Ochrona urządzeń elektrycznych przed narażenia mi środowiskowymi,

Ochronę urządzeń elektrycznych przed narażeniami środowiskowymi stanowi obudowa urządzenia. Spełnienie określonych wymagań przez obudowę charakteryzuje tzw. stopień ochrony.

Pierwsi znak (1PxO): ubezpieczenie przed ciałami stałymi
0
1
2
3
4
5
6

Stopnie ochrony oznacza się za pomocą dwóch liter IP oraz dwóch umieszczonych za nimi cyfr charakterystycznych. Pierwsza litera (od 0 do 6 lub X) określa stopień ochrony osób przed dotknięciem części przewodzących dostępnych oraz stopień ochrony przed przedostaniem się do wnętrza obudowy ciał stałych. Druga cyfra (od Odo 8 lub X) określa stopień ochrony urządzeń przed

Narysować przebieg prądu zwarciowego

Drugi znak zabezpieczenie przed wnikaniem wody
0
1
2
3
4
5
6
7
8
9

Prąd zwarciowy początkowy /i – wartości skutecznej składowej okresowej prądu zwarciowego w chwili powstania zwarcia; 3-fazowy: I_k = cU_n/V3Z_k.

Prąd zwarciowy ustalony I_k - wartość skuteczna prądu zwarciowego po zaniku zjawisk przejściowych I_k = I_K

Warunki palenia się i gaszenia luku prądu stałego.

Parametry elektryczne łuku to jego prąd i napięcie, których zmiany analizuje sie w oparciu o tzw. charakterystykę łuku, czyli zależności u„ ~ f(i), W przepadku łuku prądu stałego, czyli przy niewielkich zmianach prądu w czasie ■ (di/dt ~ 0) charakterystyka ta nosi nazv/ę statycznej charakterystyki tuku. Iloraz napięcia i prądu daje informacje o zmianach rezystancji łuku, natomiast ich iloczyti - informacje o mocy łuku. Przebieg charakterystyki statycznej łuku przedstawiono na rys.

Rys. Luk elektryczny w obwodzę prądu stałego; a) schemat obwodu, b) charakterystyka statyczna łuku u_e ° /(i)); u_e -napięcie łuku, i - prąd łuku, u_t - napięcie, pry którym gaśnie łuk o charakterystyce u, =j(i), A, B~ punkty równowagi, odpowiednio: chwiejnej i stabilnej, i* - prąd -marcia w rozpatrywanym obwodzie. Charakterystyka łuku u_a = f(i) posiada dwa punkty przecięcia sie z charakterystyka obwodu (prosta E - iR), przy czym punki A nazywany jest punktem równowagi chwiejnej, natomiast punkt B -punktem równowagi stabilnej. Punkty te dzielą obszar wykresu na dodatni zakres napięcia występującego na indukcyjności obwodu L di/dt oraz zakres ujemny, jak to ilustruje rys. Ujemny bądź dodatni zakres L di/dt oznacza odpowiednio ujemny bądź dodatni znak pochodnej prądu di/dt. Warunkiem

zgaszenia łuku prądu stałego jest przesuniecie punktu pracy w ujemny zakres pochodnej prądu (di/dt < 0), dzięki czemu prąd będzie sie

systematycznie zmniejszał, aż osiągnie wartość zbyt małą do podtrzymania wyładowania i łuk gaśnie. Przesuniecie punktu pracy w ujenmy zakres pochodnej prądu di/dt oznacza (akie wzajemne ułożenie charakterystyk- łuku (u_a «f(i)) / obwodu (E~iB), aby nie miały one punktów wspólnik Istnieją dwa podstav/ovje sposoby realizacji tego zadania;

a) wydłużenie łuku, a tym samym przesuniecie jego charakterystyki w zakres wyższych wartości napięcia (krzywe ! i 2),

b) miększe nie rezystancji obwodu i „obniżenie" charakterystyki E~iR, (prosta 3).

