Co zrobić, żeby on nie pił?

Jest to pytanie, z którym spotykam się najczęściej, zarówno w gabinecie lekarskim jak i podczas wykładów, pogadanek czy prelekcji. Muszę przyznać, że odpowiedź na nie jest niezmiernie trudna. Odpowiadając mam zawsze świadomość, że możliwości bezpośredniego oddziaływania na drugiego człowieka są niewielkie. Możemy natomiast wpływać na innych w sposób pośredni, poprzez zmianę własnej postawy względem nich. Ta zmiana postawy wymusza często zmianę zachowania drugiej osoby, szczególnie wówczas, kiedy obie osoby są ze sobą związane (rodzinnie, emocjonalnie, finansowo itp.). Dzieje się to na podobnej zasadzie jak w zegarku, gdzie mechanizm (w naszym przypadku rodzina) składa się z poszczególnych trybów (żona, mąż, dzieci, dziadkowie), które zazębiają się wzajemnie i chodzą w tym samym rytmie. Jak alkoholik (jeden z trybów) jest w stanie zmienić obroty innych trybów, tak samo członkowie rodziny (pozostałe tryby) mogą wymusić na nim zmianę obrotów. Szanse na powodzenie całej akcji są tym większe im więcej członków rodziny (więcej trybów) uczestniczy w tym przedsięwzięciu.

O tym jak to zrobić (a raczej czego nie robić, żeby nieświadomie nie pomagać alkoholikowi w kontynuacji picia) mówią poniższe propozycje:

1. Nie zapominaj, że alkoholizm jest przewlekłą chorobą. Jeżeli chcesz pomóc w wyzdrowieniu, musisz zaakceptować ten fakt i przestać się wstydzić.

2. Nie traktuj choroby tak jakby była hańbą dla rodziny. Powrót do zdrowia z choroby alkoholowej jest możliwy, podobnie jak w większości innych chorób.

3. Nie postępuj z alkoholikiem jak z niegrzecznym dzieckiem, bo przecież nie robiłabyś tego gdyby cierpiał na inną chorobę.

4. Nie gderaj, nie wygłaszaj kazań ani wykładów. Prawdopodobnie alkoholik wie już to wszystko, co starasz się mu powiedzieć. Może to przyjąć tylko do pewnej granicy, później przestanie słuchać. Jedyne, co osiągniesz, to zmusisz go do dalszych kłamstw i obietnic, których nie jest w stanie dotrzymać.

5. Nie przyjmuj obietnic, których nie jest on w stanie spełnić. Nie pozwalaj też okłamywać się i nie udawaj, że mu wierzysz. W przeciwnym razie doprowadzi to do przekonania, że potrafi Cię przechytrzyć a potem do utraty szacunku do Ciebie.

6. Nie używaj szantażu w formie: „gdybyś mnie naprawdę kochał...". Picie alkoholika nie może być kontrolowane „siłą woli". Tego rodzaju apelowanie do sumienia tylko zwiększy w nim poczucie winy a niczego nie zmieni. To jest tak samo jakbyś mówiła: „gdybyś mnie kochał, nie przeziębiłbyś się".

7. Nie używaj gróźb, chyba że przemyślałaś je dokładnie i jesteś je w stanie spełnić. Są oczywiście sytuacje, w których drastyczne akcje są konieczne dla ochrony dzieci czy we własnej obronie, natomiast puste groźby pozwalają alkoholikowi sądzić, że nie traktujesz poważnie tego, co mówisz.

8. Nie sprawdzaj ile alkoholik pije, bo i tak nie masz szans dowiedzieć się o wszystkim.

9. Nie szukaj schowanego alkoholu, bo zmusisz go do ciągłego wymyślania nowych kryjówek.

10. Nie chowaj i nie wylewaj alkoholu. To skłania alkoholika do bardziej desperackich prób zdobycia go. W końcu i tak znajdzie sposób, żeby się napić.

11. Nie rób wyrzutów, nie wdawaj się w kłótnie, szczególnie wówczas, kiedy znajduje się pod wpływem alkoholu.

12. Nie daj się namówić do wspólnego picia, licząc na to, że wówczas będzie mniej dla niego. To nie skutkuje. Natomiast godząc się na wspólne picie, odwlekasz moment kiedy on zdecyduje się poprosić o pomoc.

13. Nie bądź zazdrosna o metodę leczenia, jaką alkoholik wybrał. Często wydaje się nam, że miłość do domu i rodziny powinna wystarczyć, aby zechciał przestać pić. Nie czuj się odrzucona, kiedy alkoholik zwróci się do innych ludzi o pomoc w zaprzestaniu picia i utrzymaniu trzeźwości. Nie byłabyś przecież zazdrosna o lekarza, gdyby ktoś potrzebował medycznej pomocy.

