest kontakt z osobami, które podejmą się opieki nad papużkami na czas wyjazdu.

Kupno papużki.

A teraz zaprezentuję listę dylematów towarzyszącym nam przy kupnie papużki. Jeśli już masz papużkę, możesz się dowiedzieć tutaj pożytecznych informacji.

I DYLEMAT Płeć - czyli czy kupić "ją" czy "jego"

Tak naprawdę nie ma znaczenia, czy kupisz samiczkę czy samca. Płeć rozpoznasz po zabarwieniu nosówki (u nasady dzioba) samiec ma-niebieską, samiczka-brązową. Zdarzają się jednak sytuacje, odwrotne. Wtedy płeć można rozpoznać w momencie, kiedy mamy "parkę"( samiec karmi samiczką). Niezależnie od płci papużki posiadają jednakowe zdolności do naśladowania ludzkiej mowy. Samczyki będą mówić mało wyraźniej, za to w dużych ilościach, zaś samiczki mniej, a wyraźniej. Prawdą jest natomiast, że samiczki obgryzają"wszystkie przedmioty"-ale to naturalne. To właśnie samiczki, w Australii wydziobują wlot i wgłębienie do dziupli, gdzie później wysiadują jajeczka. Dżingusia-towarzyszka mojego Felka, uwielbia wszystko obgryzać. Niezależnie, czy to jest roślinka, czy też moja ręka...

II DYLEMAT Ilość - czyli czy zacząć "hodować" czy otworzyć hodowlę?

Tutaj rozwiązanie jest bardzo proste. Masz dużo czasu? Kup jedną papużkę i poświęć jej dużo czasu, albo otwórz prawdziwą hodowlę. Masz mało czasu? Kup "parkę", będziesz mieć pewność, że papużkom nie będzie raźniej we dwójkę. Możesz obserwować życie tej parki. Jeśli chcesz w nim uczestniczyć radzę najpierw kupić jedną, oswoić, a potem dokupić drugą. Dzięki temu, będziesz mieć szansę posiadać dwie oswojone, a nawet "rozmawiające" ze sobą papużki.

III DYLEMAT Kolor - czyli, czy dopasować kolor papużki do koloru pokoju?

No cóż, istnieje bardzo dużo kolorów papużek. Radzę jednak, kupić taką, która zwróci od razu naszą uwagę. Chciałabym zwrócić również uwagę, że formy najbardziej "zwydziwiane", żyją najkrócej. Białe, albinotyczne papużki-mogą nam długo nie pożyć, co związane jest ze zmianami genetycznymi, które miały miejsce w jej organiźmie.

Papużki faliste są ptakami stadnymi o wysoko rozwiniętym instynkcie stadnym, dlatego najlepiej czują się w towarzystwie. Można trzymać parkę (płeć obojętna, gdyż samczyki nie walczą ze sobą), a najlepiej kilka ptaszków w jednej dużej klatce. Posiadanie towarzysza zapewnia papużce komfort psychiczny i dobre samopoczucie. Nawet, jeśli opiekun często przebywa poza domem i nie może swoim pupilom poświęcać zbyt wiele czasu to nie czują się one opuszczone, bo mają z kim "poświergotać". Samotna papużka pozostawiana "samej sobie" na długie godziny może popaść w apatię, przestanie radośnie świergotać i będzie osowiała siedzieć na żerdce. Często depresja spowodowana samotnością kończy się śmiercią ptaszka.

Kupować należy ptaki młode i zdrowe. Szczególną uwagę trzeba zwrócić na zachowanie ptaków u hodowcy lub w sklepie zoologicznym. Ptaszek powinien być ruchliwy, prawidłowo upierzony i odżywiony. Ospałość, nastroszone piórka i brak reakcji na otoczenie może świadczyć o złej kondycji ptaszka lub chorobie. Trzeba zwrócić uwagę, czy nie ma zniekształconego dzioba i pasożytów na wolnej od piór skórze. Woskówka, okolice oczu i nóżki powinny być gładkie, bez jakichkolwiek narośli.