Znacznie łatwiejszym do praktycznej realizacji jest pierwszy z wymienionych sposobów. Zwiększenie długości łuhi t w łącznikach realizuje sie na kilka różnych sposobów, z których najczęściej spotykane to:

a) rozwarcie styków na odpowiednia odległość,

b) odpowiednie ukształtowanie styków (np. rożkowy kształt styków,

c) wydmuch łuku,

Należy Jednak zwrócić uwagę na to, że wraz ze wzrostem długości łuku ł rośnie wartość napięcia u_& przy którym łuk gaśnie, a tym samym rośnie przepięcie łączeniowe związane z procesem wyłączania prądu.

Warunki palenia się i gaszenia łuku prądu przemiennego,

W gaszeniu prądu przemiennego wykorzystuje się naturalne przejście prądu przez wartość zerową. Zapłon łuku w danym półokresie po przejściu prądu przez zero następuje wówczas, gdy napięcie pomiędzy elektrodami osiąga wartość napięcia zapłonu Ui i gaśnie, gdy napięcie łuku zmniejsza się poniżej napięcia gaszenia Ug podczas zbliżania się prądu do kolejnego przejścia przez zero. Odcinek czasu Tp upływający od chwili zgaszenia łuku Tg do chwili jego ponownego zapłonu (z nosi nazwę przerwy bezprądowej. Charakter komutowanego obwodu ma istotny wpływ na warunki gaszenia łuku:

W obwodzie o charakterze rezystancyjnym uzyskuje się korzystne warunki gaszenia, gdyż w chwili przejścia prądu przez zero napięcie zasilające jest również równe zeru oraz czas trwania przerwy bezprądowej tp jest dłuższy niż w obwodzie o charakterze indukcyjnym.

W obwodzie o przewadze indukcyjności warunki gaszenia łuku są znacznie gorsze, gdyż w chwili przejścia prądu przez zero napięcie zasilające ma wartość bliską maksymalnej a przerwa bezprądowa tp jest krótsza niż w obwodzie rezystancyjnym.

W łącznikach AC gaszenie łuku składa się z dwóch etapów:

1. przed przejściem prądu łuku przez zero: odebranie odpowiedniej ilości ciepła z kanału łukowego,

2. po przejęciu prądu przez zero – zapewnienie warunku skutecznej dejonizacji przestrzeni międzyelektrodowej w celu przywrócenia wytrzymałości pierwotnej Ponowny zapłon łuku nastąpi - jeżeli w czasie przerwy bezprądowej (tp) prędkość narastania wytrzymałości elektrycznej przerwy między stykowej będzie mniejsza od prędkości narastania napięcia powrotnego nie nastąpi - jeżeli po ustaniu przepływu prądu prędkość narastania wytrzymałości powrotnej będzie większa od prędkości narastania napięcia powrotnego. Napięcie na stykach po zaniknięciu drgań spowodowanych pojemnością obwodu osiągnie wartość źródła zasilania. Gaszenie łuku w łącznikach prądu przemiennego polega na niedopuszczeniu do ponownego zapłonu łuku po kolejnym przejściu prądu przez zero Łuk gaśnie, jeśli krzywa Y/zrostu napięcia powrotnego Up, pojawiającego sie na rozchodzących sie stykach, nie przetnie sie z krzywa wzrostu wytrzymałości połówkowej $w. Jeśli natomiast dojdzie do przecięcia się tych krzywych, łuk zapala się ponownie i następuje kontynuacja wyładowania w ciągu następnego półokresu Na przebieg wytrzymałości połówkowej $w- f(t) ma wpływ czas trwania przerwy bezprądowej tg. Proces gaszenia luku jest wiec łatwiejszy w obwodach o charakterze rezystancyjnym. gdzie przerwa ta jest dłuższa niż obwodach o charakterze indukcyjnym

Sposoby gaszenia łuku elektrycznego w wyłącznikach niskiego napięcia.