14. Nie oczekuj natychmiastowego wyleczenia. Tak jak w każdej przewlekłej chorobie okres leczenia i rekonwalescencji jest długi. Możliwe też są nawroty choroby.

15. Nie chroń alkoholika przed sytuacjami, w których się pije. On musi nauczyć się sam mówić „nie". Ostrzegając innych, żeby nie proponowali mu alkoholu, pokazujesz, że nie masz do niego zaufania.

16. Nie rób za alkoholika niczego, co mógłby zrobić sam. Nie usuwaj problemów, bez dania mu szansy stawiania im czoła. Pozwól mu je rozwiązywać bądź spraw, aby poniósł konsekwencje swoich własnych, nieodpowiedzialnych zachowań (nieobecności w pracy, zaciąganie długów i inne skutki picia). Dopiero wówczas będzie miał szansę zauważyć do czego doprowadziło go picie i być może zechce zmienić swoje postępowanie.

17. Daj mu miłość, wsparcie i zrozumienie podczas podejmowanych prób zaprzestania picia i utrzymania trzeźwości.

Jeżeli chcesz osiągnąć swój cel, musisz konsekwentnie stosować zasadę „twardej miłości". Nie licz na natychmiastowy efekt. Dzisiejsza sytuacja w Twoim domu jest wynikiem wydarzeń, które gromadziły się przez lata. Teraz również do uzyskania zmiany potrzebne będą miesiące, a może nawet lata. Tylko osoby cierpliwe i konsekwentnie stosujące powyższe rady mająszansę na sukces, który w końcu musi przyjść.

Opracował dr med. Bohdan Woronowicz

Licheńskie Centrum Pomocy Rodzinie i Osobom Uzależnionym

Otwarte jest na nowe formy i metody skutecznego pomagania alkoholikom, palaczom, narkomanom, hazardzistom, erotomanom oraz ich rodzinom. Osoby cierpiące z powodu tych i innych uzależnień oraz przeżywające trudności i kryzysy rodzinne, dzięki pomocy duchowej i terapeutycznej mogą odzyskać utraconą nadzieję, przeżyć przebudzenie duchowe, otrzymać moc i odwagę do zmiany własnego życia. Przychodzą bezsilni, załamani, zrozpaczeni po pomoc do życia oraz rozwiązywania swoich problemów. Doświadczają tutaj łaski spotkania z Bogiem oraz odnowienia sił witalnych. Formy pomocy stosowane w Centrum są wynikiem poszukiwania równowagi, „złotego środka" między oddziaływaniem duchowym i terapeutycznym. Ważny jest cały człowiek szukający pomocy. Może on ją znaleźć przede wszystkim w dziedzinie duchowości jak również w uporządkowanej przez terapię sferze zmysłów, uczuć oraz intelektu. Ważne jest zdrowe funkcjonowanie rodziny jako całości. Ten priorytet integralnego spojrzenia na człowieka i rodzinę wyznacza kierunki pracy terapeutycznej i duchowej Centrum.

Licheńskie Centrum Pomocy Rodzinie i Osobom Uzależnionym

Jest darem dla Ojca Świętego Jana Pawła II, złożonym przez Zgromadzenie Księży Marianów podczas Jego wizyty w Licheniu w czerwcu 1999 roku jako zobowiązanie służby „nowym ubogim" dzisiejszego świata. Zostało otwarte i poświęcone przez ks. bpa Bronisława Dembowskiego 24 września 2000 roku. Centrum Pomocy zjednoczyło w sobie dwa działające w Licheniujuż około 10 lat apostolaty trzeźwości i odnowy rodziny.

Nowa oferta Licheńskiego Centrum obejmuje pomoc modlitewno-duchową jak również psychologiczną o charakterze diagnostycznym, doradczym i terapeutycznym. Msza Święta w każdą ostatnią niedzielę miesiąca

1. godz. 16.00 w Bazylice, codzienna Koronka do Miłosierdzia Bożego i Różaniec o godz. 15.oo w intencji osób uzależnionych i ich rodzin a także rozmowa z kapłanem znającym problem choroby alkoholowej, kryzysów życia

2. wiary to oferta duchowa. Pomoc psychologiczną realizujemy przez spotkania indywidualne lub grupowe z terapeutami i psychologiem oraz doradcami rodzinnymi. Ścisła współpraca apostolstwa trzeźwości i odnowy rodziny stwarza dobry klimat całościowego rozwiązywania problemów osobistych i rodzinnych. Centrum wydaje materiały edukacyjne oraz proponuje fachową literaturę.

Grupa wsparcia dla niepijących alkoholików AA "Licheńska" spotyka się w LCPRiOU w soboty o godz. 17.15, mityng otwarty - ostania sobota miesiąca. Dla pielgrzymów oferujemy: konferencje, świadectwa oraz spotkania informacyjne.

ul. Klasztorna 4

62-563 Licheń Stary

tel. [phone]

www.niebieskalinia.org,

e-mail: [e-mail]