Papużki faliste łatwo się oswajają i dość dobrze rozmnażają.

Przygotowanie miejsca dla papużki.

Pomieszczenie, w którym będzie stała klatka z papużkami musi być jasne, czyste i często wietrzone. W miarę możliwości klatkę najlepiej ustawić blisko okna ,jednocześnie dbając, aby podczas upałów ptaszki nie był narażony na silne nasłonecznienie oraz przeciągi. Zimne przeciągi mogą doprowadzić do przeziębienia. W pokoju powinna panować stała i umiarkowana temperatura 19 - 20 C oraz wilgotność powietrza w granicach 60 %. Klatka z papużkami nie powinna być ustawiona blisko telewizora i komputera (szkodliwe promieniowanie), stać koło radia, telefonu, wieży stereo, silnego i nieregularnie włączanego źródła światła ( lampka na biurku, lampka nocna itp.). Jeżeli wśród domowników są palacze, trzeba uzgodnić z nimi, że pomieszczenie z papugami to strefa bez papierosa, gdyż papugi są bardzo wrażliwe na różnego rodzaju nietypowe zapachy ( dym z papierosa, spaliny, chemikalia, gaz).

Panuje przekonanie, że kuchnia to najmniej odpowiednie miejsce na trzymanie tam ptaków i w zasadzie jest to prawda. Jeśli jest to małe pomieszczenie z kuchenką gazową, nagromadzoną dużą ilością pary, otwieranym często oknem, włączonym radiem i klatką ustawioną na pracującej (czyli drgającej) bezustannie lodówce to w żadnym wypadku nie nadaje się do trzymania tam papug. Natomiast duża kuchnia z kuchenką elektryczną, odpowiednią wentylacją i oknami posiadającymi "mikrouchył" jest całkiem dobrym miejscem, tym bardziej, że często przebywają tam ludzie i trzymany pojedynczo ptaszek nie będzie się nudził. Niezbyt dobrym miejscem na postawienie klatki z papugami jest sypialnia, chyba że lubicie wrzaski o świcie. Papugi budzą się wcześnie i od razu obwieszczają to całemu światu głośnym świergotaniem. Niektórzy radzą, aby klatkę z papugami czymś nakrywać, wtedy nie będą hałasować. Jednakże według hodowców wskazane jest zapewnienie papużkom w nocy przyćmionego oświetlenia, gdyż w ciemności ptaki te łatwo ulegają panice. Z byle powodu rzucają się w klatce na oślep, często uszkadzając się o kratę lub części wyposażenia klatki.

Klatka.

Żadna klatka nie jest dla ptaków za duża, może być jedynie za mała. Dla jednej pary papużek wystarczy klatka o wymiarach 50/40/40 cm (dług/szer/wys), a dla większej ilości papug trzeba będzie postarać się o wolierę.

Klatki okrągłe są wprawdzie ładne, ale ich budowa zmusza ptaka do lotu okrężnego wywołującego zawroty głowy W sprzedaży najczęściej spotyka się klatki wykonane z prętów metalowych z wyjmowaną szufladą, co bardzo ułatwia utrzymanie higieny. Drzwiczki powinny się opuszczać pionowo w dół i być tak ustawione, aby z łatwością można było wkładać i zaczepiać żerdki i miseczki z pokarmem. Żerdki można kupić w sklepach zoologicznych lub zrobić samemu z równych, gładkich ale nie okorowanych pędów wierzby, topoli lub klonu. Powinny one mieć grubość 15mm, tak, aby papużka nie obejmowała ich całkowicie palcami - ułatwia jej to ścieranie pazurków.

Liczba żerdek i ich rozmieszczenie (nie powinny się krzyżować) zależy od wielkości klatki i liczby zamieszkujących ją ptaków. W klatce umieszcza się poidełko i automatyczny podajnik ziarna lub poidełko i karmnik zawiesza się na zewnątrz klatki - ptaszek ma więcej miejsca dla siebie, a pokarm i woda są chronione przed zanieczyszczeniem i rozsypywaniem. Zarówno żerdki, jak pojemniki na wodę i ziarno muszą być tak rozmieszczone, aby siedzące w najwyższym rzędzie ptaki nie zanieczyszczały niczego innego poza wyściółką na dnie klatki.

