Filozofia – umiłowanie poszukiwanie mądrości.

Ontologia – nauka o bycie jako bycie.

Gnoseologia – teoria poznania, jako źródeł i form.

Aksjologia – teoria wartości.

Etyka – nauka o zasadach moralnych.

Estetyka – nauka traktująca o pięknie i odczuciach, jakie w nas wzbudza.

Gnostycyzm – doktryna utrzymująca, że uzyskała całkowite wyjaśnienie rzeczywistości duchowej przez poznawanie ponadrozumowe, a nawet rozumowe.

Agnostycyzm – stanowisko negujące możliwości poznawalności czegokolwiek w świecie.

Ataraksja – określenia stanu ducha charakteryzującego się spokojem wew.

Aksjomat – zdanie prawdziwe samo w sobie.

Paradygmat – przykład wzór model.

Alienacja – utrata prawa do czegoś albo jakiejś właściwości, wyobcowanie.

Antropologia filozoficzna – dział filozofii zajmujący się człowiekiem

Ateizm – doktryna lub pogląd negujący wszystkie przedstawienia boga osobowego i żywego.

Deizm – pogląd filozoficzny uznający istnienie boga jako stwórcy świata, który nie interweniuje w jego dalszy rozwój i ludzkie życie.

Teizm – wiara w boga osobowego i żywego

Dedukcja – rozumowanie ścisłe, polegające na zastosowaniu ogólnej zasady do pojedynczego przypadku ( od ogółu do szczegółu).

Indukcja – rozumowanie pozwalające na przejście od faktów jednostkowych do uogólnień ( od szczegółu do ogółu).

Determinizm – zasada naukowa według której te same przyczyny wywołują te same skutki zakłada ona niewzruszony i stały porządek w związkach zachodzących między zjawiskami.

Indeterminizm – brak determinizmu w zjawiskach przyrodniczych.

Dogmatyzm – tendencja do uznawania czegoś za słuszne na zasadzie ślepej wiary.

Dualizm – teoria odwołująca się do dwóch teorii naraz.

Eklektyzm – metoda polegająca na zapożyczeniu od kilku różnych doktryn zasad, które następnie stapia w jednolity system.

Empiryzm – ogół metod empirycznych oznacza oparty na doświadczeniu i obserwacji.

Racjonalizm – system oparty na rozumie, w przeciwieństwie do systemów opartych na obserwowaniu albo uczuciu

Fatalizm – doktryna bądź postawa, według której wszelkie zdarzenia zostały nieodwołalnie i z góry ustalone.

Fenomenologia – opisowe badanie zespołu zjawisk powrót do konkretu.

Utopia – nigdzie miejsce którego nie ma wizja lepszego społeczeństwa oparta na krytyce aktualnie istniejących stosunków społecznych i przeciwstawiająca im pozycje nowego porządku społecznego.

Hedonizm – doktryna filozoficzna uznająca za cel życia osiągnięcie przyjemności.

Eudajmonizm – teoria głosząca iż osiągnięcie szczęścia powinno stanowić zasadniczy cel człowieka

Idea – pojecie jakie umysł tworzy w odniesieniu do czegoś

Immanenntny – to co wewnętrzne w stosunku do innego bytu.

Irracjonalizm – ogólna nazwa przyznawana poglądom odmawiającym rzeczywistości – częściowo lub całkowicie – charakteru racjonalnego, irracjonalny – niedostępny rozumowi.

Manicheizm – wszelka doktryna filozoficzna uznająca istnienie aktywnych składników świata: zasady dobra i zła.

Materializm – doktryna głosząca ze poza materia nie istnieje żadna inna substancja. Jego przeciwieństwem jest spirytualizm, dla którego duch stanowi substancje wszelkiej rzeczywistości.

Idealizm – doktryna filozoficzna negująca istnienie świata zew. i redukująca go do przedstawień jakie o nim posiadamy.

Mistycyzm – doktryna albo wiara oparta na uczuciu intuicji.

Monizm – system filozoficzny według którego istnieje tylko jedna rzeczywistość: materia albo duch.