Sposobem gaszenia łuku w wyłącznikach nn jest odpowiednie wydłużenie ¡łuku uzyskiwane przez:

• szybkie (migowe) rozdzielenie styków

• unoszenie cieplne nagrzanej plazmy łuku

• elektrodynamiczne oddziaływanie pola magnetycznego na ładunki plazmie łuku

Naturalne unoszenie się łuku(Jm/s) jest spowodowane konwekcją silnie nagrzanego powietrza od kanału łukowego. Rozciągnięcie łuku i przyspieszenie jego unoszenia (do 7Om/s) może byi wzmocnione przez elektrodynamiczne oddziaływanie pola magnetycznego na łuk realizowane przez:

• wydmuch elektromagnetyczny - zastosowanie komór gaszeniowych w których celowo wytwarzane Jest pole magnetyczne o odpowiednim kierunku przyspieszające przemieszczenie łuku w obszar zimnej niezjonizowanej przestrzeni.

• dpowiednie ukształtowanie zestyków (np. rożkowe) - prąd przepływający przez zestyki wytwarza pole magnetyczne oddziałujące na kanał łukowy wprowadzając go w intensywny ruch powodujący jego wydłużenie.

• komory gaszeniowe z płytkami dej onizacyjnymi - łuk zapalający się między rozchodzącymi się stykami jest wydłużany i jednocześnie przemieszczany w kierunku płytek, a po ich osiągnięciu jesł dzielony na kilka krótkich łuków, metalowe płytki komory odbierają intensywnie ciepło z kolumny lukowej co sprzyja procesowi dejonizacji i przyspiesza proces gaszenia

Narysować i wyjaśnić działanie wybranego rodzaju rozłącznika izolacyjnego

Rozłączniki służą do załączania i wyłączania prądów roboczych i przeciążeniowych o wartości nie przekraczającej 10-krptnej wartości prądu znamionowego. Są stosowane do napięć do 30kV w miejscach gdzie r\ie jest wymagana duża zdolność łączeniowa. Najczęściej spotyka się rozłączniki o następujących sposobach gaszenia łuku: powietrzne (przez wydłużenie łuku), gazowydmuchowe oraz pneumatyczne, W stanie otwartym zapewniają bezpieczną i widoczną przerwę izolacyjną. Budowane jako trójbiegunowe ze wspólnym mechanizmem napędowym, i Często stosowanym sposobem gaszenia łuku Jest system pneumatyczny samo prężny. Po zwolnieniu rygla rózłąeznika styk ruchomy pod wpływem sprężyny posuwa się wraz z tłokiem, sprężając w komorze powietrze które uchodzi dyszą chłodząc wzdłużnie łuk. Gaszenie łuku w powietrzu następuje przy użyciu styków opalnych obierających się w sposób migowy z opóźnieniem w stosunku do styków roboczych.

Jednym ze sposobów gaszenia łuku elektrycznego w wyłącznikach WN jesf gaszenie łuku w oleju izolacyjnym (wyłączniki olejowe). Olej izolacyjny posiada dobre właściwości gaszeniowe i elektroiiolacyjne. Łuk elektryczny palący się w oleju powoduje jego odparowanie a następnie odgazowanie w wyniku czego wokół kanału łukowego tworzy się bańka gazowa.

• Gaszenie łuku w strumieniu sprężonego powietrza (wyłączniki pneumatyczne). Skierowanie na kolumnę łuku strumienia chłodnego gazu powoduje usuwanie z obszaru wyładowania łukowego nagrzanych i zjonizowanych cząstek gazu. Strumień chłodnego sprężonego powietrza jest uwalniany w chwili poprzedzającej rozejście się styków.

• Gaszenie łuku w SF6. Sześciofluorek siarki jest to gaz bezbarwny, beswonny, niepalny i nietoksyczny, zapewnia wytrzymałość elektryczną 2-3 razy większą w porównaniu z powietrzem w tych samych warunkach, przy ciśnieniu 0,2 MPa wytrzymałość zbliżona do wytrzymałości oleju izolacyjnego, do temperatury 1000 K gaz bardzo stabilny, gaszenie łuku przez intensywny nadmuch sprężonego SF6 na kolumnę łukową.Czynnik gaszący l izolacyjny z powodu silnej elektroujemności, przyczyniającej się do przyciągania elektronów w strefie htku i tworzenia jonów ujemnych o duiej bezwładności, które z kolei łatwo łączą się z jonami dodatnimi tworząc dwie cząsteczki elektryczne obojętne, nie biorące udziału w przewodzeniu prądu.