Higiena klatki i pielęgnacja papużki.

Aby papużki były zdrowe i dobrze się czuły w Waszym mieszkaniu należy odpowiednio zadbać o higienę klatki. Zanieczyszczony odchodami i resztkami jedzenia piasek należy wymieniać jeśli zachodzi taka potrzeba, jednak nie rzadziej niż raz na tydzień. Specjalny piasek dla ptaków wzbogacony w mikroelementy można kupić w sklepach zoologicznych ( papużka zjada ziarna piasku, które zalegając w żołądku pomagają jej w rozcieraniu i lepszym trawieniu pokarmu). Piasek np. z piaskownicy może być zakażony różnymi zarazkami (psie i kocie odchody), jeżeli jednak chcecie go użyć, należy wpierw go dokładnie przepłukać, a później wyprażyć. Brudne żerdki wykonane z gałązek najlepiej wymienić na nowe. Przynajmniej raz w miesiącu trzeba umyć pręty klatki i żerdki plastikowe. Jeżeli używacie specjalnych ścierających nakładek na żerdki to również trzeba kontrolować stopień ich zużycia i gdy tego wymagają - wymienić na nowe. Nakładki powinny ściśle przylegać do żerdki, w przeciwnym wypadku mogą bardzo utrudnić siadającym na nich ptakom utrzymanie równowagi. Papużka trzymana w klatce, w przeciwieństwie do swoich dziko żyjących krewniaków, nie ma możliwości ścierania sobie pazurków do odpowiedniej długości, dlatego należy jej je przyciąć za pomocą specjalnej gilotynki do przycinania pazurków dla ptaków i małych zwierząt. Wykonując ten zabieg trzeba uważać, aby nie uszkodzić naczynia krwionośnego i tym samym spowodować krwawienia. Aby tego uniknąć, przed dokonaniem cięcia trzeba pazurek obejrzeć pod światło - wtedy dokładnie widać, gdzie kończy się naczynie krwionośne. Na zewnątrz klatki mocuje się basenik, gdyż papużki podobnie jak kanarki bardzo lubią się kąpać. Taki zewnętrzny basenik jest praktyczniejszy od zwykłej miseczki z wodą wstawionej na środek klatki, ponieważ po kąpieli polegającej na trzepotaniu skrzydłami , głową i ogonkiem cała ściółka jest mokra i nadaje się do natychmiastowej wymiany.

Co jada papużka?

Dzikie papużki żyjące na wolności mają możliwość dowolnego wybierania pokarmu i instynktownie wiedzą, co jest dla nich najlepsze. Papużki hodowane w domu zdane są na opiekę człowieka, który powinien wiedzieć czym i jak należy je karmić.

Najprościej zakupić w sklepie zoologicznym gotową mieszankę ziaren przygotowaną specjalnie dla papug i wzbogaconą odpowiednimi ilościami witamin i mikroelementów. Dzienna porcja mieszanki to 2 łyżeczki pokarmu w zależności od apetytu ptaszka. Samodzielnym przygotowywaniem mieszanki zajmują się głównie hodowcy, którzy dobierają składniki w zależności od płci ptaszka, wieku i odmiany.

W skład tych mieszanek wchodzą: proso, kanar, siemię lniane (2:2:1) oraz jako dodatki: konopie, soczewica, nasiona traw, owsik, słonecznik, nasiona sałaty, mak, owies (w niedużych ilościach). Jako uzupełnienie i wzbogacenie mieszanki ziaren można podawać mleko w proszku, kawałki biszkoptów lub innego suchego ciasta. Bardzo dobrym przysmakiem dla papug są kolby smakowe, których dodatkową zaletą, oprócz dobrego smaku, jest możliwość ścierania dzioba.