Natywizm – teoria filozoficzna głosząca ze w umyśle człowieka znajdują się pewne idee, prawdy wrodzone.

Jaźń – termin oznaczający podmiot poznawania w przeciwstawieniu do przedmiotu oraz podmiot zjawisk psychicznych świadomość własnego ja.

Nicość – niebyt oznacza nie tyle nie byt fizyczny co niebyt w sensie psychicznym.

Byt – byt dla siebie istota ludzka obdarzona świadomością byt w sobie materialna rzeczywistość istniejąca niezależnie od nas.

Nihilizm – zaprzeczenie wszelkiej wiary doktryna według której nie istnieje żadna rzeczywistość substancjonalna.

Nirwana – ucieczka od bólu w buddyzmie najważniejszy stan ducha definiuje się go jako ustąpienie bólu którego najpowszechniejszą formą jest pragnienie czegoś czego brak się odczuwa jest stanem nieobecności a nie czysta nicością.

Nominalizm – doktryna średniowieczna głosząca ze idee ogólne są jedynie słowami, którym nie odpowiada żadna rzeczywistość duchowa.

Panlogizm – doktryna głosząca ze wszystko co realne jest poznawalne rozumowo. W znaczeniu ogólniejszym panlogizmem nazywa się wszelka filozofię dla której Bóg czyli Absolut jest wyobrażalny.

Panteizm – doktryna głosząca ze wszystko jest w bogu w węższym znaczeniu doktryna według której bóg jest utożsamiany ze światem.

Politeizm – doktryna lub religia dopuszczająca istnienie wielu bogów.

Predestynacja – doktryna głosząca ze zbawienie lub potępienie każdego człowieka jest z góry ustalone przez boga wiara w predestynację prowadzi do fatalizmu.

Probabilizm – doktryna pośrednia pomiędzy dogmatyzmem a sceptycyzmem. Neguje ona możliwość poznania prawdy absolutnej ale rozróżnia prawdy bardziej i mniej prawdopodobne.

Relatywizm – teoria głosząca że nic nie jest absolutnie prawdziwe bowiem zależy od indywidualnych odczuć każdego z nas albo od punktu widzenia który przyjęliśmy. Została sformułowana przez Protagorasa: człowiek jest miarą wszechrzeczy, to znaczy, że nic nie jest prawdziwe chyba, że w stosunku do nas.

Scjentyzm – pozytywistyczny ruch z końca XIX wieku uznający poznanie naukowe za absolutne. Jego zasadą jest, że nauka zaspokaja wszystkie rzeczy inteligencji ludzkiej.

Sofizm – błędne rozumowanie z intencją wprowadzania w błąd. Sofiści uczyli dyskutowania.

Spirytualizm - doktryna głosząca, że duch stanowi substancje wszelkiej rzeczywistości.

Subiektywizm – tendencja do sprowadzania wszelkiego sądu do indywidualnej oceny. W skrajnym wypadku subiektywizm sprowadza wszelkie istnienia podmiotu, świat zew. do świadomości jaką o nim posiada podmiot.

Szczęście – stan całkowitego zadowolenia.

Świadomość – właściwe każdemu poczucie swego istnienia i działania.

Tautologia – zdanie wyrażające tożsamość. Tautologia polega na przedstawieniu zwykłego powtórzenia innymi słowami jako nowego stwierdzenia, które popycha naszą wiedzę (np. wszyscy ludzie są śmiertelni i żaden człowiek nie jest nieśmiertelny )

Teologia – badanie celowości.

Teoria – usystematyzowany zbiór idei lub wiadomości.

Teozofia – teoria religijna stawiająca sobie za cel zespolenie z bóstwem. To mistyka głosząca ascezę i stopniowe wznoszenie się umysłu ludzkiego aż do iluminacji ( oświecenia umysłu przez Boga ).

Utylitaryzm – doktryna bądź postawa moralna głosząca iż pożyteczne czyli to co może dostarczyć najwięcej szczęścia powinno być najwyższą zasadą naszego działania.

