nous - intuicja intelektualna
dianoia - rozum praktyczny

Część rozumna duszy dzieli się na część czynną i bierną. Czynna jest w akcie i to jest część nieśmiertelna.

Etyka Nikomachejska

Ks. I

Arystoteles stawia pewne wymagania czytelnikowi: musi on być już osobą dojrzała i panującą nad emocjami. Musi znać także "dobre obyczaje " - czyli greckie; nie może być barbarzyńcą.

IV

Najwyższym celem jest szczęście - eudajmonia. Eu zen (wym. dzen) - dobrze żyć; eutanasia - dobra śmierć; eugenika - dobre narodzenie.

W gruncie rzeczy EN nie dotyczy etyki, ale polityki - jest podręcznikiem dla prawodawców (o czym pisze sam Arystoteles)

Pójśce od zasad do rozważań - to aluzja do rozważań Platona w metaforze odcinka.

ks. V

Rodzaj życia:
- życie hedonistyczne (dla bydła)
- życie praktyczne - bios praktikos - vita activa
- życie teoretyczne - bios theoretikos - vita contemplativa

2 z 10 ks. EN są poświęcone przyjaźni, mimo że życie teoretyczne jest doskonalsze m.in. dlatego, że nie jest się od nikogo zależnym

Reale: u Sokratesa szczęście to cnota
Vlastos: u Sokratesa szczęście to cnota raz dobra zewnętrzne

ks. VI

"Obowiązek nakazuje wyżej cenić prawdę aniżeli przyjaciół"

A JEST WCZEŚNIEJSZE OD B, JEŚLI A MOŻE ISTNIEĆ BEZ B, NATOMIAST B NIE MOŻE ISTNIEĆ BEZ A.

Substancja jest rozumiana na 3 sposoby: 1) forma, 2) złożenie materii i formy, 3) pierwsza substancja, czyli bóg, czyli czysty akt.

10 kategorii Arystotelesa: substancja, jakość, stosunek, miejsce, czas, położenie, stan, działanie, doznawanie.

Arystoteles twierdzi, że dla Platona nie ma idei przedmiotów, o których orzeka się poprzedzanie i następstwo.Nie powinno zatem być idei dobra, bo dobro dotyczy zarówno substancji, jak innych kategorii.

IDEA DOBRA: rzeczy dobre same w sobie.

Gatunek (czyli forma) rzeczy dobrych samych w sobie byłby pusty, bo tylko dobro jest dobre samo w sobie.

Aktualizacja formy = entelechia.
Forma człowieka to dusza. Entelechią, spełnieniem natury, telos, jest teoretyczna kontemplacja.

Idea równości Greków i barbarzyńców pojawiła się pierwszy raz w V w.p.n.e. u sofistów.