Oprócz mieszanki ziaren należy podawać zielone części roślin: szpinak, pietruszka, pokrzywa, rzeżucha, mniszek, bazylia, babka, ptasznik i gwiazdnica pospolita, koniczyna, krwawnik. NIE PODAJE SIĘ PAPUŻKOM SAŁATY, GDYŻ POWODUJĘ BIEGUNKĘ. Wszystkie te rośliny przed podaniem muszą być dokładnie umyte i osuszone. Nie powinny być zbierane na terenach zanieczyszczonych i nie mogą zawierać w nadmiarze szkodliwych związków ( wiosenne nowalijki ze sklepu). Dobrym pomysłem jest włożenie wiosną kilku świeżych gałązek z młodymi listkami i pączkami (wierzba, klon, lipa, akacja, dąb, buk, olszyna, jabłoń, śliwa, brzoza).

Papużki bardzo lubią owoce, które stanowią cenny pokarm uzupełniający ich dietę. Można im podawać: dojrzałe jabłka, gruszki, czereśnie (bez pestek), banany, melony, arbuzy, winogrona, figi, brzoskwinie i morele.

Preferowane warzywa: tarta marchewka (karoten), pomidory, świeże ogórki, cukinia, dynia, gotowane ziemniaki.

Jako uzupełnienie prawidłowo skomponowanego jadłospisu można podawać rozdrobnione orzechy włoskie i laskowe. Szczególnie chętnie są wyjadane przez wiele papużek orzechy ziemne. Jesienią bardzo wartościowymi pokarmami są: jarzębina, czarny bez, głóg i tarnina. W zimie można podawać skiełkowane ziarno pszenicy, które zawiera witaminę E i zastępuje niedostępne o tej porze roku zielonki. Można też założyć własna uprawę doniczkową owsa i rzepiku. Po wyrośnięciu rośliny te wstawia się razem z doniczką do klatki. Jeśli nie podajecie swoim papugom karm zielonych należy raz w tygodniu podać wodę z rozpuszczona w niej multiwitaminą.

W formie nagrody można podawać cukier w kostkach, ale tylko w niewielkich ilościach (1/4 kostki cukru na tydzień). Papugi za nim przepadają!

Często zdarza się, że fruwająca sobie swobodnie po mieszkaniu papużka chętnie towarzyszy opiekunowi przy jego posiłkach i wyjada co smaczniej wyglądające kawałki z talerza (szczególnie makaron). Trzeba uważać, aby się nie poparzyła (gorąca zupa) i najlepiej odłożyć jej troszkę ryżu, ziemniaków czy makaronu (bez sosu) na spodeczek. Nie strofowana papuga będzie się Wam namolnie pchać prawie w sam środek talerza, a przecież to co je człowiek w większości przypadków nie nadaje się jako pożywienie dla papug i może jej zaszkodzić.

Niezbędnym elementem pożywienia ptaków jest wapń ( do kupienia w sklepie zoologicznym) wpływający na prawidłowy wzrost, budowę kości oraz upierzenie, a także preparat węglowy poprawiający trawienie i zapobiegający występowaniu biegunek.

Papużki w okresie lęgowym powinny być dokarmiane pokarmem jajecznym, który można w postaci suchej kupić w sklepie zoologicznym lub białym serem. Ser może być zamiennikiem jajka, pod warunkiem podania go tylko na krótki okres. Usunięcie sera powinno nastąpić po upływie 3-4 godzin od momentu wyłożenia (podobnie postępować należy z inną karmą miękką , warzywami i owocami).

Papugi muszą mieć zapewniony stały dostęp do czystej wody. Nie musi to być woda przegotowana, wystarczy odstana, ale najlepiej podawać mineralną niegazowaną.

Pierzenie się papug.