Filozofia – umiłowanie poszukiwanie mądrości.

Ontologia – nauka o bycie jako bycie.

Gnoseologia – teoria poznania, jako źródeł i form.

Aksjologia – teoria wartości.

Etyka – nauka o zasadach moralnych.

Estetyka – nauka traktująca o pięknie i odczuciach, jakie w nas wzbudza.

Gnostycyzm – doktryna utrzymująca, że uzyskała całkowite wyjaśnienie rzeczywistości duchowej przez poznawanie ponadrozumowe, a nawet rozumowe.

Agnostycyzm – stanowisko negujące możliwości poznawalności czegokolwiek w świecie.

Ataraksja – określenia stanu ducha charakteryzującego się spokojem wew.

Aksjomat – zdanie prawdziwe samo w sobie.

Paradygmat – przykład wzór model.

Alienacja – utrata prawa do czegoś albo jakiejś właściwości, wyobcowanie.

Antropologia filozoficzna – dział filozofii zajmujący się człowiekiem

Ateizm – doktryna lub pogląd negujący wszystkie przedstawienia boga osobowego i żywego.

Deizm – pogląd filozoficzny uznający istnienie boga jako stwórcy świata, który nie interweniuje w jego dalszy rozwój i ludzkie życie.

Teizm – wiara w boga osobowego i żywego

Dedukcja – rozumowanie ścisłe, polegające na zastosowaniu ogólnej zasady do pojedynczego przypadku ( od ogółu do szczegółu).

Indukcja – rozumowanie pozwalające na przejście od faktów jednostkowych do uogólnień ( od szczegółu do ogółu).

Determinizm – zasada naukowa według której te same przyczyny wywołują te same skutki zakłada ona niewzruszony i stały porządek w związkach zachodzących między zjawiskami.

Indeterminizm – brak determinizmu w zjawiskach przyrodniczych.

Dogmatyzm – tendencja do uznawania czegoś za słuszne na zasadzie ślepej wiary.

Dualizm – teoria odwołująca się do dwóch teorii naraz.

Eklektyzm – metoda polegająca na zapożyczeniu od kilku różnych doktryn zasad, które następnie stapia w jednolity system.

Empiryzm – ogół metod empirycznych oznacza oparty na doświadczeniu i obserwacji.

Racjonalizm – system oparty na rozumie, w przeciwieństwie do systemów opartych na obserwowaniu albo uczuciu

Fatalizm – doktryna bądź postawa, według której wszelkie zdarzenia zostały nieodwołalnie i z góry ustalone.

Fenomenologia – opisowe badanie zespołu zjawisk powrót do konkretu.

Utopia – nigdzie miejsce którego nie ma wizja lepszego społeczeństwa oparta na krytyce aktualnie istniejących stosunków społecznych i przeciwstawiająca im pozycje nowego porządku społecznego.

Hedonizm – doktryna filozoficzna uznająca za cel życia osiągnięcie przyjemności.

Eudajmonizm – teoria głosząca iż osiągnięcie szczęścia powinno stanowić zasadniczy cel człowieka

Idea – pojecie jakie umysł tworzy w odniesieniu do czegoś

Immanenntny – to co wewnętrzne w stosunku do innego bytu.

Irracjonalizm – ogólna nazwa przyznawana poglądom odmawiającym rzeczywistości – częściowo lub całkowicie – charakteru racjonalnego, irracjonalny – niedostępny rozumowi.

Manicheizm – wszelka doktryna filozoficzna uznająca istnienie aktywnych składników świata: zasady dobra i zła.

Materializm – doktryna głosząca ze poza materia nie istnieje żadna inna substancja. Jego przeciwieństwem jest spirytualizm, dla którego duch stanowi substancje wszelkiej rzeczywistości.

Idealizm – doktryna filozoficzna negująca istnienie świata zew. i redukująca go do przedstawień jakie o nim posiadamy.

Mistycyzm – doktryna albo wiara oparta na uczuciu intuicji.

Monizm – system filozoficzny według którego istnieje tylko jedna rzeczywistość: materia albo duch.