• Gaszenie łuku w próżni. Odbywa się w specjalnych komorach w których stworzona jest próżnia rzędu 10'^}-]0'^sPa. Próżnia charakteryzuje się dużą w/wytrzymałością elektryczną, wielokrotnie większa niż powietrze przy ciśnieniu atmosferycznym oraz szybkim odbudowywaniem wytrzymałości przerwy połówkowej po zgaśnięciu łuku.

• Gaszenie łuku w obecności materiałów samo gazujących. Niektóre materiały pochodzenia organicznego (np. fibra, żywica, bakelit, szkło organiczne) wydzielają pod wpływem wysokiej temperatury duże ilości gazów (głównie wodoru) będących produktem rozkładu tych materiałów i wykazujących dobre właściwości chłodzenia i gaszenia łuku elektrycznego. Łuk powstający w chwili rozdzielenia się styków jest gaszony w komorach zapewniających styczność łuku z materiałem samogazującym. Intensywność gazowania materiału zależy od energii łuku. Wykorzystywanie są w wyłącznikach, bezpiecznikach i odgromnikach wysokonapięciowych. Wadą jest zużywanie materiału gazującego i osadzanie przewodzącej sadzy.

Gaszenie łuku u» materiałach drobnoziarnistych (ośrodkach sypkich) takich jak np. piasek /warcony w bezpiecznikach. Przepływ prądu przeciążeniowego powoduje nagrzewanie topika, Najwyższa temperatura występuje w części środkowej długości topika, gdyż końce topika są chłodzone przez metalowe styki. W tym miejscu rozpoczyna się proces topnienia metalu i powstaje płynny mostek Zwiększona rezystancja płynnego mostka powoduje wydzielenie sie dodatkowej ilości ciepła Joule 'a, nagrzewanie do temperatury parowania i powstanie plazmy, która przekształca sie w krótki łuk Odparowane i ijonizowane cząstki metalu pod wpływem ciśnienia spowodowanego wysoką temperaturą przenikają do wnętrza gasiwa - następuje intensywna dejonizacja. Ziarna piasku przylegające do łuku ulegają stopieniu i tworzą szczelną rurkę otaczając łuk
Odłączniki wysokiego napięcia

Odłączniki służą do zamykania i otwierania obwodów w stanie bezprądowym. W stanie otwartym zapewniają widoczną przerwę izolacyjną o dużej wytrzymałości elektrycznej. Najczęściej wykonane jako jednobiegunowe, mechanicznie sprzężone w trójfazowe zestawy ze wspólnym napędem. Odłączniki ze względu na rolę pełnioną w systemie elektroenergetycznym dzielimy na odłączniki i uziemniki. W rozdzielnicach dwusystemowych odłączniki umożliwiają wykonywanie czynności łączeniowych za pomocą jednego wyłącznika. Odłączniki chociaż pozbawione urządzeń do gaszenia łuku mogą załączać i i wyłączać niewielkie prądy płynące w obwodzie. Dopuszcza się wykony>van(e czynności łączeniowych za pomocą odłączników jeżeli są one obciążone: prądem przekładników napięciowych, prądem ładowania szyn zbiorczych i przyłączonych do nich urządzeń (nie odbiorczych), prądem jałowym transformatorów, prądem ładowania krótkich odcinków Unii napowietrznych lub kablowych o długości wskazanej przez producenta. Rodzaje odłączników:

• nożowe (sieczne)

• poziomo-obrotowe jednoprzerwowe lub dwuprzerwowe

• pionowe: wielokolumnowe lub pantografowe

W zależności od budowy odłączniki składają się z: podstawy, izolatorów wsporczych, styków ruchomych, styków nieruchomych, cięgna izolacyjnego oraz wału napędowego.

