JACQUES MARITAIN – przełom XIX/XX, działalność w XX wieku. Filozof, myśliciel, jego poglądy wyszły od filozofii św. Tomasza z Awinu. Przedstawiciel personalizmu chrześcijańskiego

• Porównanie nauczania do medycyny – uzdrawianie i wspieranie żywego organizmu naśladując naturę

• Nie jest tak, że w człowieku od urodzenia drzemie wiedza, którą trzeba tylko obudzić i wydobyć (krytyka Platona), ale każdy człowiek ma w sobie źródło potencjału i poznania.

• Człowiek jest w stanie sam przechodzić od tego co zna do tego czego nie zna

• Nauczyciel powienien respektować indywidualny potencjał każdego ucznia

• Dwa dynamiczne czynniki wychowania:

  • Naturalna aktywność umysłowa ucznia

interakcja

• Intelektualne kierownictwo nauczyciela

• Kary cielesne – zło! Chociaż przeciwności i bunt kształtują lepsze i mocniejsze osobowości, to rózga jest złym środkiem wychowawczym . Lepsza jest zachęta.

• Każdy system edukacyjnym, w którym nauczyciel dominuje jest zły

• Wiara w dziecko – prawo dziecka do bycia wychowywanym.

• Osobowość = indywidualność

  • Osobowość – opanowanie, niezależność, autonomia, zapanowanie nad instynktami

  • Indywidualność – ego, popędy, niskie namiętności

• Wychowawca powinien rozwijać osobowość, a nie indywidualność

• Człowiek jest stworzony na podobieństwo Boga – rozwijanie jego osobowości go do niego zbliża

• Osobista doskonałość – miłość Boga z każdego robi oryginał, a nie kopię

• Nauczyciel – czynnik służebny. Wspiera, nakierowuje do wzrastania w życiu duchowym

• Wyzwalanie dobrej energii poskramia złą

• Interioryzacja wpływów wychowawczych (najpierw się je narzuca, żeby potem funkcjonowały jako wpływy wewnętrzne)

• Jedność wychowania, kształcenia. Wszystkie czynniki wychowujące powinny współpracować, wspierać człowieka w jego jedności i spójności

• Edukacja nie ma zrobić z uczniów mędrców. Ma ich wyposażyć w takie umiejętności, żeby sami mogli dążyć do mądrości