Natywizm – teoria filozoficzna głosząca ze w umyśle człowieka znajdują się pewne idee, prawdy wrodzone.

Jaźń – termin oznaczający podmiot poznawania w przeciwstawieniu do przedmiotu oraz podmiot zjawisk psychicznych świadomość własnego ja.

Nicość – niebyt oznacza nie tyle nie byt fizyczny co niebyt w sensie psychicznym.

Byt – byt dla siebie istota ludzka obdarzona świadomością byt w sobie materialna rzeczywistość istniejąca niezależnie od nas.

Nihilizm – zaprzeczenie wszelkiej wiary doktryna według której nie istnieje żadna rzeczywistość substancjonalna.

Nirwana – ucieczka od bólu w buddyzmie najważniejszy stan ducha definiuje się go jako ustąpienie bólu którego najpowszechniejszą formą jest pragnienie czegoś czego brak się odczuwa jest stanem nieobecności a nie czysta nicością.

Nominalizm – doktryna średniowieczna głosząca ze idee ogólne są jedynie słowami, którym nie odpowiada żadna rzeczywistość duchowa.

Panlogizm – doktryna głosząca ze wszystko co realne jest poznawalne rozumowo. W znaczeniu ogólniejszym panlogizmem nazywa się wszelka filozofię dla której Bóg czyli Absolut jest wyobrażalny.

Panteizm – doktryna głosząca ze wszystko jest w bogu w węższym znaczeniu doktryna według której bóg jest utożsamiany ze światem.

Politeizm – doktryna lub religia dopuszczająca istnienie wielu bogów.

Predestynacja – doktryna głosząca ze zbawienie lub potępienie każdego człowieka jest z góry ustalone przez boga wiara w predestynację prowadzi do fatalizmu.

Probabilizm – doktryna pośrednia pomiędzy dogmatyzmem a sceptycyzmem. Neguje ona możliwość poznania prawdy absolutnej ale rozróżnia prawdy bardziej i mniej prawdopodobne.

Relatywizm – teoria głosząca że nic nie jest absolutnie prawdziwe bowiem zależy od indywidualnych odczuć każdego z nas albo od punktu widzenia który przyjęliśmy. Została sformułowana przez Protagorasa: człowiek jest miarą wszechrzeczy, to znaczy, że nic nie jest prawdziwe chyba, że w stosunku do nas.

Scjentyzm – pozytywistyczny ruch z końca XIX wieku uznający poznanie naukowe za absolutne. Jego zasadą jest, że nauka zaspokaja wszystkie rzeczy inteligencji ludzkiej.

Sofizm – błędne rozumowanie z intencją wprowadzania w błąd. Sofiści uczyli dyskutowania.

Spirytualizm - doktryna głosząca, że duch stanowi substancje wszelkiej rzeczywistości.

Subiektywizm – tendencja do sprowadzania wszelkiego sądu do indywidualnej oceny. W skrajnym wypadku subiektywizm sprowadza wszelkie istnienia podmiotu, świat zew. do świadomości jaką o nim posiada podmiot.

Szczęście – stan całkowitego zadowolenia.

Świadomość – właściwe każdemu poczucie swego istnienia i działania.

Tautologia – zdanie wyrażające tożsamość. Tautologia polega na przedstawieniu zwykłego powtórzenia innymi słowami jako nowego stwierdzenia, które popycha naszą wiedzę (np. wszyscy ludzie są śmiertelni i żaden człowiek nie jest nieśmiertelny )

Teologia – badanie celowości.

Teoria – usystematyzowany zbiór idei lub wiadomości.

Teozofia – teoria religijna stawiająca sobie za cel zespolenie z bóstwem. To mistyka głosząca ascezę i stopniowe wznoszenie się umysłu ludzkiego aż do iluminacji ( oświecenia umysłu przez Boga ).

Utylitaryzm – doktryna bądź postawa moralna głosząca iż pożyteczne czyli to co może dostarczyć najwięcej szczęścia powinno być najwyższą zasadą naszego działania.