Proces pierzenia się u papug nie jest tak regularny jak u kanarka i czasami trudno ustalić jego przyczyny. Najczęstszą przyczyną jest zmiana temperatury w pomieszczeniu, w którym papugi stale przebywają lub przeniesienie klatki w inne cieplejsze lub zimniejsze miejsce. Zmieniając pióra papugi przystosowują się do nowych warunków. Pierwsze pierzenie młodych papug wyklutych zimą odbywa się na przełomie wiosny i lata, a wyklutych wiosną i latem na przełomie jesieni i zimy. Częściowa wymiana piór może nastąpić również w okresie gniazdowania. Aby ptaszki w normalnym czasie mogły odzyskać swój wygląd i samopoczucie powinny być szczególnie troskliwie pielęgnowane i odpowiednio lepiej karmione, bowiem wymiana piór bardzo osłabia ptasi organizm i czyni go mniej odpornym na różne infekcje. W sklepach zoologicznych można kupić specjalną odżywkę na upierzenie, której regularne stosowanie zapobiega powstawaniu niedoborów witamin i związków mineralnych w organizmie ptaszka.

Czy warto rozmnażać papużki faliste?

Decydując się na rozmnażanie papużek musicie się zastanowić, co zrobicie z ich potomstwem. Młode ptaszki szybko rosną, potrzebne więc będą nowe klatki wraz z wyposażeniem, być może również woliera, a także większe ilości karmy i odżywek. Większa ilość ptaszków wymaga od hodowcy dużej ilości czasu przeznaczonego na karmienie, czyszczenie klatek i dokładne obserwacje. Każdy hodowca stawia sobie za cel ciągłe doskonalenie stadka, ulepszanie cech (barwa, sylwetka). Wszystkie zabiegi hodowlane pochłaniają wiele czasu, starań, gotówki i wymagają doświadczenia oraz znajomości teorii. Profesjonalizm w hodowli przynosi wymierne rezultaty w postaci zdrowego i pięknego przychówku oraz satysfakcji dla hodowcy. Powodzenia!

Rozmnażanie - porady dla hobbystów.

Zawieszenie budki lęgowej (do nabycia w sklepach zoologicznych) - najlepiej na zewnątrz klatki - u dobranej pary papużek powoduje nasilenie instynktu rozrodczego. Od tej chwili ptaki często przesiadują w pobliżu budki, badają dziobami otwór wejściowy i patyczek umieszczony pod nim. Rozpoczyna się pora zalotów. Samczyk stara się o pozyskanie względów partnerki przeczesując jej pióra na głowie i karku, zachęcając świergotaniem i karmiąc. Po kilku dniach zalotów i zgodnego współżycia samiczka zaczyna interesować się budową gniazda. Trzeba wówczas umieścić w budce garść trocin. Często jednak samiczka czyści domek starannie usuwając wszystko, co się w nim znajduje. W takim wypadku nie należy wyściółki uzupełniać, lecz poczekać, aż samiczka zniesie 1-2 jajka. Dopiero wówczas trzeba jeszcze raz wyścielić budkę, a jajka ułożyć na środku dna. Naturalne dziuple posiadają na dnie zagłębienie. Dlatego też, aby ułatwić samiczce wysiadywanie jajek można w miejsce dna wstawić deskę o grubości 10-20mm z wyprofilowanym zagłębieniem w części centralnej. Tam będą znajdowały się jaja i zapobiegnie to również rozrzucaniu jaj w momencie opuszczania przez samicę budki. Po upływie 2-5 dni po kopulacji samiczka znosi pierwsze jajko, a następne pojawiają się w odstępach 24-godzinnych. Wysiadywanie rozpoczyna się najpóźniej z chwilą zniesienia drugiego jajka. Liczba jajek może być różna, przeważnie od 5-6, ale równie dobrze mogą być tylko 3 lub 9. Aby mieć pełną kontrolę nad lęgami należy zniesione jajka prześwietlać.