Bezpieczniki wysokiego napięcia, klasyfikacja, budowa, zastosowanie, zasady doboru.

Bezpieczniki WN budowane są na napięcie znamionowe do 30kV - przeznaczone są do zabezpieczenia przed skutkami zwarć transformatorów, silników, przekładników, baterii kondensatorów/, odgałęzieni linii o niewielkich obciążeniach i dużych mocach zwarciowych. Wkładki topikowe bezpieczników V/N zawierają jeden, kilka lub kilkanaście równoległych elementów topikowych z drutu srebrnego lub miedzianego srebrzonego, zamkniętych w rurze izolacyjnej wypełnionej materiałem o dobrych właściwościach gaszenia łuku. Najbardziej rozpowszechnioną konstrukcja są bezpieczniki z materiałem drobnoziarnistym jako gasiwem. Spotyka się również bezpieczniki gazy wydmuchowe oraz nieprodukowane już olejowe. Dobór bezpiecznika przeprowadza się według nomogramu lub z tabel producenta,

Element topikowy umieszczony w szczelnej obudowie izolacyjnej, wypełnionej materiałem drobnoziarnistym o dobrych właściwościach izolacyjnych, dużej przewodności i pojemności cieplnej, odpornym na działanie wysokiej temperatury. Zdolność bezpieczników do przerywania prądu przeciążeniowego i zwarciowego jest określona charakterystyką czasowo-prądową oraz prądem wyłączalnym, najmniejszym i największym {'znamionowym).

Bezpieczniki WN wykonuje się o niepełnozakresowej charakterystyce działania, umożliwiającej przerywanie prądu przetężeniowego większego niż minimalny, lecz nie przekraczającego największego prądu wyłączalnego, Bezpieczniki przekładnikowe przeznaczone są wyłącznie do zabezpieczenia przed skutkami zwarć przekładników napięciowych Charakteryzują się praktycznie nieograniczoną zdolnością wyłączania, większą niż 1500 MVA oraz bardzo skutecznym ograniczeniem prądu zwarciowego, nawet rzędu kilkudziesięciu amperów.

Wady bezpieczników:

• jednofazowe wyłączenie

• konieczność wymiany wkładek po każdorazowym wyłączeniu

• ograniczona możliwość zabezpieczania odbiorników o większych mocach znamionowych długi czas łukowy przy przerywaniu prądu o niewielkich wartościach

Przewody elektroenergetycznej klasyfikacja, budowa, kryteria doboru.

Przewody elektroenergetyczne składające się z jednej lub większej liczby żył służące do przewodzenia prądu elektrycznego w liniach elektroenergetycznych, instalacjach elektrycznych i teleinformatycznych w celu doprowadzenia energii elektrycznej do punktów odbiorczych. Przewody wytwarza się jako gołe (nieizolowane), izolowane i w powłokach Przewody dzielimy na:

• przewody elektroenergetyczne:

• przewody gołe

• przewody szynowe

• przewody instalacyjne

• przewody do odbiorników ruchomych

• kable elektroenergetyczne

• przewody nawojowe

• przewody i kable specjalnego przeznaczenia (górnicze, samochodowe, lotnicze)

Przewody składają się z: żyły (mogą być wykonane jako jedno- lub wielodrutowe), izolacji oddzielającej żyły przewodów od siebie i innych uziemionych elementów oraz zapewniającej ochronę przewodów przed szkodliwymi warunkami środowiska a ludzi od dotknięcia przewodu pod napięciem wykonanej z połiwinitu, gumy, polietylenu oraz osłony lub powłoki (warstwy izolacyjnej zewnętrznej) zapewniającej właściwości podobne do izolacji Przewody elektroenergetyczne wytwarza się na napięcia znamionowe 300/300. 300/500, 450/750 oraz 600/1000V.

Przewody i kable elektroenergetyczne powinny być tak dobrane, aby nie dochodziło do ich przedwczesnego uszkodzenia w wyniku oddziaływania szkodliwego środowiska lub nagrzewania się ich ponad temperaturę graniczną dopuszczalną długotrwale oraz zapewniały odbiorcą odpowiedni poziom napięcia.