Filozofia – umiłowanie poszukiwanie mądrości.

Ontologia – nauka o bycie jako bycie.

Gnoseologia – teoria poznania, jako źródeł i form.

Aksjologia – teoria wartości.

Etyka – nauka o zasadach moralnych.

Estetyka – nauka traktująca o pięknie i odczuciach, jakie w nas wzbudza.

Gnostycyzm – doktryna utrzymująca, że uzyskała całkowite wyjaśnienie rzeczywistości duchowej przez poznawanie ponadrozumowe, a nawet rozumowe.

Agnostycyzm – stanowisko negujące możliwości poznawalności czegokolwiek w świecie.

Ataraksja – określenia stanu ducha charakteryzującego się spokojem wew.

Aksjomat – zdanie prawdziwe samo w sobie.

Paradygmat – przykład wzór model.

Alienacja – utrata prawa do czegoś albo jakiejś właściwości, wyobcowanie.

Antropologia filozoficzna – dział filozofii zajmujący się człowiekiem

Ateizm – doktryna lub pogląd negujący wszystkie przedstawienia boga osobowego i żywego.

Deizm – pogląd filozoficzny uznający istnienie boga jako stwórcy świata, który nie interweniuje w jego dalszy rozwój i ludzkie życie.

Teizm – wiara w boga osobowego i żywego

Dedukcja – rozumowanie ścisłe, polegające na zastosowaniu ogólnej zasady do pojedynczego przypadku ( od ogółu do szczegółu).

Indukcja – rozumowanie pozwalające na przejście od faktów jednostkowych do uogólnień ( od szczegółu do ogółu).

Determinizm – zasada naukowa według której te same przyczyny wywołują te same skutki zakłada ona niewzruszony i stały porządek w związkach zachodzących między zjawiskami.

Indeterminizm – brak determinizmu w zjawiskach przyrodniczych.

Dogmatyzm – tendencja do uznawania czegoś za słuszne na zasadzie ślepej wiary.

Dualizm – teoria odwołująca się do dwóch teorii naraz.

Eklektyzm – metoda polegająca na zapożyczeniu od kilku różnych doktryn zasad, które następnie stapia w jednolity system.

Empiryzm – ogół metod empirycznych oznacza oparty na doświadczeniu i obserwacji.

Racjonalizm – system oparty na rozumie, w przeciwieństwie do systemów opartych na obserwowaniu albo uczuciu

Fatalizm – doktryna bądź postawa, według której wszelkie zdarzenia zostały nieodwołalnie i z góry ustalone.

Fenomenologia – opisowe badanie zespołu zjawisk powrót do konkretu.

Utopia – nigdzie miejsce którego nie ma wizja lepszego społeczeństwa oparta na krytyce aktualnie istniejących stosunków społecznych i przeciwstawiająca im pozycje nowego porządku społecznego.

Hedonizm – doktryna filozoficzna uznająca za cel życia osiągnięcie przyjemności.

Eudajmonizm – teoria głosząca iż osiągnięcie szczęścia powinno stanowić zasadniczy cel człowieka

Idea – pojecie jakie umysł tworzy w odniesieniu do czegoś

Immanenntny – to co wewnętrzne w stosunku do innego bytu.

Irracjonalizm – ogólna nazwa przyznawana poglądom odmawiającym rzeczywistości – częściowo lub całkowicie – charakteru racjonalnego, irracjonalny – niedostępny rozumowi.

Manicheizm – wszelka doktryna filozoficzna uznająca istnienie aktywnych składników świata: zasady dobra i zła.

Materializm – doktryna głosząca ze poza materia nie istnieje żadna inna substancja. Jego przeciwieństwem jest spirytualizm, dla którego duch stanowi substancje wszelkiej rzeczywistości.

Idealizm – doktryna filozoficzna negująca istnienie świata zew. i redukująca go do przedstawień jakie o nim posiadamy.

Mistycyzm – doktryna albo wiara oparta na uczuciu intuicji.

Monizm – system filozoficzny według którego istnieje tylko jedna rzeczywistość: materia albo duch.