Absolutnie nie wolno przeganiać samiczki z gniazdka, trzeba wyczekać moment, gdy pójdzie się napić lub coś zjeść. Jajeczka uszkodzone usuwa się z gniazda natychmiast, natomiast pozostałe obserwuje pod światło (żarówka). Niezapłodnione są przezroczyste, zapłodnione, ale zamarłe mają w środku tylko ciemny skrzep , a w tych z rozwijającym się zarodkiem widać gęste zaciemnienie w środkowej części i delikatną pajęczynkę czerwonych naczynek krwionośnych. Kontrola powinna przebiegać szybko, nie dłużej niż 2 minuty, aby nie niepokoić samiczki i nie przechłodzić jajek. Jajeczka niezapłodnione i zamarłe należy usunąć. Często samiczka sama przeprowadza selekcję wysiadywanych jaj. Dlatego też znajdując w klatce przed budką wyrzucone jajko możecie być pewni, że było ono niezalężone. Podczas wysiadywania jajek przez samiczkę samiec przebywa bardzo blisko budki i od czasu do czasu karmi samicę. W klatce zbiorowej samica rzadko opuszcza budkę i samiec przejmuje na siebie obowiązek dostarczania jej pożywienia oraz bacznie strzeże swego terytorium. Podczas prawidłowego przebiegu wysiadywania zarodek rozwija się przez 18 dni (może być i trochę dłużej). Po tym czasie zaczyna się wykluwanie piskląt i następuje to w podobnych odstępach czasu jak znoszenie jaj. Pisklaki przychodzą na świat samodzielnie, bez pomocy rodziców, radząc sobie dziobkiem zakończonym specjalnym ostrym wyrostkiem. Młode papugi wykluwają się nagie i ślepe. Po ok. 7 dniach pokrywają się rzadkim puszkiem i pojawiają się zaczątki piór tzw. rurki na skrzydełkach, a później na tułowiu. 10 lub 11-go dnia zaczynają już przyglądać się światu przez wąskie szparki między powiekami, a po następnych kilku dniach oczka są już okrągłe. Po wykluciu się młodych należy co parę dni zaglądać do budki, aby sprawdzić, czy są one dobrze nakarmione, a także czy nie mają wad wykluczających pisklęta z hodowli. Młode prawidłowo karmione powinny mieć cały czas dobrze wypełnione wole. Mniej więcej po 50 dniach od momentu złożenia jaj młode zaczynają opuszczać budkę. W tym czasie często zdarza się, że samiczka ponownie zaczyna się nieść. Najprostszym sposobem zmuszenia papużek do zrobienia sobie "pauzy" jest zabranie im budki lęgowej.

Wychowywanie młodych papużek.

Po kilku godzinach od wyklucia maluchy są już gotowe do przyjmowania pokarmu i samiczka karmi je papką powstałą ze spożytego, roztartego i wymieszanego ze śliną pokarmu. Gdy młode podrosną i coraz natarczywiej domagają się pokarmu samczyk pomaga samiczce je karmić. Mniej więcej 26 - 30 dniowe maluchy zaczynają wychodzić z budki i próbują same pobierać pokarm , choć jeszcze ciągle są karmione przez matkę (do ok. 30 dni po opuszczeniu gniazda) . Młode ptaki, które potrafią już samodzielnie pobierać pokarm podstawowy należy już oddzielić od rodziców i umieścić najlepiej w wolierze, aby mogły ćwiczyć i doskonalić trudną sztukę latania. Młode papużki po oddzieleniu od rodziców powinny być karmione karmą podstawową oraz miękką. Klatki, w których trzymane są młode ptaki trzeba codziennie dokładnie czyścić, myć baseniki i pojemniki na pokarm i wodę. Młode papugi na początku nie umieją pić z poidełka, dlatego powinny mieć wstawioną miseczkę z wodą.

Pierwsze pierzenie trwa zwykle 10 tygodni. Wymiana piór następuje najpierw na grzbiecie i rozchodzi się w kierunku ogonka i głowy.

Obrączkowanie papug.

Członkowie Związku Hodowców Kanarków i Ptaków Egzotycznych mają obowiązek obrączkowania ptaków. Jest to niezbędne do ustalenia tożsamości ptaka i daje możliwość wystawienia go w konkursach i zawodach organizowanych przez PZHKiPE. Znakowanie papug polega na zakładaniu im w wieku 6-8 dni na nóżkę obrączki aluminiowej z wytłoczonym na niej numerem. Obrączki można uzyskać w regionalnym oddziale PZHKiPE lub Polskiej Federacji Ornitologicznej. Tam również dowiecie się w jaki sposób założyć obrączkę, aby nie uszkodzić papudze nóżki.

