ŚREDNIOWIECZNY WIERSZ ZDANIOWY
- granice wersów zbiegają się z granicami składni
- wers to zdanie lub dwa zdania, brak przerzutni
- brak stałych rymów: czasem męskie (z akcentem na ostatnią sylabę), czasem żeńskie (z akcentem na przedostatnią sylabę), czasem oba typy.
- wiersze te były wykonywane przy akompaniamencie instrumentów – budowa dopasowana do śpiewu, podporządkowana melodii
-strofy zwykle dwu wersowe, ważny był refren
-wersy nie miały takiej samej długości, ale różnice w ilości sylab nie były znaczące (Pszczołowska nazywa to sylabizmem względnym).
-zwykle były to wersy ośmiozgłoskowe
PRZYKŁAD:
Bogurodzica, dziewica, Bogiem sławiena Maryja!
U twego syna, Gospodzina, matko zwolena Maryja!
Zyszczy nam, spuści nam.
Kirielejson.
Twego dziela Krzciciela, bożyce,
Usłysz głosy, napełni myśli człowiecze.
Słysz modlitwę, jąż nosimy,
A dać raczy, jegoż prosimy,
A na świecie zbożny pobyt,
Po żywocie rajski przebyt.
Kirielejson.