Natywizm – teoria filozoficzna głosząca ze w umyśle człowieka znajdują się pewne idee, prawdy wrodzone.

Jaźń – termin oznaczający podmiot poznawania w przeciwstawieniu do przedmiotu oraz podmiot zjawisk psychicznych świadomość własnego ja.

Nicość – niebyt oznacza nie tyle nie byt fizyczny co niebyt w sensie psychicznym.

Byt – byt dla siebie istota ludzka obdarzona świadomością byt w sobie materialna rzeczywistość istniejąca niezależnie od nas.

Nihilizm – zaprzeczenie wszelkiej wiary doktryna według której nie istnieje żadna rzeczywistość substancjonalna.

Nirwana – ucieczka od bólu w buddyzmie najważniejszy stan ducha definiuje się go jako ustąpienie bólu którego najpowszechniejszą formą jest pragnienie czegoś czego brak się odczuwa jest stanem nieobecności a nie czysta nicością.

Nominalizm – doktryna średniowieczna głosząca ze idee ogólne są jedynie słowami, którym nie odpowiada żadna rzeczywistość duchowa.

Panlogizm – doktryna głosząca ze wszystko co realne jest poznawalne rozumowo. W znaczeniu ogólniejszym panlogizmem nazywa się wszelka filozofię dla której Bóg czyli Absolut jest wyobrażalny.

Panteizm – doktryna głosząca ze wszystko jest w bogu w węższym znaczeniu doktryna według której bóg jest utożsamiany ze światem.

Politeizm – doktryna lub religia dopuszczająca istnienie wielu bogów.

Predestynacja – doktryna głosząca ze zbawienie lub potępienie każdego człowieka jest z góry ustalone przez boga wiara w predestynację prowadzi do fatalizmu.

Probabilizm – doktryna pośrednia pomiędzy dogmatyzmem a sceptycyzmem. Neguje ona możliwość poznania prawdy absolutnej ale rozróżnia prawdy bardziej i mniej prawdopodobne.

Relatywizm – teoria głosząca że nic nie jest absolutnie prawdziwe bowiem zależy od indywidualnych odczuć każdego z nas albo od punktu widzenia który przyjęliśmy. Została sformułowana przez Protagorasa: człowiek jest miarą wszechrzeczy, to znaczy, że nic nie jest prawdziwe chyba, że w stosunku do nas.

Scjentyzm – pozytywistyczny ruch z końca XIX wieku uznający poznanie naukowe za absolutne. Jego zasadą jest, że nauka zaspokaja wszystkie rzeczy inteligencji ludzkiej.

Sofizm – błędne rozumowanie z intencją wprowadzania w błąd. Sofiści uczyli dyskutowania.

Spirytualizm - doktryna głosząca, że duch stanowi substancje wszelkiej rzeczywistości.

Subiektywizm – tendencja do sprowadzania wszelkiego sądu do indywidualnej oceny. W skrajnym wypadku subiektywizm sprowadza wszelkie istnienia podmiotu, świat zew. do świadomości jaką o nim posiada podmiot.

Szczęście – stan całkowitego zadowolenia.

Świadomość – właściwe każdemu poczucie swego istnienia i działania.

Tautologia – zdanie wyrażające tożsamość. Tautologia polega na przedstawieniu zwykłego powtórzenia innymi słowami jako nowego stwierdzenia, które popycha naszą wiedzę (np. wszyscy ludzie są śmiertelni i żaden człowiek nie jest nieśmiertelny )

Teologia – badanie celowości.

Teoria – usystematyzowany zbiór idei lub wiadomości.

Teozofia – teoria religijna stawiająca sobie za cel zespolenie z bóstwem. To mistyka głosząca ascezę i stopniowe wznoszenie się umysłu ludzkiego aż do iluminacji ( oświecenia umysłu przez Boga ).

Utylitaryzm – doktryna bądź postawa moralna głosząca iż pożyteczne czyli to co może dostarczyć najwięcej szczęścia powinno być najwyższą zasadą naszego działania.