Typ przewodów i kabli jest podyktowany gównie warunkami środowiskowymi występującymi w miejscu ich ułożenia.

Prawidłowy dobór przewodu polega na uwzględnieniu następujących warunków:

• napięcia znamionowego i częstotliwości systemu;

• miejsca i sposobu ułożenia przewodów, liczby przewodów pod wspólną osłoną, odległości pomiędzy przewodami;

• spodziewanego obciążenia prądowego (wartości prądów, czasów trwania obciążenia);

• dopuszczalnych spadków napięcia;

• asymetrii obciążenia w układzie wielofazowym;

• skuteczności ochrony przeciwporażeniowej;

• spodziewanych narażeń mechanicznych;

• układu połączeń sieci względem ziemi (TN, TT, IT);

• zagrożenia pożarowego;

• max. i min. spodziewanej temperatury w pomieszczeniach;

• warunków środowiskowych w miejscu ułożenia przewodów (np. obecności szkodliwych cieczy, wyziewów żrących, itp.).

Wyznaczanie przekroju żył przewodów - kolejność postępowania:

1. wyznaczenie przekroju ze względu na obciążalność prądową długotrwałą;

2. sprawdzenie dobranego przekroju ze względu na wytrzymałość mechaniczną;

3. sprawdzenie dobranego przekroju ze względu dopuszczalne spadki napięcia;

4. sprawdzenie dobranego przekroju ze względu na cieplne działanie prądów przeciążeniowych i zwarciowych;

5. sprawdzenie skuteczności działania ochrony przeciwporażeniowej.

• 
  Układy bezszynowe stacji elektroenergetycznych.

• Układy bezszynowe (o układy blokowe (trasfo-linia, generator-trafo-linia), mostkowe - układ H (jedno, trój ipifcio wyłącznikowe) oraz wielobokowe

Charakterystyka rozdzielnic z SF6.
Rozdzielnice o izolacji SF6 w których szyby zbiorcze i niektóre aparaty znajdują się w szczelnie zamkniętych zbiornikach z SF6 są coraz powszechniej stosowane. W rozdzielnicach tych stosuje się wyłączniki próżniowe lub z SF6. Rozdzielnice takie charakteryzują się między innymi: ■ bardzo dużym bezpieczeństwem obsługi (wszystkie urządzenia wysokiego napięcia są szczelnie obudowane)

• dużą odpornością na wpływy środowiska(stopień ochrony urządzeń \VN IP64)

• bardzo dużą trwałością mechaniczną i łączeniowa zastosowanych łączników

• blokadą napędów łączników uniemożliwiającą wykonanie błędnych połączeń

• bardzo małymi wymaganiami dotyczącymi obsługi l konserwacji (pierwszy przegląd powinien być wykonany po 10 latach eksploatacji)

Znajdują one zastosowanie tam gdzie wymagania dotyczące bezpieczeństwa i niezawodności są szczególnie duże gdy dąży się do zmniejszenia wymiarów rozdzielnicy lub gdy brak jest miejsca na zainstalowanie rozdzielnicy o izolacji stałopowietrznej.

Zasilanie odbiorców przemysłowych

Ze względu na wymagania dotyczące pewności zasilania przyjęto po­dział zarówno zakładów przemysłowych, jak i odbiorników na trzy katego­rie. W odniesieniu do zakładów przemysłowych są one następujące:

