III. Metody i źródła finansowania przedsiębiorstw

Podział źródeł finansowania

2. Na czym polega istota hierarchii w kształtowaniu źródeł finansowania przedsiębiorstwa?

• Przedsiębiorstwa preferują wewnętrzne źródła finansowania, takie jak: zysk netto pomniejszony o dywidendy, odpisy amortyzacyjne oraz wpływy ze sprzedaży posiadanych krótkoterminowych papierów wartościowych lub innych składników aktywów przedsiębiorstwa.

• Jeżeli konieczne jest zewnętrzne finansowanie, przedsiębiorstwa w pierwszej kolejności emitują papiery dłużne, a dopiero po wyczerpaniu się tych możliwości pozyskiwania kapitału emitują nowe akcje.

3. Co to jest obligacja?

• Obligacja jest formą pożyczki

• Jest papierem wartościowym, którym można obracać na rynku pieniężnym = można płacić obligacjami o ile druga strona wyrazi na to zgodę

• Obligacja ma funkcję płatniczą, obiegową, dzieje się tak ponieważ papier wartościowy to pewne źródło dochodu w przyszłości

• Obligacje mogą mieć wbudowana opcje typu put lub call mogą zawierać klauzurę upoważniającą np. emitenta do wcześniejszego wykupu

• Ceny obligacji zmieniają się odwrotnie do stóp procentowych

4. Dlaczego wyższe stopy procentowe i inflacja stanowią zagrożenie dla obligacji?

W okresie podwyżek stóp procentowych i wzrostu inflacji, wyceny obligacji na rynku wtórnym zazwyczaj spadają. Z dwóch powodów – coraz wyższa inflacja zjada zyski, a nowe emisje obligacji o wyższym oprocentowaniu coraz silniej konkurują o kapitał.

Z kolei w okresie obniżek stóp procentowych i spadku inflacji, wyceny obligacji na rynku wtórnym zazwyczaj wzrastają. Malejąca inflacja przekłada się na wyższe realne zyski ze starszych emisji, a nowe emisje obligacji o niższym oprocentowaniu są coraz mniej atrakcyjne dla inwestorów.

5. Świadczenia, do których emitent obligacji może się zobowiązać, mogą mieć charakter pieniężny, tzn. emitent zobowiązany jest do zwrotu pożyczonej kwoty w ściśle określonym terminie wraz z naliczonymi odsetkami.

lub niepieniężny, np. emitent zobowiązany jest do spełnienia świadczenia określonego w obligacji w terminie określonym w obligacji. Świadczeniem tym mogą być:

• Udziały w przyszłych zyskach remitenta,

• Zamiana obligacji na akcje remitenta,

• Prawa do pierwszeństwa nabycia akcji remitenta.

6. Z punktu widzenia formy zabezpieczenia interesów oligatoriuszy obligacje możemy podzielić na:

• zabezpieczone (hipotyczne) – roszczenia związane z tymi obligacjami są asekurowane konkretnymi aktywami emitenta - zazwyczaj jest to wpis na hipotekę

• niezabezpieczone - nie są asekurowane konkretnymi aktywami, a zabezpieczeniem roszczeń są przepływy pieniężne emitenta

Ja znalazłam takie coś:

• zabezpieczenia rzeczowe (hipoteka, zastaw) – są najpowszechniej stosowane

• poręczenie osoby fizycznej

• poręczenie podmiotu trzeciego

7. Obligacje emitowane przez przedsiębiorstwa mogą zawierać klauzulę upoważniającą ich emitenta do wcześniejszego wykupu obligacji, co jest niekorzystne dla nabywcy.

8. Z punktu widzenia sposobu wynagradzania obligatoriuszy obligacje można podzielić na:

• Obligacje zerokuponowe – obligacje, które nie są oprocentowane i nie wypłacają odsetek. Emitent wykupuje je po wartości nominalnej. Wynagrodzenie z takich obligacji odbywa się na zasadzie dyskonta, tzn. obligatariusz płaci określoną kwotę, znając wysokość płatności w dniu wykupu.

• Obligacje o stałym oprocentowaniu – są oprocentowane przez cały okres do wykupu według stałej stopy procentowej.

• Obligacje o zmiennym oprocentowaniu – ich oprocentowanie zmienia się w poszczególnych okresach odsetkowych. Składa się na nie pewna stała marża wynikająca z ryzyka inwestycyjnego oraz zmienna stopa odniesienia (w Polsce WIBOR), która wynika z kosztu pieniądza na rynku.

• Obligacje indeksowane – są rodzajem obligacji o zmiennym oprocentowaniu, w ich przypadku wielkością odniesienia jest inflacja.

9. Ze względu na przenoszenie praw wynikających z obligacji dzielimy je na:

• Obligacje imienne wystawiane są na konkretną osobę, a przeniesienie praw z nich wynikających odbyć się musi w formie przelewu połączonego z wydaniem dokumentu.

• Obligacje na okaziciela mogą być przenoszone poprzez samo wydanie jej nabywcy przez zbywcę.