MIT

- jest słowem, systemem formalnym, systemem porozumiewania się, komunikatem

- jest formalnym systemem mitologicznym

- opowieści mitu dotyczą rzeczy wtórnych - jest językiem kradzionym

- wszystko może być mitem – nie ma granic, ale musi korzystać z istniejących wypowiedzi

- jest formą znaczenia

- jest pusty – jest pewnym schematem generującym znaczenia

- każdy rodzaj znaku może stać się substancją mitu

- w micie dostrzec można trójwymiarowy schemat – signifiant (znaczące), signifie (znaczone) i znak.

Barthes uważa, że wszystko może być mitem, ponieważ świat jest nieskończenie wyzywający. Każdy przedmiot może przejść z istnienia zamkniętego, niemego, w stan podatny na zawłaszczenie przez społeczeństwo w postaci mowy, bo żadne prawo nie broni mówić o rzeczach.

CO MOŻE BYĆ NOŚNIKIEM MITU?

- praktycznie wszystko, każdy rodzaj znaku ( jednak są pewne rodzaje znaków, które łatwiej się poddają mitologizacji niż inne np. obrazy, fotografie, słowo, film (niż np. język poezji)

MIT JAKO SYSTEM SEMIOLOGICZNY

Semiologia jest nauką o formach bada znaczenia niezależnie od ich treści. Mitologia także

należy do semiologii (jako nauka formalna) i do ideologii (jako nauka historyczna) bada

formy idei.

Wszelka semiologia zakłada związek między dwoma terminami SIGNIFIANT (znaczenie)

i SIGNIFIE (znaczone). Związek ten stanowi równoważność.

Istnieje:

1. Element znaczący------------ znak

2. Element znaczony -----------(forma skojarzenia)

Znaczące – puste; znak – pełny, z sensem, treścią

MIT – ma dwa systemy semiologiczne:

1. Język przedmiotowy – (system lingwistyczny, język lub podobne sposoby przedstawień)

2. Metajęzyk – (sam mit = język wtórny)

MIT PASOŻYTUJE NA TYM CO WCZEŚNIEJ JUŻ ZOSTAŁO WYKORZYSTANE – zawłaszcza znaczenie, które już istnieje

Na czym polega mitologizacja?

Na przykładzie obrazu przedstawiającego salutującego czarnoskórego chłopca

` sam obraz będzie tym co Barthes nazwał sensem, czyli językiem, znakiem

` wydobyty układ barw, dzięki odbijącemu się światłu jest ZANCZĄCYM

` salutujący, młody człowiek – ZNACZONE

Mit przełamuje ten obraz, to znaczenie, wykorzystuje je w taki sposób, by móc wpisać je we własne znaczenia, wyrazić swoją prawdę

Znaczenie denotacyjne – znaczenie słownikowe, oczywiste, znane wszystkim, którzy używają danego kodu semiotycznego

Przykład : świnia zwierzę - denotacja, świnia człowiek – konotacja

Konotacja - musi przejąć część znaczeń od znaczenia denotacyjnego

MIT JEST TOŻSAMY Z KONOTACJĄ – sens odwołuje się do określonej rzeczywistości, musi posiadać wiedzę

PROCES MITOLOGIZACJI polega na zaburzeniu sensu

Sens pełny zakłada pewną wiedzę, odnosi się do pewnych rzeczy, pewnych znaczeń,

MIT opróżnia sens, zubaża go, jednak nigdy nie do końca np. krajobraz oglądany przez szybę – krajobraz go zamazuje i odwrotnie

By mit mógł działać potrzebne jest uproszczenie, zubożenie pierwotnego sensu, wtedy dopiero następuje zmiana sensu w formę, wtedy dopiero może pojawić się pojęcie

` ważna jest nieustanna gra między sensem i formą

` MIT MUSI GRAĆ, jednocześnie oddalać sens i przywłaszczać formę

` mit w razie `w` musi mieć dowody, konkretne `papiery` (sens)

Sens jest związany z konkretnym kontekstem, z konkretną formą, z konkretnym znaczeniem

Denotacja

`odnosi się do opisowego i dosłownego poziomu znaczenia, wspólnego dla praktycznie wszystkich członków danej kultury; „świnia” denotuje zatem pojęcie pożytecznego różowego zwierzęcia, które posiada ryj i zawinięty ogonek;

` opisuje związki zachodzące wewnątrz samego znaku pomiędzy jego elementem znaczącym i znaczonym, a także pomiędzy znakiem i jego odpowiednikiem w rzeczywistości (pojęciem, do którego odsyła); odnosi się do przyczynowo–skutkowego znaczenia znaku; denotacja ukazuje na zdjęciu to, co jest na nim znajduje (ulica albo park).

` jest systemem negocjowania znaczenia pomiędzy odbiorcą a tekstem (de Saussure);

Konotacja

` dotyczy znaczeń, które powstają dzięki odniesieniu elementów znaczących do szerszych kontekstów kulturowych; znaczenie znaku obejmuje tutaj skojarzenie z innymi kulturowymi kodami znaczenia; w zależności od wykorzystanego subkodu „świnia” może konotować niemiłego policjanta albo męskiego szowinistę;

` opisuje trzy różne sposoby działania znaku; jest oparta na interakcji, ponieważ znak spotyka się tutaj z emocjami i wartościami kulturowymi jego użytkowników, a znaczenie przez niego budowane nabiera walorów subiektywnych;

` interpretant ulega wpływowi interpretującego i wpływowi obiektu, czy znaku;

` czynnikiem krytycznym konotacji jest element znaczący (signifiant) on jest wyznacznikiem konotacji;

` konotacja ukazuje w jaki sposób dane miejsce zostało sfotografowane (park w słoneczny dzień albo ulica w strugach deszczu).