kategoria I — wymagana jest największa pewność zasilania,
kategoria II - wymagana jest zwiększona pewność zasilania,
kategoria III— wymagana jest normalna pewność zasilania. Do odbiorników 1 kategorii zalicza się> urządzenia, których przerwa, w pracy powstała z dowolnej przyczyny może powodować zagrożenie dla życia ludzi lub bardzo dnie straty materialne. Pełnego rezerwowania wyma­gają wtedy zarówno same odbiorniki, jak.i układ ich zasilania. Zasilanie re­zerwowe powinno być w pełni niezależne od zasilania podstawowego. Za rezerwowe źródło zasilania, szczególnie w przypadku odbiorników o umiar­kowanej mocy znamionowej, mogą być uznane spalinowe zespoły prądo­twórcze lub baterie akumulatorów.
Odbiorniki II kategorii to urządzenia, których przerwa w pracy powo­duje przestój w produkcji podstawowej. Wymaganą rezerwę zasilania tych urządzeń -ustala się przeważnie w granicach 30+60% ich obciążenia w wa­runkach pracy nie zakłóceniowcj dla zakładów przemysłowych I kategorii oraz od 0 do 60% dla zakładów II kategorii. Do odbiorników In kategorii zalicza sią odbiorniki nic zakwalifikowane do I i II Kategorii- Nie wymagają one rezerwowego zasilania, chociaż w przypadku niektórych z nich może to być uzasadnione, w szczególności gdy nie powoduje istotnego zwiększenia kosztów wykonania układu zasilania.
Istnieje współzależność między kategorią (klasą) odbiorników i zakła­dów przemysłowych. Zakłady grupujące odbiorniki 1 kategorii same rów­nież są przeważnie kwalifikowane do zakładów I kategorii ze względu na wymaganą pewność zasilania.

Sposoby ograniczania prądów zwarciowych.

Podstawowe metody ograniczania prądów zwarciowych:

a) zwiększenie impedancji obwodu zwarciowego poprzez:

• zmianę konfiguracji układu elektroenergetycznego (głownie transformatorów)

• wydzielenie źródeł energii do zasilenia poszczególnych stacji lub systemów szyn zbiorczych

• otwarcie (rozcięcie) sieci wielostronnie zasilanych)

• powiększenie impedancji dla składowej zerowej prądu przez nieuziemienie punktów neutralnych części transformatorów pracujących w układzie ze skutecznie uziemionym punktem neutralnym (ograniczenie ze względu na działanie zabezpieczeń)

• zmniejszenie mocy znamionowych transformatorów zasilających poszczególne sekcje szyn zbiorczych lub układy szyn zbiorczych (powoduje to powiększenie liczby sekcji i transformatorów)

• zastosowanie transformatorów z dzielonymi na dwie części uzwojeniami strony wtórnej z których każda ma moc równą połowie mocy znamionowej uzwojenia pierwotnego

• wykorzystanie transformatorów o większych napięciach zwarcia

• włączenie do obwodu dodatkowych impedancji (dławików zwarciowych) ma na celu:

• ograniczenie prądów zwarciowych poprzez zwiększenie impedancji (reaktancji) obwodów zwarciowych

• utrzymanie napięcia na szynach zbiorczych na ustalonym poziomie przy zwarciach w liniach

b) przerwanie prądu przed uzyskaniem przez niego wartości maksymalnej poprzez zastosowanie bezpieczników lub bardzo szybko działających wyłączników (wyłączników ograniczających)

Narysować i omówić wady i zalety podwójnego układu szyn zbiorczych zalety:

• przeniesienie obciążenia z jednego systemu szyn na drugi bez przerwy w zasilaniu odbiorców

• prowadzenie prac konserwacyjno-remontowych kolejno na obu systemach szyn, bez przerwy w pracy rozdzielni

• rozdzielenie źródeł zasilania i odbiorców na dwie niezależne grupy (zmniejszenie mocy zwarciowej na szynach oraz wydzielenie grupy odbiorców o częstych i znacznych zmianach obciążenia

• szybkie przywrócenie zasilania odbiorców iv przypadkach zwarć lub innych zakłóceń w roboczym systemie szyn zbiorczych

• przeglądy i naprawy wyłączników liniowych bez długotrwałych przerw w pracy linii

Wady podwójnego systemu szyn zbiorczych

• duża liczba łączeń odłącznikami, mogąca prowadzić do groźnych zakłóceń w wyniku błędnych czynności

koszt o 20-25 % większy w porównaniu do układu z pojedynczym systemem szyn zbiorczych