Chora papużka.

Najczęściej spotykane oznaki choroby: ospałość i apatia (większość czasu ptaszek siedzi z głową wtuloną pod skrzydełko)

spowolniona reakcja

nastroszone pióra

matowe oczy

ropna wydzielina z oczu

zabrudzony w okolicy otworów nosowych dziób

sklejone i brudne pióra na podbrzuszu

krótki i szybki oddech ze szmerami

chrypka

na brzuszku występują zaczerwienienia, plamy lub wyraźnie odznaczają się czerwone jelita

zbyt częste potrząsanie ogonem

odchody wodniste, śluzowate, brunatne lub ciemnozielone, czasem z domieszką krwi

zabrudzone pióra w okolicy odbytu

zaparcia

ciągłe drapanie się

ubytki upierzenia ( poza okresem pierzenia się) oraz drapanie

chropowaty nalot głównie na woskówce, nóżkach i w okolicach oczu

chorobliwy apetyt i jednoczesne chudnięcie

drżenie kończyn, głowy lub całego ciała

konwulsje

niesprawna, wleczona bezwładnie kończyna

całkowite porażenie ciała lub utrata przytomności

Jeżeli choroba nie zostanie rozpoznana w pierwszej fazie rozwoju szanse na przeżycie i wyzdrowienie są niewielkie. Najlepiej według zasady: "lepiej zapobiegać, niż leczyć" stworzyć ptaszkowi jak najlepsze warunki do życia i rozwoju. Jeśli pomimo troskliwej opieki i odpowiedniego pożywienia papuga zachoruje nie należy jej leczyć na własną rękę, gdyż może to dać skutek odwrotny od zamierzonego, czyli doprowadzić ptaszka do śmierci. Zdiagnozować chorobę może tylko wytrawny hodowca i lekarz weterynarii, natomiast właściwym leczeniem powinien zająć się tylko weterynarz.

Papuga może mówić!

Podstawowym głosem papużki falistej jest melodyjny świergot przechodzący w chwilach strachu lub silnego zdenerwowania w przenikliwy skrzek nieprzyjemny dla ucha ludzkiego. W niewoli papużka jest w stanie naśladować ludzką mowę: może opanować do 500 słów. Nauczyć mówić można tylko młodą papużkę (najlepiej kupioną od hodowcy), gdyż starsza może w ogóle się nie oswoić i nie będzie chciała się uczyć. Nauka mówienia polega na częstym powtarzaniu jakiegoś słowa, a efekt można uzyskać dopiero w kilka miesięcy po rozpoczęciu "lekcji" i wiele zależy od anielskiej cierpliwości nauczyciela. Najlepsze do nauki są godziny wieczorne, wtedy papużki chętnie słuchają tego, czego mają się nauczyć i łatwiej sobie to przyswajają.

Co złego może spotkać papużkę?

Oswojonej papużce można udostępnić do lotów całe mieszkanie, należy jednak pamiętać, że swobodnie latający ptak jest narażony na wiele niebezpieczeństw: Nadepnięcie przez nieuwagę na siedzącego na podłodze ptaka.

Zamknięcie drzwi, na których górnej krawędzi lubią przesiadywać ptaki.

Porażenie prądem elektrycznym w wyniku skubania przewodów i kabli.

Poparzenie przez płomień kuchenki gazowej, gorące żelazko itp.

Wpadnięcie do garnka z gorącą zawartością.

Zjedzenie trujących roślin ozdobnych.

Uderzenie podczas lotu w szybę lub lustro.

Wyfrunięcie na zewnątrz przez otwarte okno.

Złapanie przez kota, jeśli on również jest Waszym ulubieńcem i mieszka w domu.

Zatrucie nikotyną poprzez stałe przebywanie w gronie palaczy.